یافتن یک ستاره نوترونی گمشده پس از 32 سال
تاریخ انتشار: ۳۰ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۸۵۳۹۲۶
اختر شناسان دانشگاه کاردیف پس از گذشت بیش از ۳۰ سال از وقوع یک ابرنواختر، یک ستاره نوترونی گمشده را پیدا کردند.
به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، در تاریخ ۲۳ فوریه ۱۹۸۷ یک ابرنواختر(Supernova) آسمان شب را روشن کرد که با چشم غیر مسلح قابل رویت بود. از آنجا که تا وقوع نزدیکترین رویداد مشابه تقریباً ۴۰۰ سال مانده است، این اتفاق فرصت مناسبی برای مطالعه ابرنواخترها فراهم کرد، اما یک قطعه قابل پیش بینی از این پازل که یک ستاره نوترونی است، از آن زمان تاکنون گم شده بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اکنون پس از گذشت بیش از ۳۰ سال، اخترشناسان دانشگاه کاردیف میگویند سرانجام این ستاره نوترونی را که در اثر انفجار ابرنواختر ایجاد شده است، پیدا کردهاند.
این ابرنواختر موسوم به "1987A" رویدادی است که هر چند قرن یک بار رخ میدهد و اولین ابرنواختری بوده که از سال ۱۶۰۴ تاکنون با چشم غیر مسلح قابل رویت بوده است. قابل رویت بودن آن نیز به این دلیل است که در فاصله تقریباً نزدیکی (نزدیک به ۱۶۸ هزار سال نوری) در ابر ماژلانی بزرگ که یک کهکشان کوتوله است که به دور کهکشان راه شیری میچرخد، رخ داده است.
این انفجار با قدرتی معادل ۱۰۰ میلیون خورشید شعله ور شد و چندین ماه در آسمان میدرخشید. حتی پس از آنکه از نظرها محو شد نیز بقایای آن به شکل ابر گرد و غبار و گاز باقی ماند و اخترشناسان از آن زمان به بعد به مطالعه آن ادامه دادهاند.
اما یک سوال از آن زمان تاکنون ماندگار مانده بود. نظریه ابرنواختر میگوید که انفجار یک ستاره با آن جرم باید یک ستاره نوترونی شکل دهد که فوق العاده کوچک، متراکم و پرانرژی است و نیافتن آن دشوار است. اما با این حال این ستاره نوترونی ۳۲ سال از چشم اخترشناسان پنهان مانده بود.
ابر ماژلانی بزرگ(LMC) کهکشانی در همسایگی کهکشان راه شیری است. فاصلهاش از کهکشان راه شیری کمی کمتر از ۵۰ کیلو پارسک است و بنابراین سومین کهکشان نزدیک به راه شیری شمرده میشود. ابر ماژلانی بزرگ چهارمین کهکشان بزرگ گروه محلی است.
برخی از اختر شناسان اصرار داشتند که این ستاره باید در همانجا و پشت یک حجاب غلیظ پنهان شده باشد. برخی دیگر اظهار داشتند که این ستاره احتمالاً در یک سیاهچاله یا یک ستاره کوارک فرو پاشیده است یا شاید نظریههای ما اشتباه بوده و اصلاً چیزی باقی نمانده است.
اکنون دانشمندان به پاسخ رسیدهاند. محققان دانشگاه کاردیف در مطالعه جدید خود دریافتند که ستاره نوترونی پیش بینی شده در غبار پنهان شده بوده است. آنها برای انجام این کار، بقایای این ابرنواختر را با استفاده از تلسکوپ "آلما"(ALMA) در شیلی بررسی کردند.
اخترشناسان دریافتند که یک قطعه خاص از گرد و غبار در طول موجهای کمتر از طول موجی که "آلما" اندازهگیری میکند، روشنتر به نظر میرسیده است و مشکوک شدند که ستاره نوترونی در این منطقه خاص قرار دارد.
"میکاکو ماتسورا" سرپرست این مطالعه میگوید: اگرچه نور ستاره نوترونی توسط ابری از گرد و غبار که آن را احاطه کرده است، جذب میشود، اما این به نوبه خود باعث میشود این ابر کمی درخشانتر از باقی نواحی شود و اکنون ما میتوانیم با تلسکوپ بسیار حساس "آلما" آن را ببینیم.
این تیم میگوید که این یافتهها به تأیید این واقعیت که نظریههای ما درباره ابرنواخترها در مسیر صحیح هستند، کمک میکند.
محققان میگویند در آینده ممکن است این ابر گرد و غبار شروع به پاکسازی کند و این باعث میشود ستاره نوترونی به طور مستقیم قابل مشاهده باشد.
ابرنواختر
پرجرمترین ستارههای عالم، زندگی خود را با انفجاری عظیم به نام ابرنواختر به پایان میبرند. یک ابرنواختر زمانی رخ میدهد که یک ستاره در حال مرگ شروع به خاموش شدن میکند. آنگاه بهطور ناگهانی منفجر شده و مقدار بسیار زیادی نور تولید میکند و در پس خود یک هسته کوچک نوترونی به جای میگذارد. نوترون سنگینترین ذره در فضا است. مقداری نوترون به اندازه یک سر سوزن میتواند هزاران تن جرم داشته باشد. ستاره ماده خود را به سوی فضا پرتاب میکند و ممکن است درخشندگی آن چند روزی از کل یک کهکشان هم بیشتر باشد. هنوز هم میتوان بقایای درخشان ستارههای منفجر شده را که صدها یا هزاران سال پیش از هم پاشیدهاند، دید. ابرنواخترها نادر هستند. در کهکشان خودمان بهطور میانگین در هر قرن یک یا دو ابرنواختر رخ میدهد که برخی از آنها نیز در پس غبار کهکشان پنهان میشوند.
این تحقیق در مجله Astrophysical Journal منتشر شده است.
منبع: عصر ایران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۸۵۳۹۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بزرگترین گنج گمشده ایران کجاست؟
تا به حال از خود پرسیدهاید که بزرگترین گنج گمشده ایران کدام گنج است و به چه دورهای تعلق دارد؟
بزرگترین گنج ایران چیست؟ جواب این سوال بستگی به این دارد که شما چگونه بخواهید به چنین پرسشی پاسخ دهید. آیا دنبال بزرگترین جواهر ایران هستید یا بزرگترین اثر باستانی کشف شده؟ نگاهی به بزرگترین مجموعه گنج کشف شده دارید یا دنبال گنجهای تک هستید؟ هر طور که بخواهید به این سوال پاسخ دهید یک جواب میگیرید.
به گزارش برنا، اگر دنبال بزرگترین مجموعه گنج تاریخ ایران باشید به عناوین مختلفی میرسید، اما بیتردید یکی از راز آلودترین جوابها گنج گمشده داریوش است، گنج گمشده در دل تاریخ.
گنج داریوش سوم هخامنشی – اگر هنوز وجود داشته باشد- بی تردید میتواند یکی از مهمترین و با ارزشترین گنجهای ایران باشد. قسمتی از این گنج اسکندر مقدونی چپاول کرد آن هم درست هنگامی که پادشاهی ایران را تسخیر و گنجینه های شوش، ایسوس (شهری در کشور ترکیه کنونی)، دمشق و تخت جمشید را به غارت برد.
داریوش سوم کیست؟داریوش سو یا دارا آخرین شاهنشاه هخامنشی در میانه ۳۳۶ تا ۳۳۰ پیش از میلاد بود. او فرزند آرشام و سیسیگامبیس بود. او آخرین شاه رسمی هخامنشیان بود.
هنگامی که اردشیر سوم بر تخت نشست و بر آن شد تا شاهزادگان دیگر را از میان بردارد؛ نام داریوش در میان آنان نبود و همین نشان دهنده آن است که او عنوان ممتازی در آن دوران نداشتهاست. اما در نهایت داریوش در جنگ با کادوسیان چنان رشادتی از خود نشان داد که اردشیر او را «دلیرترین پارسیان» نامید و او را ساتراپ ارمنستان کرد.
اما داریوش چطور شاه شد؟باگواس، وزیر بزرگ دربار اردشیر سوم، پس از مسموم کردن اردشیر سوم، پسر او ارشک را بر تخت نشاند اما چیزی نگذشت که وی ارشک را هم مسموم کرد. باگواس سپس ساتراپی ارمنستان یعنی داریوش سوم را به تخت پادشاهی نشاند تا بازیچه دست خود باشد، چنین نشد و داریوش در نهایت وزیر خائن را کشت.
در سال ۳۳۰ پیش از میلاد، در هگمتانه داریوش قصد داشت با سامان دهی دوباره نیروها به جنگ اسکندر برود، اما چون اسکندر به سوی ماد لشکر کشید در این کار ناکام ماند و به همراه برادرزادهاش بسوس و جمعی از بزرگان از راه ری به سمت غرب رفت.
در حوالی دامغان، بسوس شاه را از ترس نزدیک شدن لشکر اسکندر و طمع جانشینی زخمی کرد و خود به باختر رفته و عنوان اردشیر پنجم را بر خود نهاد. هنگامی که اسکندر بر بالین شاه رسید، او مرده بود. پس اسکندر برای مشروعیت بخشیدن به فتوحات خود، ابتدا او را با احترام دفن کرد و سپس به تعقیب اردشیر پنجم رفته و او را مجازات کرد.
ماجرای گنج داریوش هخامنشی چیست؟اسکندر مقدونی در تخت جمشید حدود ۹,۰۰۰ تالنت طلا و ۴۰,۰۰۰ تالنت نقره به غنیمت گرفت. هر تالنت با معیارهای امروزی حدود ۲٫۲۶ کیلوگرم بود، یعنی بیش از ۱۰۰۰ تن یا به حساب دیگر بیش از ۵۰ کاروان بزرگ از حیوانات بارکش که تنها غنیمت یکی از شهر های ایران را با خود حمل می کردند.
مورخ مشهور یونانی دیودور نوشته که اسکندر بیش از ۳,۰۰۰ شتر بارکش و ۱۰,۰۰۰ جفت قاطر (بیش از ۲۳,۰۰۰ حیوان بارکش) سوار کرد و به کشور خود برد.
گنجهایی که داریوش سوم با خود بردداریوش سوم با کاروان کوچکی از گنجینهها به پایتخت تابستانی یعنی هگمتانه رفت. بر اساس برخی روایتهای تاریخی داریوش هخامنشی پیش از آن که بمیرد دستور داد که تمام طلاها، نقره ها و اشیای قیمتی دیگر را در نزدیکی این شهر پنهان کنند. اسکندر پس از فتح هگمتانه اثری از هیچ گنجی پیدا نکرد.
این گنجینه که به گفته کارشناسان حدودا نصف دارایی خاندان هخامنشی بوده، برای بازسازی ایران و جمع آوری لشکری انبوه توسط داریوش حمل میشد.
در تمام سالهای بعد تلاشها برای یافتن گنج داریوش هخامنشی بینتیجه ماند و هیچ کس نتوانست سرنخی از این گنج پیدا کند.
کانال عصر ایران در تلگرام