دانشآموزان ایرانی بر سکوی اول مسابقات ربوکاپ روسیه/ روایت سخت‌کوشی این نوجوانان
تاریخ انتشار: ۱۷ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۰۱۲۱۹۹
چند دانشآموزان 14 ساله ایرانی، ماه‌ها شبانه‌روزی تلاش کردند و توانستند در مسابقات روبوکاپ روسیه، مقام اول را کسب کنند.
خبرگزاری فارس ـ گروه آموزش و پرورش: پشتکار و تلاش نوجوانان و جوانان ایرانی مثال‌زدنی است؛ شاید کسی باورش نشود که چند دانش‌آموز پایه هشتمی برای آنکه بتوانند به هدفشان که برنده شدن در مسابقات رباتیک بود، برسند از تفریح و مسافرت بگذرند و شبانه‌روزی تلاش کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این دانشآموزان در رقابت با دانشآموزان کشورهای دیگر توانستند رباتی طراحی کنند که آنها را برنده سازد؛ خودشان می‌گویند یک شکست در یکی از بازی‌ها در این مسابقات موجب شد تا آنها قوی‌تر گام بردارند، ایرادشان را پیدا کنند و با قدرت تمام بازی‌ها را برنده میدان شوند و نکته جالب اینکه معدل این دانشآموزان 19 به بالاست.
این نوجوانان در این مسابقات مقام اول را کسب کردند و همین شد که مهمان خبرگزاری فارس شدند تا درباره تلاش‌ها و فعالیت‌هایشان صحبت کنند؛ فاطمه صفری، ملینا رضایی، پرنیا بیطرفان، پارمیدا تاجیک و آمی‌تیس جهرمی‌فر در کلاس هشتم در یک مدرسه غیردولتی تحصیل می‌کنند و در یک روز بعدازظهر پاییزی و بعد از ساعت مدرسه به گفت‌وگو نشستیم.
* چه شد که در مدرسه رشته رباتیک را انتخاب کردید؟
فاطمه صفری: در مدرسه رشته‌های مختلفی بود و ما رباتیک را انتخاب کردیم؛ در این دو سال ربات ساختیم البته پارسال با برنامه نویسی آشنا شدیم.
بعد تصمیم گرفتیم در مسابقه آسیایی ثبت‌نام کنیم و در این مسابقات شرکت کردیم. مسابقات آسیایی اقیانوسیه امسال در مسکو روسیه برگزار شد.
من و پرنیا برنامه‌نویسی می‌کنیم.
* هدفت از انتخاب این رشته چه بود؟
فاطمه صفری: ربات‌ها در آینده نقش بسیار زیادی را در جوامع ایفا می‌کنند و به نظرم کشورمان باید در این زمینه پیشرفته شود.
ملینا رضایی: دو سال است که در مدرسه در رشته رباتیک کار می‌کنیم و سال اول ربات مسیریاب ساختیم اما برای امسال تلاش‌ها را بیشتر کردیم.
اما اینکه چرا رباتیک را انتخاب کردم به این دلیل است که به این رشته علاقه دارم و مهمترین هدفم کسب تجربه است و اینکه بتوانیم برای خودمان، مدرسه و کشورمان افتخار بیافرینیم و به همه جهان ثابت کنیم که دانشآموزان ایران می‌توانند موفق‌تر از همه باشند.
پارمیدا تاجیک: از همان بچگی به رباتیک علاقه‌مند بودیم و همیشه دنبال می‌کردیم. در این مدرسه، این امکان به ما ارائه شد و ما هم تلاش کردیم که بتوانیم استعدادی که داریم را شکوفا کنیم.
آمی‌تیس جهرمی‌فر: پدرم این انگیزه را در من ایجاد کرد و علاقه‌مند شدم؛ ربات‌ها در زندگی انسان‌ها می‌توانند نقش‌های زیادی داشته باشند و اینکه وسیله‌ای را خودت بسازی که بتواند این کارها را انجام دهد، بسیار بااهمیت است.
پرنیا بیطرفان: راستش تا قبل از اینکه به مدرسه بیایم چیزی در مورد ربات‌ها نمی‌دانستم اما در مدرسه به این اطلاعات دست پیدا کردم و علاقه‌مند شدم.
* در این مسابقات در چه رشته‌ای شرکت کردید؟
فاطمه صفری: در بخش دانش‌آموزی سه بخش زیر 12 سال، Secondary و آزاد بود که ما در بخش دوم شرکت کردیم و امسال ربات ما فوتبالیست بود.
* چرا ربات فوتبالیست؟
فاطمه صفری: هدف از این ربات‌های فوتبالیست این است که علم را پیشرفت دهد و بتوانند فوتبال بازی کنند.
* پارسال هم همین مدل ربات را داشتید؟
فاطمه صفری: پارسال ربات مسیریاب بود که تعقیب خط است و در این رشته فعالیت می‌کردیم ولی امسال به صورت پیشرفته‌تر فعالیت کردیم.
* چرا برای شرکت در این مسابقات زحمت کشیدید؟
فاطمه صفری: کل تابستان را صرف این کار کردیم؛ پنج شنبه و جمعه می آمدیم. تعطیلاتی هم داشتیم و برای این کار صرف می‌کردیم. راستش خیلی سختی کشیدیم.
ملینا رضایی: همه روزها را در مدرسه گذراندیم و در کلاس‌های فشرده شرکت کردیم خیلی فشار روی ما بود. خیلی راحت و آسان نبود.
پارمیدا تاجیک: اول مهر که مداس باز شد تا ساعت 3 که درس و مشق‌مان بود ولی وقتی بچه‌ها تعطیل می‌شدند تا 7، 8 شب مدرسه بودیم و کار می‌کردیم؛ البته ما تابستان امسال هم سه روز در هفته در مدرسه بودیم. البته پنج شنبه و جمعه‌ها هم کار می‌کردیم.
* در آن روزها که با سختی کار می‌کردید، پشیمان نشدید؟
ملینا رضایی: خیلی خسته شدم اما پشیمان نشدم؛ ما یک گروه بودیم و همه به هم قوت قلب می‌دادیم ضمن اینکه خانواده‌هایمان هم خیلی به ما قوت قلب دادند و حمایت‌مان کردند.
* سطح مسابقات چگونه بود؟
فاطمه صفری: مسابقات سخت بود ولی توانستیم موفق شویم.
پارمیدا تاجیک: 10 تا بازی انجام دادیم. با ژاپن 11 بر 7 بردیم اما در بازی با تایوان10 بر 2 واگذار کردیم که باعث شد ببینیم مشکل کجاست و نقص‌مان را رفع کردیم.
بعد با یتک تیم ایرانی بازی داشتیم که 18 بر 12 بردیم و روسیه را هم 12 بر 2 بردیم و و آخرین بازی را هم 10 بر صفر بردیم و به نیمه نهایی رفتیم و در آنجا امارات را 14 بر 4 وکره را 13 بر 3 بردیم و دوباره به تایوان خوردیم اما این بار تایوان را 14 بر 4 بردیم و در نهایت تیم روسیه را 3 بر 1 بردیم و اول شدیم.
* به نظرتون دلیلش چه بود؟
فاطمه صفری: علاقه داشتیم و با جان و دل کار کردیم.
* آیا رباتیک را ادامه می‌دهید؟
پارمیدا تاجیک: می خواهم این کار را ادامه دهم.
* نظر پدر و مادرها درباره فرزندشان، شرکت در این مسابقات چیست؟
محمد رضایی پدر ملینا: وقتی احساس می‌کنید که فرزندتان در یک کاری شاد است، شما هم کمکش می‌کنید ودر مورد دخترم این چنین بود البته خب این رشته برای ما والدین هزینه هم داشت ولی الان که نتیجه‌اش را می‌بینیم، خوشحال هستیم.
برای خود من هم ربات‌ها جذاب هستند؛ ربات می‌تواند خیلی به انسان کمک کند؛ شاید نتوان یک انسان را به دل کوه فرستاد اما ربات می‌تواند انجام دهد؛ ربات‌ها در بخش‌های مختلف کمک انسان هستند و نمی‌توان نقش آنها را نادیده گرفت.
البته معتقدم که باید شرایطی فراهم شود که همه دانشآموزان بتوانند در هر رشته‌ای که دوست دارند، شرکت کنند.
کتایون محسنیان مادر آمی‌تیس: اینکه دخترم این رشته را انتخاب کرده، برایم لذتبخش است، دخترهای این روزگار کارهایی انجام دهند که تصورش هم نمی‌شود نمی شود و شاید خیلی‌ها فکر کنند، رباتیک خیلی مرد محور است.
البته بچه‌ها تلاش کردند و تحت نظارت مربی بسیار خوبی بودند که خیلی خوب آموزش می‌داد البته به نظرم رشته سختی است و باید افراد ضریب هوشی خوبی داشته باشند و بتوانند موفق شوند.
چرا که بچه‌ها در مدرسه هم درس‌های سنگین دارند و البته در درس‌هایشان موفق بودند.
پدر پارمیدا تاجیک: هیچوقت دیکته نکردم که فرزندم کدام رشته برود و معتقدم باید رشته و کاری را انتخاب کند که علاقه‌مند باشد. خودم مخالف بودم و پارسال که انتخاب کرد. گفتم صرف اینکه دوستانی که با آنها صمیمی هستی، این رشته را انتخاب کنند، کافی نیست؟ و فکر می‌کردم کار خاصی در تیم انجام نمی‌دهد اما وقتی با مربی‌اش صحبت کردم، دیدم او هم مثل سایر دانشآموزان تیم در حال فعالیت است و نقش مؤثری دارد.
اینجا بود که متمایل شدم که برود البته فشار درسی و تمرین رباتیک خیلی زیاد بود و می‌دیدم که بسیار خوب کار می‌کند البته برایش شرط گذاشتم که اگر معدلش پایین بیاید، نگذارم که ادامه دهد و البته ثابت کرد که درسش هم خوب است.
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: روسیه مدرسه انسان ربات
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۰۱۲۱۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
طرح شهاب آموزش و پرورش بعد از ۱۲ سال چه دست‌آوردی داشته؟ / استعدادیابی تنها روی کاغذ
به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، سردرگمی دانشآموزان بعد از فارغ‌التحصیلی یکی از چالش‌های مهم آموزش و پرورش است چراکه دانشآموزان نمی‌دانند در کدام زمینه استعداد دارند و هدایت تحصیلی به درستی در دوران تحصیل اتفاق نمی‌افتد و گاهی حتی شاهد انتخاب رشته‌های اشتباه هستیم.
برای حل این مشکل و شناسایی استعداد دانشآموزان از همان دوران ابتدایی طرحی در آموزش و پرورش پایه‌گذاری شد که هدف آن هدایت تحصیلی درست دانشآموزان بود.
طرح شهاب یا همان طرح «شناسایی وهدایت استعدادهای برتر» طرحی است که در بهمن ماه ۸۶ در راستای تحول بنیادین آموزش و پروش به تصویب هیئت امنای بنیاد ملی نخبگان رسید. پس از تصویب این طرح، اولین مرحله آن به صورت آزمایشی در سال تحصیلی ۹۲ – ۹۱ و در هفت استان برای ۷% دانشآموزان در پایه‌های چهارم و پنجم ابتدایی، دوم سوم راهنمایی و اول، دوم و سوم متوسطه اجرا شد.
یکی از اهداف اصلی اجرای طرح شهاب در مدارس، شناسایی حوزه‌های استعدادی دانشآموزان و هدایت آنها به نحوی است که همه آنها بتوانند در یک فرصت برابر و بدون قائل شدن امتیازات خاص مادی و تحصیلی به استعدادها و توانایی‌های خود توجه کنند و آنها را رشد و پرورش دهند.
اما آیا بعد از ۱۲ سال این طرح توانسته هدف استعدادیابی را محقق کند؟ از یکی از معلمان پایه ابتدایی تهران پرسیدیم که واقعیت اجرای طرح در مدارس به چه شکل است و در پاسخ گفت: طرح شهاب در راستای استعدادیابی دانشآموزان و کمک به انتخاب رشته در مقاطع بعدی اجرا شد. حدودا ۱۲ سال است که این طرح اجرا می‌شود اما کاستی‌های بسیاری دارد. در این طرح معلم باید دانشآموزان را در هشت دسته هوشی مورد بررسی قرار دهد. هر کدام از این دسته‌ها ۱۰ بخش دارد که در مجموع ۸۰ بخش می‌شود. مثلا معلم باید بررسی کند که این دانش‌آموز استعداد موسیقی دارد یا خیر یا میزان هوش کلامی و غیره او را بسنجد.
وی افزود: امروز به دلیل کمبود معلم و فضای آموزشی، کلاس‌های ما تراکم بالایی دارند و در مدرسه‌ای که من تدریس می‌کنم و واقع در منطقه ۱۶ تهران است، کلاس‌های درس بین ۳۵ تا ۴۸ دانش‌آموز دارند و چطور می‌توان چنین کار پیچیده‌ای را برای هر دانش‌آموز انجام داد؟ علاوه بر این حجم کتاب‌ها هم بسیار زیاد است و تعداد طرح‌هایی که آموزش و پرورش در حیطه وظایف معلم قرار داده، بسیار زیاد است. چطور می‌توان با چنین شرایطی انتظار کیفیت مطلوب در اجرای طرح داشت؟
این معلم توضیح داد: از جهتی این طرح برای اجرا شدن نیازمند جمع‌آوری اسناد بسیار است که با این حجم کاری که معلم دارد، انجام مطلوب آن دشوار است. من به عنوان معلم باید در طول سال ویژگی‌های رفتاری و عملکرد دانش‌آموز را بررسی کنم اما هم تعداد دانشآموزان زیاد است و هم من باید تلاش کنم که مطالب کتاب را تا پایان سال تحصیلی به طور کامل تدریس کنم که دیگر زمانی برای اجرای طرح شهاب باقی نمی‌ماند.
معلم دیگری موضوع آموزش‌های ناکافی را مطرح کرد و توضیح داد: یکی دیگر از کاستی‌های بزرگ این طرح، آموزش ناکافی برای معلمان است. در کلاس‌های آموزشی که برای معلمان گذاشتند، تنها مباحث تئوری مطرح شد و هیچ فعالیت کارگاهی و عملی نبود که معلم بداند چطور باید طرح را اجرا کند و تنها باید براساس تجربیات و آزمون و خطا پیش برود.
وی افزود: بخش مهمی از این طرح باید توسط مشاور مدرسه و معلم تربیتی انجام شود اما کمبود نیرو باعث شده که عملا مدارس معلم تربیتی یا پرورشی نداشته باشند. برای پر کردن خلا نبود مشاور در مدارس، برای تعدادی از معلمان کارگاه‌های چند روزه برگزار کرده‌اند تا به عنوان مشاور فعالیت کنند اما چه کسی می‌تواند تنها با چند کارگاه کار تخصصی یک مشاور را انجام دهد؟
این معلم معتقد است که هدف از طرح شهاب این بود که استعداد دانشآموزان کشف شود و در قالب گزارشی جامع به مقاطع بعدی ارسال شود اما بعد از اتمام دوره ابتدایی، در دوره متوسطه توجهی به این گزارش نمی‌شود و عملا اهداف طرح تحقق پیدا نمی‌کند. وی در این باره توضیح داد: نتیجه همین می‌شود که بعد از ۱۲ سال همچنان مشکل استعدادیابی و هدایت تحصیلی بر مبنای توانمندی‌های دانشآموزان چالش مهمی در آموزش و پرورش است. این پرونده باید در انتخاب رشته به دانش‌آموز کمک کند اما این اتفاق نمی‌افتد.
وی ادامه داد: علاوه بر این به دلیل کاستی‌های موجود معلمان ترجیح می‌دهند که امتیاز کامل هر بخش را به دانش‌آموز بدهند که در مقاطع بعدی دچار مشکل نشود چراکه مثلا وقتی خود من آموزش ندیده‌ام که چطور هوش موسیقیایی کودک را تشخیص بدهم، برای یک کودک امتیازی قرار بدهم که مانع تحصیل او در رشته هنر شود درحالی که شاید واقعا این فرد در حوزه هنر مستعد باشد. معلمان نمره می‌دهند که اگر در مقاطع بعدی ملاک انتخاب رشته این پرونده باشد، دانش‌آموز دچار مشکل نشود.
معلم ابتدایی عنوان کرد: هر سال زمان اجرای طرح را افزایش می‌دهند اما کمکی به اصل موضوع نمی‌کند. امسال هم با وجود اینکه در روزهای پایانی فروردین هستیم و معلمان هم طرح را اجرا کرده‌اند، هنوز فرم‌های مخصوص آن از اداره آموزش و پرورش به مدارس ارسال نشده که گزارش امسال را تکمیل کنند و عملا سرانجام طرح مشخص نیست.
به گزارش ایسکانیوز، اگرچه طرح شهاب هدف و محتوای خوبی دارد اما طرحی که در اجرا شکست بخورد، نمی‌تواند به اهدافش برسد. اگر استعدادیابی در دوره ابتدایی درست انجام نشود، رشته انتخابی در دوره متوسطه هم به درستی انتخاب نمی‌شود و این سردرگمی در زمان انتخاب رشته دانشگاهی هم ادامه خواهد داشت و عملا رشته این اتفاق تا ناکجا می‌رود و شاهد خیل فارغ‌التحصیلان دانشگاهی خواهیم بود که هنوز نمی‌دانند چه شغلی مناسب آنها است. تعداد بالای دانشآموزان، حجم زیاد کتاب‌ها و آموزش‌های بی‌کیفیت و ناکافی معلمان از مهمترین نواقص اجرای طرح است.
انتهای پیام /
مدارس شرق کرمان چهارشنبه غیرحضوری شد