زنگ خطر مهاجرت طلاسازان به کشورهای همسایه
تاریخ انتشار: ۲۹ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۸۴۱۶۳۰
«برای کار در یک واحد طلاسازی در کابل افغانستان با حقوق ماهانه ۲ هزار دلار از من دعوت شده است اما به علت مخالفت همسرم تاکنون نرفته‌ام.»
«عباس کارگر» شاغل در یکی از کارگاه‌های طلاسازی به ایرنا، ادامه داد: هم اکنون یک کاگر ماهر در تهران ماهانه سه تا پنج میلیون تومان حقوق می‌گیرد.
وی اضافه کرد: اگرچه من نتوانستم بروم، اما برخی دوستانم برای کار در واحدهای طلاسازی به کابل رفته‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
کارگران واحدهای طلاسازی ایران به دلیل مهارت‌های خود، مورد توجه کارگاه‌های طلاسازی سایر کشورها قرار دارند به طوری که از کشورهای مختلف حاشیه خلیج فارس، ترکیه، عراق و حتی افغانستان، پیشنهادهای جذابی به آنها می‌شود که حقوق و دستمزد همگی آنها، بالاتر از حقوق پرداختی به آنها در کشورمان است.
«محمد ابراهیمی» کارگر دیگر این واحد طلاسازی نیز گفت: برخی دوستانم در ماه‌ها و سال‌های اخیر برای کار به ترکیه رفته‌اند که ماهانه پنج تا هفت هزار دلار حقوق به آنها می‌دهند.
وی ادامه داد: حتی عراق که در گذشته با مشکلات زیادی مواجه بود با بهبود شرایط سیاسی و اقتصادی، رشد خوبی در صنعت طلاسازی داشته و استادان و کارگران ماهر ایرانی را با حقوق خوب به سوی خود جذب کرده است.
کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس، مقصد دیگر فعالان صنعت طلاسازی ایران هستند به طوری که در سال‌های اخیر شمار زیادی از آنها با هدف کسب درآمد بیشتر روانه این کشورها شده‌اند.
امارات، قطر و عمان با پرداخت حقوق بین پنج تا ۱۰ هزار دلار (بر اساس تجربه و تخصص) به شاغلان صنعت طلاسازی ایران، توانسته‌اند آنها را جذب خود کنند.
بررسی های ایرنا نشان می‌دهد که مهاجرت فعالان طلاسازی ایران تنها به مهاجرت کارگران و یا استادان ماهر این صنعت محدود نمی‌شود، و حتی برخی سرمایه‌گذاران این بخش، اقدام به تعطیلی کارگاه خود در کشورمان و دایر کردن دوباره آن در ترکیه، عراق و سایر کشورهایی که تسهیلات بهتری ارایه می کنند، کرده‌اند.
«امیر قربانی» مدیر یک کارگاه طلاسازی در تهران به خبرنگار ایرنا گفت: مشکلات زیادی پیش روی فعالیت این صنعت وجود دارد به طوری که برای واردات تجهیزات و ماشین آلات مورد نیاز دچار مشکل هستیم.
وی ادامه داد: به دلیل عدم امکان واردات برخی اقلام و قطعات کوچک مانند برخی «قلم های مخصوص تراش» ناچار شده ایم که ماشین هایی که چند میلیارد تومان قیمت دارند را کنار بگذاریم.
این فعال صنعت طلاسازی، عدم تعریف شدن برخی قطعات و تجهیزات در گمرک را از جمله مشکلات این صنعت دانست و افزود: واردات این تجهیزات به سختی انجام شده و گران تمام می‌شود که قدرت رقابت را از سازندگان ایرانی می‌گیرد.
رئیس اتحادیه طلا و جواهر تهران در این باره به خبرنگار ایرنا گفت: حدود یک هزار و ۵۰۰ واحد طلاسازی در شهر تهران مجوز فعالیت دارند که حدود نیمی از آنها فعال هستند.
«ابراهیم محمدولی» ادامه داد: البته واحدهای فعال نیز با همه ظرفیت ۱۰۰ درصد خود کار نمی‌کنند.
«نادر بذرافشان» دبیر اتحادیه طلا و جواهر تهران نیز در این باره به ایرنا گفت: سازندگان ایرانی توانایی زیادی دارند که دلیل برخی قوانین و مقررات، امکان بهره برداری از همه ظرفیت‌ها وجود ندارد.
وی افزود: در صورتی که نهادهای مسوول، موانع را از پیش روی تولیدکنندگان ایرانی بردارند، رونق دوباره به این صنعت باز می گردد.
بذرافشان اضافه کرد: مشکلات زیادی به ویژه در بخش گمرک برای واردات مواد اولیه و تجهیزات مورد نیاز وجود دارد که باید نسبت به رفع آنها اقدام شود.
دبیر اتحادیه طلا و جواهر تهران ادامه داد: برای صادرات طلا نیز کارشکنی‌های زیادی انجام می‌شود به طوری که بسیاری از تولیدکنندگان، فکر صادرات از ذهن خود خارج کرده‌اند.
بذرافشان اظهار داشت: به دلیل مشکلات کار در ایران، شماری از فعالان این صنعت به سایر کشورها که شرایط جذابتری را پیشنهاد می‌کنند رفته‌اند.
برچسب‌ها بازار طلا طلاسازی رونق تولید افغانستان گمرک جمهوری اسلامی ایران امارات متحده عربی ترکیهمنبع: ایرنا
کلیدواژه: بازار طلا طلاسازی رونق تولید افغانستان گمرک جمهوری اسلامی ایران امارات متحده عربی ترکیه بازار طلا طلاسازی رونق تولید افغانستان گمرک جمهوری اسلامی ایران امارات متحده عربی ترکیه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۸۴۱۶۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مهاجرت ایرانی‌ها هم مانند افغانستانی‌ها توده‌ای می‌شود؟
شاید یک روزهایی که از مهاجرت صحبت می‌شد بلافاصله گزینه فرار مغز‌ها به اذهان خطور می‌کرد، مسئله‌ای که به مهاجرت نخبگان دانشگاهی از کشور اشاره داشت، آنها مهاجرت می‌کردند که بتوانند به تناسب مهارت خود در دانشگاه‌ها یا شرکت‌های بین‌المللی فعالیت دانشگاهی یا اقتصادی خودشان را با کیفیت بهتری ادامه دهند؛ این روند متوقف نشد، حتی اگر آمار‌های دقیق‌تری وجود داشته باشد مواجهه با سیر صعودی مهاجرت نخبگان دانشگاهی در سال‌های اخیر اصلاً دور از انتظار نیست. اما حالا اتفاق دیگری رخ داده، هم میل به مهاجرت و هم اقدام به مهاجرت از سطح نخبه دانشگاهی یا افراد متخصص عبور کرده و تبدیل به یک همه‌گیری شده است، طوری‌که گروه‌های مختلف اجتماعی و اقتصادی حتی اگر نتوانند ایده مهاجرت‌شان را محقق کنند، اما احتمالاً میان اولویت‌های زندگی‌شان آن را حفظ می‌کنند تا شاید در زمان مناسبی جامع عمل به آن بپوشانند.
به گزارش خبرآنلاین، این میل و اقدام گسترده به مهاجرت چیزی هست که اردشیر گراوند، جامعه‌شناس و پژوهشگر مسائل اجتماعی از آن به‌عنوان «مهاجرت توده‌ای» نام می‌برد.
او می‌گوید: «مردم در ابعاد مختلف احساس ناامنی عمومی می‌کنند، بنابراین فرزندان‌شان را به خارج از کشور می‌فرستند. مهاجرت و باروری ویژگی چسبندگی دارند، یعنی اگر یک نفر مهاجرت کند نفر بعدی را با خودش می‌برد، به نظرم مهاجرت به‌بیرون از ایران همچنان ادامه دارد و ممکن است شکل جدی‌تر پیدا کند یعنی مثلاً مانند افغانستانی‌ها توده‌ای مهاجرت کنیم.»
او ادامه می‌دهد: «خانوار ایرانی با مسئله از دست دادن یک عضو خانواده مواجه شده است، یعنی مهاجرت‌های داخلی و خارجی سبب شده عموم خانوار‌های ایرانی یک عضو خانواده خود را از دست بدهند و از آن دور شوند.»
مهاجرت و نبود افق دید برای آیندهدرهمینباره سمیه توحیدلو، جامعه‌شناس می‌گوید: «به نظر می‌رسد به‌عنوان هفتمین کشور مهاجر فرست شناخته می‌شویم. یکی از دلایل مهاجرت فشار اجتماعی است یعنی اگر فرد شرایط خوبی داشته باشد فشار هم نسلی‌ها و اطرافیان برای مهاجرت اتفاق می‌افتد. یکی از دلایل تشویق به خارج رفتن جوانان، نبود افق دید برای آینده است. وقتی افراد از تصمیم‌گیری برای آینده ناتوان می‌شوند به این دلیل است که نمی‌دانند فردا روزی چه اتفاقی خواهد افتاد، ارزش پول ملی چه‌قدر می‌شود، و انواع مسائلی که ثبات را متزلزل می‌کند. این موضوعات باعث انواع مهاجرت می‌شود.»
اوا ادامه می‌دهد: «یک بخشی از مهاجرت جامعه ما برخلاف گذشته، مهاجرت خانوادگی است. نگرانی از اینده فرزندان به نوعی در میزان مهاجرت در سال اخیر تاثیرگذار بوده است. نمود‌های مهاجرت انقدر زیاد است که هرکسی در حلقه اطراف خودش آن را لمس می‌کند، نمونه‌اش در بیمارستان‌ها، فضای آکادمیک و دانشگاهی دیده می‌شود. آمار و رقم مهاجرت آن‌قدر زیاد است که جمعیت ایرانیان خارج از کشور بعد از این حجم از مهاجرت تغییرات بزرگ و گسترده‌ای خواهد داشت.»
آنها که مهاجرت می‌کنند از تغییر شرایط جامعه ناامید شدهاندهمچنین فاطمه موسوی ویایه، جامعه‌شناس و پژوهشگر مسائل اجتماعی درباره موج مهاجرت ایرانی‌ها به خارج از کشور می‌گوید: «همه ناظران توافق دارند موج فعلی مهاجرت ایرانیان عادی نیست. هیرشمن در مقاله «خروج، اعتراض، دولت» اشاره می‌کند گاهی شهروندان در تقابل با دولت به این نتیجه می‌رسند که اعتراض به جایی نمی‌رسد یا هزینه‌اش بسیار زیاد است و خروج را در دستور کار خویش قرار می‌دهند و از کشورشان مهاجرت می‌کنند.»
او ادامه می‌دهد: «افزایش ۱۴۰ درصدی موج مهاجرت جوانان متخصص در یک‌سال اخیر که بیش از نیمی از آنان زن بودند را می‌توان توسل به استراتژی خروج به دلیل ناامیدی از تغییر و اصلاح دولت دانست. علوم اجتماعی ورای تصمیم‌های فردی به روابط و ساختار‌های اجتماعی می‌نگرد، با این زاویه دید آنها که مهاجرت می‌کنند از تغییر شرایط جامعه ناامید شده‌اند و به‌همین دلیل کشور را ترک می‌کنند.»
این جامعه‌شناس بیان می‌کند: «امسال شرایطی مشابهی با سال ۱۴۰۲ خواهد داشت، یعنی صبر و انتظار ضمنی جامعه در شرایط انسداد سیاسی، مشکلات اقتصادی مانند گرانی، تورم، بیکاری و فقر افزایش پیدا می‌کند، به تبع آن موج مهاجرت و آسیب‌های اجتماعی، چون سرقت، اعتیاد، خودکشی و خشونت‌های اجتماعی از جمله قتل و نزاع بیشتر خواهد شد. مشکلات زیست محیطی مثل آلودگی هوا، کمبود آب و فرونشست زمین بدتر خواهد شد. جامعه ایران مثل فنری است که در حال جمع شدن است و این فنر در سال ۱۴۰۳ فشرده‌تر می‌شود.»
فاصله گرفتن مردم و حکومت با افزایش بگیر و ببندهانیره توکلی، جامعه‌شناس هم نظر مشابهی دارد، او می‌گوید: «وقتی دولت‌های تمامیت‌خواه سرکار می‌آیند ذره‌ای تلاش نمی‌کنند که مردم را به خودشان جذب کنند بنابراین سیر مهاجرت بیشتر می‌شود طوری‌که حالا مسئله مهاجرت بسیار ناامیدکننده است.»
او ادامه می‌دهد: «امید دادن به مردم خیلی باید بیشتر از این باشد. راه حل مقابله با این همه تبلیغاتی که برای مهاجرت می‌شود این است که مردم احساس فاصله با حاکمیت نکنند، اما با بگیر و ببند، تمامیت‌خواهی و یکدست کردن حکومت به نفع یک جناح، این فاصله بیشتر می‌شود.»
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد