خالق شاهکارهایی برخاسته از واقعیت
تاریخ انتشار: ۲۹ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۸۴۰۸۱۷
امروز سالگرد درگذشت مردی است که نه تنها در روسیه که در سراسر جهان از او به عنوان نویسندهای شاخص یاد میشود. آنچنان که در کشورش به نام او سکه ضرب شده و در عرصه جهانی ادبیات هم از او به عنوان یکی از غولهای ادبی یادمی کنند. «لئوتولستوی»، نویسنده و فعال اجتماعی-سیاسی که بیش از 90 عنوان کتاب و مقاله از او به یادگار مانده و تأثیر بسیاری بر نویسندگان همدوره و نسلهای بعد از خود به جای گذاشته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
شهرت «لئو تولستوی» تنها برای نوشتههایی که از او به جای مانده نیست؛ او به سبب شرایط خانوادگی خاص و از سویی تفکری که از آن پیروی میکرد به شهرت و محبوبیت بسیاری هم درمیان روسها و هم اروپائیان دست پیدا کرد. تولستوی در خانوادهای ثروتمند و زمین دار متولد شد. سالهای ابتدایی جوانیاش در حالی سپری شد که روالی همچون دیگر افراد قشری که به آن تعلق داشت را در پیش گرفته بود. سالهای جوانی آنقدر پرشر و شور بود که حتی در جنگ هم شرکت کرد. با این حال قدری که گذشت روال زندگی و تفکراتش آنقدر دگرگون شد که حتی بخشی از زمینهایش را به رعیتها بخشید و این در حالی بود که در آن زمان رعایا هنوز زندگی آزادی نداشتند. تأثیر این دگرگونی مهم را میتوان هم در زندگی و هم در آثار تولستوی دید. از سوی دیگر تولستوی با بسیاری از نویسندگان و افراد مشهور همدوره خود از جمله پوشکین و گاندی هم تعامل داشت، با برخی نشست و برخاست داشت و با آنهایی که همچون گاندی در سرزمین دیگری زندگی میکردند از طریق مکاتبه ارتباط داشت. او در مسیر تغییر سبک و تفکر زندگیاش تا جایی پیش رفت که ترجیح میداد همچون یک روستازاده زندگی کند تا یک اشرافزاده زمیندار و این مسألهای است که تأثیر زیادی در کسب جایگاهی برجای گذاشت که از آن خود کرد.کافیست کمی درباره زندگی او جستوجو کنید تا ببینید که چه زندگی و تفکرات عجیبی داشته است. اما از نظر اخلاقی جالب است بدانید که مردی بسیار تندخو بوده و این تندخویی هم در روابط خانوادگی او و هم در نوشته هایش تأثیری مشهود داشته است. اگر «جنگ و صلح» یا «رستاخیز» را بخوانید بهطور حتم با ردپای پررنگی از مسأله روبهرو میشوید، بویژه در رمان «رستاخیز» آنجا که کاراکتر اشرافزاده به دختری خدمتکار تجاوز کرد و در نهایت او و بچهاش را رها کرده و میرود. با این حال بعدها پشیمان میشود و برای جبران آنچه بر سر دختر بینوا آورده بوده به سراغش میرود و تمام زندگیاش را وقف او میکند. تمام نوشتههای تولستوی را میتوان انعکاسی از زندگی خودش دانست، آنچنان که اغلب آثار او برگرفته از ماجراهایی واقعی از زندگی اطرافیان او و همچنین زندگی شخصیاش بودهاند.
اهمیت آثار تولستوی تنها به سبب ساختار داستانها و رمان هایش نیست، مضامینی که در خلق نوشتههایش از آنها بهره گرفته هم جایگاه خاصی به تولستوی بخشیده است. با وجود شمار بسیار آثاری که از او به یادگار مانده، مهمترین آثارش همان سه رمانی هستند که شهرت تولستوی به آنها گره خورده؛ رمانهای «جنگ و صلح»، «آناکارنینا»و«رستاخیز» که بیاغراق از شاخصترین آثار ادبیات جهان به شمار میآیند و خواندن آنها برای هر فرد علاقهمند به ادبیات واجب است.
منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۸۴۰۸۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رمضان در سفرنامههای جهانگردان اروپایی
همشهری آنلاین- بهاره خسروی : ماه مبارک رمضان ماهی که در آن برای رسیدن به آرامش جسم و جان و بهرهمندی از لطف و مرحمت بیکران الهی، مردم از بسیاری امور روزمره زندگی، از جمله خوردن و آشامیدن و...، دست میکشند تا پاداش شیرین خداوند در روز عید فطر بعد از ۳۰ روز عبادت نصیبشان شود.
در این بین، آداب و آیینهای روزهداری در تهران از نگاه و توجه جهانگردان خارجی دور نمانده و آنها که در این ایام به تهران سفر کرده بودند، اغلب از ویژگیهای این ماه مبارک در نوشتههای خود یاد کردهاند. «هانری رنه دالمانی»، تاریخنگار فرانسوی، در سفرنامه خود به نام «از خراسان تا بختیاری» به آداب روزهداری و مهماننوازی ایرانیان در ماه رمضان اشاره کرده و نوشته: «ایرانیان عادت دارند که در ماه رمضان یکدیگر را مهمان کنند. پس از خوردن شام به شبنشینی میپردازند و با انواع تفریحات خود را سرگرم میکنند. اشخاصی که مایل به گرفتن روزه نباشند باید طوری رفتار کنند که کسی از عمل آنها آگاه نشود. البته چنین عملی هم بهندرت اتفاق میافتد. سادات بهقدری دقیق هستند که حتی آب دهان خود را هم فرونمیبرند. مثلاً مردی با دامن قبا صورت خود را پوشانده بود تا مبادا پشه یا مگسی در دهانش داخل شود و روزهاش را باطل نماید.»
نوبویوشی فوروکاوا، افسرژاپنی که دردوره ناصرالدین شاه به تهران سفر کرد، در سفرنامهاش در باره حال و هوای ماه رمضان نوشته است: «از اعیاد دینی،عید پایان ماه رمضان است که آن را فصل روزه میگویند و ماه نهم سال در تقویم اسلامی است. در این ماه بود که به تصریح کتاب مقدس مسلمانان، قرآن بر حضرت محمد (ص) نازل شد. در این ماه که رمضان خوانده میشود، مردم همه در روز میخوابند و هنگام عصر بلند میشوند. هر روز غروب در مرکز شهر توپ میاندازند تا زمان افطار را خبر بدهند. مردم به شنیدن صدای توپ از خواب برمیخیزند و غذا میخورند و سپس به تلاوت قرآن و خواندن نماز میپردازند. در نیمهشب دوباره غذا میخورند و شب را به روز میرسانند و با دمیدن سپیده صبح دوباره میخوابند.»
ژان شاردن، جهانگرد معروف فرانسوی، نیز در قسمتی از سفرنامهاش به اهمیت روزهداری میان پادشاهان صفوی اشاره دارد: «شاه برای آنکه در ماه رمضان در تهران باشد سفر قزوین خود را لغو کرد.»
کد خبر 838946 برچسبها هویت شهری سفر - گردشگری ماه رمضان