به نقل از «خبرگزاری آریا»

آیا تخفیف‌های جمعه سیاه واقعی است؟

تاریخ انتشار: ۱۷ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۰۱۳۸۲۴

خبرگزاری آریا - جمعه سیاه یا همان Black Friday چند سالی است وارد حیطه کسب‌و‌کارهای ایرانی به‌خصوص کسب‌و‌کارهای اینترنتی شده و این‌روزها بازار شکایات مردمی درباره انواع روش‌های کلک زدن به مشتری توسط برخی از این کسب‌و‌کارها هم داغ است.
جمعه سیاه، اولین جمعه بعد از روز شکرگزاری از روزهای ملی تقویم آمریکاست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فارغ از این‌که تاریخچه این روز چه بوده و چرا در دو دهه اخیر نام جمعه سیاه بر آن گذاشته شده، اساسا برگزاری این روز، یک ترفند فروش است.
مشابه چنین روزهایی در کشورهایی غیر از آمریکا هم زیاد شده است که تقریبا در بیشتر کشورها این روز همزمان با آمریکا برگزار می‌شود. در ایران، برخی زیرساخت‌های فروش بدون کوچک‌ترین نوآوری، نام و تاریخ این روز را کپی کرده‌اند، اما فرق اساسی آنچه در ایران اتفاق می‌افتد و آنچه در دیگر کشورها، انواع کلک‌هایی است که برخی کارآفرین‌ها برای فروش به مردم می‌زنند. (برگزاری این روز و روزهای مشابه مثل دوشنبه سایبری و روز مجردها در سراسر جهان و خود آمریکا، منتقدان زیادی دارد)
جمعه‌ سیاه چیست؟
همان‌طور که اشاره شد جمعه سیاه، ترفندی برای فروش است. در این روز فروشگاه‌های زنجیره‌ای بزرگ که در اصطلاح بازار به خرده‌فروشی‌ها معروفند، برخی اقلام خود را با درصد بالای تخفیف عرضه می‌کنند. روند سال‌های اخیر در کشور آمریکا به این صورت بوده که صف‌های طولانی از شب قبل از این روز پشت در فروشگاه‌ها بسته می‌شود و به‌محض باز شدن در، مردم هجوم می‌آورند و چون اقلام محدودند، بسیار اتفاق می‌افتد که سر‌صاحب کالاهای تخفیف خورده، خشونت، فحاشی و کتک‌کاری رخ دهد. بیشترین تخفیف‌ها معمولا به لوازمی تعلق می‌گیرد که اغلب مردم آن را در خانه دارند، ولی تخفیف آن‌قدر وسوسه‌کننده است که خیلی‌ها بدون نیاز، کالاهای اضافی را خریداری و حتی برایش نبرد می‌کنند. این نبرد، شوخی نیست. صحنه‌های زننده زیادی را می‌توان با جست‌وجو در اینترنت مشاهده کرد که مردم برای خرید جنس ارزان چه‌ها که نمی‌کنند!‌ (برای آشنایی با فضای زد و خوردها هشتگ #blackfridayfightings را چک کنید)
تخفیف‌ های تقلبی
آنچه در ایران اتفاق می‌افتد، با نسخه اصلی تفاوت‌های زیادی دارد. در ایران، کسب‌و‌کارهای نوپا و زیرساخت‌های فروش اینترنتی در این روز چنین خدماتی را به مشتریان ارائه می‌دهند، اما در نسخه اصلی، مهم‌ترین عرضه در این روز توسط فروشگاه‌های بزرگ زنجیره‌ای یا به اصطلاح فروشگاه‌های فیزیکی خرده‌فروشی انجام می‌شود. البته انواع فروش‌های اینترنتی در این روز مهیا می‌شود، اما تخفیف‌های اصلی و وسوسه‌کننده در فروشگاه‌های فیزیکی اتفاق می‌افتد.
سابقه تقلب در فروش محصولات تخفیف‌دار در برخی زیرساخت‌های فروش اینترنتی ایرانی به روز اول برگزاری این روز برمی‌گردد. حقه ساده است؛ قیمت‌های بسیاری از کالاها در شروع آن روز از 150 تا 400 درصد بالا برده می‌شود، بعد ضربدر قرمزی روی این قیمت افزایش یافته کشیده شده و مثلا با 67‌درصد تخفیف، قیمت جدید رونمایی می‌شود. تاریخچه قیمت‌ها دستکاری شده و عملا کالایی که تا پیش از این روز، مثلا 70 هزار تومان بوده، با تخفیف 67 درصدی، حالا با قیمت 99 هزار تومان برای این جشنواره در صفحه اول سایت و اپ گذاشته می‌شود. آنها کار خود را خوب بلدند و مخلوطی از تخفیف‌های واقعی را با این نوع تقلب‌ها، قاطی می‌کنند تا بتوانند جوابی برای اعتراض‌ها داشته باشند.
در مقام مقایسه، تخفیف‌های فروشگاه‌های فیزیکی در دیگر کشورها واقعی است. جدال و کتک‌کاری هم ناشی از همین واقعی‌بودن قیمت‌هاست. در فروش اینترنتی، سابقه دستکاری قیمت در زیرساخت‌هایی مثل آمازون وجود داشته، اما این‌دستکاری‌ها در جهت ارزان شدن قیمت‌های این زیرساخت‌های فروش است تا رقبای مستقل را از بازار حذف کنند. ذکر این نکته هم ضروری است که برخلاف زیرساخت‌های ایرانی، فروش در زیرساخت‌هایی مثل آمازون و eBay، انحصاری نیست، بلکه کاربران می‌توانند با ثبت‌نام و ایجاد حساب کاربری اقدام به فروش کنند.
واقعیت‌های قیمت کالا و تخفیف در ایران
اولین واقعیت در بازار ایران این است که نوسان نرخ ارز به‌خصوص در مورد کالاهای وارداتی بسیار موثر بوده و مشکلات زیادی را برای واردکنندگان ایجاد می‌کند. همراه با این نوسان، قیمت‌ها در بازار ما تغییر می‌کند و این تغییر لزوما به این معنا نیست که اگر نرخ ارز کاهش یافت، قیمت کالا و خدمات کمتر می‌شود. بهترین نمونه آن بازار تلفن همراه و رایانه است، به‌خصوص در مورد مدل‌های قدیمی و محصولاتی که تولید آن متوقف شده است.
واقعیت اساسی دیگر در مورد کالاهایی که به‌طور مشخص به‌صورت انحصاری وارد یا حتی تولید می‌شوند این است که انحصار باعث می‌شود تولیدکننده و واردکننده، قیمت‌های بسیار بالایی را برای کالای خود به مردم تحمیل کنند. بهترین نمونه آن صنعت خودروی داخلی و وارداتی است.
واقعیت سوم این است که بسیاری از کالاهای وارداتی بازار ما، نسخه‌های تقلبی کالای اصلی هستند. بهترین نمونه آن بازار لوازم یدکی در تمام حوزه‌هاست.
واقعیت دیگر این است که به دلیل فقدان بازیگران اصلی عرضه کالای اصل وارداتی و حتی علاقه زیاد سیستم بازار ما به ازدیاد واسطه و دلال، یک کالا آن‌قدر دست به دست می‌شود که جایی برای قیمت عادلانه باقی نمی‌ماند.
با توجه به این واقعیت‌های تلخ، قیمت‌گذاری انجام شده روی کالاهای وارداتی و حتی برخی تولیدات داخلی انحصاری به دلایل مختلف ناعادلانه است. بنابراین در مورد کالای اصل، هرچقدر تخفیف بگیریم یا نگیریم، مطمئن هستیم مبلغی که برای آن کالا پرداخت می‌شود زیادتر از قیمت اصلی آن کالاست.
همین مساله در مورد کالاهای تقلبی پرتعداد در بازار وجود دارد، با این تفاوت که کالاهای تقلبی سودآوری بیشتری برای عرضه‌کنندگانش دارد. تحریم بیگانگان، تحریم‌های خودمان برای خودمان مانند رجیستری گوشی، انواع شرایط تقریبا منحصر‌به‌فرد و بسیاری از نقصان‌ها و تیرگی‌های بازار ما باعث شده شرکت‌های بزرگ در کشور ما حضور نداشته باشند، کالاها قاچاق وارد شود، نمایندگی‌های برندها امروز باشند و فردا نباشند، قطعات یدکی اصل نداشته باشیم و انواع آسیب‌های دیگر. در بسیاری از حوزه‌ها هم تولید نداریم و صرفا واردکننده‌ایم.
هرچند شرایط خوبی نیست و این را هر کسی متوجه می‌شود، اما این مشکل‌ها همیشه بهترین بهانه برای عرضه‌کنندگان بوده تا گران‌فروشی و کم‌فروشی خود را توجیه کنند. بنابراین انتظار کالای تخفیف خورده خارجی اصل تقریبا بیهوده است، مگر این‌که قیمت آن‌قدر بالاتر باشد که با چنددرصد تخفیف، فروشندگان همچنان بتوانند تمام نوسانات نرخ ارز و طلا را با آن جبران کنند.
واقعیت‌های تخفیف در دیگر کشورها
برخلاف روند معمول در کشور ما، شرکت‌های بزرگ یا نمایندگی‌های آنان رسما در رسانه‌ها، کالاها و میزان تخفیف‌های مختلف را در روزهای مورد اشاره اعلام می‌کنند.
در چند سال اخیر تخفیف‌های واقعی برندهای بزرگ باعث شده اتفاقات عجیبی رخ دهد. مثلا قیمت نهایی رونمایی شده از یکی از کالاهای یک برند آلمانی (Behringer) در حوزه محصولات تخصصی پردازش صوتی، 699 دلار بود.
این شرکت در اولین جمعه سیاه سال تولید این کالا، 50‌درصد تخفیف برای کالای مورد نظر اعلام کرد و سودآوری ناشی از فروش با تعداد بالا به‌قدری برای این شرکت جذاب بود که قیمت این کالا واقعا به نصف قیمت اولیه کاهش پیدا کرد و تا امروز همین قیمت مانده است و شرکت اعلام کرد مابه‌ازای خریدهای قبلی کاربران را می‌پردازد یا کاربران می‌توانند آن را به‌عنوان اعتبار برای خریدهای بعدی استفاده کنند.
داستان این شرکت آلمانی به همین‌جا ختم نشد. این شرکت که سابقه‌ای بیش از 30 سال دارد، تنها چهار سال است در حوزه‌ای خاص وارد شده که شاید کمتر از ده شرکت در جهان آن را در اختیار دارند و از این ده شرکت، سه شرکت ژاپنی با اختلاف زیاد بیشترین سهم بازار را دارند. در این چهار سال، شرکت آلمانی مورد نظر با کنار زدن یکی دو شرکت جزو این ده شرکت شده و درحال بزرگ‌تر‌شدن است. مسلما کیفیت اینجا باید معنا داشته باشد، کیفیت در کنار قیمت‌گذاری درست.
چه کنیم که کلاه سرمان نرود؟
مدل فروش تخفیفی مبتنی بر برون سپاری بیش از یک دهه است در کشور ما هم انجام می‌شود. شرایط بازار ما خاص است و چند سال است با شرایط تحریمی مواجه هستیم، اما طبق روال معمول، تمام مشکلات در قیمت نهایی سرشکن شده تا مردم با گران خریدن کالاها، در آخرین حلقه زنجیره عرضه، واردات و دلالی را برای اهالی‌اش سودآور کنند.
در این شرایط بهترین راهکار برای جلوگیری از کلاه بر سر رفتن، تحقیق کامل در مورد کالای مورد نظر و احتمال وجود نسخه‌های جعلی و قیمت‌های آنهاست؛ ضمن این‌که در حوزه‌هایی مثل لوازم یدکی تقریبا تنها گزینه‌های موجود کالاهای تقلبی است و این‌که در میان همین کالاهای تقلبی کدامشان ممکن است بهتر باشد. بهترین پیشنهاد ممکن می‌تواند این باشد تا زمانی که نیاز واقعی برای خرید وجود ندارد، اقدام به خرید نکنیم.
محمدعلی پورخصالیان - ضمیمه کلیک روزنامه جام جم

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۰۱۳۸۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فناوری پایدار: دروغی بزرگ!

ایتنا - شما باید سهم خود را با بازیافت محصولات فنی و خرید اقلام مستعمل یا بازسازی شده انجام دهید. همچنین باید بدانید که صرف‌نظر از آنچه به شما القا می‌کنند، شرکت‌های تولیدکننده فناوری مصرف‌کننده تنها زمانی به محیط‌ زیست اهمیت می‌دهند که به اهداف‌شان آسیب نرساند.
۲۲ آوریل روز زمین است. روزی که در اصل مناسبتی برای ارتقای آگاهی در مورد روش‌های تخریب محیط‌ زیست توسط پلاستیک‌ها بود، اخیراً به تاریخی تبدیل شده که همه مسائل محیطی در آن مورد توجه قرار می‌گیرند.

به گزارش ایتنا، روز زمین مناسبتی است که شرکت‌های فناوری تعهد خود را به تولید و فروش محصولات "پایدار" یادآوری می‌کنند. با این حال، به نظر می‌رسد که آنها معنی این کلمه را درک نمی‌کنند. فناوری پایدار، نسخه قرن بیست و یکمی، سیگار الکترونیک است. هنوز هم واقعا بد است، اما نه به آن بدی که می‌تواند باشد.

ساختن یک محصول فناوری واقعاً پایدار مانند تلفن هوشمند و فروش آن با سود، غیرممکن است. پایدار کلمه‌ای قدرتمند است که چند معنی متفاوت دارد.در نگاه اول، پایدار به معنای «توانایی ادامه دادن در همان سطح برای مدتی از زمان» است، اما متوجه خواهید شد که چیزهای بسیار بیشتری را شامل می‌شود. پایداری در تولید به این صورت تعریف می‌شود: «استفاده از روش‌هایی که به محیط زیست آسیبی نرساند تا منابع طبیعی همچنان در آینده در دسترس باشند.»

این ‌معنی می‌تواند برای برخی از قطعات مورد استفاده در محصولات فناوری مانند تلفن‌های جدید صدق کند. مس و آلومینیوم تقریباً تا بی‌نهایت قابل بازیافت هستند و 100 درصد فلزات مورد استفاده در ساخت گوشی، تبلت و سایر محصولات می‌تواند از مواد بازیافتی باشد. پلاستیک نیز به همین صورت است، اگرچه یک منبع طبیعی واقعی نیست.

دو ماده مهم دیگر که در داخل محصولاتی که دوست داریم بخریم استفاده می‌شود معمولاً از گفتگو حذف می شوند: کبالت و لیتیوم. هر دو موادی هستند که در باتری ها استفاده می‌شوند و تا زمانی که روش بهتری برای ذخیره انرژی ایجاد شود، هر دو لازم است. 

نکته این است که هر دو این مواد 100% قابل بازیافت هستند و باتری ساخته شده از مواد کاملا بازیافتی پدیده‌ای واقعی است. هیچ شرکت فناوری حتی در مورد این موضوع بحث نمی‌کند، اگرچه اپل می‌خواهد در چند سال آینده از کبالت بازیافتی استفاده کند.

 

تا زمانی که این اتفاق نیفتد و محصولات جدیدی که می‌خریم از قطعات و محصولات قدیمی که برای بازیافت جمع‌آوری شده‌اند، ساخته نشده باشند، محصولات فناوری پایدار نیستند؛ مهم نیست که مدیران شرکت با جنجال زیاد سعی می‌کنند خلاف آن را ادعا کنند.

سامسونگ، اپل، اچ‌پی، ایسر و تقریباً هر شرکت دیگری که لوازم الکترونیکی مصرفی تولید می‌کند، تلاش می‌کند تا از مواد بازیافتی بیشتری استفاده کند. فقط به این دلیل که به نقطه‌ای نرسیده‌ایم که فلزات تازه استخراج شده و پلاستیک تازه تولید شده در ساخت‌وساز مورد استفاده قرار نگیرد، پیشرفت واقعی را نفی نمی‌کند.

اما مسئله واقعی هم ساده و هم پیچیده است. همچنین این همان مسئله‌ای است که هر تصمیم دیگری که توسط شرکت‌های مورد نظر گرفته می‌شود را هدایت می‌کند: پول.

شرکت‌های فناوری نوعی کسب و کار هستند و فقط برای کسب سود برای سهامداران خود وجود دارند. به همین دلیل است که گوگل محصولات و خدماتی را که درآمدزایی ندارند غیرفعال می‌کند. به همین دلیل است که گوشی‌ها دیگر جک هدفون 3.5 میلی متری ساده ندارند. همچنین به همین دلیل است که هیچ شرکتی تلفنی را با استفاده از مواد 100٪ بازیافتی تولید نمی‌کند.

تدابیر صرفه جویی در پول نیز می‌تواند مفید باشد. دلیل واقعی اینکه گوشی جدید شما شارژر در جعبه ندارد این است که بسته بندی را کوچک‌تر می‌کند. جعبه‌های کوچک‌تر به معنای مناسب‌تر بودن بر روی پالت است که به معنای جا افتادن بیشتر در کامیون یا کانتینر حمل‌ونقل است. علاوه بر صرفه جویی در هزینه‌های حمل و نقل، دیگر یک تکه کوچک زباله الکترونیکی در داخل هر جعبه تلفن جدید وجود ندارد که نوعی برد – برد است. 

شما باید سهم خود را با بازیافت محصولات فنی و خرید اقلام مستعمل یا بازسازی شده انجام دهید. همچنین باید بدانید که صرف‌نظر از آنچه به شما القا می‌کنند، شرکت‌های تولیدکننده فناوری مصرف‌کننده تنها زمانی به محیط‌ زیست اهمیت می‌دهند که به اهداف‌شان آسیب نرساند.