به نقل از «پارسینه»

عجیب‌ترین مراسم تدفین در جهان +عکس

تاریخ انتشار: ۲۲ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۷۸۱۹۱۲

آداب و رسوم مردم هر کشور با توجه به فرهنگ آنها و محیط اطرافشان متفاوت است و عوامل محیطی و اقلیمی از عناصر اساسی شکل گیری فرهنگ مردمان و در نتیجه شیوه های متفاوت زندگی است که آنان دنبال می کنند.

ما اغلب از شنیدن اخبار مراسم گوناگون در برخی کشورهای جهان غافلگیر می شویم، با آداب و رسوم عجیب و غریبی که از آنها پیروی می کنند یا آیین های مردمی که انجام می دهند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یکی از عجیب ترین آیین ها احساسات و آداب مردم در مراسم تدفین است که نویسنده و پژوهشگر تدفین آمریکایی، خانم کیتلین دوتی، در کتاب خود (از اینجا تا ابدیت) به افشای برخی از آنها پرداخته است.

او به بخش بزرگی از جهان سفر کرد تا باورها و فرهنگ های مختلف درباره مردگان را کشف کند و در طول سفرش بسیاری از مراسم تشییع جنازه های عجیب و غریب را مشاهده کرد، ترس او از بدن های مرده انگیزه ای بود که او را برای کشف این جهان پیش می برد.

یکی از آیین ها در استان جنوبی سولاوسی Sulawesi اندونزی بود که مردم در کنار مردگان خود، زمان زیادی را می گذرانند. یک نفر جسد پدربزرگ مومیایی شده خود را که دو سال در خانه خانواده باقی مانده، با دقت تمیز می کرد و بر تن او لباس می پوشاند.

در بولیوی روی جمجمه مردگان کلاه پشمی قرار می دهند و به جمجمه هدیه و قربانی می دهند تا آرزوهایشان را برآورده کنند، مردم بولیوی اسم این روز را روز جمجمه ها گذاشته اند.

در توکیو جشنی به نام Kotsuage و خانواده ها از یک چوب برای بیرون آوردن استخوان های باقی مانده از بقایای سوزاندن جسد استفاده می کنند، و استخوانها را داخل یک هیکل استخوانی مجزا اما کامل قرار می دهند و سپس همه این را درون گلدان قرار می دهند.

اینها نمونه هایی از آداب ذکر شده توسط کیتلین دوتی حقوقدان و پیشگام صنعت تدفین در ایالات متحده آمریکاست که در کتاب خود به آنها پرداخته و کارتونیستی به نام لندیس بلر نیز به وضوح آنها را مورد توجه قرار داده است.

این نویسنده آمریکایی بسیاری از آیین های مختلف تشییع جنازه را از نزدیک مشاهده کرده است، از جمله نمایش سالانه گل، اسکلت و شیاطین که به مناسبت روز مردگان در مکزیک برگزار می شود و دوتی در این کتاب به آن پرداخته است.

دوتی خاطرنشان می کند که بزرگترین راهنمای مسافرتی جهان، Lonely Planet ، در راهنمای خود مربوط به جزیره بالی، مقبره روستای تروونیان است؛ جایی که ساکنان آن قفس های بامبو درست می کنند که اجساد را داخل آن می گذارند تا اجساد بدون دفن یا سوزاندن تجزیه شوند.

پس از تجزیه جسد جمجمه را برداشته و روی سکوی سنگی در زیر درخت عظیم تارو مینیان قرار می دهند، درختی که قبایل آن را یک درخت مقدس می پندارند.

با این حال، اجساد به دلیل بوی درخت تارو مینیان، که اغلب به وفور در نزدیکی محل های دفن، رشد می کند، بوی ناخوشایندی به جای نمی گذارند و درخت بوی دلپذیری را منتشر می نماید که بوی اجساد پوسیده را می پوشاند.

دوتی در مصاحبه با خبرگزاری اسپانیایی از ماجراهایی پرده برداری کرد که برای بسیاری در قاره آمریکا ناشناخته و حتی شوکه کننده است. او می گوید: من خوش شانس بودم که در مراسم سوزاندن جسد در هوای باز که در دنیای غرب و آمریکای شمالی مراسمی کمتر دیده شده است شرکت کنم. کرستون شهری کوچک در کلرادو، که در آن مراسم مرگ یک مسئولیت اجتماعی است و حتی مانند یک آیین عمومی برگزار می شود. دوتی می گوید: دیدن بیرون آمدن دود از جسدی که همه برای وداعش آمده اند شگفت انگیز است.

وی گفت: در آمریکای جنوبی، یکی از غیرمعمول ترین و فراموش نشدنی ترین سنت ها به نام ñatitas بولیوی برگزار می شود، آنها در مراسم جمجمه های واقعی انسان را به کار می برند و بومی ها هدایایی مانند گل، پول، بستنی و بطری های نوشیدنی سرد به جمجمه ها هدیه می کنند.

منبع: پارسینه

کلیدواژه: گردشگری آداب و رسوم آمریکا مراسم تشییع

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۷۸۱۹۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

همدلی نیاکی‌ها و اسکی‌ها لاریجان با آیین سنتی ورف چال؛ روزی که زنان پادشاهی می‌کنند

نیکاکی‌ها و اسکی‌های لاریجان مازندران با برپایی آئین سنتی ۶۰۰ ساله ورف چال، همدلی و یکرنگی را به نمایش گذاشتند.

به گزارش خبرگزاری ایمنا از مازندران، هر ساله، آئین سنتی ورف‌چال با مراسم معنوی چاووشی خوانی در میدانگاه ییلاق خوش آب‌وهوای اسک بخش لاریجان شهرستان آمل آغاز می‌شود.

روایت این میراث کهن که به گفته اهالی دو منطقه نیاک و آب اسک قدمت آن به بیش ۶۰۰ سال گذشته برمی‌گردد روایت زیبا و دلنشینی است، روایت آئینی کهن که از سوی اهالی این دو منطقه در منطقه بکر و زیبای "اسک وش" برگزار می‌شود.

روایت این سنت به آنجایی برمی‌گردد که شش قرن پیش مردم منطقه اسک و نیاک در فصل بهار، آن هم در دومین ماه در زیرپای قله دماوند و در منطقه‌ای به نام "اسک وش"، دور هم جمع شده بودند و به نیتی برای تأمین آب شرب، کشاورزی و دام‌هایشان چاهی را حفر کنند تا در فصل تابستان به دردشان بخورد اما هر چه تلاش می‌کردند در آن منطقه سنگلاخی نتوانستند چاهی را حفر کنند.

مردم منطقه اسک روایت از بزرگان بیان می‌کنند که نیمی از روز گذشته بود و ناامید از تلاششان ناگهان فردی به نام سیدحسن ولی از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) را می‌بینند که به سمت آنها می‌آمد؛ در واقع از آن منطقه عبور می‌کرد و وقتی به اهالی آب اسک و نیاک نزدیک شد جویای کارشان و اهداف آنها شد.

آن مردان درد خود را با این سید بزرگوار در میان گذاشتند و ناامید از بی‌نتیجه ماندن کارشان از این نواده رسول خدا کمک خواستند.

سیدحسن اما تفکری کرد و گفت: به نیتی عصایم را به سمتی می‌گردانم و نقطه‌ای را نشان داد آن نقطه را حفر کنید اما قبل از شروع آن دو شرط دارم.

اهالی این دو منطقه مستأصل از نتیجه کارشان آن دو شرط را قبول کردند و اول آن‌که هر ساله در این ماه و در این فصل این آئین ورف چال در این منطقه اسک وش برگزار شود و دوم آن‌که هیچ زنی هنگام برپایی این کهن سنت حضور پیدا نمی‌کند حتی در نزدیکی منطقه هم حاضر نمی‌شود.

و این شد آئین سنتی "ورف چال" در جمعه‌ای از دومین ماه از فصل بهار که با حضور مردان در منطقه اسک وش به اجرا درمی‌آید، آئینی که با تلاش مسئولان میراث فرهنگی استان مازندران در فهرست ثبت ملی معنوی کشور درآمده است.

هرساله همهمه‌ای در داخل روستای خوش آب‌وهوای آب اسک در می‌گیرد و مردان و زنان دو منطقه اسک و نیاک صبح ساعت هفت بیدار و در آب اسک حضور پیدا می‌کنند و پس از مراسم معنوی چاووشی خوانی رهسپار منطقه اسک وش، یعنی بین راه جاده‌ای رینه و پلور و دقیق‌تر زیرپای دیو سپید دماوند می‌شوند آن هم از سنین هفت ساله تا ۷۰ ساله که آن آئین را به جا آورند.

همه اعم از نوجوان، جوان و پیر در آن منطقه حدود ۷۰۰ تا ۸۰۰ کیلومتر از مسیر چاه تا منطقه یخچالی اسک وش را با خودروهایشان طی مسافت می‌کنند تا به آن نقطه تعیین شده برسند، آن جایی که گوله‌های برفی یخی را بر دستان و دوششان قرار داده و به سمت چاهی که عمق آن ۱۰ متر است، بر شانه‌هایش حمل کرده تا در آن چاه پرتاپ کنند.

گلوله‌های برفی که با فرود در آن چاه به مرور زمان و با آب شدنشان ذخیره‌ای برای تأمین آب دام‌ها در چراگاه‌های منطقه زیبای اسک وش و نیاک در فصل تابستان می‌شود.

مردان حاضر در آئین ورف چال این همت هم‌بستگی و یک‌دلی را تا ظهر ادامه می‌دهند و پس از دیدن آفتاب بر نوک قله دماوند و نوید بر قرار گرفتن ظهر سفره پهن می‌کنند، سفره‌ای که طول آن ممکن هست به ۱۰ الی ۲۰ متر برسد و هر مردی آذوقه و ناهاری راکه را از منزل با خود آورده روی آن سفره قرار می‌دهند تا با همه در خوردن آن سهیم و شریک شود.

پایان مراسم سنتی ورف چال ساعت یک بعدازظهر پس از صرف ناهار است و پس از آن مردان نیاک و اسک به مناطق ییلاقی خود برمی‌گردند و مهمانان و گردشگران بسیاری از جاهای مختلف که برای دیدن و مشارکت به این آئین آمدند نیز رهسپار خانه‌های خود می‌شوند.

اما رسم دیگری در همان روز منتهی در داخل آب اسک اتفاق می‌افتد که آن هم به قدمت کهن آئین "ورف چال" برمی‌گردد.

این سنت به این شکل است که آن هنگام مردان صبح علی‌الطلوع از اسک خارج می‌شوند برای ورف چال و زنان اسکی برای خود برنامه مفصلی را به اجرا درمی‌آورند.

این رسم دیرینه معروف به "زن شاهی" هست؛ یعنی در آن روز بانوان در اسک پادشاهی می‌کنند.

و جالب آن‌که هیچ زنی حق ورود به مراسم ورف چال را ندارد هیچ مردی هم حق بودن، ماندن و حتی دیدن لحظه‌ای برای پادشاهی زنان را در آن ییلاق ندارد و اگر پیدایشان شود و حتی جهت کنجکاوی سرکی بکشند و زنان متوجه حضور آن مرد شود دست‌های وی بسته و پیش دیگر زنان می‌برند تا برای تنبیه اش تصمیمی گرفته شود.

روزی که زن پادشاهی می‌کند

و اما در آن روز پس از خروج مردان، زنان دور میدان آب اسک جمع می‌شوند یک نفر را شاه، نفر دیگری را مباشر و فرد سوم را وزیر انتخاب می‌کنند؛ همچنین دو زن را به عنوان سرباز یا نگهبان روستا انتخاب تا برای سرکشی کل منطقه و دیده‌بانی ورودی آب اسک انجام وظیفه دهند.

زن‌ها در آن روز کاملاً راحت هستند و در آن میدانگاه به شادی و برپایی بازی‌های محلی و بومی می‌پردازند که البته در گذشته این آئین‌ها پررنگ‌تر و زیباتر برگزار می‌شد اما امروزه طبق تکنولوژی روز دیگر موسیقی سنتی و خواندن اشعار مازندرانی از سوی بانوان و مادران قدیمی انجام نمی‌شود یا آن ناهاردهی که از طرف خانواده‌های تازه داماد و عروس داشتن، صورت نمی‌گیرد.

برپایی زن شاهی از صبح زود شروع و تا ساعت ۱۰ بعدازظهر ادامه داشت و در این ساعات بهترین دورهمی و شادباشی زنان اسک محسوب می‌شود، چون مردی بالاسرشان نیست تا به‌قولشان امر و نهی کند.

طبق باور قدیمی‌های روستا آمدن مرد در آن روز مطلقاً ممنوع است اما امان از آن مردی که در مراسم زن شاهی حضور یابد و به نزد شاه برده شود؛ یکی از تصمیمات این است مرد را در انبار تاریک قرار می‌دهند تا مراسم ورف چال به پایان برسد و مردان روستا به آب اسک برگردند و یا از تصمیمات دیگر آن مرد خاطی را بر پشت الاغی آن هم برعکس قرار می‌دهند و آن گماشته‌ها کل روستا می‌گردانند تا آن فرد را تنبیه کنند.

این مراسم زن شاهی اگرچه ثبت ملی میراث معنوی نشده اما کم از قدمت آئین سنتی ورف چال ندارد و زمان آن در دومین جمعه اردیبهشت هر سال از صبح زود تا عصر ادامه دارد و آن روز زنی پادشاه می‌شود و قدرت‌نمایی شاهنشاهی می‌کند و امیدواریم این دو آئین سنتی و معنوی سال‌های سال ادامه پیدا کند و بدون ایجاد حاشیه‌ای یا تداخل در اجرای آن حفظ بماند و به نسل‌های آینده انتقال پیدا کند.

طوبی اصانلو کارشناس مردم‌شناسی میراث فرهنگی مازندران در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به اینکه آئین کهن ورف‌چال با قدمت چندین ساله در فهرست آثار ملی میراث معنوی کشور قرار گرفته است، اظهار کرد: این آئین با توجه به جایگاه معنوی که در بین اهالی دو منطقه اسک و نیاک وجود دارد با تلاش کارشناسان میراث به ثبت رسیده است.

وی افزود: هم‌اکنون میراث مازندران به دنبال ثبت این آئین در فهرست آثار جهانی است تا به دنیا معرفی شود.

اصانلو خاطرنشان کرد: ثبت هر یک از این آئین‌ها در فهرست آثار ملی و جهانی باعث معرفی قدمت استان مازندران به سایر کشورها می‌شود تا سالانه در زمان برگزاری این برنامه‌ها حضور گردشگران خارجی را پذیرا باشیم.

کد خبر 745927