چرا پکن در حل معضل آلودگی هوا موفقتر از دهلی است؟
تاریخ انتشار: ۲۴ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۸۰۳۷۸۹
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، پکن مدتهاست که به عنوان شهری با درصد بالای آلودگی هوا شناخته شده با این حال آمارها نشان میدهد که هند، پاکستان و بنگلادش تاکنون از کیفیت هوای پایینتری در مقایسه با این کلانشهر برخوردار بودهاند.
براساس تحقیقات سازمان صلح سبز و IQ AirVisual، یک گروه مستقر در سوئیس که دادههای کیفیت هوا را در سطح جهانی جمعآوری میکند، از میان ۳۰ شهر آلوده جهان، ۲۲ شهر در هند واقع شدهاند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
تنها با نگاهی به وضعیت آلودگی هوای پایتختهای جهان درمییابیم که شهرهای آسیا در رده های بالای آلودگی هوا قرار دارند.
کارشناسان با تجزیه و تحلیل گزارش کیفیت جهانی هوا، آلودهترین پایتخت های جهان بر اساس میانگین ذرات PM2.5 سالانه را تعیین کردهاند. با نگاهی به کل کشورها، بنگلادش بدترین کیفیت هوا را دارد و به دنبال آن پاکستان و سپس هند قرار دارند. تمام این رتبهبندیها بر اساس میانگین کیفیت هوا در سال صورت گرفته است.
آلودگی در مناطق شهری معمولاً ترکیبی از عوامل مختلف است که عمدتاََ شامل ترافیک، نیروگاههای سوزاندن سوخت فسیلی و صنایع سنگین میشوند. اما آنچه که آلودگی هوای هند را از چین متمایز میسازد، آتشسوزیهای بسیاری است که کشاورزان هندی برای پاکسازی مزارع خود ایجاد میکنند و منجر به انتشار میزان زیادی گازهای گلخانهای میشوند. این پاکسازیها اغلب در فصل پاییز صورت میگیرند.
چین مدتهاست که با ممنوع کردن آتش زدن مزارع، این عامل را به طور کامل حذف کرده اما هند همچنان با این مشکل دست و پنجه نرم میکند.
بر اساس اطلاعاتی که ناسا در مورد آتشسوزیها و ناهنجاریهای حرارتی سراسر جهان منتشر کرده، منطقه شمال غربی دهلی غلظت بسیار غیر معمولی در زمینه آتشسوزی دارد.
به گفته کارشناسان در حالی که بیشتر افراد، خودروها و صنایع سنگین را عوامل اصلی آلودگی هوا میدانند، تاثیر آتشسوزیهایی که کشاورزان ایجاد میکنند به مراتب جدیتر است.
اخیراََ نیز به دلیل افزایش آلودگی هوا، دیوان عالی هند دستور توقف این آتشسوزیها را در ایالتهای اطراف دهلی صادر کرده است. اما هوای سرد زمستان که راکدتر است، وضعیت شهر را بدتر کرده و باعث شده آلایندهها از جای خود حرکت نکنند.
به گفته کارشناسان در حالی که مقامات هند معمولاََ با وخیم شدن وضعیت آلودگی هوا شروع به انجام برخی اقدامات میکنند اما مقامات پکن که با اقدامات پیشگیرانه سعی دارند در وهله اول جلوی وقوع مشکلات را بگیرند، تاکنون موفقتر عمل کردهاند.
میزان آلودگی با اندازهگیری میزان ذرات خطرناک در هوا طبقهبندی میشود. سپس نتیجه در مقیاس از خوب تا خطرناک دستهبندی میشود. اثرات آلودگی نیز برای هر شخص متفاوت است. بعضی از افراد از سوزش چشم، گلو، تشدید علائم خسخس و آسم شکایت دارند. سرفه نیز مطمئناً یک علامت بسیار رایج است که حتی در افراد غیر آسمی نیز دیده میشود. البته افراد سالمند، کودکان و مبتلایان به بیماریهای تنفسی و قلبی بیشتر در خطر بروز مشکلات ناشی از آلودگی هوا قرار دارند.
به گفته متخصصان حتی قرار گرفتن کوتاه مدت در معرض آلودگی هوا میتواند باعث حمله آسم شده یا خطر سکته مغزی را افزایش دهد. بدیهی است هرچه مدت زمان قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا طولانیتر باشد، خطرات ناشی از آن نیز بیشتر میشود. از این رو توجه به توصیههای پزشکان در زمان آلودگی هوا از اهمیت بالایی برخوردار است.
امروزه میزان آلودگی هوا در اروپا، استرالیا و ایالات متحده به طور قابل توجهی پایینتر از آلودگیهای شدید هند در چند روز گذشته است. اما اوضاع همیشه این گونه نبوده است. برای مثال لندن به دلیل آلودگی هوای خود در قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ میلادی شهرت داشت، به طوری که در اواخر سال ۱۹۵۲ میلادی لایه ضخیمی از دود سراسر این شهر را پوشانده و روزها فعالیتهای این شهر را به حالت تعلیق درآورد. همچنین این وضعیت منجر به مرگ هزاران نفر شده بود.
به گزارش شبکه خبری بیبیسی، در حالی که لندن ترکیب متفاوتی از آلایندهها را تجربه کرده اما احتمالاً از آن چه که اکنون در دهلی اتفاق میافتد فاصله چندانی نداشته است. در آن زمان ایستگاههای برق در امتداد رودخانه "تیمز" آلایندههای اصلی پایتخت انگلیس به شمار میرفتند. در واقع بسیاری از آن چه امروز درباره تأثیر آلودگی هوا بر سلامت مشخص شده، مربوط به تجربیاتی است که در آن سالها از آلودگی هوای شدید لندن کسب شده است.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: آلودگی هوا دهلی نو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۸۰۳۷۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خسارت ۸۷ هزار میلیارد تومانی مدیریت غیرعلمی زبالهها به محیط زیست/ پسماند؛ معضل یا فرصت برای کسب ثروت؟
هدف از مدیریت پسماند در این کشورها حفاظت از بهداشت و سلامت عمومی، جلوگیری از ایجاد بو و فضای نامطبوع در محیط و... با استفاده از شیوههای درست و به کار بردن فناوریهای مناسب است. به همین دلیل حالا پسماند در بسیاری از این کشورها نهتنها یک معضل نیست بلکه آن را به عنوان یک فرصت برای کسب ثروت هم میشناسند، تا جایی که از پسماند یا همان زبالهها و مواد زائد که به صورت مستقیم و غیرمستقیم از سوی افراد تولید میشوند به عنوان طلای کثیف یاد میکنند. اما وضعیت ایران در مدیریت پسماند چگونه است؟ چند درصد از پسماندهای تولید شده در کشور بازیافت میشوند؟ و سرانجام اینکه کشور برای مدیریت اصولی و علمی پسماندها با چه چالشهای عمدهای مواجه است و برای برونرفت از آنها چه باید کرد؟
خسارت ۸۷ هزار میلیارد تومانی مدیریت غیراصولی پسماند
مهدی خادم ثامنی، مدیرکل دفتر پسماند سازمان حفاظت محیط زیست کشور در پاسخ به قدس با اشاره به اینکه مدیریت پسماند را میتوان شامل هر نوع فرایند برای جداسازی و تفکیک انواع پسماند تر و خشک و همچنین جمعآوری و رساندن آنها به چرخه بازیافت به منظور استفاده دوباره تعریف کرد، میگوید: در کشور ما به صورت سالانه، ۲۱میلیون تن پسماند عادی (۷۰درصد تر و بقیه خشک)، ۱۱میلیون تن پسماند صنعتی ویژه، ۴۵میلیون تن پسماند کشاورزی و ۴/۰میلیون تن هم پسماند بیمارستانی تولید میشود که در حال حاضر فقط حدود ۵درصد از پسماندهای شهری و روستایی دفن اصولی و مهندسی و ۱۳ تا ۲۰درصد هم بازیافت میشوند که آمار مناسبی در مقایسه با کشورهای پیشرو در این حوزه نیست.
در حال حاضر فقط حدود ۵درصد از پسماندهای شهری و روستایی دفن اصولی و مهندسی و ۱۳ تا ۲۰درصد هم بازیافت میشوند که آمار مناسبی در مقایسه با کشورهای پیشرو در این حوزه نیست.وی گرچه از کاهش مراکز دفن پسماند و رسیدن آنها به ۳۰۰ سایت در کشور به منظور کاهش آلودگی آب و خاک خبر میدهد، اما میگوید: متأسفانه از سوی دیگر تعداد مراکز دفن مهندسی پسماند در کشور نیز بسیار محدود است. یعنی فقط ۵/۴ مرکز دفن مهندسی پسماند عادی داریم. به عبارت دیگر در بیشتر محلهای دفن پسماند، زبالهها به صورت تلنباری و خاکپوشانی دفن میشوند که برای محیط زیست ما بسیار مخرب است. بنابراین باید به فکر ساماندهی این نوع مراکز دفن پسماند باشیم و برای ایجاد مراکز دفن مهندسی پسماند بیشتر تلاش کنیم.
خادم ثامنی با اشاره به اینکه در دنیا از دستگاههای استاندارد زبالهسوز و روشهای نوین مانند هاضم و پیولیز برای مدیریت پسماند استفاده میکنند، میافزاید: اما در کشور ما از این روشها چندان استفاده نمیشود و بیشتر از روشهای قدیمی برای مدیریت پسماند استفاده میکنیم درنتیجه برخلاف کشورهای پیشرو که بازیافت پسماندهای شهری و روستای در آنها به ۸۰درصد میرسد این رقم در ایران بین ۱۳ تا ۲۰درصد است. در واقع بیش از ۸۰درصد پسماندهای عادی که میتوان از آنها از راههای مختلف استفاده کرد، دفن میشوند و همانطور که پیشتر اشاره شد بیشتر آنها به صورت تلنباری است.
مدیرکل دفتر پسماند سازمان محیط زیست، با بیان اینکه فقط از ۳درصد پسماندهای تر برای تولید کمپوست در کشور استفاده میشود، میگوید: با توجه به اینکه تولید کمپوست نیز فرایندی از بازیافت پسماندها به حساب میآید، میتوان گفت فاصله معناداری از دنیای مدرن در مدیریت پسماندها داریم.
وی در خصوص روند ورود بخش خصوصی برای بازیافت و امحای علمی پسماندها در کشور هم میگوید: بخش خصوصی در ایجاد واحدهای بازیافت پسماندهای جامد و خشک با ارزش، بیلان کار مناسبی دارد. به این معنا که کارگاههای متعددی برای این منظور از سوی بخش خصوصی در کشور ایجاد شده البته تأمین خوراک این واحدها دارای ابهاماتی است و از سوی دیگر عملکرد زیستمحیطی برخی از آنان مشکلاتی ایجاد میکند. به هرحال اصلیترین معضل کشور، در پسماندهای تر و فاقد ارزش اقتصادی است.
مهدی خادم ثامنی، مدیرکل دفتر پسماند سازمان حفاظت محیط زیست کشورخادم ثامنی، نبود ساختار مناسب در ستاد وزارت کشور، عدم نظارتپذیری شهرداریها، کمبود منابع مالی و ارزان بودن حاملهای انرژی به منظور تبدیل پسماندها به انرژی را مهمترین چالشهای مدیریت اصولی پسماندها و شیرابههای ناشی از آنها در کشور میداند و میافزاید: برای مثال هزینههای تصفیه شیرابههای پسماند برای شهرداریها گران تمام میشود به همین خاطر موضوع یادشده در اولویت شهرداریها قرار نمیگیرد که نتیجهاش تخریب بیشتر محیط زیست کشور است.
وی میزان خسارت نبود مدیریت علمی زبالهها و شیرابههای ناشی از آنها را به محیط زیست کشور حدود ۸۷هزار میلیارد تومان در سال تخمین میزند و در خصوص راهکار سازمان متبوعش برای مدیریت درست و اصولی پسماندها در کشور میگوید: برای این منظور اصلاح قانون مدیریت پسماندها که پیشنویس آن در کمیسیون منابع طبیعی مجلس در دست بررسی است، میتواند به موضوع مدیریت پسماندها کمک کند. علاوه بر این باید بودجه کافی به شهرداریها تخصیص یابد و از سوی دیگر نیز باید فرصتهای قانونی برای سازمان محیط زیست بهمنظور پاسخگو کردن شهرداریها در حوزه مدیریت پسماند بهوجود بیاید.
در مدیریت پسماند جزو کشورهای عقب مانده دنیا هستیم
عیسی کلانتری، رئیس سابق سازمان حفاظت محیط زیست نیز ایران را یکی از کشورهای عقب مانده دنیا در مدیریت پسماند توصیف میکند و به قدس میگوید: در خوشبینانهترین حالت فقط حدود ۱۰درصد پسماندها در کشور فراوری میشوند و بقیه دفن و یا در طبیعت رها میشوند.
عیسی کلانتری، رئیس سابق سازمان حفاظت محیط زیستنه مشکل مدیریت پسماند، بلکه علت اصلی همه مشکلات اساسی کشور مثل بیکاری، تورم و... به نبود سرمایهگذاری برمیگردد و تا این مشکل رفع نشود نمیتوان انتظار حل و فصل آنها را داشت.وی ریشه اصلی مشکل یاد شده را نبود سرمایهگذاری در بخش صنعت پسماند میداند و میگوید: دولتها و شهرداریها روی این صنعت و فراوری پسماند آنگونه که لازم بوده سرمایهگذاری نکردهاند به طوری که امروز یکی از معضلات بزرگ بسیاری از شهرها بهویژه شهرهای شمالی کشور مدیریت نشدن اصولی پسماند است.
وی با اشاره به اینکه شهرهای شمالی کشور با دو معضل بزرگ زیست محیطی مواجهاند، میگوید: یکی از آنها مدیریت نشدن اصولی پسماند به خاطر عدم سرمایهگذاری در این بخش و دیگری آلودگی آبهای زیرزمینیشان است که ریشه در مصرف بیرویه کودهای کشاورزی بهویژه کودهای ازته و ورود آنها به درون خاک دارد.
وی از استقبال نکردن بخش خصوصی برای سرمایهگذاری در بخش صنعت پسماند کشور خبر میدهد و تصریح میکند: این بخش در ابتدا برای مدیریت پسماند ورود کرده بود، اما پس از مدتی وقتی مورد حمایت دولتها قرار نگرفت و حتی با موانعی مواجه شد کم کم این حوزه را رها کرد. برای نمونه یک بانوی کرمانشاهی از پسماند حدود ۴۰۰ هزار تن، مواد آلی تولیدکرده بود اما کسی خریدارش نبود چون قیمت تمامشده آن بالا بود. از سوی دیگر دولت هم هیچ حمایتی نکرد در نتیجه تولیدکننده هم کارش را رها کرد.
وی با اشاره به اینکه مدیریت پسماند چندان با مشکل قانونی مواجه نیست، درخصوص عملکرد سازمان محیط زیست بهمنظور نظارت بر فرایند مدیریت پسماند هم میگوید: این سازمان نقش نظارتی دارد و این تصور که سازمان در انجام مأموریتش کوتاهی کرده چندان درست نیست. دستگاه قضا وقتی میبیند مثلاً شهرداری تهران است یا... خیلی به پروندهها ورود نمیکند چون آنها هم دستشان بسته است. به هرحال قضیه مثل آلودگی هوا میماند. دلیل اصلی آلودگی هوا بنزین و خودروهای غیراستاندارد هستند که برای اصلاح اینها حداقل به ۲۰۰ میلیارد دلار سرمایهگذاری نیاز است، اما چون ما پول برای این بخش نداریم موضوع کاملاً رها شده است. در واقع نه مشکل مدیریت پسماند، بلکه علت اصلی همه مشکلات اساسی کشور مثل بیکاری، تورم و... به نبود سرمایهگذاری برمیگردد و تا این مشکل رفع نشود نمیتوان انتظار حل و فصل آنها را داشت.
منبع: روزنامه قدس محمود مصدق