مسیر صعود به قله تولید
تاریخ انتشار: ۳۰ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۸۴۹۳۱۷
دنیای اقتصاد نوشت: قله تولید در دنیا از مسیر سیاست‌های انگیزشی قابل فتح است یا سیاست‌های جبری؟ مروری بر سه داستان خودروسازی اروگوئه، سامسونگ کره جنوبی و زیمنس آلمان می‌تواند پاسخ را روشن کند. اروگوئه تصور می‌کرد با سیاست‌های جبری و اعمال تعرفه‌های سنگین بر خودروهای خارجی، باعث شکوفایی خودروسازی‌اش میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این چک سفید امضا، در نهایت باعث روی برگرداندن کامل مردم این کشور از خودروهای وطنی شد. اما زیمنس آلمان، شرکتی در تراز بین‌المللی زمانی که وارد عرصه تولید تلفن‌های همراه شد، تصورش این بود که باید صفر تا صد قطعات در داخل مجموعه تولید شود. این مساله، افزایش هزینه تمام شده را برای زیمنس به بار آورد و توان رقابت با شرکت‌های دیگر را ربود تا زیمنس از نحوه ورود به این بازار، به عنوان یک اشتباه در تاریخش یاد کند. در کنار این دو داستان، داستان سامسونگ قرار دارد که این شرکت با تاسیس در کشوری با بازار «بیزینس دوست» از فرصت‌های تولیدی در خارج نیز بهره برد. فعالیت آزادانه سامسونگ نشان می‌دهد که مسیر فتح قله از سیستم انگیزشی توام با نگاهی به بیرون می‌گذرد.
دوراهی شکست و موفقیت
سیاست حمایت از تولید داخلی اگر چه در دهه اخیر در فضای تحلیلی اقتصاد ایران مورد توجه بوده، اما در حوزه عمل تقریبا با بی‌توجهی مواجه شده است. البته گاهی اوقات مفهوم و چارچوب این سیاست نیز در معرض کج‌فهمی قرار گرفته است. کشورهای بسیاری در مسیر حرکت خود، حداقل یک بار با سیاست حمایت از تولید داخلی مواجه شده‌اند. اما کشورها معمولا به منظور حمایت از تولید داخلی دو مسیر مختلف را انتخاب کرده‌اند: انتهای یکی از این مسیرها شکست و انتهای مسیر دیگر موفقیت در حمایت از تولید داخلی است. برخی از کشورها مسیر اول و برخی دیگر مسیر دوم را انتخاب کردند.
کشورهایی که مسیر صحیح حمایت از تولید داخلی را انتخاب کردند، بعدها صاحب صنایع قدرتمند و رقابتی شدند و به بزرگترین صادرکنندگان دنیا تبدیل شدند. در مقابل، کسانی که مسیر اشتباه را برای رسیدن به حمایت از تولید داخلی انتخاب کردند، صاحب تولیدات وابسته، بی‌کیفیت و غیررقابتی شدند و در سیر زمان به واردکنندگان کالاهای مورد حمایت تبدیل شدند؛ به این معنا که در این کشورها سیاست حمایت از تولید داخلی نه‌تنها به سرانجام نرسید بلکه در نهایت نتیجه معکوس داد و حتی مصرف‌کنندگان داخلی به تقاضای گسترده کالاهای خارجی روی آوردند.
عناوینی که این دو سیاست را از همدیگر جدا می‌کند «سیاست‌های جبری» و «سیاست‌های انگیزشی» است. سیاست‌های جبری سیاست‌هایی است که ذیل آنها سیاست‌گذار تلاش می‌کند تا با استفاده از یک نیروی بیرونی یا حتی یک محوریت جبری، به حمایت از تولید داخلی بپردازد. به‌عنوان مثال، وضع تعرفه سنگین بر کالاها و خدمات وارداتی و سهمیه‌بندی مقداری از این نوع هستند. در مقابل، سیاست‌های انگیزشی سیاست‌هایی هستند که مجاری و چارچوب بازارها را به نحوی تنظیم می‌کنند که اقتصاد به‌صورت خودجوش به سمت حمایت از تولید داخلی حرکت کند؛ به این معنا که دولت و سیاست‌گذار نقش یک تنظیم‌کننده را بازی و زمین بازی را به نحوی طراحی کند که تقویت تولید داخلی به‌صورت انگیزه‌های فعالان بازار محقق شود.
امروزه عمده کشورهایی که مسیر انگیزشی را در یک صنعت خاص انتخاب کرده‌اند، به یکی از غول‌های صادراتی جهانی در آن صنعت تبدیل شده‌اند. صنایع مختلفی در کره‌جنوبی، آلمان و حتی ترکیه نمونه‌های موفقی از انتخاب مسیر صحیح حمایت از تولید داخلی هستند. از آن سو، کشورهای آمریکای لاتین به ویژه اروگوئه در سیاست حمایت از تولید داخلی خود به ویژه در صنعت خودرو شکست خورده‌اند.
سامسونگ اگر در اروگوئه بود؟
امروزه وقتی نام کره‌جنوبی شنیده میشود، برخی برندهای الکترونیکی و صنایع سنگین مانند کشتی‌سازی طنین‌انداز میشود؛ شاید مهمترین برندی که سیاست موفق کره‌جنوبی در تقویت صنایع داخلی را روایت می‌کند، برند شناخته شده «سامسونگ» باشد؛ برندی که امروزه نه تنها در بازارهای فقیر و کشورهای در حال توسعه، بلکه در اقتصادهای غربی و در بازارهای رقابتی، قدرت‌نمایی می‌کند. البته سامسونگ و تاریخچه آن، نماد یک صنعت موفق تنها نیست؛ این برند منعکس‌کننده یک پکیج سیاستی موفق برای ترغیب صنایع داخلی به منظور پیمایش بازارهای جهانی در کره جنوبی است.
شاید اگر موسس سامسونگ در کشوری مانند اروگوئه یا آرژانتین متولد می‌شد، امروزه این شرکت در بازارهای دنیا شناخته شده نبود و مصرف‌کنندگان در شرق و غرب این محصول را در اختیار نداشتند. تنها بازار «بیزینس دوست» کره‌جنوبی بود که می‌توانست این شرکت کوچک را به یک شرکت بزرگ و جهان‌شمول تبدیل کند.
بررسی تاریخچه این شرکت نقش زمین بازی را در پیشرفت سامسونگ روایت می‌کند. «لی بیونگ جول» در سال ۱۹۳۸ شرکت سامسونگ را تاسیس کرد؛ شرکتی که زمینه فعالیت آن صادرات ماهی، میوه و سبزی به چین بود. در آن موقع، موسسان شرکت حتی در خوابشان تحولات امروز سامسونگ را نمی‌دیدند. زمین بازی و قواعد آن در بازارهای کره به نحوی تنظیم شده بود که شرکت‌ها با انگیزه و آزادانه فعالیت خود را توسعه می‌دادند. به ویژه بعد از دهه‌های ۶۰ و۷۰ که آزادی اقتصادی در کره تقویت شد. در این دهه‌ها بود که سامسونگ نیز وارد وادی الکترونیک شدن و «شرکت سامسونگ الکترونیک» متولد شد. به تدریج شرکت در صنایع سنگین شیمیایی، پتروشیمی و ساخت کشتی راه صنعتی شدن را در پیش گرفت.
در کره صنایع خودروسازی به‌صورت همزمان توسعه می‌یافتند و بازارهای جهانی را قبضه می‌کردند. قطعا اگر کره برای دسترسی به تقویت تولید داخلی راه اروگوئه را انتخاب می‌کرد، امروز برندهای کره‌ای در دنیا شناخته نشده بود. مدل حمایت اروگوئه کاملا تحمیلی بود. این کشور در ابتدای دهه ۹۰ با وضع تعرفه‌های سنگین، به حمایت از صنایع خودروسازی خود پرداخت. نرخ تعرفه در مقاطعی حتی به بالای ۵۰ درصد نیز افزایش یافت.
به مرور زمان خودروسازان داخلی دیگر دغدغه تقاضا نداشتند؛ می‌دانستند که به پشتوانه دولت هر خودرویی با هر کیفیتی تولید شود، در بازار داخلی تقاضای لازم را دارد؛ به همین دلیل، کیفیت محصول در بازار خودروی این کشور هیچ اولویتی نداشت. مصرف‌کنندگان به میزان قابل‌توجهی از خودروهای داخلی مایوس شدند؛ بعدها در مقاطعی که نرخ تعرفه‌ها کم شد، اروگوئه به تقاضای گسترده خودروهای خارجی روی آورد.
شرکت زیمنس، مثال دیگری است که نشان می‌دهد حمایت از تولید باید با اتکا به سیاست‌های انگیزشی درونی توام با نگاه به بیرون باشد. اگر شرکت زیمنس قرار بود در مدل اولیه خود باقی بماند و تنها متکی به داخل آلمان باشد، اکنون همان شرکت کوچکی بود که در سال ۱۸۴۷ با ۱۰ نفر نیرو، کار خود را آغاز کرد. اما زیمنس در طول سال‌های پس از تاسیس، چندین شرکت در کشورهای دیگر خریداری کرد و به زیرمجموعه خود درآورد.
در آلمان حتی پس از جنگ جهانی دوم اینطور نبود که شرکت زیمنس بدون رقیب خارجی به تولید لوازم خانگی در کشورش بپردازد. با ورود ایتالیا و ژاپن به بازار آلمان بود که در سال ۱۹۶۳، دو فعال اصلی صنعت لوازم خانگی یعنی بوش و زیمنس تصمیم به همکاری گرفتند و شرکتی مشترک را تاسیس کردند. زیمنس همواره در رقابت شدید قرار داشته و در همین رقابت‌ها تصمیم به نوآوری گرفته است، چرا که حمایت بی‌چون و چرا، فرصت نوآوری و بهره‌وری بیشتر را از شرکت‌ها می‌گیرد.
زیمنس در دوره‌ای به تولید گوشی موبایل روی آورد و تلاش کرد همه قطعات گوشی را خودش تولید کند. نتیجه‌اش این شد که قیمت تمام شده‌اش به شدت بالا رفت و دیگر نتوانست با رقبا رقابت کند؛ چرا که عرصه تکنولوژی مدام تغییر پیدا می‌کرد و نیازمند سرمایه‌گذاری جدیدتری بود و در این شرایط زیمنس، نتوانست با شرکت‌های دیگر مانند نوکیا که با تقسیم کار وارد شده بودند، رقابت کند. حتی پس از آن با استفاده از این الگو، زیمنس بخشی از صنایع را به خارج از جغرافیای آلمان انتقال داد؛ مناطقی که مزیت تولیدی داشت.
مروری بر تجربه دیگر کشورها تایید می‌کند که حمایت دولتی از صنایع نوپا ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است، اما این حمایت باید هدفمند و در چارچوب یک سیاست صنعتی مشخص باشد و نه «کارت سفیدی» که تولیدکنندگان داخلی را از نوآوری و افزایش بهره‌وری باز دارد. حمایت از تولید با اتکا به ظرفیت‌های درونی، در این کشورها همراه با نگاهی برون‌زا بوده است، به این معنی که ممکن است برخی مزیت‌های تولیدی یا رقابتی در خارج از مرزها باشد و نباید این فرصت از دست تولیدکنندگان برود. اما در کشورمان، مشخص نیست که حمایت سفیدامضا از تولید قرار است تا چه زمانی ادامه یابد و استراتژی حمایت از تولید، چه زمانی تغییر می‌کند.
منبع: فرارو
کلیدواژه: مسیر رونق تولید
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۸۴۹۳۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شرکت‌های دانش بنیان، نماد اصلی جهش تولید و مشارکت مردم/ حمایت از حرکت‌های دانش بنیان، وظیفه همه وزارتخانه‌ها
به گزارش مرکز ارتباطات و اطلاع‌رسانی معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان ریاست جمهوری، محمد مخبر، عصر امروز با حضور در پارک فناوری پردیس و پارک فناوری سلامت پردیس ضمن شرکت در سیزدهمین نشست هیات امنا از جدیدترین دستاوردهای شرکت‌های دانش بنیان این مجموعه علمی در حوزه تولیدات و تجهیزات پزشکی، دارویی، حمل و نقل و طراحی و ساخت تجهیزات هواپیما، مالی و بانکی، صنعتی و انرژی بازدید کرد و با توضیحات مسئولان مربوطه در جریان جدیدترین تولیدات علمی و فن آور شرکت‌های دانش بنیان این مجموعه و برخی مشکلات آنها قرار گرفت.
معاون اول رئیس جمهور طی سخنانی در سیزدهمین نشست هیات امنای مشترک پارک فناوری پردیس و پارک فناوری سلامت با تاکید بر اینکه پارک فناوری پردیس باید به شهری در تراز جهانی تبدیل شود و در مجامع بین المللی حضور فعالانه داشته باشد، گفت: بخش علمی و فناوری مزیت کشور است و باید در سطح کشور چنین پارک‌های علم و فناوری توسعه و گسترش یابد و همچنین با وجود دیپلماسی و سیاست خارجی فعال دولت سیزدهم و عضویت جمهوری اسلامی ایران در سازمان‌های مهم اقتصادی و تجاری بین المللی، باید شرکت‌های دانش بنیان از این مزیت حداکثر استفاده را ببرند.
وی تاکید کرد: بزرگترین مزیت کشور و جمهوری اسلامی، وجود نیروی جوان و نخبه است که خداوند به این کشور عطا کرده و مسئولین دولتی و حکومتی باید از این فرصت حداکثر استفاده را داشته باشند.
مخبر با اشاره به پاسخ موشکی و پهپادی ایران به حمله موشکی نظامیان صهیونیست به ساختمان کنسولگری ایران در دمشق، تاکید کرد: در دنیای امروز در اختیار داشتن علم منبع قدرت است و آنچه دشمنان ما را در عملیات اخیر از قدرت ایران دچار ترس و دلهره ساخته، داشتن علم و دانش ساخت تکنولوژی‌های جدید است و نه صرف در اختیار داشتن این محصولات.
وی با اشاره به اهمیت پارک‌های علم و فناوری و شرکت‌های دانش بنیان به عنوان نماد اصلی جهش تولید و مشارکت مردم و بهترین مدل اداره و حل مسائل کشور تصریح کرد: معاونت علمی و فناوری باید به همه ارکان دولت برای بهره‌گیری از چنین فرصتی در راستای حل مشکلات وزارتخانه‌ها کمک کند.
معاون اول رئیس‌جمهور افزود: آینده اقتصاد جهان، اقتصاد دیجیتال است که خوشبختانه مزیت کشور و جمهوری اسلامی ایران در همین بخش است و معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری باید پس از شناسایی بستر‌های دانش بنیان وزارتخانه‌ها به شرکت‌های دانش بنیان ماموریت دهد تا به حل مشکلات آنان کمک کنند.
وی همچنین با تاکید براینکه با حضور و بازدید از نمایشگاه‌ها و دستاوردهای شرکت‌های دانش بنیان و تلاش‌های جوانان نخبه، خلاق، مدیر و مدبر به وضوح مشاهده می‌کنیم که تمام مشکلات و مسایل کشور توسط این جوانان حل شدنی است، تصریح کرد: در زمان بروز هر گونه مشکل و مسأله با مراجعه به نیروی‌های نخبه، جوان، با انگیزه، دیندار و وطن پرست توانستیم در حداقل زمان ممکن با بهترین کیفیت و کمترین هزینه بسیاری از مشکلات کشور را حل و فصل کنیم.
مخبر با اشاره به اینکه یکی از رویکرد‌های جدی و اصلی دولت سیزدهم فعال کردن شرکت‌های دانش بنیان است، افزود: مقام معظم رهبری و رئیس جمهور همواره بر فعال کردن بیش از پیش حرکت شرکت‌های دانش بنیان تاکید کرده و دستورات لازم را در این زمینه صادر کرده اند که با توجه به حرکت صنعت و اقتصاد در دنیای امروز به سمت فناوری‌های دانش بنیان، هوش مصنوعی و فناوری‌های پیشرفته و با توجه به مزیت کشور در داشتن نیرو‌های جوان و نخبه، نباید از دنیا عقب بمانیم.
وی اظهار کرد: وزارتخانه‌ها موظف هستند حمایت از حرکت دانش بنیانی در کشور را دنبال کنند که در همین راستا معاون علمی و فناوری ریاست جمهوری مسایل و خواست‌های این شرکت‌های دانش بنیان را در دولت مرتب دنبال می‌کند.
مخبر با اشاره به برخی مشکلات فعالیت‌های شرکت‌های دانش بنیان تاکید کرد: دستگاه‌ها باید به محصولات و دستاوردهای این شرکت‌ها اطمینان کنند و همچنین مسائل مالی و ارزی، گرفتن سهم بازار داخلی و خارجی و صادرات محصولات آنان در دولت پیگیری میشود.
معاون اول رئیس جمهور به نامگذاری سال جدید با عنوان «جهش تولید با مشارکت مردم» از سوی مقام معظم رهبری اشاره و تاکید کرد: جهش تولید بدون تکیه به نیرو‌های نخبه، خلاق و شرکت‌های دانش بنیان میسر نیست و در بازدید از تمام بخش‌های پارک فناوری پردیس محصولات و تولیدات بخش‌های مختلف این مجموعه افتخارآمیز است تا جاییکه برخی محصولات تنها در دو کشور جهان تولید میشود. با این حال مردم از چنین افتخارآفرینی توسط جوانان نخبه و تحصیلکرده ایرانی کمتر مطلع هستند و در کشور به چنین دارایی و ظرفیت عظیم کمتر توجه میشود.
در این بازدید سه ساعته که با همراهی معاون علمی و فناوری ریاست جمهوری صورت پذیرفت، دو مجموعه فناورانه جدید نیز افتتاح شد و مورد بهره برداری قرار گرفت.
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی بهداشت و درمان
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد