به نقل از «ایسنا»

پارکر دست خورشید را رو خواهد کرد

تاریخ انتشار: ۱۴ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۹۷۳۲۸۲

آژانس فضایی آمریکا(ناسا) شب گذشته (۴ دسامبر ۲۰۱۹) نخستین یافته‌های خود درباره "کاوشگر خورشیدی پارکر" (Parker Solar Probe) را منتشر کرد و اطلاعاتی در مورد نتایج تحقیقات و اطلاعات دو شیرجه نخست این کاوشگر به تاج خورشید به اشتراک گذاشت.

به گزارش ایسنا، این کاوشگر در طول سال گذشته سه برابر بیشتر از هر فضاپیمای دیگری در تاریخ به خورشید نزدیک شده و با استفاده از چهار ابزار علمی خود به جمع آوری داده‌ها پرداخت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اعضای گروه تحقیقات پارکر اندکی پس از روانه کردن این کاوشگر به سمت خورشید متوجه شدند که این کاوشگر قادر است نرخ ارسال اطلاعات بالاتری نسبت به آنچه فکر می‌کردند، داشته باشد. آنها از این توانایی به نفع خود استفاده کردند و داده‌های بسیار بیشتری را از دو شیرجه اولیه پارکر به اتمسفر خورشید نسبت به آنچه انتظار می‌رفت، به دست آوردند.

ناسا پیشتر این داده‌ها را از طریق پرتال‌های مختلف در اواسط ماه نوامبر منتشر کرده است، اما این کنفرانس از راه دور که توسط چهار کارشناس ماموریت پارکر برگزار می‌شود که در مورد نتایج تحقیق این کاوشگر بحث می‌کنند، به ما کمک می‌کند تا از جزئیات آن آگاه شویم.

کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا در حال حاضر مجموعه ای از برخوردهای نزدیک با خورشید را انجام می‌دهد. مشاهدات اولیه فضاپیما درک ما از خورشید و محیط آن را بهبود بخشیده است. اگرچه خورشید در مقایسه با سایر ستارگان بسیار نزدیک به ما است ، اما همیشه اسرار علمی جذاب و اساسی را از ما پنهان کرده است. به عنوان مثال ، ما هنوز نمی دانیم که تاج خورشیدی - خارجی ترین جو خورشید - دمای بیش از یک میلیون کلوین را چگونه حفظ می کند ، در حالی که سطح قابل مشاهده دمایی زیر ۶ هزار K۱ دارد. تاج خورشید ، باد خورشیدی را تولید می‌کند.

باد یا طوفان های خورشیدی ( Solar wind) جریانی از ذرات یونی (پلاسما) انرژی داری هستند که از طرف خورشید به فضا در تمام جهات ساطع می‌شوند.همین طوفان های خورشیدی هستند که در برخورد با سطوح فوقانی جو زمین باعث ایجاد شفق قطبی و حتی گاهی تداخل جریانهای برق و سیستم‌های ارتباطاتی می‌شوند. ذرات بنیادی که به زمین برخورد می‌کنند، هم از خورشید و هم از بیرون ازمنظومه شمسی سرچشمه میگیرند. ذرات باردار، عمدتاً متشکل از پروتون، الکترون و ذرات آلفا (هسته هلیوم)، به صورت پیوسته به بیرون از خورشید جریان دارند.

دانشمندان ناسا گزارش دادند  حسگرهای نصب شده بر روی کاوشگر خورشیدی پارکر نوسانات میدان الکتریکی و میدان مغناطیسی در باد خورشیدی را که بزرگتر از آن چیزی که در زمین است، شناسایی کرده‌اند.این نوسانات می تواند بواسطه تلاطم در باد خورشیدی یا بی ثباتی پلاسما که توسط یونها یا الکترونها هدایت می شوند ، ایجاد شده باشد. وجود چنین نوساناتی نشان می دهد که ناپایداری های پلاسما تأثیر بسیار بیشتری در پویایی و انرژی باد خورشیدی نسبت به گذشته دارد.

دانشمندان همچنین مشاهدات خود درباره یون و الکترون پلاسما خورشید را ارائه دادند. آنها دریافتند که وارونگی در میدان مغناطیسی خورشید غالباً با پیشرفت‌های موضعی در جزء شعاعی سرعت پلاسما همراه است. نویسندگان از سیگنال کاملاً واضح از نیم‌خط باد خورشیدی برای مطالعه هندسه و پیکربندی این زمینه استفاده می کنند. این روش باعث می شود دانشمندان بتوانند معکوس‌های میدان مغناطیسی را به عنوان خمیدگی های شکل S در خطوط میدان که از خورشید در آمده‌اند تفسیر کنند.

دانمشندان با بررسی ابزار تصویربرداری کاوشگر خورشیدی پارکر، مشاهدات از راه دور از نور پراکنده شده توسط الکترون ها و گرد و غبار در نزدیکی خورشید را بررسی کردند و شواهد اولیه را در مورد وجود یک منطقه بدون فرض گرد و غبار فرضی در نزدیکی خورشید مشاهده کردند که تا پیش از این کشف نشده بود.

تصاویر دقیق از کاوشگر خورشیدی پارکر همچنین تغییرات مکانی در باد خورشیدی را نشان می دهد که مطابق با تغییرات در میدان مغناطیسی خورشید در سطح آن است و حباب های کوچکی از پلاسما را نشان می دهد که از خورشید خارج میشود و بخشی از باد خورشیدی جوان را تشکیل میدهد.

یافته های دانشمندان نشان میدهد که کاوشگر خورشیدی پارکر با ورود به منطقه ای غیر قابل کشف از منظومه شمسی ، اکتشافات بزرگی را انجام داده است. در آینده نزدیک ، پژوهشگران با ادغام و بررسی همه این داده‌ها اطلاعات مهمی درباره ساختار خورشید و باد خورشیدی به دست خواهند آورد. به عنوان مثال ، محققان می بایست اندازه گیری های میدان های الکتریکی و مغناطیسی را با مشاهدات دقیق ذرات پلاسما ترکیب کنند تا تعیین کنند که چطور میدان ها و پلاسما برهمکنش دارند و بی ثباتی ها را کنترل می‌کنند.

پیش‌بینی می‌شود دوره‌ چهارم اوج و حضیض پارکر در ۲۹ ژانویه سال ۲۰۲۰ انجام گیرد که در آن مرحله این کاوشگر در فاصله ۱۹.۴ میلیون کیلومتری(۱۲.۰۵ میلیون مایل) از خورشید قرار خواهد گرفت و در همان حال به سرعت‌های بیش از ۱۰۹ کیلومتر در ثانیه(۶۷.۶ مایل در ثانیه) می‌رسد. سرانجام، کاوشگر خورشیدی پارکر به فاصله ۶.۴ میلیون کیلومتر(چهار میلیون مایل) از خورشید می‌رسد، در این مرحله باید مقادیر عظیمی از گرما و تابش را تحمل کند. این اتفاق در سال ۲۰۲۵ رخ خواهد داد و همانطور که از مأموریتی مانند این انتظار داریم، کاوشگر همچنان به جمع‌آوری داده‌ها ادامه می‌دهد تا اینکه به یک فلز سوخته تبدیل شود.

در سال ۲۰۲۰ ، آژانس فضایی اروپا ماموریت" Solar Orbiter۱۰ "را پرتاب می کند. اگرچه این فضاپیما به اندازه پارکر به خورشید نزدیک نخواهد شد ، اما مجموعه وسیعی از ابزارهای علمی آن در ترکیب با پارکر برای فاش کردن اطلاعات کلیدی در مورد خورشید استفاده خواهد شد. به عنوان مثال ، Solar Orbiter ترکیب عناصر و حالتهای بار یون را اندازه گیری می کند و از نور خورشید در طول موج های مختلف نور عکس می گیرد. این اندازه گیری های مشترک مطمئناً درک دانشمندان از خورشید و بادخورشیدی را گسترش خواهد داد زیرا اکنون ، خورشید بار دیگر به ما ثابت کرد که هنوز هم اسرار زیادی دارد که آن را از ما پنهان کرده است.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا خورشيد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۹۷۳۲۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

در خورشیدگرفتگی ۲۰ فروردین چه چیزهای عجیبی مشاهده شد؟

ایتنا - در آغاز خورشیدگرفتگی، آسمان مانند هنگام سپیده‌دم یا غروب تاریک شد و ساکنان مناطق در مسیر خورشیدگرفتگی‌ توانستند تاج خورشید را که در جو پیرامونی آن واقع شده است، تماشا کنند.
روز دوشنبه ۸ آوریل برابر با ۲۰ فروردین، میلیون‌ها نفر خورشیدگرفتگی کاملی را شاهد بودند که سراسر ایالات متحده را فرا گرفت. این کسوف کامل که سایه آن حدود ۱۸۵ کیلومتر را می‌پوشاند، حواشی جالب‌توجهی هم داشت که نظر بسیاری از دوستداران نجوم را جلب کرد.

لایو ساینس در گزارشی در همین زمینه، به بررسی برخی از جذاب‌ترین و جالب‌ترین جنبه‌های این خورشیدگرفتگی پرداخته است.

در آغاز خورشیدگرفتگی، آسمان مانند هنگام سپیده‌دم یا غروب تاریک شد و ساکنان مناطق در مسیر خورشیدگرفتگی‌ توانستند تاج خورشید را که در جو پیرامونی آن واقع شده است، تماشا کنند.

زمان این کسوف که چهار دقیقه و ۲۸ ثانیه طول کشید، تقریبا دو برابر مدت خورشیدگرفتگی کامل سال ۲۰۱۷ در ایالات متحده بود.

هم‌زمان با این خورشید گرفتگی، پدیده‌ جالبی به نام نوارهای سایه مشاهده شد؛ پدیده‌ای که طی آن، نوارهای تیره‌ و طولانی به‌سرعت در فضای روشن آسمان ظاهر می‌شوند، وقتی جبهه‌های پراکنده هوا در جو زمین نور خورشید را منحرف و این نوارهای سایه‌مانند را ایجاد می‌کنند. این اتفاق در واقع هنگام منحرف شدن نور ستارگان نیز رخ می‌دهد و سبب می‌شود ستاره در حال چشمک‌ زدن به نظر برسد.

رخداد جالب دیگر پدیده‌ای بود که به «دانه‌های تسبیح بیلی» مشهور شده و در جریان آن، چند نقطه نورانی پیرامون لبه‌های ماه (که نور خورشید را مسدود کرد) می‌‌درخشند، اگرچه دوام این نقطه‌‌ها بسیار کوتاه است و ممکن است هر ناظری متوجهشان نشود.

یکی دیگر از مناظر زیبا و خیره‌کننده خورشیدگرفتگی اخیر منظره‌ای به نام حلقه الماس بود که طی آن، در لبه سایه ماه نقطه روشنی دیده شد و آن را شبیه یک حلقه الماس بزرگ نشان داد.

پدیده جالب توجه دیگری که در زمان خورشیدگرفتگی اخیر مشاهده شد، این بود که در زمان خورشیدگرفتگی کامل، جانورانی که نمی‌دانستند روز است یا شب، به جوش و خروش افتادند. پژوهشگران می‌گویند چنین اتفاقی در جریان خورشیدگرفتگی کاملا طبیعی است و گاهی جانوران شب‌زیست حین کسوف بیدار می‌شوند، چون می‌پندارند که شب فرا رسیده است و حیوانات غیرشب‌زیست نیز معمولا تصور می‌کنند وقت خواب است. برخی گزارش‌ها از باغ وحش دالاس حاکی از آن بودند که گورخرها، زرافه‌ها و شامپانزه‌ها در محوطه شروع به دویدن کرده‌اند و فلامینگوها نیز احتمالا برای امنیت، کنار هم جمع شده‌اند که همه این‌ها نشانه‌هایی از اضطراب در آن‌ها است. همچنین گزارش شده که یک شترمرغ در همان باغ وحش در خلال خورشیدگرفتگی تخم گذاشته، البته مشخص نیست که این امر به کسوف ارتباطی داشته است یا خیر.

اما شاید یکی از جالب‌ترین حواشی خورشیدگرفتگی اخیر فرایند سریع کشف و نابودی یک دنباله‌دار مسیر خورشیدی یا اصطلاحا دنباله‌دار خورشیدخراش یا خورشیدگذر (سانگِریزینگ) بود.

 
این گونه دنباله‌دارها که به خورشید خیلی نزدیک‌اند، ممکن است با آن برخورد کنند و بخار شوند. چنین دنباله‌دارهایی پیش از این در سال‌های ۱۸۴۳ و ۱۹۶۵ هم مشاهده شده بودند و هاینریش کرویتس، ستاره‌شناس آلمانی، گفته بود که این دو دنباله‌دار احتمالا بقایای یک دنباله‌دار بزرگ‌تر بوده‌اند که در نقطه حضیض مداری در اثر گرانش خورشید متلاشی شده است. از این رو امروزه به اجرامی از این دست دنباله‌دار کرویتس گفته می‌شود.

در خورشیدگرفتگی اخیر نیز این رخداد شگفت‌انگیز مشاهده شد. کشف یک دنباله‌دار کوچک کرویتس به نام دنباله‌دار سوهوــ۵۰۰۸ (SOHO-5008) تنها چند ساعت پیش از خورشیدگرفتگی توجه بسیاری را به خود جلب کرد. دانشمندان بلافاصله پس از این کشف یک ستاره‌شناس آماتور پیش‌بینی کرده بودند که این دنباله‌دار ممکن است طی خورشیدگرفتگی برای ناظران قابل‌مشاهده باشد و همان‌طور که گمان می‌رفت، چند عکاس موفق شدند تصاویری مبهم از این دنباله‌دار را هنگام حرکت به سمت خورشید ثبت کنند. این دنباله‌دار عجیب با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نبود.

تنها چند ساعت پس از پایان خورشید‌گرفتگی، مشخص شد که خورشید این دنباله‌دار تازه شناسایی‌شده را نابود کرده است. به گفته دانشمندان، این دنباله‌دار در مسیرش به قدری به خورشید نزدیک شده که احتمالا متلاشی شده است.

یکی دیگر از پدیده‌های جالب‌توجه این بود که در جریان این خورشیدگرفتگی کامل، انسان‌ها نیز تغییر رفتاری شگفت‌انگیز نشان دادند که در عصر مدرن بسیار نادر است: آن‌ها گوشی‌هایشان را کنار گذاشتند و از اینترنت استفاده نکردند.

یک شرکت خدمات شبکه و امنیت سایبری می‌گوید که طی خورشیدگرفتگی میزان استفاده از اینترنت ساکنان مناطق در مسیر خورشیدگرفتگی کاهش یافت زیرا آن‌ها در حال تماشای آسمان بودند. بر اساس این گزارش، در سراسر ایالات متحده، استفاده از اینترنت و ترافیک آنلاین در مدت خورشیدگرفتگی به‌خصوص در ایالت‌هایی که در مسیر خورشیدگرفتگی کامل قرار داشتند، کم شد.

اگر به هر دلیل، از جمله اینکه خورشیدگرفتگی امسال در منطقه زندگی شما قابل رویت نبود، این پدیده را از دست دادید، می‌توانید پخش زنده این رویداد ثبت‌شده را از وب‌سایت ناسا تماشا کنید. خورشید‌گرفتگی کامل بعدی تنها چند سال دیگر، در سال ۲۰۲۶، خواهد بود و اگر بتوانید به گرینلند، ایسلند یا اسپانیا بروید، می‌توانید این منظره را با چشمان خود، البته از پس عینک محافظ، تماشا کنید.