به نقل از «ایرنا»

استقبال از زمستان با طعم شیرین نیشکر گیلان

تاریخ انتشار: ۱۷ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۰۰۸۰۷۶

شاید بتوان گفت، بشنو از نی که زمستانی شیرین را حکایت می کند ؛  اما داستانی که در کنار سختی های تلخ خود شیرینی های آن را از نی های شیرین مزارع روستاهای کلسر قاضده و میانده خواهی شنید.
بهمن شادکام از جوانان کوشا و غیور روستای کلسر که در حال آماده سازی کارگاه شکرپزی خود است می گوید : با شروع فصل بهار همزمان با آماده سازی مزارع برنج اقدام به کاشت نی شکر می کنیم تا در کنار دیگر محصولات و دامپروری بهترین بهره برداری را از اراضی خود داشته باشیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی با اشاره به اینکه نیشکر در این منطقه خوب جواب داده است ودر کنار سایر کارهای کشاورزی می توانیم در آمد زایی خوبی داشته باشیم افزود: حدود ۱۴سال است که در روستای کلسر علاوه بر کاشت نیشکر در این روزها کارگاه وکوره خود را برای پخت نیشکر آماده می کنم .

وی در ادامه تصریح کرد: پس از برداشت و بریدن نوبت به جدا سازی برگ ها از نی (لوله شکر ) می رسد که به کارگاه آبگیری رفته تا عصاره نی در دستگاه گرفته شود و سپس برای پخت بر روی دیگ قرار می گیرد .

شادکام می گوید : عطر آب نیشکر در هنگام غلیان وپخت خستگی کار را از تن دور می کند و به آدم توان آن را می دهد که شش یا هفت ساعت بتواند آن را هم بزند .

وی در ادامه می گوید : امیدوارم جوانان منطقه به توسعه و کشت نیشکر اهمیت دهند بطوری که کشاورزی منطقه را از تک محصولی بودن نجات دهند .
محمد کریمی یکی از جوانان خوش فکر روستای قاضده می گوید: توانسته ام با کمی ابتکار از نیروی الکتریسته استفاده کنم تا در کار پخت و هم زدن کمتر از نیروی بدنی استفاده کنم .

کریمی با اشاره به اینکه برای پخت کامل آب نیشکر چندساعت زمان نیازدارد اضافه کرد: فرآورده های چون سرشیر ه(کف ) دوشاب و شکرسیاه از آب نیشکر بدست می آید که بخاطر خواص طبی و ارگانیک بودن آن مشتریان و گردشگران زیادی را به دنبال خود به این مناطق می کشاند.

کریمی ادامه داد: از هر صد لیتر آب نیشکر پس ازپخت ۱۴کیلو سیاه شکر بدست می آید که امسال قیمتی نزدیک به ۵۰هزارتومان در کیلو را دارد .
شکر سیاهی که طلایی شد
نسترن دوستخواه میاندهی که دست های لرزان و پینه بسته اش گواه تجربه وکاربلدیش است می گوید : بیش از ۶۰سال است که علاوه بر تولید نیشکر محصولات آن را بفروش می رسانم .
وی با اشاره به اینکه در قدیم تهیه و پخت این محصول بسیار سخت بود اظهار داشت : در قدیم بخاطر استفاده از هیزم در هنگام پخت و نبود دستگاه ها و صافی ها آب نیشکر تیره می شد که این امر در شکر پخته آن تاثیر می گذاشت و به همین خاطر شکر سیاه لقب گرفت.

 وی در ادامه افزود: اکنون بخاطر بهره مندی از لوله کشی گاز و کارگاه های نیمه مدرن و سایر امکانات رنگ واقعی شکر طلایی و زرد است و علاقمندان زیادی دارد .

حسین پور یکی از نیشکر کاران روستای کلسر نیز در حال برداشت نی از مزرع خود به خبرنگار ما می گوید : هرساله یک هزارمتر از زمین های خود را به کاشت نیشکر اختصاص می دهم تا در فصل پاییز از آن در آمد کسب کنم.

 وی با اشاره به اینکه بیش از ۴۰ سال است که این محصول را تولید می کند افزود : قدمت کاشت نیشکر در این منطقه به سالهای دور برمی گردد بطوری که پدرم نقل می کرد زمانی که بچه بوده است با پدربزرگم درکار کاشت آن کمک می کرد.
حسین پور در ادامه می گوید : امروزه امکانات به کمک ما آمده و کشت و برداشت آن راحت تر شده است اما سختی های کار خود را دارد.

وی در ادامه افزود: سالانه از مزرعه خود ۶میلیون تومان از این محصول درآمد دارم البته کسانی که خودشان امکان پخت نیشکر را دارند از آنجا که صفر تا صد کار را خودشان انجام می دهند درآمدی به نسبت بیشتر دارند.
*ورف دوشاب دسر زمستانی با بیش از صدسال قدمت
مهدی کاظمی یکی از نیشکر کاران روستای قاضده می گوید : دوشاب نیشکر طرفداران زیادی دارد و از دیرباز مورد استفاده مردم بویژه در زمان بارش برف بوده است .

کاظمی افزود: ورف دوشاب یا همان برف دوشاب یک دسر زمستانی است که بیشتردر زمان پدر و پدر بزرگانمان مورد استفاده قرارمی گرفت .
وی افزود: ازقدیم براین باوربودند که کسی که در زمستان برف دوشاب بخورد کمتر دچار بیماری می‌شود به شرطی که برای تهیه برف دوشاب از بارش برف سوم که خشک تر(خشک برف ) باید استفاده شود .
کاظمی می گوید: تمیز بودن برف شرط اول خوردن این دسر شیرین بود که بانوان برف جمع شده را درون یک کاسه بزرگ می فشردند و با مخلوط کردن دوشاب نیشکر بجای بستنی امروز در کنار گرمای بخاری های هیزمی می خوردند و شیرینی این دوشاب برای اهالی خانه لحظاتی دلچسب را در زمستان فراهم می آورد.
وی در ادامه با اشاره به اینکه در قدیم چاه برف وجود داشت تصریح کرد: چاه برف ،کار یخچال وسردخانه امروزی را انجام می داد و با شروع فصل تابستان برف ها از این چاه بیرون آورده می شد و با دوشاب قاطی وبه جای شربت و بستنی مورد استفاده قرار می گرفت .
*تشکیل تعاونی نیشکر کاران یک نیاز ضروری است
حمید یوسف نژاد میاندهی یکی از نیشکر کاران و نیشکرپزان موفق منطقه می گوید : با تشکیل تعاونی نیشکر کاران می توان بسیاری از مشکلات پیش روی کشاورزان را برداشت.
وی با اشاره به اینکه حمایت مسوولان سبب ترویج و توسعه نیشکرکاری می شود افزود: در کارگاه نیشکر پزی و آبگیری من بطور مستقیم دونفر مشغول پخت تا دو ماه هستند و حتی برای جدا کردن برگها تعداد زیادی کارگر فصلی و روزانه مشغول می شوند که در صورت حمایت و ترویج این محصول تعدادشان بیشتر می شود.
*نیشکر کوبایی تهدیدی که می تواند تبدیل به فرصت شود
یوسف نژاد در ادامه با اشاره به اینکه چندین سال است که کاشت نیشکر کوبایی در گیلان رواج یافته است افزود: نیشکر کوبایی که بیشتر در استان های مازندران و خوزستان کشت می شود چندین سال است که در مزارع ما جاخوش کرده است .

وی با اشاره به اینکه این نوع نیشکر پرمحصول است تصریح کرد : کاشت این محصول بازدهی بالا دارد اما کیفیت و طعم نیشکر محلی را ندارد از این رو می باید محصول نیشکرکوبایی را که در بازار ارزانتر از شکر سیاه محلی عرضه می شود به همگان بشناسانیم تا در هنگام خرید سبب ضربه زدن به محصول محلی با کیفیت ما نشود .

وی افزود: شیره و دوشاب نیشکر کوبایی خوب است اما شکر سیاه آن هرگز به پای محصول محلی نخواهد رسید .

*صومعه سرا قطب تولید نیشکر گیلان
مدیرجهاد کشاورزی شهرستان صومعه سرا از آغاز برداشت نیشکر در مزارع شهرستان صومعه سرا خبرداد.

احمد پادیاب اظهارداشت: برداشت نیشکر از ۲۲هکتار از مزارع روستاهای قاضده ، کلسر ،میانده سنگجوب ،شکرباغان و...در شهرستان صومعه سرا آغاز شده است .
وی با اشاره به اینکه امسال برای تجهیز کارگاه نیشکر پزی ۱۵۰میلیون تومان تسهیلات پرداخت شده است اظهار داشت :
۷۰ خانوار نیشکر کار صومعه سرایی امسال ۲۵ تن شکر سیاه و فراورده های آن را به ارزش تقریبی ۸ میلیارد ریال تولید و روانه بازارمصرف خواهند کرد .
پادیاب با اشاره به اینکه صومعه سرا قطب تولید نیشکر گیلان محسوب می شود اظهارداشت : کشاورزان این شهرستان علاوه بر کشت دیگر محصولات کشاورزی چون برنج ،صنوبر ،کشت پاییزه هویچ و.. قسمتی از زمین های خود را از یک تا چهار هزارمتر به کشت نیشکر اختصاص می دهند تا با کشت تلفیقی درآمد بیشتری را کسب کنند .
به گزارش ایرنا، کشت قلمه های نیشکر در استان گیلان بویژه شهرستان صومعه سرا در ماههای فروردین و اردیبهشت آغاز و در پایان پاییز و اوایل زمستان برداشت می شود
بیش از ۱۳۰ سال است که نیشکرکاری ونیشکرپزی در این شهرستان مرسوم است و باید گفت در مراحل کاشت ، داشت و برداشت نیشکر از هیچگونه کود و سم شیمیایی استفاده نمی شود. این محصول کاملا ارگانیک و دارای خواص طبی است، بازار پسندی خوبی دارد و به عنوان سوغات محلی شهرستان صومعه سرا شناخته می شود که در صورت ورود صنایع تبدیلی و بسته بندی می تواند در صنایع شیرینی پزی و درمانی  کاربرد زیادی داشته باشد.
شهرستان صومعه سرا با حدود ۱۳۰هزار نفر جمعیت سه بخش مرکزی، تولمات و گوراب زرمیخ در ۲۵ کیلومتری غرب مرکز استان گیلان واقع شده است و یکی از قطب های تولید محصولات کشاورزی چون برنج، صنوبر، ماهیان پرورشی، پاچ باقلا، نیشکر، کدو و هندوانه است. 

برچسب‌ها وزارت جهاد کشاورزی مازندران صومعه سرا خوزستان گیلان

منبع: ایرنا

کلیدواژه: وزارت جهاد کشاورزی مازندران صومعه سرا خوزستان گیلان وزارت جهاد کشاورزی مازندران صومعه سرا خوزستان گیلان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۰۰۸۰۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پاچه‌ ورمالیده کیست؟ | چگونه از حواشی یک شغل یک ناسزا خلق شد؟

همشهری آنلاین- سمیراباباجانپور: زیبایی حوض‌های وسط حیاط هر سال با آمدن بهار صدچندان می‌شد و صاحب خانه دورتا دورش را با گلدان‌های سفالی و گل‌های شمعدانی چشمنواز می‌کرد. در آن روزها برای همین حوض‌های فیروزه‌ای شغلی وجود داشت که به آب‌حوضی معروف بود. آب‌حوض‌کش وظیفه داشت تا آب حوض را خالی و دیواره حوض را تمیز کند. هر سال با ‌پایان فصل زمستان و نزدیک شدن به بهار این شغل رونق بیشتری پیدا می‌کرد. چون فصل زمستان آب حوض حیاط خانه از سرما یخ می‌بست و یا با برگ‌های خشک‌شده پر می‌شد، نظافت حوض‌ها یکی از مهم‌ترین بخش‌های نظافت خانه به حساب می‌آمد.

قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید

آب‌حوضی علاوه بر اینکه حوض‌ها را تمیز می‌کرد، وظیفه نظافت آب‌انبار خانه‌ها را هم برعهده داشت. این شغل بیشتر به‌صورت دوره‌گردی بود. یعنی آب‌حوضی‌ها جای ثابتی نداشتند. در کوچه و خیابان‌های محله‌های تهران پیاده قدم می‌زدند و فریاد می‌کشیدند: «آب حوض می‌کشیم، آااب‌حوووضیییه» برخی از آنها البته فرش هم می‌شستند.»

بیشتر این کارگران جزو مهاجرانی بودند که از شهرهای دیگر به تهران می‌آمدند و وضع مالی خوبی نداشتند. به پیت‌های فلزی دسته‌های آهنی می‌چسباندند تا بتوانند به راحتی آب حوض را خالی کنند. اغلب آنها به‌صورت گروهی کار می‌کردند. مثلاً یکی آب حوض را خالی می‌کرد، دیگری لجن‌های کف حوض را تمیز و نفر سوم زباله‌ها را از خانه بیرون می‌برد.

نصرالله حدادی، تهران‌پژوه، می‌گوید: «درباره آب‌حوض‌کش‌های تهران ضرب‌المثلی وجود دارد. این شغل از مشاغلی بود که با آب ارتباط داشت و نظافت حوض‌ها و آب‌انبارها را با مهارت انجام می‌دادند، اما از آنجا که آنها اغلب آب‌حوضی‌ها ژولیده و کثیف بودند، در میان عموم مردم چندان مورد احترام قرار نمی‌گرفتند. از طرفی، چون حوض‌ها در فصل زمستان یخ می‌بستند و یا با زباله و برگ ‌پر می‌شدند، اگر شی‌ئ گرانقیمتی مثل انگشتر و... صاحبخانه در آن می‌افتاد نمی‌توانست آن را پیدا کند و در نتیجه چشم امید داشت تا زمان تخلیه آب حوض، شیء مورد نظر توسط آب‌حوضی پیدا شود.

حدادی می‌افزاید: «آب‌حوضی‌ها هم پاچه‌های شلوار را بالا می‌دادند و پا را در آب حوض فرو می‌بردند و به آرامی راه می‌رفتند تا اگر شیئی به پایشان خورد متوجه شوند، اما متأسفانه برخی اشیای گرانقیمت پیداشده را تحویل نمی‌دادند. از این‌رو اگر فردی چندان اعمال درستی نداشت و روراست نبود به او «پاچه ورمالیده» می‌گفتند که حکایت از همان پاچه‌های بالازده آب‌حوضی‌ها در آب کثیف حوض را دارد.»

کد خبر 844272 برچسب‌ها هویت شهری خبر مهم همشهری محله