تاثیرمقدار غذا برساعت داخلی بدن
تاریخ انتشار: ۲۱ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۷۶۳۷۰۲
پژوهشگران آلمانی در بررسی جدید خود دریافتند که مقدار غذای مصرف شده، بر ساعت داخلی بدن و واکنش هورمون‌ها موثر است. ناطقان: به نقل از ساینمگ، پژوهش جدیدی که روی موش‌ها انجام شده، نشان می‌دهد که رژیم غذایی حاوی کالری بالا می‌تواند چرخه متابولیک بدن را تغییر دهد. اگرچه ترکیبات موسوم به "گلوکوکورتیکوئید" (glucocorticoid)، به صورت گسترده برای درمان بیماری‌های التهابی استفاده می‌شوند اما پژوهشگران آلمانی در این بررسی دریافتند که ممکن است واکنش بیماران لاغر و چاق نسبت به آن متفاوت باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
هر کدام از سلول‌های بدن، کار خود را با کمک یک ساعت درونی انجام می‌دهند که بر اساس ساعت زیستی بدن تنظیم شده‌اند. این ساعت درونی، هم با چرخه طبیعی روز و شب و هم با عادات اجتماعی فرد هماهنگ است.
هنگامی که ساعت زیستی بدن به هم بریزد و یا سطح گلوکوکورتیکوئید تغییر کند، تنظیمات متابولیک مختل می‌شوند و مشکلاتی مانند اضافه‌وزن، دیابت نوع دو و بیماری کبد چرب را پدید می‌آورند. هدف پژوهشگران این است تا ارتباط ترشح هورمون استرس، تاثیر این هورمون بر ساعت داخلی سلول‌ها و نقش آن در چرخه روزانه متابولیسم بدن را درک کنند.
پژوهشگران برای بررسی عملکرد متابولیک گلوکوکورتیکوئید در کبد، فعالیت گیرنده آنها موسوم به "گیرنده گلوکوکورتیکوئید" را با استفاده از روش‌های نوین مشخص کردند. آنها توانستند با کمک این روش، کبد موش‌ها را هر چهار ساعت یک بار طی روز و شب بررسی کنند.
موش‌ها هم در شرایط معمولی قرار گرفتند و هم با رژیم غذایی حاوی چربی بالا تغذیه شدند. سپس پژوهشگران، آنها را با کمک روش‌های پیشرفته در شاخه‌های ژنومیک، پروتئومیک و بیوانفورماتیک مورد بررسی قرار دادند تا بفهمند که گیرنده گلوکوکورتیکوئید چه زمانی و در چه محلی، اثرات متابولیک خود را اعمال می‌کند.
پژوهشگران، تاثیر انتشار گلوکوکورتیکوئید را بر چرخه ۲۵ ساعته متابولیسم کبد تحلیل کردند. آنها توانستند نشان دهند که چگونه گلوکوکورتیکوئیدها، متابولیسم را هنگام گرسنگی و هنگام غذا خوردن، به صورت متفاوتی تنظیم می‌کنند.
همچنین، این پژوهش نشان داد که بیشتر فعالیت ژن مربوط به ساعت زیستی بدن، با این هورمون‌ها کنترل می‌شود. از بین رفتن این کنترل، سطح قند و چربی خون را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد.
دکتر "فابیانا کواگلیارینی"(Fabiana Quagliarini)، از پژوهشگران این پروژه گفت: ما با این آزمایش دریافتیم که تاثیر داروی دگزامتازون، در موش‌های چاق و لاغر با یکدیگر تفاوت دارد. این نخستین بار است که تاثیر رژیم غذایی بر تغییرات هورمونی و واکنش بافت‌های متابولیک نسبت به دارو نشان داده می‌شوند.
این پژوهش، در مجله "Molecular Cell" به چاپ رسید. منبع: ایسنا برچسب ها: مقدار غذا ، ساعت داخلی ، بدن
منبع: ناطقان
کلیدواژه: مقدار غذا ساعت داخلی بدن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۷۶۳۷۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ناسا یک باکتری جهش‌یافته و خطرناک را در فضا کشف کرد
ناسا از کشف ۱۳ سویه از یک باکتری جهش‌یافته در «ایستگاه فضایی بین‌المللی» خبر داد که عامل عفونت خونی فضانوردان است.
به گزارش ایسنا، کشف جدید ناسا ممکن است شبیه به طرح یک فیلم جدید درباره بیگانگان به نظر برسد، اما این آژانس فضایی در واقعیت یک باکتری جهش‌یافته را در فضا پیدا کرده است.
پژوهشگران ناسا ۱۳ سویه را از باکتری «انتروباکتر بوگاندنسیس» (Enterobacter Bugandensis) کشف کردند که با بروز عفونت‌های خونی در «ایستگاه فضایی بین‌المللی» مرتبط هستند. این عفونت‌ها می‌توانند سلامتی فضانوردان را به خطر بیندازند.
محیط ناملایم ایستگاه فضایی بین‌المللی مانند سطوح بالاتر دی‌اکسید کربن، به جهش باکتری‌ها منجر می‌شود و وقتی باکتری‌ها در معرض ریزگرانش قرار می‌گیرند، می‌توانند در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها مقاومت کنند.
این باکتری‌ها از فضانوردان استفاده کردند تا به آزمایشگاه مداری برسند و اکنون پژوهشگران هشدار داده‌اند که ریزگرانش می‌تواند بر سلامتی فضانوردان تأثیر بگذارد و آنها را مستعد ابتلا به عفونت ناشی از باکتری‌ها کند.
این جهش باعث شد که باکتری‌ها در گروه پاتوژن‌های «ESKAPE» قرار بگیرند. این گروه دربردارنده باکتری‌هایی است که عامل اصلی عفونت هستند و در برابر مراقبت‌های پزشکی مقاومت می‌کنند.
این باکتری‌ها با بروز عفونت‌های شدید مانند عفونت خونی نوزادان موسوم به «سپسیس نوزادی» (Neonatal Sepsis) مرتبط هستند. عفونت‌های ناشی از انتروباکتر می‌توانند به بروز سپسیس، عفونت‌های دستگاه ادراری، عفونت‌های پوست و بافت‌های نرم و همچنین «اندوکاردیت» (Endocarditis) منجر شوند که یک التهاب تهدیدکننده زندگی است.
پژوهشگران برای اولین بار در سال ۲۰۱۹ هنگام انجام دادن یک بررسی گسترده روی قارچ‌ها و باکتری‌های ساکن در ایستگاه فضایی بین‌المللی، ریزارگانیسم‌هایی را در بدن فضانوردان کشف کردند، اما اخیرا توانستند باکتری‌های انتروباکتر بوگاندنسیس پیشرو را شناسایی کنند. آنها ۱۳ سویه از این باکتری را در سه قسمت از ایستگاه فضایی بین‌المللی شناسایی کردند؛ چهار سویه در سیستم گردش هوا، یک سویه در دستگاه ورزشی و هشت سویه در حمام.
پژوهشگران در طول تحقیقات خود، به جای مقایسه کردن باکتری‌های انتروباکتر بوگاندنسیس یافت‌شده در ایستگاه فضایی بین‌المللی با تغییرات روی زمین، سه گام را برای شناسایی جهش باکتری برداشتند.
آنها ابتدا بررسی کردند که چگونه ژنوم باکتری و عملکرد آن در طول انطباق با محیط ناملایم فضا تغییر کرده است. این تعییرات پیش از رفتن به مرحله دوم رخ دادند. پژوهشگران در مرحله دوم، فراوانی جمعیت انتروباکتر بوگاندنسیس را در ایستگاه فضایی بین‌المللی شناسایی کردند. در نهایت، پژوهشگران به بررسی تعاملات متابولیکی میان باکتری‌ها پرداختند که به سایر ریزارگانیسم‌ها در زنده ماندن و رشد کردن کمک می‌کنند.
ناسا گزارش داد: یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند که در شرایط ناملایم، سویه‌های جداشده از ایستگاه فضایی بین‌المللی جهش می‌یابند و از نظر ژنتیکی و عملکردی در مقایسه با همتایان زمینی خود متمایز می‌شوند. این سویه‌ها طی بررسی‌ها توانستند به مرور زمان به مقدار قابل توجهی در ایستگاه فضایی باقی بمانند. ژنوم‌های موجود در ایستگاه به طور میانگین ۴۵۶۸ ژن را نشان دادند که تعداد آنها به طور قابل توجهی بیشتر از میانگین ۴۴۱۶ ژن موجود در ژنوم‌های روی زمین است.
پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که سویه‌های جهش‌یافته، ژن‌های کاملا متفاوتی دارند و این ژن‌ها ممکن است به ایجاد توانایی مقاومت در برابر چند دارو منجر شده باشند.
اگرچه یک گونه از انتروباکتر بوگاندنسیس روی زمین وجود دارد، اما شرایط ناملایم محیط ایستگاه فضایی بین‌المللی مانند ریزگرانش، تابش خورشیدی و افزایش سطح دی‌اکسید کربن باعث می‌شوند که باکتری‌ها برای زنده ماندن جهش یابند.
این پژوهش نشان می‌دهد که عوامل دیگری مانند تهویه، رطوبت و فشار هوا ممکن است به رشد باکتری‌های انتروباکتر بوگاندنسیس کمک کرده باشند. همچنین، این پژوهش نشان می‌دهد که سویه باکتریایی می‌تواند با سایر ریزارگانیسم‌های موجود در ایستگاه فضایی بین‌المللی هم‌زیستی داشته باشد و به بقای آنها کمک کند.
پژوهشگران با مطالعه چگونگی زنده ماندن ریزارگانیسم‌ها در محیط ناملایم ایستگاه فضایی بین‌المللی گفتند: این پژوهش، روزنه‌هایی را به روی اقدامات پیش‌گیرانه مؤثر برای حفظ سلامتی فضانوردان باز می‌کند.
محکومیت بدوی توماج صالحی به اعدام