رواج تک‌فرزندی در جامعه
تاریخ انتشار: ۱۴ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۹۷۱۶۷۲
به گزارش همشهری آنلاین به نقل ایسنا، پروین فرج‌زاده، عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان چهارمحال‌وبختیاری با اشاره به دلایل رواج تک‌فرزندی در سال‌های اخیر، اظهار کرد: دلایل مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی برای این موضوع می‌توان نام برد که یکی از این دلایل، تغییر و تحول هویت زنانه در زمینه فرزندآوری و فرزندپروری به دلیل ورود پررنگ زنان به اجتماع و دنیای کار است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی مسائل معیشتی و اقتصادی را در کنار مسائل اجتماعی از دیگر دلایل برشمرد و گفت: بسیاری از والدین به دلیل ترس از طلاق، که امروزه بیشتر به چشم می‌خورد، ترجیح می‌دهند از فرزندآوری زیاد بپرهیزند تا فرزندانشان درگیر تبعات سوء جدایی پدر و مادر نشوند.
مزایای تکفرزندیفرجزاده با برشمردن محاسن و مزایای تک‌فرزندی، تصریح کرد: باید گفت که تک‌فرزندی مزایایی دارد اما اگر توجه و آگاهی والدین نباشد، از دل همین مزایا و محاسن، معایب و آسیب‌هایی تولید و متوجه فرزند میشود.
این مدرس دانشگاه ادامه داد: معمولاً والدین توان تامین تمام نیازهای تک‌فرزندشان را دارند و شرایط تکامل جسمی، معنوی، عاطفی، فرهنگی و اجتماعی کودک تک‌فرزند مهیا است بنابراین کودک ناامیدی و سرخوردگی را تجربه نمی‌کند، ضمن اینکه کنترل فرزند و توجه به او، حس امنیت کودک را تقویت می‌کند.
فرج‌زاده در تشریح دیگر محاسن تک‌فرزندی تأکید کرد: خانواده فرصت و توان بیشتری برای رسیدگی به تک‌فرزند خود دارد، دیگر اینکه کودک تک‌فرزند مرکز توجه و مهرورزی والدین و اطرافیان است بنابراین رقیب محبتی و عاطفی ندارد.
معایب و آسیب‌های تکفرزندیاین روانشناس در ادامه به معایب و آسیب‌های تک‌فرزندی پرداخت و تصریح کرد: فردی که تک‌فرزند بوده است، چون در کودکی نیازهایش از سوی پدر و مادر پاسخ آنی گرفته و ناکامی و ناامیدی را تجربه نکرده است، در بزرگسالی در مواجهه با مشکلات شکننده میشود و با کوچک‌ترین مشکل، سلامت روانی وی به خطر می‌افتد.
فرج‌زاده افزود: این فرد معمولاً کسی را ندارد که مشکلاتش را با او در میان بگذارد و احساساتش را به صورت طبیعی و به‌هنگام بروز دهد، چنین فردی در هنگام مواجه شدن با مشکل عاطفی، چون نمی‌تواند عکس‌العمل مناسبی بروز دهد و حامی مناسبی برای بیان مشکلات نمی‌یابد، به مراتب از تبعات روانی بیشتری رنج می‌برد و منزوی و درون‌گرا میشود.
وی یکی دیگر از معایب تک‌فرزندی را شخصیت اضطرابی کودک و تبعات سوء آن در بزرگسالی دانست و ادامه داد: وابستگی شدید کودک تک‌فرزند به والدین و برخورداری از توجه و حمایت و مراقبت بیش از اندازه آنان، سبب اضطراب دائمی کودک میشود.
فرج‌زاده بیان کرد: حساسیت والدین و حمایت و مراقبت آنان بر روی تک‌فرزند، این کودک را به سمت رفتار و گفتار نامطلوب سوق می‌دهد و او را خودخواه و اصطلاحاً لوس بار می‌آورد که این امر منجر به آسیب‌پذیری او در بزرگسالی میشود، ضمن اینکه وابستگی بیش از حد به والدین در او نهادینه و مانع از پرورش استقلال و عدم وابستگی به دیگران در مواجهه با مشکلات در آینده خواهد شد.
وی افزود: عدم توانایی کودک و نوجوان در استقلال، سبب ناکامی او در ارتباط با همسن و سالان و ارتباط مطلوب با آنان میشود.
فرج‌زاده با نام بردن از خودخواهی به عنوان یکی دیگر از تبعات سوء تک‌فرزندی، تصریح کرد: تک‌فرزند چون در کودکی فرصت رقابت با خواهر و برادر یا دوستان را نیافته و مبارزه و شکست را تجربه نکرده است، در آینده دیدن ناپختگی‌های رفتاری از جمله خودخواهی و خودرأی بودن از وی، دور از انتظار نیست چرا که فراهم شدن تمام نیازهای او بدون وجود رقیب، فرصت رشد عاطفی و اجتماعی را از او سلب کرده است.
گرفتن فرصت کودکی کردن از فرزندوی تأکید کرد: چون پدر و مادر با حالت تسلیم‌گونه و بدون مخالفت نیازهای تک‌فرزندشان را برآورده میکنند و در عین حال انتظار رفتارهای عاقلانه و بالغانه از او دارند، فرصت کودکی کردن را از فرزند می‌گیرند که این موضوع تبعات عاطفی سوء بر فرد دارد و تاب و تحمل مشکلات را در او کاهش می‌دهد.
فرج‌زاده با بیان اینکه انسان‌ها در ارتباطات اجتماعی مهارت‌های ارتباطی را فرا می‌گیرند، اضافه کرد: لازمه کسب این مهارت‌ها، ارتباطات سالم در کودکی با همسن و سالان است حال آنکه کودک تک‌فرزند از این فرصت بی‌نصیب است و نمی‌تواند احساسات خود را به جا و به موقع تنظیم کند، چنین فردی در بزرگسالی ممکن است در کنترل عواطف و احساسات ناتوان باشد و نمی‌تواند ارتباط و تعامل سازنده و صحیح و مدیریت‌شده با دیگران برقرار کند.
این مدرس دانشگاه لازمه بلوغ فکری و روانی را داشتن تجربه‌های واقعی دانست و تصریح کرد: اگر کودک همواره با افراد بالغ در ارتباط باشد و نتواند تجربه‌های واقعی شکست و طردشدن و قهر و آشتی و... را در خلال ارتباط با همسن و سالان تجربه کند، دربزرگسالی از بلوغ روانی و اجتماعی لازم برخوردار نخواهد بود و این امر آسیب‌زا است.
عدم پذیرش مسئولیت‌های اجتماعی از سوی تک‌فرزند در آیندهفرجزاده در ادامه گفت: حمایت‌های افراطی والدین از تک‌فرزند و درگیر نکردن او با مسئولیت، سبب عدم پذیرش مسئولیت‌های اجتماعی از سوی تک‌فرزند در آینده میشود و چنین فردی چون انتقاد، مخالفت، ملامت و تنبیه پدر و مادر را تجربه نکرده است، زیر بار عواقب کارهای خود نمی‌رود و مسئولیت عملش را نمی‌پذیرد، بلکه با خودخواهی و عدم مسئولیت‌پذیری گناه را به گردن دیگران می‌اندازد، چرا که والدین از ترس رنجیده خاطر شدن تک‌فرزندشان، اشتباهاتش را به او گوشزد و او را بازخواست نکرده‌اند.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا می‌توان این معایب و آسیب‌ها را به تمام تک‌فرزندها تعمیم داد، تصریح کرد: این آسیب‌ها متوجه تک‌فرزندان در تمام خانواده‌ها است اما اگر والدین با آگاهی و هوشیاری موارد لازم را در تربیت فرزندشان مدنظر داشته باشند، تا حدود زیادی می‌توان این آسیب‌ها را تقلیل داد، چه بسا تک‌فرزندهایی که به مدد تربیت و توجه صحیح، به مراتب انسان‌های موفق‌تری در آینده می‌شوند و از اعتماد به نفس بالایی برخوردارند.
عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان تأکید کرد: بسیاری از خانواده‌ها از روی اضطرار از جمله عدم توانایی در باروری مجدد و... نمی‌توانند بیش از یک فرزند داشته باشند، این افراد با دقت و آگاهی از آسیب‌ها و خطرات احتمالی که متوجه فرزندشان است، به تربیت آگاهانه و هوشمندانه فرزندشان توجه داشته باشند که در این خصوص، ارتباط اصولی و مناسب با فرزند، راه دادن او در جمع همسن و سالان در مهدهای کودک یا جمع کودکان خویشاوندان و آشنایان و... می‌تواند در دستور کار قرار بگیرد.
کد خبر 467764 برچسب‌ها استان چهار محال و بختیاری کودکان ازدواج - طلاقمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: استان چهار محال و بختیاری کودکان ازدواج طلاق
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۹۷۱۶۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تربیت دینی در سایه‌سار حجاب
نقش خانواده و والدین درنهادینه‌کردن فرهنگ عفاف و حجاب در کودکان به‌عنوان یک جامعه کوچک، دارای اهمیت بسیاری است. شاید دغدغه بسیاری از والدین این باشد که فرزندانشان، حجاب را به‌عنوان یک ارزش برای زندگی خود بپذیرند و به آن متعهد باشند، چرا که در سال‌های اخیربا توجه به هجمه‌های زیادی که درباره حجاب ازسوی رسانه‌های غربی شکل گرفته، نگرانی والدین را در مورد حجاب، دوچندان می‌کند. اما چگونه می‌توان این امر پسندیده را برای دهه‌های هشتادی و نودی به‌خوبی معرفی کرد؟آموزش مسائل دینی موضوع حساسی است که مرز بسیار باریکی دارد و اگر والدین با استفاده از شیوه‌های نادرست در این زمینه اقدام کنند، ممکن است فرزندشان برای ادامه در این راه به آموزههای دینی و مذهبی ازجمله حجاب واکنش نامناسب داشته و در رعایت آن کوتاهی کند. والدین باید به‌صورت صحیح و اصولی فرزندانشان را در دوران کودکی درباره مسأله حجاب تغذیه دینی کنند تا در دوران نوجوانی بتواند با استفاده از دانسته‌های راستین خود، مسیر درست را انتخاب و در همان راه گام بردارد. البته در این راه برای رسیدن به نتیجه مطلوب، والدین باید به ویژگی‌های کودکان و نوجوانان توجه بیشتری داشته باشند.
اهمیت نحوه پوشش والدین در خانه
نهادینه کردن یک رفتار یاارزش درفرزندان با عادت‌بخشی امکان‌پذیر است،چراکه تمرین وعادت موجب آماده‌سازی کودک‌ونوجوان برای انجام تکالیف دینی میشود. حجت‌الاسلام روح‌ا... دوستی، کارشناس مذهبی درخصوص نقش والدین درباره حجاب به جام‌جم می‌گوید: «والدین درباره حجاب باید چندین نکته را لحاظ کنند. یکی ازاین موارد بحث الگو بودن آنان است. فرزندان آن چیزی می‌شوند که والدین‌شان هستند. اگر والدین خواهان نمازخواندن یا باحجاب شدن فرزندشان هستند، باید خودشان به این موارد توجه ویژه‌ای داشته باشند.» وی می‌افزاید: «والدین باید زمینه آموزههای دینی را برای کودک فراهم کنند. به‌عنوان‌مثال کودک در شرایطی قرار نگیرد که به‌واسطه حجابش مورد تمسخر قرار گیرد، بلکه کودک در جمع‌هایی حضور پیدا کند که به لحاظ افزایش روحیه دینی و داشتن حجاب، مورد تایید باشد.» پدر ومادرهامی‌توانند آموزش مبحث حجاب را ازهفت سال اول شروع کنند.البته روش انتقال مفاهیم اخلاقی و دینی تنها با ابزار زبان میسر نیست، بلکه نحوه ونوع پوشش والدین درخانه هم امر مهمی است. درواقع کودکان تصویر پوشش مناسب را از والدین خود دریافت میکنند و این‌گونه است که در وجودشان رسوخ می‌کند و جزئی از ذات‌شان میشود.
نقش موثر مادران در حجاب فرزندان
یکی از بهترین شیوه‌های تربیتی برای تشویق کودک به ارزش‌های دینی، ایجاد حس خوشایند در آنان است. بهترین روش نیز روش الگویی است. یعنی نشان‌دادن الگویی که هم محجبه باشد، هم موفق و هم مهربان و تاثیرگذار و قطعا چنین الگویی برای یک دختر، مادر اوست. مادرانی که دغدغه عفاف و حجاب دارند و در برخورد با نامحرم، رفتار عفیفانه از خود نشان می‌دهند و این حالت در وجود آنها نهادینه شده است، در عمل و به‌طور غیرمستقیم به نهادینه‌‌سازی باور حجاب در فرزند خود می‌پردازند. دوستی نیز معتقد است که در بحث الگوپذیری، مادر نقش بسیار مهمی در خانواده ایفا می‌کند. او همچنین تصریح می‌کند: «گله‌نکردن، صبر و استقامت مادران و تعامل عاطفی آنان با کودکان‌شان، نقش مادر را در این موضوع دوچندان می‌کند. از سوی دیگر پدر هم باید نقش پشتیبان را داشته باشد و برای کودک و تشویق او به امر حجاب هدایایی تهیه کند.»این کارشناس مذهبی با اشاره به نقش مهم مدارس در موضوع حجاب می‌گوید: «بسیاری از کارشناسان بر این باورند کودک را به مدرسه‌ای ببرید که مربی پرورشی آن خوب باشد،چراکه اگر کودکی دریکی ازدروس ضعیف باشد، با یک معلم خصوصی این مسأله حل میشود اما باور غلط را به‌سختی می‌توان درست کرد.» البته سوی دیگر این موضوع،تاثیرات دوستان در کودکان و نوجوانان است. نوجوانان، ارتباط‌شان با دوستان‌شان بیشتر از والدین است ودربسیاری ازمسائل اعتقادی که دریافت کرده‌‌اند، ممکن است تنزل یا تعالی یابند. بنابراین دوست‌‌یابی هم ازدیگر موارد مهم درتقویت باورهای دینی این نسل است.والدین میتوانند این مورد را با الگودهی و جهت‌دهی مناسب مدیریت کنند.
بسترسازی والدین برای ترویج حجاب در کودکان
مربیان در مدارس و والدین در منزل میتوانند با استفاده از شیوه‌هایی مانند استفاده از روسری و پوشش‌های زیبا، کودکان را نسبت به حجاب علاقه‌مند کنند.دوستی ضمن بیان اهمیت عادت‌های پوششی توسط والدین می‌گوید: «پدر و مادرها معمولا فرزندانشان را تا رسیدن به سن تکلیف رها میکنند. آنها باید از دوران کودکی، پوشش‌ها و مدل‌های زیبایی که در بازار وجود دارد را تهیه کنند تا کودک با آن پوشش انس بگیرد و فرزندان را به کارهای خوب عادت دهند. از سوی دیگر تعریف و تمجید از پوشش مناسب کودک هم از دیگر راهکارهای موثر برای تشویق آنان به حجاب است.» طبق گفته‌های دوستی، پدر و مادرها باید بسترهایی را درباره حجاب برای کودک فراهم کنند تا او هم پاسخ‌های عقلی و منطقی دراین‌باره را به‌خوبی دریافت کند.به‌هرحال اهمیت نقش والدین در حجاب دختران، به حدی است که حتی دختر بی‌‌حجاب، علاوه بر اینکه خودش برای بی‌حجابی مورد بازخواست قرار می‌گیرد، مادر باحجابش نیز در آخرت، به این دلیل که از حجاب دخترش غفلت کرده، مواخذه میشود. بنابراین توجه پدر و مادرها به باورهای دینی مخصوصا حجاب یکی از مسائل مهم حال حاضر است.
دومین جلسه رسیدگی به اتهامات تتلو برگزار شد