پروژه تطهیر پهلوی ها با سینمای آبگوشتی
تاریخ انتشار: ۱۸ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۰۲۲۶۲۹
امیرحسین جوانشیر گفت: فیلم مطرب نشان داد که اهداف دولت تدبیر و امید در حوزه فرهنگی به ویژه سینما چیست و رویکرد دولت و اهداف تیم و مدیران فرهنگی دولت را به خوبی نشان داد و یک سندی است از جهت گیری دولت در این زمانه است که به دنبال چه هستند.
امیرحسین جوانشیر منتقد سینما و تلویزیون در خصوص فیلم سینمایی مطرب آخرین ساخته مصطفی کیایی در گفتگو با خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ گفت: فیلم مطرب نشان داد که اهداف دولت تدبیر و امید در حوزه فرهنگی به ویژه سینما چه است و رویکرد دولت و اهداف تیم و مدیران فرهنگی دولت را به خوبی نشان داد و یک سندی است از جهت گیری دولت در این زمانه است که به دنبال چه هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی افزود: شاید فیلم های دیگر به این وضوح نمی توانستند پیام و نیت واقعی پشت پرده این مسائل فرهنگی را به این صراحت و این وضوح نشان دهند؛ ما در فیلم مطرب می بینیم که به صورت عیان مسائل رو شده و دست خودشان را در این فیلم رو کرده اند.
این منتقد سینما اظهار داشت: فیلم مطرب یک پیام بزرگی دارد که در دیالوگ ها و مونولوگ هایش کاملا مشخص است که فقط به قصد دادن یک پیام خاص به جامعه این فیلم ساخته شده است، این سلسله فیلم ها مانند فیلم مطرب، صد سال به این سال ها، خانه پدری، نهنگ عنبر1 و 2 و از این قسم فیلم ها که می بینیم و اکران می شوند سلسله وار به هم وصل هستند و یک سری آیتم هایی در این فیلم ها وجود دارد که در یک اتاق فکرهایی از یک جای مشخصی به این ها دستور داده شده است که این ها در این فیلم ها گنجانده شوند.
وی ادامه داد: موضوع این فیلم ها همه به هم شباهت هایی دارد، در این فیلم ها صحنه هایی نمایش داده می شود که دوران پیش از انقلاب را دورانی شاد و خوش برای مردم نشان می دهند و حتی در برخی از مستندها هم این مسئله نشان داده می شود که مردم پیش از انقلاب در خوشی بوده اند و دوران بعد از انقلاب را دورانی سیاه، تاریک و یک دورانی که مردم از همه جهت در سختی به سر می برند نشان داده می شود؛ در فیلم مطرب هم کاملا این مسئله گنجانده شده است و انقلاب اسلامی را دقیقا در نقطه مقابل شادی و خواست مردم نشان داده است؛ این بدترین پیامی است که فیلم مطرب به جامعه نشان داده است.
جوانشیر اظهار داشت: متاسفانه چیزی که امروز مد شده این است که در قالب طنز حرف های جدی را می زنند، یعنی در قالب شوخی سیاست های جدی شان را مطرح می کنند که به هر حال این همه شگردی است که این روزها در وزارت ارشاد و شورای صدور پروانه و سازمان سینمایی به فیلم سازها خط می دهند که اینگونه اجرا کنند تا مجوز بگیرند، خیلی ها هم که اعتراض می کنند به راحتی می گویند این طنز است، اما در در قالب طنز حرف های سیاسی و معانی ژرف سیاسی را در این فیلم به زبان طنز مطرح کرده اند.
وی در ادامه افزود: این گونه فیلم ها بدترین تاثیر را بر روی جامع دارند، متاسفانه شاهدیم که فیلم مطرب فروش خیلی بالایی هم کرده است، در این چند روز که روی پرده رفت است می توان گفت روزانه قریب به 1 میلیارد فروش داشته است که اگر همینگونه ادامه پیدا کند در صدر جدول گیشه قرار می گیرد و ممکن است رکورد فروش هم بزند، این هم از رندی و نشان از با برنامه و هدفمند بودن اینگونه آثار فرهنگی است که قلب مخاطبین، خانواده ها و آحاد مردم را نشانه رفته اند و به دنبال رفرم فرهنگی هستند.
امیرحسین جوانشیر اذعان داشت : وقتی که این فیلم ها با فرهنگ، باور ها و قوانین ما مطابقت ندارد مشخص است که باید با دید بدبینانه به آن نگاه کرد، یک نکته مثبتی در مملکت ما وجود دارد این است که فضا این قدر باز است که این فیلم ها در این کشور می توانند اجازه پخش پیدا کنند با این که نباید مجوز پخش بگیرند؛ البته کار به جایی رسیده است که چنین فیلم هایی راحت تر مجوز می گیرند و برخی از فیلم های ارزشی که معانی خوب را هم در محتوا دارند در انتظار پروانه نمایش باید بمانند، این ها هر فیلمی را که مخالف سیاست های شان ببینند رد می کنند.
وی در پایان گفت: در دولت تدبیر و امید در عرصه فرهنگ و هنر به ویژه سینما یک فضای پادگانی وجود دارد، یعنی یک فضای دیکتاتوری نظامی و خیلی سفت و سخت وجود دارد که اصلا شبیه فضای هنری نیست، البته دولت با شعار تدبیر و امید و باز کردن فضای فرهنگی آمد اما این مسئله فقط به نفع حامیان خود دولت است؛ اگر توجه کنید متوجه خواهید شد کسانی که در جشنواره های عمار، مقاومت و... آثار تولید کرده در چرخه اکرانی آنچنان جایگاهی ندارند و اجازه نمی دهند که داشته باشد.
انتهای پیام/
منبع: دانا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۰۲۲۶۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چطور پرویز دهداری و سعید پورصمیمی ۴۰ سال بعد به هم رسیدند؟
همشهری آنلاین: پورصمیمی با بازی در فیلم برادران لیلا (سعید روستایی/۱۴۰۲) از شعاع توجه افکارعمومی به مرکز آن رسید. وقتی فایل فیلم در نوروز فسیلی سینماها از سیستمهای خانگی ملاحظه شد و در شبکههای اجتماعی در پستهای فراوان محل مناقشه، همه از دور و نزدیک از مرد ۸۰سالهای گفتند که در میان انواع بازیگر جوان و میانسال فیلمی پربازیگر کم نیاورده. از محافل سینمایی و سیاسی گرفته تا محافل جنبشهای زنمحور همه با تحسین و تقبیح دستپخت روستایی از کهنهکاری در برابر چینش قارداش علیواری گفتند که از فرهاد اصلانی تا مهدی حسینینیا در برابرش رجز خواندند و او از پس یکیکشان در صحنههای خلوت و شلوغ برآمد. در روزگاری که همه از ۶۰سالگی به بعد دنبال مجله جدول و سودوکو میگردند تا مبادا نشانی خانهشان را گموگور و اسرار حجله را پیش خانواده عروس بازگو کنند، چنین دلاوریای تنها از آدمی برمیآمد که هزاران لیلا و واویلا دیده و کمنیاورده. او با یک اوج تمامعیار شروع کرده بود و نمیتوانست یک سانتیمتر از خطمقدم عقبنشینی کند. او در تمام سالهای طوفانی مثل بمبک لنج خورشید بالاخره به ساحل برگشته است.
با حذف بسیاری از معیارها و تعطیلی بسیاری از استودیوها پس از انقلاب در نیمهاول دهه۶۰ با راهافتادن تولید به سبک جدید دولتی، تعاونی کارگردانان جوان و سالخورده برای پیدا کردن بازیگران دوران جدید راهی سالنهای نمایش تهران شدند تا از تاریک و روشنای صحنههای نمایش برای نقشهای فیلم تازه خود ترکیب را کامل کنند.
پورصمیمی نام شناختهشدهای در تئاتر مدرن ایران در دهه ۱۳۵۰ برای وارد شدن به سینمای دهه ۱۳۶۰ در فیلمی حاضر شد که ۲ بازیگر اصلیاش چهرههای معروفی از تئاتر مشهد و مرکز بودند. ناصر تقوایی، مثلث خورشید و فرحان و ملول را با ارجمند و نصیریان و پورصمیمی پرکرد. این نخستین حضور سینمایی او بود و درحالیکه تولید طولانی فیلم هر بازیگری را در آن ساحل مفلوک برای تداوم احساس نقش به فلاکت میانداخت، پورصمیمی با گوهری از غوص برگشت که تا ابد نگین انگشتری نقشدوم تردست را به نام او سند زد اما نیمهدوم دهه۶۰ زمین و زمان صحنهای فراهم کرد تا او فاصله خود را از همه دورودورتر کند.
سعید پورصمیمی با ۳ نقش تاریخی در سینمای دهه ۱۳۶۰ نمادی از تحول در بازیگری سینمای ایران شد. او با این ۳ نقش، بازیگری براساس الگوهای روایی را که در سینمای عامهپسند به یک روش تبدیل شدهبود را با سنتهای شخصیتسازی در تئاتر متحول کرد. گسترش ایدههای شخصیتپردازی با کمترین جلوهگری اما عمیق و مؤثر با امکانات بدنی و بیانی. برای چنین چالشی پورصمیمی به اندازه کافی باتجربه و به میزان لازم آماده بود.
در سینمای عامهپسند ایران در هر دوران کنار ستارهها تعداد مشخصی بازیگر برای نقشهای دوم وجود داشت که از فیلمیبهفیلم دیگر حاضر میشدند. آنها شخصیت- بازیگرانی شناخته شده بودند که تماشاگران از روی فهرست منتشر شده میتوانستند بدون دیدن فیلم نقشهای آنها را بهدرستی حدس بزنند؛ بازیگرانی که نقشهای دوم مثالی از برادر و پدر و پدربزرگ تا خواهر و مادر و مادربزرگ از دلال و خلافکار و قاتل تا رفیق بامعرفت و کاسب محل و جاهل منطقه را بازی میکردند. پورصمیمی در نیمهدوم دهه ۱۳۶۰ با ۳ نقش دوم در۳ فیلم «ناخداخورشید»، «تحفهها» و «پردهآخر» با بازی تحسینشده و سیمرغگرفته در ۳ نقش ملول، توسل و جامی پرونده نقش دوم را به شکلی بست و بهنوعی باز کرد. سینمای نیمهصنعتی ـــــ نیمهاستودیویی ایران که از بسیاری از جاذبههای روایی محروم شده بود حالا باید به روشهای دیگری صحنه خالیشده را از احساس پرمیکرد. وردست، خانهزاد و تردست در ۳ فیلم تاریخی به پورصمیمی اجازه داد که پیشنهادی برای همه نقشدومهایی باشد که شاید خمیرش بیشتر از نقشاول آب میخورد.
مدیران تولید فیلمهای سینمایی و سریالهای تلویزیونی هربار که با نقشی سخت روبهرو میشدند که در مدت کوتاهی باید گذشته یک شخصیت را در فیلم جاری میکرد، شماره سعید پورصمیمی را میگرفتند. شاید شیرینکاری تاریخ باشد که ۲نقشاول(تکدرختها و ایران سرای من است) در ۲ فیلم متفاوت از ۲ کارگردان از ۲ نسل دور از هم (سعید ابراهیمیفر و پرویز کیمیاوی) به تاریخ سپرده شد. اگرچه آبادانیها و تاغروب تا حدودی جورکش نقشهای اول پورصمیمی برای بازتاب در میان مردم بودند اما هیچکدام به اندازه بازی در سریال فراوان دیدهشده حمید لبخنده، پورصمیمی را به میان مردم نبرد. اگر ایرج راد و آزیتا لاچینی در نقش والدین مریم، نماینده تشخص بودند سعید پورصمیمی و ثریا قاسمی در نقش والدین محمد نماد صمیمیت بودند. مردمی که با این شخصیتها زندگی کردهاند از پورصمیمی بسیار یاد میکنند. با همین یاد و خاطرات است که چشم تماشاگران در بین همه بازیگران جوان دنبال پورصمیمی است تا ببینند او برای بازی در نقش پرویز دهداری از چنته تجربهاش در ۴ دهه چه دستاوردی برای سینمای ایران رقم خواهد زد.
کد خبر 840956 منبع: همشهری آنلاین برچسبها بازیگران سینما و تلویزیون ایران سینمای ایران مجله سینمای ایران