به نقل از «تسنیم»

نفوذ ناتو در قرقیزستان؛ از اصلاحات نظامی در نیروهای مسلح تا پشتیبانی مالی

تاریخ انتشار: ۱۶ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۹۹۷۷۸۸

ناتو از آغاز استقلال قرقیزستان در میان سازمان‌های بین‌المللی بسیار فعال بود که بر سیاست رهبری این کشور تاثیر داشتند و همکاری آن با قرقیزستان بیشتر در زمینه شکل گیری روابط مدنی و نظامی بود. ۱۶ آذر ۱۳۹۸ - ۱۲:۲۵ بین الملل ترکیه و اوراسیا نظرات - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از پورتال آسیای مرکزی، در حال حاضر، علاوه بر ایالات متحده، آلمان و ترکیه نیز در چارچوب ناتو و از طریق ارتباطات نظامی دو جانبه در ارتباط با قرقیزستان هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به سفارت آلمان در بیشکک نقش هماهنگ کننده فعالیتهای ناتو در قرقیزستان محول شده است. به طور رسمی، همه اینها طی اقدامات مشخص در زمینه‌های مختلف فعالیتی ترسیم شده است.

همکاری در زمینه امنیت

قرقیزستان در تمرینات نظامی متعدد مشارکت برای صلح ناتو شرکت می‌کند. دولت قرقیزستان تعدادی از بخش‌ها و واحدهای آماده برای شرکت در عملیات و تمرینات ناتو / مشارکت برای صلح را مشخص کرده است. در هر حالت، دولت کشور باید درباره مشارکت تصمیم بگیرد. واحدها و زیرمجموعه‌ها شامل: یک گردان پیاده نظام، یک دسته برای اهداف ویژه از گارد ملی، طراحی شده به منظور آماده سازی برای مقابله با تروریسم و حافظ صلح و همچنین یک گردان از نیروهای مرزی.

اصلاحات در بخش دفاعی و امنیتی

قرقیزستان ضمن مشورت با کشورهای عضو ناتو در حال اصلاح نیروهای مسلح خود است. روند مشارکت برای صلح که قرقیزستان در سال 2007 به آن پیوست، در جهت افزایش توانایی قرقیزستان برای شرکت در عملیات صلح و سایر عملیات‌ها به همراه نیروهای ناتو بوده است.

قرقیزستان سپس نیروهای جستجو و نجات و امکانات موجود در مناطق کوهستانی و همچنین ساختار فرماندهی و کنترل نیروهای مسلح را بهبود بخشید. آموزش نظامی شامل یادگیری زبان‌های خارجی، آموزش و توسعه مهارت‌های جستجو و نجات، امنیت و حفاظت از مرزها، و قوانینی می‌باشد که در دوره فعالیت‌های جنگی و حقوق بشری قابل استفاده می‌باشند.

قرقیزستان همچنین در این سال‌ها در یک برنامه بازآموزی برای پرسنل نظامی سابق تحت حمایت ناتو، شرکت کرده است. هدف از این برنامه، کاهش پیامدهای اقتصادی - اجتماعی بازسازی نیروهای مسلح کشور توسط تسهیل در سازگاری پرسنل نظامی سابق با بازار اشتغال غیرنظامی است.

برنامه‌ریزی برای موارد غیرمترقبه غیرنظامی

به طور رسمی، هدف از آن افزایش توانایی واکنش به طور موثر در برابر بلایای طبیعی و اضطراری در نظر گرفته شده بود. قرقیزستان به طور خاص به همکاری‌های علمی و فنی در این رابطه و همچنین سازوکارهایی که ممکن است از طریق مرکز واکنش به بلایای طبیعی یورو آتلانتیک فعال شود، علاقه نشان داده است. قرقیزستان کارشناسان خود را برای حضور در سمینارهایی در رابطه با این موضوع به مدرسه ناتو در اوبرامورمئو و همچنین مباحث برگزار شده مربوطه در مقر ناتو فرستاده است.

علم و محیط زیست

دانشمندان قرقیزستان در برخی از زمینه‌ها مربوط به برنامه "علم برای صلح و امنیت" ناتو کمک هزینه دریافت کرده‌اند. از ژوئن 2006 تا 2013، 3 سمپوزیوم تحقیقی پیشرفته در زمینه پزشکی آلپی و زیست شناسی در دریاچه ایسیک-کول برگزار شده است. قرقیزستان همراه با ناتو و سایر کشورهای شریک آن همچنان به دنبال حل تأثیرات زیست محیطی معدن اورانیوم و دیگر موارد ایمنی زیست محیطی می‌باشد.

قرقیزستان در پروژه "بزرگراه ابریشم مجازی" شرکت دارد، که هدف از این کار، بهبود دسترسی به اینترنت برای کارکنان مؤسسات آموزش عالی و دانشمندان کشورهای قفقاز و آسیای مرکزی از طریق استفاده از شبکه ماهواره‌ای است.

در سال 2010 و 2013 دانشمندان و مهندسان قرقیزستان و همچنین سایر کشورهای مستقل مشترک المنافع (CIS) در برنامه علمی ناتو برای آموزش حفاظت از شبکه‌های سایبرنتیک در منطقه CIS شرکت کردند.

آگاهی عمومی

به طور رسمی، قرقیزستان و ناتو به منظور افزایش درک عموم مردم درباره ناتو و شفاف سازی مزایای همکاری با ناتو کار مشترکی را پیش می‌برند. قرقیزستان همچنین به دنبال افزایش آگاهی عمومی در مورد اصلاحات دفاعی و امنیتی است تا از حمایت عمومی بیشتری برخوردار شود.

به منظور افزایش آگاهی عمومی در مورد پیمان آتلانتیک شمالی و مسائل مربوط امنیت یورو آتلانتیکی به طور کلی، کارهایی در زمینه ایجاد و تقویت شبکه‌هایی با جذب دانشگاه‌ها، سازمان‌های غیر دولتی و رسانه‌ها در حال انجام است. برای این منظور، در نوامبر 2007 ، مجمع جوانان شورای همکاری یوروآتلانتیک در بیشکک در قرقیزستان برگزار شد. بعد از آن دیگر هیچ انجمن گفتگویی برگزار نشده است.

ناتو از کارهای آموزشی مرتبط با موضوعات امنیتی و دفاعی پشتیبانی کرده و با قرقیزستان کارهای مشترکی را برای دسترسی بیشتر شهروندان به اسناد و مواد امنیتی ناتو انجام می‌دهد. برای این منظور، در فوریه 2009 ، ناتو و قرقیزستان کتابخانه ناتو را در آکادمی دیپلماتیک در بیشکک افتتاح کردند.

برخی از چهره‌های سیاسی و همچنین دایره‌ای از فعالان اجتماعی که با حامیان بین‌المللی در ارتباطند، دائماً بر میزان ناکافی تعامل بین قرقیزستان و ساختار ناتو تأکید دارند.

همکاری در دوره سال‌های 2000 و در آغاز دهه جدید به بالاترین میزان خود رسید. سپس، در ارتباط با خروج پایگاه آمریکایی، کاهش روابط آغاز شد. این امر تحت تأثیر وقایع خاورمیانه و شمال آفریقا، به ویژه در لیبی بود، که نقش مخرب ناتو در رابطه با نخبگان محلی مشاهده شد.

در همین زمان، نگرش کاملاً منفی نسبت به ادامه همکاری نزدیک این کشور با ناتو در بین سازمان‌های غیردولتی گسترش یافت. در سال 2011 ، تعدادی از انجمن‌های جوانان مخالف افتتاح مأموریت ناتو در جمهوری قرقیزستان بودند. این مطلب در تاریخ 31 ماه می سال 2011 در یک کنفرانس مطبوعاتی توسط یکی از اعضای مجلس جوانان قرقیزستان الماس‌بیک جازیبایف اعلام شد. این سخنرانی همزمان با سفر نماینده ویژه ناتو در آسیای مرکزی و قفقاز، جیمز آپاتورای به جمهوری انجام شد. در جریان این بازدید، آپاتورای با رئیس جمهور قرقیزستان رزا اوتونبایوا دیدار و گفتگو کرد که در آن مساله باز شدن دفتر نمایندگی ناتو در قرقیزستان حل شد. الماس‌بیک جازیبایف از مردم، رئیس دولت، نمایندگان پارلمان خواست تا از این رویداد جلوگیری کنند. الماس‌بیک جازیبایف استدلال اصلی علیه افتتاح دفتر نمایندگی ناتو در قرقیز را اهمیت استراتژیکی مشارکت با روسیه برای جمهوری نامید، که 80-90٪ سوخت و میعانات از آن به کشور وارد می‌شوند. در صورت رویارویی، فدراسیون روسیه ممکن است تحریم‌های اقتصادی علیه این کشور اعمال کند، که این امر بر کیفیت زندگی شهروندان جمهوری قرقیزستان تأثیر خواهد گذاشت. علاوه بر این ، ده‌ها هزار قرقیزستانی در روسیه زندگی و کار می‌کنند. به عقیده سازمان جوانان، عضویت قرقیزستان در سازمان ملل، سازمان پیمان امنیت جمعی و شانگهای برای حفظ امنیت در منطقه کافی است.

نتیجه نشست سران ناتو؛ تأکید بر لزوم سر و سامان دادن به روابط با روسیهتلاش کشورهای ناتو برای افزایش هزینه‌های نظامیلاوروف: گسترش ناتو به شرق تهدیدی برای امنیت شمال اروپاست

انتهای پیام/

R7650/P/S8,1414/CT10 واژه های کاربردی مرتبط ناتو قرقیزستان

منبع: تسنیم

کلیدواژه: ناتو قرقیزستان ناتو قرقیزستان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۹۹۷۷۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ناتوی ناتوان

گریتنس دانشیار مدعو مرکز مطالعات قدرت زمینی چین و کاردون پژوهشگر ارشد مطالعات چین، در مقاله «بازی با هر دوطرف رقابت چین و آمریکا»، به بررسی کنشگری چین و ایالات‌متحده در عرصه تامین امنیت کشور‌های دیگر پرداخته‌اند.

به گزارش فرهیختگان، شینا چستنات گریتنس دانشیار مدعو مرکز مطالعات قدرت زمینی چین در کالج جنگ ارتش آمریکا و آیزاک کاردون پژوهشگر ارشد مطالعات چین در اندیشکده کارنگی ضمن توجه به مقاله منتشر شده در وب‌سایت فارن‌افرز، با طرح این مشاهده که تمرکز واشنگتن بر امنیت خارجی کشور‌ها و تامین امنیت نظامی منطقه‌ای آنهاست، اما پکن ابزار‌های لازم برای مبارزه با بی‌نظمی اجتماعی و مخالفت‌های سیاسی را در اختیار دولت‌ها قرار می‌دهد، به شکل‌گیری پدیده جدیدی پرداخته‌اند که در آن کشورها- برخلاف دوران جنگ سرد که به بلوک‌های امنیتی متصلب تعلق داشته و مسکو واشنگتن امنیت یک گروه از کشور‌ها را تامین می‌کردند- برای تامین امنیت خارجی به آمریکا تکیه دارند و امنیت داخلی خود را نیز با کمک چین فراهم می‌آورند.

ممکن است برای یک کشور همکاری امنیتی با دو قدرت بزرگ که مستقیما درحال رقابت با یکدیگرند، خطرناک به‌نظر برسد. اگر کشور مذکور یک قدرت بزرگ کمک‌های امنیتی قابل‌اعتمادی دریافت کند، بررسی همکاری با قدرت دیگر می‌تواند روابط موجود را به‌خطر بیندازد. بااین‌حال بسیاری از کشور‌ها به‌جای انتخاب تنها یکی از این دو، دست نیاز به‌سوی هر دو کشور ایالات‌متحده و چین دراز کرده‌اند؛ امری که تاکنون واشنگتن و پکن هم آن را مشروع دانسته‌اند.

وزارت دفاع معمولا تلاش‌های امنیتی بین‌المللی ایالات‌متحده را به‌پیش می‌راند. این نهاد با وزارتخانه‌های دفاع و نیرو‌های مسلح دیگر کشور‌ها همکاری می‌کند و از این روابط برای قدرت‌افکنی نظامی ایالات‌متحده در مناطق اولویت‌دار استفاده می‌کند، البته اجرای قانون و همکاری‌های اطلاعاتی در مشارکت‌های امنیتی ایالات‌متحده نقش دارند، اما تمرکز بر تهدید‌های خارجی، مانند تروریست‌های فراملی است.

آژانس‌های امنیت داخلی چین کانال‌های همکاری دوجانبه‌اش را با تمرکز بر ثبات داخلی و کنترل سیاسی ایجاد کرده‌اند. البته در همکاری‌های امنیتی ایالات متحده و چین با شرکای خارجی خود همپوشانی نیز وجود دارد. پکن در مبادلات سنتی نظامی، فروش تسلیحات و شرکت در تمرینات نظامی مشترک و امور آموزشی با کشور‌هایی مانند بنگلادش، کامبوج، ایران، میانمار و روسیه همکاری دارد. چین هم مانند ایالات‌متحده دیپلماسی دریایی منظمی را برای اظهار حضور نظامی و توانایی‌های خود انجام می‌دهد. اما این همپوشانی قطعه کوچکی از یک تصویر بزرگ‌تر است که در آن ایالات‌متحده و چین تحت پارادایم‌های امنیتی کاملا متفاوتی عمل می‌کنند.

ایالات‌متحده بر امنیت منطقه‌ای، توسعه و استقرار قدرت نظامی برای کمک به شرکای خود برای ایجاد موازنه، بازدارندگی و مبارزه با تهدید‌های خارجی مانند تجاوز روسیه به اوکراین و پیشبرد قابلیت‌های هسته‌ای و متعارف نظامی پیونگ‌یانگ در شبه‌جزیره کره متمرکز است.

بااین‌حال مفهوم امنیت ملی شی جین پینگ، رهبر چین مبتنی‌بر «امنیت سیاسی» است، حفاظت از نظام سوسیالیستی، رهبری حزب کمونیست و شخص شی. برای او امنیت به چیزی نیاز دارد که آن را رویکردی «جامع» می‌خواند و اولویت را به تهدید‌های داخلی و امنیت رژیم می‌دهد.

دو حامی بهتر از یک حامی است

قدرت‌های متوسط و کوچک زیرک می‌توانند از این رقابت امنیتی نابرابر ایالات‌متحده و چین استفاده کنند. تا زمانی که هر دو این قدرت‌های بزرگ، کالا‌های امنیتی خود را بدون درخواست ترتیبات انحصاری ارائه کنند، کشور‌های ثالث می‌توانند از مزایای آن بهره ببرند. مجارستان یک مورد گویاست. سیاست چینِ این کشور مدت‌هاست که از سیاست شرکای اروپایی آن متفاوت است.

اوربان ممکن است در به‌رخ کشیدن روابط امنیتی دوگانه مجارستان از بسیاری از رهبران جهان بی‌پرواتر باشد، اما مجارستان تنها کشوری نیست که همزمان مقصد توجه و منابع آمریکایی و چینی هم به‌شمار می‌رود. ویتنام هم این‌گونه است.

هانوی و واشنگتن به‌طور پیوسته همکاری‌های امنیتی خود را در دهه گذشته در پاسخ مستقیم به تهدیدات امنیتی چین در همسایگی ویتنام افزایش داده‌اند. به‌دلیل اختلافات ویتنام با چین در دریای چین جنوبی، همکاری دفاعی ایالات‌متحده و ویتنام در حوزه دریایی به‌شدت توسعه‌یافته است. ویتنام در سال‌های اخیر به یک پهلوگاه مکرر برای ناو‌های هواپیمابر ایالات‌متحده که در منطقه فعالیت می‌کنند، تبدیل شده است. سایر کشور‌ها نیز در دریافت کمک‌های امنیتی از سوی دو قدرت رقیب نکات مثبتی را می‌بینند.

رقابت امنیتی جدید

عقل متعارف این‌گونه حکم می‌کند که کشور‌ها نمی‌خواهند بین ایالات‌متحده و چین دست به انتخاب بزنند، زیرا ایالات‌متحده امنیت را تامین می‌کند، چین رفاه اقتصادی را فراهم می‌کند و هیچ کشوری قصد چشم‌پوشی از یکی به‌نفع دیگری را ندارد، اما امروزه چنین تفکیکی وجود ندارد.

پکن رویکرد کنونی واشنگتن را که بر بیرون متمرکز شده است، برای رسیدگی به چالش‌های امنیتی داخلی و غیرسنتی که امروزه بسیاری از کشور‌ها با آن مواجه هستند، ناکافی نشان می‌دهد و راه‌حل‌های جایگزین را تحت‌عنوان «ابتکار امنیت جهانی» خود به‌عنوان راهی برای جبران این کمبود ارائه می‌دهد.

ابتکارات همکاری امنیتی ایالات‌متحده و چین می‌تواند بر اثر تلاقی، رقابت بین دو کشور را تشدید کند. استراتژیست‌هایی که استدلال می‌کنند وابستگی متقابل اقتصادی بین ایالات‌متحده و چین از شدت رقابت آن‌ها در مقایسه با دوران جنگ سرد خواهد کاست، تفاوت اساسی بین روابط امنیتی امروزی و بلوک‌های امنیتی قرن بیستم را نادیده می‌گیرند. از آنجا که واشنگتن و پکن به‌طور فزاینده‌ای کالا‌های امنیتی را در اختیار شرکای یکسانی قرار می‌دهند، منافع آن‌ها ممکن است در سطح محلی با یکدیگر تضاد پیدا کند.

درنهایت، ایالات‌متحده باید تصمیم بگیرد که کجا و چگونه رقابت و مشارکت‌های خود را به‌گونه‌ای ایجاد کند که هم امنیت بین‌المللی را تثبیت کرده و هم از دموکراسی و حقوق بشر محافظت کند. البته این شکل از رقابت جهانی تا مدت‌ها تداوم خواهد داشت.