به نقل از «تسنیم»

پرداخت هزینه شبکه فاضلاب لندن توسط ایران!

تاریخ انتشار: ۱۸ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۰۲۲۷۲۲

روزگاری بود که ایران به کشورهای اروپایی وام می‌داد و چه وام‌هایی! در این روزگار بعضی‌ها به این موضوع افتخار می‌کنند و پرداخت وام توسط شاه به فرانسه و انگلستان را مایه افتخار ایران می‌دانند. این وام‌ها چه بودند و واقعاً چرا؟! ۱۸ آذر ۱۳۹۸ - ۰۹:۲۱ رسانه ها خواندنی نظرات - اخبار رسانه ها -

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، تا اوایل دهه 50 ایران میلیاردها دلار از خارجی‌ها وام گرفته بود با بهره 12درصد که بهره بالایی محسوب می‌شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

درواقع آن زمان فقط کشورهایی که نیاز ضروری داشتند چنین وام‌هایی دریافت می‌کردند. اما از دهه 50 نفت گران شد و ایران شروع کرد به وام دادن به خارجی‌ها؛ به جای آنکه بدهی‌هایش را بپردازد و از پرداخت سود دیرکرد آن‌ها خلاص شود. پرداخت سریع‌تر بدهی‌های ایران به جای پرداخت وام به خارجی‌ها موضوعی بود که خیلی‌ها در ایران به‌ویژه اقتصاددانان به آن تأکید داشتند ولی شاه گوشش به این حرف‌ها بدهکار نبود و اصلاً قبول نداشت کسی بتواند بهتر از او فکر کند و نظر بدهد. پس از افزایش درآمد نفتی در سال 53 این وام‌های پرداختی ایران مشهور شدند چون به کشورهای اروپایی و حتی فرانسه و انگلستان نیز ارائه می‌شدند. بهره این وام‌ها که بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول نیز از آن‌ها بی‌نصیب نماندند 2 تا 3 درصد بود و البته بخشی از این وام‌ها بلاعوض بود!

 

9 میلیارد دلار وام ایرانی!

بر وام کم‌بهره یا بلاعوض، بخشی از وام‌های پرداختی ایران در قالب سرمایه‌گذاری و خرید سهام شرکت‌ها بود. ولی مشکل اینجا بود که خریدهای سهام بر اساس یک استراتژی معین و براساس نظرات کارشناسی نبود و بیشتر جنبه نمایشی داشت. تاجایی که گاهی سهام شرکت‌های در حال ورشکستگی غربی خریداری می‌شد تا پولی به صندوقشان ریخته شود و از سقوط مالی نجات یابند و شاه بتواند خوش‌خدمتی‌اش را به غربی‌ها اثبات کند. همان موقع افرادی در ایران حساب کردند و دیدند مجموع سود ناشی از این وام‌ها و سرمایه‌گذاری‌ها فقط حدود نیم‌درصد است! درواقع نه وام بود و نه سرمایه‌گذاری؛ بذل و بخششی بود از کیسه ایرانی‌ها که خودشان هزار جور مشکلات معیشتی و بهداشتی داشتند. حالا مبلغ وام‌ها چقدر بود؟ امیرعباس هویدا در زمان نخست‌وزیری در سال 53 اعلام کرد که مبلغ وام‌های پرداختی به غربی‌ها بیش از 9 میلیارد دلار است.

 

شاه پُز می‌داد!

نیاز ایران به پول که به دریافت وام منجر می‌شد و هم‌زمان پرداخت وام به غربی‌ها تنها یک دلیل می‌تواند داشته باشد؛ تاریخ‌نگاران معتقدند شاه به غربی‌ها باج می‌داد. شاه 3 میلیارد دلار به فرانسه وام داده بود و یک میلیارد و 200 میلیون دلار به بریتانیا. 200 میلیون دلار هم به لهستان و 160 میلیون دلار به بلغارستان وام داده بود. وام‌هایی نیز به کشورهای همسایه پرداخت‌شده بود ولی وام دادن به کشورهای ثروتمند غربی برای بسیاری حتی روزنامه‌نگاران فرانسوی و انگلیسی نیز عجیب بود و سروصدای زیادی به راه انداخت؛ غوغایی که شاه از آن خوشش می‌آمد و آن را مایه پُز می‌دانست!

 

بهسازی شبکه فاضلاب لندن با وام شاه!

از میان بذل و بخشش‌های شاه از پول ملت، یکی از همه بیشتر صدا کرد؛ کمک یک‌میلیون پوندی برای بهسازی شبکه فاضلاب لندن! هم‌زمان یک هدیه 500 هزار پوندی نیز به باغ‌وحش لندن اعطا شد. دراین‌باره سخن بسیار است اما می‌توان به سخن کنایه‌آمیز «عبدالمجید مجیدی» رئیس سازمان برنامه‌وبودجه در دوران پهلوی اشاره کرد که در کتاب خاطراتش چنین آورده است: «مردم در سال 55 حاضر بودند آب غیربهداشتی را در شهرهای بزرگی همچون کاشان تحمل کنند، قطعی متناوب برق را نادیده بگیرند و... اما دست‌کم قبرستانی داشته باشند که درگذشتگان خود را به‌صورت بهداشتی کفن‌ودفن کنند نه به‌صورت غیربهداشتی و در فضای غیرمسقف. تأمین این نیازهای ابتدایی ضروری در برنامه کار دولت نبود چون بازدهی نداشت. ظاهراً کمک یک‌میلیون پوندی محمدرضا پهلوی برای بازسازی فاضلاب لندن و هدیه نیم میلیون پوندی به باغ‌وحش این شهر در همین ایام، دارای بازده کوتاه‌مدت و میان‌مدت اقتصادی بود!»

 

وضعیت مردم چگونه بود؟

بررسی وضعیت زندگی و معیشت مردم در دهه 50 به‌خوبی نشان می‌دهد این وام‌ها بیشتر باج بودند و فقط برای پز دادن. تا دهه 50 ایران در حوزه «توزیع برابر درآمد» مشکلات جدی داشت و در دهه 50 بنا به آمار سازمان بین‌المللی کار به یکی از بدترین کشورهای جهان ازنظر برابری توزیع درآمد تبدیل شد. درواقع در ایران تضاد طبقاتی بیداد می‌کرد. حلبی‌آبادهایی در اطراف تهران و شهرهای بزرگ شکل گرفته بود که چهره زشت فقر را به نمایش می‌گذاشت. در همه حوزه‌های معیشتی و اجتماعی مشکلات جدی وجود داشت. در سال‌های ابتدایی دهه 50 هنوز روستاهای ایران برق نداشتند و به دلیل واردات بی‌برنامه مواد‌غذایی، کشاورزی ایران رو به نابودی می رفت. حیرت‌آور اینکه بنا به بررسی‌های ملی در سال 52 حدود نیمی از شهرنشینان و روستاییان ایران با مشکل سوءتغذیه مواجه بودند. این‌چنین بود که موسسه آمریکایی هادسن در سال 54 گزارشی منتشر و اعلام کرد اگر تمامی سیاست‌های اقتصادی حکومت پهلوی نیز به نتیجه برسد بازهم در سال 64 «اقتصاد ایران از اقتصاد هندوستان بهتر نخواهد بود و اگر از مکزیک عقب نباشد حداکثر به سطح آن کشور خواهد رسید.» یک نویسنده آمریکایی در مقاله‌ای که در سال 53 چاپ شد درباره ایران نوشته است: «وضعیت ایران به‌طورکلی به‌مراتب بدتر از کشوری مانند سوریه است که نه نفت دارد نه ثبات سیاسی. به این دلیل که شاه برای توسعه کشور تلاش جدی نکرده است.»

 

منبع:فارس

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه رسانه‌ها

R41383/P/S9,1299/CT12

منبع: تسنیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۰۲۲۷۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

از هزینه‌های متفاوت ثبت ازدواج تا اجرای عقد آریایی!

به گزارش قدس خراسان، حدیث نبوی «اَلنِّکَاحُ سُنَّتِی فَمَنْ رَغِبَ عَنْ سُنَّتِی فَلیسَ مِنّی» تداعی‌گر ازدواج و محضر و آن بوی مخلوط عطرهای خوش خانواده و فامیل عروس و داماد است و دو صندلی زیبا و تزئین شده‌ای که حالا با قلب‌هایی که از هیجان پایان دوران مجردی تندتر از هر وقت دیگر می‌زند، روی آن نشسته‌اند تا خطبه یکی شدنشان جاری شود.

«اَلنِّکَاحُ سُنَّتِی فَمَنْ رَغِبَ عَنْ سُنَّتِی فَلیسَ مِنّی» تداعی‌گر رد و بدل شدن حلقه‌ها، همهمه شادی‌ها، تبریک‌ها و بوسه‌هاست و یادآور امضای سند است برای شریک شدن‌ها و شریک کردن‌ها.

لحظاتی شیرین که مقدماتی می‌خواهد و امروز می‌خواهم ببینم نخستین قدم عقد دائم ازدواج در مشهد چقدر هزینه دارد؟ فهرست شماره‌های تماس‌ دفاتر ثبت ازدواج را پیدا می‌کنم و تماس‌هایم شروع می‌شود.

هر شرط ضمن عقد ۲۰۰هزار تومان!

با نخستین شماره که متعلق به یکی از دفاتر ازدواج در مرکز شهر است، تماس می‌گیرم. خانم جوانی که آن سوی خط است، پس از تبریک می‌گوید: هزینه ثبت عقد یک‌میلیون و ۸۰۰ هزار تومان است. البته برای هر شرطی که بخواهید ضمن عقد داشته باشید، ۲۰۰ هزار تومان اضافه می‌شود. فضای سالن برای حضور ۴۰ تا ۵۰ نفر گنجایش دارد و پذیرایی هم باید خودتان داشته باشید.

از او می‌پرسم اگر میهمان نداشته باشیم و فقط عروس و داماد همراه پدر و مادر برای ثبت عقد بیایند، هزینه چقدر می‌شود؟ کمی فکر می‌کند و پس از مکثی کوتاه پاسخ می‌دهد در این صورت باید یک‌میلیون و ۵۰۰ هزار تومان بپردازید.

شماره بعدی را می‌گیرم. این بار مردی حدوداً ۴۰ ساله به پرسش‌هایم پاسخ می‌دهد. او برایم توضیح می‌دهد هزینه ثبت ازدواج طبق تعرفه ۸۵۰ هزار تومان است و این هزینه فقط برای ثبت سند ازدواج، قباله، امضا و اثر انگشت‌هاست. این هزینه تعرفه است و اگر هر شرطی بخواهید به سند ازدواج اضافه کنید باید ۲۰۰ هزار تومان بپردازید. در صورتی که بخواهید از سالن هم استفاده کنید، هزینه‌تان یک‌میلیون و ۶۵۰ هزار تومان می‌شود.

خدمات عقد آریایی با هزینه‌های متنوع!

شماره یکی دیگر از دفاتر را می‌گیرم و پرسشم را درباره هزینه ثبت ازدواج تکرار می‌کنم. هزینه ثبت ازدواج را یک‌میلیون و ۲۰۰ هزار تومان اعلام و تأکید می‌کند به ازای هر شرطی که داشته باشید ۲۰۰ هزار تومان هزینه دارد. در صورتی که بخواهید برایتان عقد آریایی هم خوانده شود، باید هزینه‌ای حدود ۸۰۰ هزار تومان جدا پرداخت کنید.

دفتر بعدی در یکی از محلات برخوردار مشهد است و به قول خودش اکازیون دارد، ۸ میلیون و ۹۰۰ هزار تومان برای ورودی می‌گیرد و در قبال آن سند ازدواج را ثبت می‌کند، گل‌آرایی طبیعی مطابق سلیقه عروس و داماد انجام می‌دهد، عکاسی و فیلم‌برداری از مجلس، آتش‌بازی، دف‌نوازی و اجرای عقد آریایی از دیگر خدماتی است که ارائه می‌دهد.

مرد جوانی که در آن سوی خط است، می‌گوید برای پذیرایی به ازای هر نفر باید ۱۲۵ هزار تومان پرداخت کنید.

او با آب و تاب درباره پذیرایی توضیح می‌دهد: پذیرایی شامل ولکام درینک، چهار مدل باقلوا، چهار مدل شیرینی تر مرغوب، چهار مدل نوشیدنی سرد و گرم، چهار مدل میوه فصل و یک سفارش کافی‌شاپی مانند بستنی است که توسط خدمه پذیرایی سرو می‌شود.

یکی دیگر از دفاتر هم در خصوص هزینه ثبت ازدواج می‌گوید: ۶میلیون تومان هزینه ورودی است و برای پذیرایی هر میهمان نیز باید ۳۳۰ هزار تومان پرداخت شود. البته این‌ها غیر از هزینه عقد آریایی است که اگر آن را هم خواسته باشید، باید هزینه‌ای جدا حدود یک‌میلیون تومان پرداخت کنید.

مسئول دفتر ثبت ازدواج دیگری می‌گوید: هزینه ثبت ازدواج یک‌میلیون تومان است و اگر بخواهید از سالن هم استفاده کنید، ۲میلیون تومان نیز باید برای این موضوع بپردازید.

محضر بعدی هزینه ثبت ازدواج را یک‌میلیون و ۵۰۰ هزار تومان اعلام و برای هر شرط ۲۰۰ هزار تومان به این مبلغ اضافه می‌کند. هزینه ورودی ۲میلیون و ۹۰۰ هزار تومان است و اگر مراسم بیشتر از یک ساعت طول بکشد، هزینه اضافه می‌شود.

تماس‌ها ادامه دارد. پرسش‌های من تکرار می‌شود؛ اما پاسخ‌ها غیرتکراری است. هر دفتر قیمت خودش را دارد.

گذشته از آن، عقد آریایی یک کار ممنوعه است که به راحتی در برخی دفاتر ازدواج انجام می‌شود و قیمت‌های متفاوتی از ۴۰۰هزار تا ۵/۱ میلیون تومان دارد. دفاتر ثبت ازدواج زیرنظر کانون سردفتران ازدواج و اداره ثبت اسناد و املاک فعالیت می‌کنند. صرف‌نظر از هزینه‌های حاشیه‌ای مانند ورودی یا پذیرایی اما تماس‌های تصادفی ما با دفاتر ازدواج در نقاط مختلف مشهد حاکی از قیمت‌های مختلف برای ثبت ازدواج است؛ قیمت‌هایی که وقتی پای «اَلنِّکَاحُ سُنَّتِی» وسط می‌آید، افراد کمتر در خصوص چنین هزینه‌هایی حساسیت به خرج می‌دهند و لابد به این خیال که هزینه همین است، بدون چون و چرا پرداخت می‌کنند یا شاید هم فکر می‌کنند برای چنین اتفاقی نباید خیلی روی هزینه‌ها سخت‌گیری کرد و همه این‌ها در سایه غفلت از نظارت جدی است.

خبرنگار: معصومه مؤمنیان

معصومه مؤمنیان