۱۲ آذر ۱۳۹۸
احمدینژاد با چه نیروهایی به میدان میآید؟/ پشت پرده بازی جدید محمود احمدی نژاد
رویداد۲۴ محمود احمدینژاد فردی است که چهرهای دوگانه برای تمام اصولگرایان دارد؛ از یک سو دستکم در دوره اول ریاستجمهوریاش آنقدر محبوب همه اصولگرایان بود که آیتالله مصباح اطاعت از رئیسجمهور را اطاعت از خدا میدانست و از سوی دیگر از مقطعی به بعد ناگهان مورد طرد این نیروها واقع شد و یکی پس از دیگری از او برائت میجستند، اما احمدینژاد در نگاه اصولگرایان هرچه باشد، از دامن آنها پاک نمیشود و این گزاره که احمدینژاد اصولگرا نیست، نه از جانب مردم و نه از سوی نخبگان سیاسی قابل پذیرش نیست، زیرا او در مقاطع مختلف با عنوان اصولگرایی وارد صحنه سیاست شده و اگر به زعم خود اصولگرایان، او پرچمدار جریان انحرافی است، این جریان انحرافی برآمده از جبهه اصولگرایی و نه هیچ جناح یا گروه دیگری است؛ بنابراین خیر و شر این فرزند اصولگرایان برای خودشان است.
البته این گزاره آنقدرها هم سفت و سخت نبود، زیرا عموم نیروهای اصولگرا گرچه در ظاهر از احمدینژاد دوری گزیدند، اما در عمل همچنان بودند کسانی که در همه این سالها چشم به سرمایه اجتماعی احمدینژاد داشتند؛ افرادی که معمولا با قاطبه اصولگرایان به ائتلاف نمیرسیدند و همواره سر ناسازگاری داشتند و در عین حال خود و نه هیچکس دیگری را نماد و نمود انقلابیگری میدانستند؛ شخصیتهایی که در زمان زمامداری احمدینژاد جزء متعصبترین حامیان او محسوب میشدند. بیشتر بخوانید: انتقاد تند محمود احمدی نژاد به حسن روحانی +فیلم
حال گفته میشود که چنین نیروهایی باز هم با تکیه بر احمدینژاد سعی میکنند از ریسمان او بالا بروند و خود را به صندلیهای سبز مجلس برسانند؛ احمدینژاد هم بیتمایل نیست که به عنوان یک نیروی پشت پرده و شاید حالا پدرخوانده جریانی نوظهور بهطور غیرمستقیم بر عرصه سیاست کشور تأثیرگذار باشد. او که بعد از دوران ریاستجمهوریاش به هر دری زد تا بتواند دوباره طعم قدرت را بچشد، در انتخابات ریاستجمهوری سال ۹۶ رد صلاحیت شد تا باور کند که اقدامات تندش از هر نظر او را مطرود کرده است؛ از اینرو و از آنجایی که میل به قدرتطلبی در احمدینژاد آرام نمیگیرد، او میخواهد با سیاست جدیدی به میدان انتخابات بیاید.
این گمانهزنیها چندان دور از واقعیت هم نیست، زیرا چند روز پیش خبر انتشار لیست مردمی پویش گام دومی دعوت جوانان انقلابی از نیروهای متخصص ولایی برای حضور در انتخابات مجلس یازدهم منتشر شد که از میان نامهای این لیست میتوان به افرادی رسید که در دوران ریاستجمهوری احمدینژاد دارای عنوان بودهاند؛ نام افرادی مانند احمد وحیدی (سرلیست)، وحید جلیلی، علی باقری، مهدی محمدی، حسین آبنیکی، فواد ایزدی، یاسر جبرائیلی، محمدصادق کوشکی و محمدهادی زاهدی در لیست منتشرشده به چشم میخورد.
علاوه بر اینها از مرتضی تمدن، عبدالرضا شیخالاسلامی، سیدحسن موسوی، علی نیکزاد و علی ذبیحی بهعنوان کاندیداهای اصلی احمدینژاد در انتخابات مجلس یازدهم هم نام برده میشود. وقتی به سابقه تمام این شخصیتها نگاه کنیم، درمییابیم که تمام اینها در مقاطعی با احمدینژاد همراه بودهاند و بعد از مدتی بر اساس مقتضیات سیاسی از او دور شدند و حالا در ایام انتخابات دوباره رخ مینمایند و چشم به سرمایه اجتماعی احمدینژاد دارند.
خبرگزاری «خبرآنلاین» در گزارشی از گفتوگوی عباس امیریفر میگوید که روزگاری رئیس شورای فرهنگی و امام جماعت مسجد نهاد ریاستجمهوری و مشاور فرهنگی نهاد ریاستجمهوری بود. او به صراحت گفته بود که «بدون شک احمدینژادیها در این انتخابات حاضر میشوند که این حضور میتواند هم در قالب حلقه محدود نزدیکانش باشد و هم در قالب قراردادن چهرههای سفید در یک لیست انتخاباتی تحت حمایت احمدینژاد».
تمام این گزارهها نشان میدهد قصد احمدینژاد برای حضور معنوی در انتخابات مجلس محرز است، اما اینکه چرا او شخصا یک لیست مستقل نمیدهد، شاید بازگردد به هراس او از رد صلاحیتهای چنین لیستی، زیرا این احتمال وجود دارد که در صورت حمایت علنی احمدینژاد از نامزدهای معین، آنها رد صلاحیت شوند. نکته دیگری که درباره احتمال حضور غیرمستقیم احمدینژاد در انتخابات مطرح میشود، نزدیکشدن نیروهای جبهه پایداری به اوست. پایداریها در تمام این سالها نشان دادهاند که تنها در پوسته ظاهری همراه با اصولگرایان سنتی هستند و در هسته محتوایی اختلافات عمیقی میان ایشان و قاطبه اصولگرایان وجود دارد.
پایداریها که در دوران قدرت احمدینژاد مهمترین حامیان او به شمار میرفتند، در همه این سالها گرچه در ظاهر با او همراهی نکردند، اما همچنان بخشی از سرمایه اجتماعی خود را با نزدیکنشاندادن خود به احمدینژاد کسب میکردند و این دور و نزدیکشدنهای پایداری به احمدینژاد در مقطع هر انتخابات بیشتر محسوس میشود؛ چنانچه اخیرا هم روحالله حسینیان از احتمال قوی اقبال اجتماعی بالا به احمدینژاد گفته بود. با قرائن موجود میتوان دریافت که ممکن است در حضور غیرمستقیم احمدینژاد در انتخابات پایداریها نقش مهمی داشته باشند؛ چنانچه مرتضی طلایی هم گفته بود «پایداری منهای احمدینژاد فاقد موضوعیت است و تنها شامل چند نفر است؛ پایداری با احمدینژاد معنا پیدا میکند».
نکته دیگر این است که شاید بهائتلافنرسیدن نیروهای پایداری در این دوره از انتخابات را بتوان به سیاستهای انتخاباتی پشت پرده آنها با احمدینژاد نسبت داد. این گزاره قطعی نیست و صرفا میتوان آن را به عنوان یک گمانهزنی مطرح کرد، زیرا در گذشته هم نیروهای این طیف با اصولگرایان اختلافات عمیقی داشتهاند، اما با درنظرداشتن سخنان عجیب سقایبیریا که چندی پیش به طور کلی پایداری را جدای از اصولگرایی دانسته بود، میتوان همان خط و ربطهایی را مشاهده کرد که چندسالی است شخص احمدینژاد در پیش گرفته است.
سخنگوی جبهه پایداری گفته بود: «زمان گفتمان اصولگرایی اندکی منسوخ شده و اکنون گفتمان نیروهای انقلاب مطرح است بنابراین جبهه پایداری اساسا کاری با اصولگرایی ندارد؛ هر شخصی ارزشهای انقلابی را قبول داشته باشد ما نیز او را قبول داریم. البته این به این معنا نیست که اصولگرایی را قبول نداشته یا رد کنیم؛ ما نمیگوییم آنها نباید باشند بلکه آنها را میپذیریم، اما مسئله این است که فاصله هر دوایری تا مرکز، دور و نزدیک است. متأسفانه برخی اصولگرایان در پی طرد هستند، اما در پی طرد دیگری نیستیم و به دنبال تعامل هستیم».
به هر روی به نظر میرسد که احمدینژاد بنای حضور غیرمستقیم در انتخابات را دارد، اما اینکه او و کسانی که مورد حمایت او قرار دارند و احتمالا ادامهدهندگان تفکر او خواهند بود، چقدر شانس حضور در عرصه انتخابات را دارند و تا چه اندازه صلاحیتشان تأیید میشود، بحث دیگری است که برای پاسخ به این پرسش باید تا روز اعلام صلاحیتهای نامزدهای انتخاباتی منتظر ماند. منبع: روزنامه شرق خبر های مرتبط
منبع: رویداد24
فیلم| مجادله یک دانشجو با رئیسی درباره رهبر انقلاب
فیلم| دفاع روحانی از قطع اینترنت جهانی و راهاندازی شبکه ملی اطلاعات!
منبع این خبر، وبسایت www.rouydad24.ir است و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه این خبر را شایسته تذکر میدانید، خواهشمند است کد ۲۵۹۴۲۴۳۳ را به همراه موضوع به آدرس info@porsyar.com ارسال فرمایید.
با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع مطلب و کاربران است.
خبر بعدی:
پشتپرده اقبال سینماگران به جشنوارههای جهانی/نیازبه تبلیغ نداریم
به گزارش خبرنگارمهر، اولین دوره فستیوال فیلمهای ایرانی در شهر ویتره فرانسه با عنوان «نسل نوین سینمای ایران» از روز چهارشنبه ۲۰ آذرماه آغاز شده و تا ۲۴ آذرماه برگزار میشود.
در این فستیوال شش فیلم ایرانی «یهوآ» به کارگردانی آناهید آباد، «آپاندیس» به کارگردانی حسین نمازی، «ویلاییها» به کارگردانی منیر قیدی، «برگ جان» به کارگردانی ابراهیم مختاری، «مادری» به کارگردانی رقیه توکلی و «خانهای در خیابان چهل و یکم» به کارگردانی حمیدرضا قربانی به انتخاب هنری ابوالفضل جلیلی سینماگر ایرانی انتخاب و به نمایش در خواهد آمد.
به همین بهانه گفتگویی با ابوالفضل جلیلی در خصوص فرآیند انتخاب این فیلمها و مهمتر از آن حضور کارگردانان جوان ایرانی در جشنوارههای خارجی داشتیم.
جلیلی در خصوص تاثیر حضور فیلمهای ایرانی در جشنوارههای خارجی و نقش سینما بهعنوان یک ابزار فرهنگی در معرفی ایران به جهان گفت: ما نیاز نداریم ایران و اسلام را تبلیغ کنیم، دنیا نیازمند معرفی ایران و اسلام است. یعنی مثلا اگر میخواهیم راجع به امام زمان(عج) صحبت کنیم، باید فلسفه امام زمان(عج) را معرفی کنیم. متاسفانه ما به جای معرفی، مدام ایران، فرهنگ ایرانی و باورهای اسلامی خود را «تبلیغ» میکنیم.
این فیلمساز ادامه داد: مثلا اگر جنگ را اینگونه معرفی کنیم که بچههای ما با دست خالی رفتند و جنگیدند تا جان مردمانشان را حفظ کنند، همه جای دنیا دوست خواهند داشت و به ما با افتخار نگاه میکنند. اما ما به جای تعریف این داستان فقط میخواهیم تبلیغ کنیم «شهید برتر است» در حالی که مردم کشورهای دیگر اساساً تعریفی از «شهید» ندارند! نکته مهمی که برای من راجع به انتخاب فیلمها برای حضور در این فستیوال مهم بود این بود که، فیلم ها، فیلم تبلیغی و پروپاگاندا نباشد بلکه فیلمهایی باشد که بتواند به خوبی فضای ایران را معرفی کند.
متأسفانه هنوز بسیاری از کشورها با «ایران» آشنا نیستند
وی افزود: پیش از برگزاری این جشنواره که مخصوص فیلمهای ایرانی در فرانسه است، در سال ۱۳۶۷ در پاریس فستیوالی با عنوان «فستیوال فیلمهای ایرانی در پاریس» داشتیم. ولی به صورت مسابقه و رقابتی نبود، بلکه مروری بر سینمای بعد از انقلاب ایران بود. حدود ۱۷- ۱۸ فیلم نمایش داده شد ولی تاکنون جشنواره یا فستیوالی از فیلمهای ایرانی، به صورتی که الان قرار است در ویتره برپا شود برگزار نشده است.
به این نتیجه رسیدم که چقدر «حضور» مهم است و سینما چه ابزار خوبی است برای اینکه کشور و مردم خود را به دنیا معرفی کنیم و اینکه کارگردانان چه مسئولیت سنگینی دارند. ما مردم بسیار خوبی داریم که درست معرفی نشدهانداین کارگردان ایرانی ادامه داد: متاسفانه هنوز بسیاری از کشورها با نام ایران آشنا نیستند و نمیدانند ایران کجاست؛ در بسیاری از فستیوالهایی که میرویم، وقتی خودمان را معرفی میکنیم ما را با عراق و افغانستان اشتباه میگیرند. در عین حال البته یکبار برای جشنوارهای رفته بودم به اسلوونی. آنجا از یک دختر و پسر جوان درباره ایران پرسیدم و آنها گفتند به واسطه فوتبال ایران، علی دایی و فیلمهای کیارستمی خیلی خوب ایران را میشناختند و من در همان جا به این نتیجه رسیدم که چقدر «حضور» مهم است و سینما چه ابزار خوبی است برای اینکه کشور و مردم خود را به دنیا معرفی کنیم و اینکه کارگردانان چه مسئولیت سنگینی دارند. ما مردم بسیار خوبی داریم که درست معرفی نشدهاند.
داور جشنواره فیلمهای ایرانی در ویتره توضیح داد: دنیا الان خیلی دوست دارد ببیند که در ایران چه خبر است و در چنین شرایطی جوانان میتوانند بهترین سفیران ما باشند برای اینکه ایران را معرفی کنند، ولی نکته مهمتر اینکه جوانان الان در ایران از زندگیشان راضی نیستند و به همین دلیل فیلمهایی میسازند که در آن نارضایتی و اعتراض دیده میشود وخب در بسیاری از موارد ایران اینگونه به کشورهای دیگر معرفی میشود.
جلیلی تصریح کرد: اوایل انقلاب همه سیاستمداران برایشان انقلاب ایران بهعنوان یک انقلاب مذهبی مطرح بود. برای همین برای جشنوارههای خارجی هم جذاب بود که بدانند در ایران چه اتفاقاتی میافتد. در همان سالها افرادی مثل عباس کیارستمی، امیر نادری، ناصر تقوایی و... برای جشنوارهها فیلم فرستادند و فضای بعد از انقلاب هم فضای آزادی بود و فیلمهای انسانی و شریفی ساخته میشد و از آن فیلمها خیلی هم استقبال میشد.
وی تأکید کرد: سال ۱۳۶۷ من با فیلم «گال» و کیانوش عیاری با فیلم «آنسوی آتش» به جشنواره کن رفتیم. چند روز بعد در روزنامه «منهتن» تیتر یک و عکس صفحه یک من و عیاری بودیم با این تیتر : «سینمای آیتاللهها در کن آتشی به پا کرد.»
نسل جوان فکر کردند تقوایی و کیارستمی بهخاطر جوایزشان مطرح شدند!
جلیلی ادامه داد: اما بعد از این نسل، نسل دیگری وارد سینمای ایران شدند و به جشنوارهها فیلم فرستادند که دیگر مثل فیلمهای سالهای بعد از انقلاب نبودند و خب این نسل جدید، فکر کردند ما چون از جشنوارههای خارجی جایزه گرفتیم و تائید شدیم، فیلمسازان مطرحی شدیم! غافل از اینکه کیارستمی اگر فیلم میساخت و جایزه میگرفت، میخواست یک تفکر را معرفی کند نه اینکه برود آن ور آب مطرح شود. یا مثلا برای تقوایی مهم نبود که به جشنواره خارجی برود؛ او اگر هم جایزه گرفت به خاطر تفکرش جایزه گرفت، نه اینکه چون در جنوب فیلم ساخته بود! اما نسل جدید چون این را نمیدانستند، فکر کردند اگر بروند در جنوب فیلم بسازند یا درباره فقر فیلم بسازند جایزه میگیرند.
برای تقوایی مهم نبود که به جشنواره خارجی برود؛ او اگر هم جایزه گرفت به خاطر تفکرش جایزه گرفت، نه اینکه چون در جنوب فیلم ساخته بود! اما نسل جدید چون این را نمیدانستند، فکر کردند اگر بروند در جنوب فیلم بسازند یا درباره فقر فیلم بسازند جایزه میگیرندوی افزود: تماشاگران خارجی هم به هوای فیلمهایی که قبلا دیده بودند، به دیدن این فیلمهای نسل جدید میرفتند ولی بعد در یک جایی دیگر این اشتیاق تمام شد. حالا به نقطهای رسیدهایم که فیلمهای فستیوالی ساخته میشود، یعنی کارگردان فقط فیلم میسازد که به یک جشنواره خارجی بفرستد؛ همین!
کارگردان «گال» ادامه داد: در این میان کشوری مثل روسیه هم پیدا میشود که هر چه فیلم از ایران فرستاده میشود به آن جایزه میدهد تا جوانان ایرانی را جذب خود کند! وقتی یک جوان از یک جشنواره غیرمطرح و کوچک فیلم در روسیه جایزه میگیرد، تا ابد سمپات روسیه میشود و همه جا میگوید من از فلان جا جایزه گرفتهام.
وی افزود: یکی دیگر از دلایل اینکه این اندازه حضور در جشنوارههای خارجی بین سینماگران ایرانی زیاد شده، این است که برخی امروز به فکر رفتن از ایران هستند و فکر میکنند حضور در این جشنوارهها فرصت خوبی است برای اینکه بتوانند از کشور خارج شوند. حتی اگر برای یک هفته باشد. در خیلی از موارد هم میبینیم که این فیلمهای فستیوالی در جشنوارههای مطرح و کشورهای مهم فرهنگی دیده نمیشوند و به آنها توجه نمیشود و در عوض در کشورهایی که فقر فرهنگی دارند و غیرمطرح هستند، خیلی به این فیلمها بها داده میشود. امیدوارم جشنواره فیلمهای ایرانی در ویتره بتواند شرایط متفاوتی ایجاد کند و حقیقت وضعیت فرهنگی و مردم کشورمان را به خوبی نشان دهد.
جلیلی در پایان این گفتگو درباره تازهترین فعالیتهای سینمایی خود هم گفت: این روزها مشغول تدوین و مونتاژ فیلم جدیدم هستم که میخواهم برای جشنواره فیلم فجر امسال ارسال کنم حالا باید ببینیم قبولش میکنند یا نه، چون من سالهای قبل هم فیلم میفرستادم و آنها قبول نکردند. نویسنده، تهیهکننده و کارگردان اثر هم خودم هستم. در ابتدای این کار ما چهار نفر بودیم که خواستیم کلید بزنیم، ولی به مرور زمان دو نفر از این پروژه جدا شدند و در نهایت من و دستیارم باقی ماندیم که همه کارها را داریم انجام میدهیم. احتمالا من جزو معدود سینماگرانی هستم که همه کارهای یک فیلم را خودم انجام میدهم. چون در اینجا به کسی اعتماد ندارم که کارم را به او بسپارم. کل این فیلم را هم با دو پروژکتور ساختیم!
کد خبر 4791265