همیشه هم وجود آب نشان‌دهنده حیات و زندگی نیست
تاریخ انتشار: ۱۵ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۹۸۵۲۳۲
بالاخره دانشمندان مکانی را روی زمین پیدا کردند که با وجود داشتن آب مایع، اما هیچ زندگی در آنجا وجود ندارد.
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، درسال‌های اخیر تحقیقات درباره موجوداتی که در شرایط سخت زندگی می‌کنند باعث جلب توجه زیست ستاره شناسان (astrobiologists) شد. کشف اشکال زندگی در برخی از محیط‌های سخت کره زمین به شکل گیری تفکر ما درباره زندگی ماوراءالطبیعه کمک کرده است.بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
جستجو برای زندگی و سکونت در دیگر سیارات و ماه، روی وجود آب مایع و در یک مورد هیدروکربن مایع، تمرکز کرده است. این بدیهی است که سلول‌ها برای انجام فعالیت‌های خودشان به مایع نیاز دارند، همچنین بدیهی است که در هر نقطه زمین اگر شما آب پیدا کنید، حیات نیز وجود دارد. در منافذ گرمایی، کف دریا، اعماق غارها، در مواد مذاب تازه و در یخچال‌های طبیعی.
در یک مطالعه جدید دانشمندان فرانسه و اسپانیا روی مکانی تمرکز کرده اند که آب مایع وجود دارد، اما اثری از زندگی در آن دیده نمی¬شود. این منطقه دالول (Dallol) نام داشته و در اتیوپی قرار دارد. دالول دارای ویژگی‌هایی از جمله گرمای بالا، اسیدیته زیاد و حوضچه‌های نمکی است.
این منطقه قبلا به وسیله دانشمندان بررسی شده است و در می ۲۰۱۹ مقاله‌ای نیز منتشر شد که وجود زندگی در این منطقه را نشان می¬داد، اما بررسی‌های جدید نتایج را عوض کرد. مطالعه جدید بیان می‌کند که این محیط برای موجوداتی که در شرایط سخت زندگی می‌کنند هم مناسب نیست و هیچگونه موجود زنده‌ای در این منطقه وجود ندارد.
پوری لوپز گارسیا سرپرست این تحقیق گفت: بعد از تجزیه و تحلیل نمونه‌های بیشتر نسبت به گذشته و با کنترل مناسب برای جلوگیری از آلودگی، فهمیدیم که هیچ زندگی میکروبی در این استخر‌های فوق اسیدی، گرم و شور و یا استخر‌های نمک منیزیم مجاور آنها نیز وجود ندارد.
وی افزود: مطالعات قبلی ممکن است ساختار‌های میکروسکوپی شبیه به سلول‌ها در زیر میکروسکوپ پیدا کرده باشند، اما تجزیه و تحلیلشان نشان می¬دهد که ماهیت زیستی آنها از نظر علمی تایید نمی¬شود. در مطالعات دیگر، جدا از آلودگی‌های ممکن، نمونه‌هایی بررسی شده، ممکن است به عنوان سلول‌های فسیلی تعیین شوند در حالیکه آنها بطور خودبخود در آب‌های شور شکل می‌گیرند، حتی اگر زنده نباشند.
دالول، ناحیه‌ای از فعالیت‌های زمین گرمایی شدید است. یک دهانه آتشفشانی پر از نمک وجود دارد و گرما به حدی شدید است که آب را جوش آورده و گازهای سمی تولید می‌کند. چشمه‌های داغ دالول آب‌هایی با درجه حرارتی ۱۰۸ درجه سانتی گراد (۲۲۶ درجه فارنهایت) دارند. براساس گفته‌های لوپز در این محیط فوق اسیدی و بسیار شور بعضی از رسوبات معدنی غنی از سیلیکا ممکن است زیر میکروسکوپ شبیه به سلول‌های میکروبی به نظر برسند. محیط اطراف شامل تنوع فراوانی از ارگانیسم‌های نمک دوست ابتدایی است، اما خود حوضچه‌ها نه.
لوپز گفت: ما وقتی این آب را شناسایی کردیم هیجان زده شدیم. این مطالعه نشان می‌دهد که وجود آب هیچ چیزی را تضمین نمی‌کند و می‌تواند ساختار‌های میکروسکوپی را نشان دهد که به نظر زیستی‌اند. همچنین مطالعه نشان می‌دهد که آب مایع می‌تواند استریل باشد. علاوه بر این مکان‌هایی مانند دالول نیز می‌تواند در قسمت‌های دیگر زمین وجود داشته باشند.
استخر‌های دالول تهدید بزرگی برای زندگی هستند. ترکیب دما، اسیدیته و شوری بالا یک مانع برای زندگی ارگانیسم‌های زنده است. در دیگر حوضچه‌ها نمک‌های منیزیم زیادی وجود دارد و این موضوع باعث از بین رفتن پیوند‌های هیدروژنی بین مولکول‌های آب و تغییر ماهیت مولکول‌های زیستی می¬شود.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: آب حیات دستاورد جدید محققان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۹۸۵۲۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اگر خورشید منفجر شود چه بلایی سر زمین می‌آید؟
ایتنا - خورشید نمی‌تواند برای همیشه دوام بیاورد. در نهایت، عناصری که تغذیه‌اش را تأمین می‌کنند، تمام خواهند شد و خورشید به یک کوتوله سفید تبدیل خواهد شد. اما در آن روز چه بلایی سر زمین خواهد آمد؟
خورشید نمی‌تواند برای همیشه دوام بیاورد. در نهایت، عناصری که تغذیه‌اش را تأمین می‌کنند، تمام خواهند شد و خورشید به یک کوتوله سفید تبدیل خواهد شد. اما در آن روز چه بلایی سر زمین خواهد آمد؟
خورشید در نهایت متورم شده و به اندازه‌ای بزرگ می‌شود که نصف قطر آن به مریخ برسد، قبل از اینکه مواد خود را به بیرون پرتاب کند و قلبش به قایده‌های ستاره‌ای تبدیل شود که با گرمای مرگش درخشان خواهند شد.
ما ایده خوبی از چگونگی رخ دادن این اتفاق برای خورشید داریم، که تقریباً ۵ میلیارد سال دیگر شروع خواهد شد. اما چه چیزی در انتظار سیاراتی مثل زمین است؟ چه چیزی در انتظار ما است؟
بر اساس گزارش مجله Science Alert، گروهی از دانشمندان به سرپرستی آمورنرات اانگویجويت فیزیکدان دانشگاه ناریسوان در تایلند، تغییرات بلندمدت در روشنایی سه کوتوله سفید را تحلیل کرده و استنباط کردند که این چه معنایی برای سیستم‌های سیاره‌ای اطراف آنها دارد.
می‌توان گفت که بشریت بسیار قبل از آن زمان ناپدید خواهد شد، یا منقرض خواهد شد اگر در جای دیگری در کیهان زندگی نکند. اما این سنگ آبی زیبا که ما آن را سرزمین مادری خود می‌نامیم و سایر سیارات، از آسیب رهایی نخواهند یافت. بر اساس تحلیل کوتوله‌های سفید، زجر مرگ خورشید، آزادسازی کشتار در منظومه شمسی را موجب خواهد شد.
به طور خلاصه، عطارد و زهره ناپدید خواهند شد، همانند هر چیز دیگری در دایره درونی منظومه شمسی. سرنوشت آنها تکه‌تکه شدن و بلعیده شدن توسط خورشید خواهد بود.
ممکن است زمین زنده بماند یا نماند، بسته به اینکه مداراش چگونه در ارتباط با توده کاهش یافته خورشید و تعامل متغیر میان سیارات تغییر کند. اگر کره زمین به طرز معجزه‌آسایی فرار کند، به شدت متفاوت از آنچه امروز است در جهانی حاصلخیز و قابل سکونت خواهد بود.
فیزیکدان بوریس گانسیک از دانشگاه وارویک در بریتانیا می‌گوید: "مشخص نیست که آیا زمین قادر است به اندازه کافی سریع حرکت کند تا قبل از اینکه خورشید به آن برسد و آن را بسوزاند یا خیر، اما اگر چنین اتفاقی بیفتد، زمین خواهد سوخت... جهان ما از دست خواهد داد، اتمسفر و اقیانوس خود را و دیگر مکان زیبایی برای زندگی نخواهد بود."
تحقیقات قبلی نشان داده است که وقتی سیارکها، ماه‌ها و سیارات به کوتوله‌های سفید نزدیک می‌شوند، جاذبه عظیم این ستارگان این اجرام کوچک سیاره‌ای را به قطعات کوچکتر و کوچکتر تکه‌تکه می‌کند.
با مطالعه ۱۷ سال داده‌های سه کوتوله سفید کاملاً متفاوت، محققان توانستند تصویری از چگونگی تکامل این فرآیند را جمع‌آوری کنند. همه این سه ستاره نشانه‌هایی از عبور - کاهش در نور ستارگان - را نشان دادند، همخوان با خرد شدن ابرهای آشفته و غول‌آسای آوار به گرد و خاک کوچکتر و کوچکتر قبل از ناپدید شدن، احتمالاً به دلیل پراکنده شدن توده‌های گردوخاک و سنگی در کوتوله سفید.
یکی از این ستارگان نشانه‌هایی از نوعی رویداد فاجعه‌بار در سال ۲۰۱۰ و دیگری در سال ۲۰۱۵ نشان داد. سومین ستاره نیز نوسانات نامنظم در تاریکی هر چند ماه و نوسانات آشفته در مقیاس دقایق را نشان داد. اکنون این سه ستاره کاملاً طبیعی رفتار می‌کنند، با توقف حوادث عبور.
این نشان می‌دهد که تکه‌تکه شدن و بلعیده شدن سیارات با سرعت زیادی رخ می‌دهد. اما اگر سرنوشت زمین نابودی باشد، محتمل نیست که به این شدت خشن باشد.
دانشمندان می‌گویند: خبر ناراحت‌کننده این است که احتمالاً زمین توسط خورشید در حال انبساط بلعیده خواهد شد، قبل از اینکه به کوتوله سفید تبدیل شود، بر اساس مطالعه ای که در اخطارهای ماهانه انجمن نجوم سلطنتی منتشر شده است.
در مورد مابقی منظومه شمسی، ممکن است برخی از سیارک‌های واقع بین مریخ و مشتری و احتمالاً برخی از ماه‌های مشتری را جابجا کرده و در نهایت نزدیک به کوتوله سفید سفر کنند تا همان فرآیند تکه‌تکه شدن را تجربه کنند.
واریز حقوق بازنشستگان تا ساعاتی دیگر