به نقل از «ایران اکونومیست»

آیا ایرانی‌ها مسیحی می‌شوند تا پناهندگی بگیرند؟

تاریخ انتشار: ۱۸ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۰۳۲۳۰۱

ایران اکونومیست - پدیده مهاجرت البته پدیده جدیدی نیست و ایرانی‌ها در پس رخداد‌های سیاسی و اجتماعی یا حضور در کشور‌های توسعه‌یافته در پنجاه، شصت سال اخیر در دوره‌هایی به مهاجرت روی آورده‌اند. ولی در کنار این مهاجرت‌ها، پدیده مسیحی شدن کمابیش با این حجم اقتضا می‌کند که علامت سوالی برای متولیان فرهنگی و سیاسی کشورمان باشد و برای حل آن به فکر چاره بیفتند

محمد و همسرش آتوسا، آخرین ایرانیانی نیستند که به مسیحیت می‌گروند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند! این زن و شوهر ایرانی ساکن اردوگاه پناهندگان بانی کویلاچی در صربستان، اوایل سال جاری میلادی در کلیسای لوزینکا به مسیحیت ارتدوکس گرویدند و نام خود را میهاییل و تئودور انتخاب کردند. این زوج ایرانی هنرمند نقاش و قلمزن در آثار هنری خویش از شعر و ادب و مینیاتور ایرانی استفاده می‌کنند. محمد یا تئودور در مصاحبه‌ای با شبکه تلویزیونی دولتی صربستان ابراز کرده هدف او تقویت رابطه فرهنگی بین ایران و صربستان است. این زوج ایرانی در انتظار اخذ پناهندگی از صربستان‌اند و تصمیم به اقامت در این کشور دارند. رادیو دولتی آلمان چندی قبل در گزارشی از ازدحام ایرانی‌ها و افغانی‌ها برای مسیحی شدن سخن می‌گوید.
گوتفرید مارتینز، کشیش یکی از بزرگ‌ترین کلیسا‌هایی که نوکیشان را در آلمان غسل تعمید می‌دهد، می‌گوید: «من به افرادی گواهی رسمی می‌دهم که خودم شخصا کاملا نسبت به اعتقاد آن‌ها متقاعد شده باشم و در آن دقیقا توضیح می‌دهم که چرا؛ و این امری است که البته بازپرس اداره پناهندگی با توجه به موقعیتی که دارد نمی‌تواند آن را درک کند.»       این کلیسا که در برلین قرار دارد فعالیت‌های تبلیغی دارد و بیش از ۱۰۰۰ نفر از افرادی که در آن فعال هستند ایرانی و افغانستانی هستند. اخبار مربوط به مسیحی شدن برخی از ایرانی‌ها در یونان، آلمان و سایر کشور‌های اروپایی بار‌ها در رسانه‌های داخلی و خارجی مطرح شده است. چندی قبل روزنامه جمهوری اسلامی از فعالیت میسیونر‌های مسیحی و گرایش به مسیحیت تعدادی از ایرانی‌ها نوشت.
برخی مسیحی شدن ایرانی‌ها را تلاشی برای کسب فرصت پناهندگی سیاسی عنوان می‌کنند و برخی دیگر آن را ابراز تمایل واقعی برای تغییر دین می‌دانند. برخی پناهندگان می‌گویند، تصمیم‌شان به خاطر این اعتقاد است که از ابتدا وقتی در کشورشان بودند می‌خواستند مسیحی شوند، اما آسوشیتدپرس به نقل از یک دختر ایرانی گزارش داد که عمده پناهندگان به مسیحیت گرویدند تا شانس خود را برای باقی ماندن و پذیرش درخواست پناهندگی سیاسی‌شان در آلمان افزایش دهند.
با افزایش مهاجرت‌ها، تعداد متقاضیان مسیحی شدن در آلمان نیز افزایش یافته است. برخی کشور‌ها مانند اسلوونی و کرواسی اعلام کرده‌اند در صورت مسیحی شدن مهاجرین به آن‌ها پناهندگی سیاسی اعطا می‌کنند. در فرانسه، آلمان، قبرس، چک، اسلواکی و لهستان کشور‌هایی با اکثریت کاتولیک مقام‌های این کشور در حد معاون یا شهردار از مزایای مسیحی شدن مهاجران سخن گفته‌اند.
در مقابل مهاجران بسیاری وجود دارند که حاضرند برای عبور از این وضعیت تن به هر خواسته‌ای بدهند. خانواده‌های مهاجر به خصوص جوانان افغانی، پاکستانی، ایرانی، سوری، لیبیایی، سودانی و ... برای زندگی بهتر، اشتغال و بهبود شرایط و منزلت اجتماعی خود به سفر پرمخاطره مهاجرت دست می‌زنند، اما گرفتار مشکلات و معضلاتی می‌شوند که هرگز به آن‌ها فکر نکرده بودند. نمی‌توان از بی‌هویتی بخشی از جوانان مهاجر غافل بود.
آن‌ها دچار چالش‌های بزرگ هویتی می‌شوند و برابر خود افق‌های روشنی نمی‌بینند. ضمن اینکه آن‌ها بنیه‌های فکری و عقیدتی مستحکمی ندارند و خیلی زود دچار استیصال فکری و فرهنگی می‌شوند. برای همین پای تغییر دین که پیش می‌آید خیلی زود تسلیم خواسته میزبانان خود می‌شوند. پدیده مهاجرت البته پدیده جدیدی نیست و ایرانی‌ها در پس رخداد‌های سیاسی و اجتماعی یا حضور در کشور‌های توسعه‌یافته در پنجاه، شصت سال اخیر در دوره‌هایی به مهاجرت روی آورده‌اند. ولی در کنار این مهاجرت‌ها، پدیده مسیحی شدن کمابیش با این حجم اقتضا می‌کند که علامت سوالی برای متولیان فرهنگی و سیاسی کشورمان باشد و برای حل آن به فکر چاره بیفتند. ارتداد جدای از مباحث فقهی و عقیدتی نشانه یک بحران فکری و نشانه بی‌هویتی در بخشی از جوانان است که به هر دلیل رنج مهاجرت را به جان خریده‌اند. بدون فضای فرهنگی بازتر، شاداب‌تر، جامعه دچار رخوت می‌شود.    
از سویی شکاف‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی از عوامل تشدید این نوع رویکرد است. باید نگران بود. باید نگران ترویج بی‌فرهنگی، رشد تبعیض اقتصادی و رواج پدیده لاکچری‌بازی باشیم و از آن طرف به فرهنگ و تقویت محصولات باکیفیت فرهنگی بها دهیم و به جای این که به شیوه‌های منفعلانه پناه ببریم و جلوی رشد و گسترش هنر را بگیریم، در عرصه منازعات فرهنگی حضوری فعالانه پیدا کنیم و به دور از کج‌سلیقگی و کوتاه‌فکری مبانی فکری- عقیدتی شیعه را در ذیل آزادی بیان ترویج دهیم.    

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: ایرانی مسیحی پناهندگی یونان آلمان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۰۳۲۳۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دکتر ساکت به دور از مواضع سیاسی دنبال کار فرهنگی بود

ایسنا/خراسان رضوی استاد گروه زبان انگلیسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی گفت: با وجود پیشنهاد چندین سمت به دکتر ساکت در سال‌های کاریشان اما ایشان به این دلیل که به دنبال کار فرهنگی بودند سمت‌ها را نپذیرفتند.

محمدرضا هاشمی امروز ۵ اردیبهشت ماه، در آیین تقدیر از استاد سلمان ساکت، رئیس پیشین مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد که در محل باشگاه مفاخر و پیشکسوتان دانشگاه فردوسی برگزار شد، اظهار کرد: پیشینه این مرکز را خیلی از افراد چه اساتید و چه دانشجویان ممکن است ندانند و شایسته است نامی از ایشان برده شود؛ در واقع این ۲ مرکز وامدار آینده‌اندیشی و نیک‌اندیشی دکتر باقری است که نسبت به ثبت پیشینه تاریخی این دانشگاه همت گماردند.

وی اضافه کرد: اهمیت این مرکز بر کسی پوشیده نیست و از سرمایه‌های نمادین و معنوی دانشگاه محسوب می‌شود؛ تلاش برای ماندگاری این مرکز بسیار حائز اهمیت بوده و باید گفت که این مرکز حلقه رابطی برای نسل‌های دانشگاه است.

استاد گروه زبان انگلیسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی گفت: استاد ساکت از ورودی‌های استعداد درخشان و از استعدادهای برتر دانشگاه بودند، این در پشتکار ایشان نمود دارد و تلاش و پشتکار دکتر ساکت مثال زدنی است .

هاشمی اضافه کرد: توان علمی و مدیریتی ایشان دقیق بوده و من به توان علمی و اجرایی ایشان غبطه می‌خورم. ویژگی دوم ایشان گریز از جاه‌طلبی و بلندپروازی بوده که در جوانی به افراد دست می‌دهد و این خصلت گریبان برخی جوانان را گرفته است و نمونه‌های آن را می‌بینیم.

وی گفت: پست‌های متفاوتی به دکتر ساکت پیشنهاد شده است اما ایشان نپذیرفته‌اند، چراکه به دنبال کار فرهنگی هستند و مواضع سیاسی ندارند.

استاد گروه زبان انگلیسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی بیان کرد: ایشان به بالندگی موزه به عنوان ۲ سازه فرهنگی دانشگاه کهنسال فردوسی توفیق یافتند و مهمترین ویژگی ایشان عدم دخالت سلایق شخصی در اداره این مرکز بوده است .

هاشمی تصریح کرد: ضمن تبریک به مدیرت جدید توصیه می‌کنم ایشان از تجربیات پیشکسوتان استفاده کند و حرمت گذاری برای پیشکسوتان را در نظر داشته باشد؛ ضمن اینکه نسبت به تغییر رویکرد علمی  و تخصصی این مرکز حساس باشند، چراکه چشم‌هایی به دنبال این تغییر است.

«ساکت» تکرار اندیشمندان فعال عرصه فرهنگ و تمدن است

سیدرحمت‌الله فتاحی، دانشیارگروه کتابداری و اطلاع‌رسانی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد در ادامه گفت: آشنایی من با خانواده ساکت به ۴۰ سال پیش بازمی‌گردد. خانواده دکتر ساکت خانواده فرهیخته و تاثیرگذاری هستند.

وی افزود: هر چه تلاش کنیم این رخدادها تقویت و پشتیبانی شود باعث می‌شود کفه ترازو به نفع سوداگران و اختلاس‌گران سبک نشود، جمع امروز فرهیختگان دانشگاه هستند و کمتر اتفاق میفتد در چنین مراسمی شرکت کنند لذا باید قدر این رخدادها را بدانیم.

فتاحی با بیان اینکه اگر ساکت‌ها نبودند و نباشند چه می‌شود ادامه داد: تاریخ ایران پر از فراز و نشیب بوده است، یک دوران در شکوه و دورانی دستخوش حملات بیگانه و حتی تا صفر نابود شده و بار دیگر افرادی آمدند و این سرزمین بزرگ را زنده کردند.

وی بیان کرد: این افراد در طول تاریخ تکرار شدند، لذا در طول تاریخ اگر ساکت‌ها نبودند و نباشند تمدن و فرهنگ شکل نمی‌گرفت و شکل نخواهد گرفت. چنین افرادی چه می‌کنند که تاثیرگذار بوده و کار خود را با موفقیت پیش می‌برند.

فتاحی ادامه داد: دکتر ساکت انسانی استثنایی بوده و در ایجاد تعاملات بسیار موفق عمل کرده است. من از سال ۴۹ دانشجو فردوسی بودم و هر چه خودم، همسرم و دوستان قدیمی داشتیم به موزه مفاخر اهدا کردیم.

وی تصریح کرد: اگر دکتر ساکت نبود، اگر این مرکز نبود بخشی از هویت دانشگاه فردوسی فراموش می‌شد و بسیاری از دانشجویان از تاثیرگذاران و افراد برجسته این دانشگاه بی‌خبر بودند. گردآوری اسناد، تصاویر و اشیاء مرتبط با دانشگاه و قراردادن آن در موزه بسیار برای حفظ هویت دانشگاه اثرگذار بوده است.

فتاحی ابراز کرد: برگزاری مراسم بزرگداشت اساتید برجسته و پیشکسوتان باعث ایجاد روحیه در اعضای هیأت علمی دانشگاه می‌شود و کمتر اتفاق میفتد که سخنرانی تخصصی و فیلم‌های تخصصی درباره فرهنگ و تمدن ایران پخش شود که در اینجا این اتفاق افتاد و با اندیشه اداره شد و به همین دلیل هم موفق بوده است.

وی افزود: اگر این راه ادامه پیدا نکند در واقع به نوعی به دانشگاه فردوسی و فرهنگ و تمدن ایران خیانت شده است. دکتر ساکت انسانی، فاخر، خوش فکر، با برنامه اهل تعامل و مثبت‌اندیش است که این موارد موجب موفقیت ایشان بوده و تاثیر سپهری نیز بر دانشگاه فردوسی گذاشته است؛ دانشگاهی که این مرکز را راه‌اندازی کرده، برای سایر دانشگاه‌ها به یک الگو تبدیل شده است.

فتاحی با اشاره به بازدیدهای افراد خارجی از موزه بیان کرد: این باعث افتخار و امید است. مدیریت جدید با راهنمایی‌های دکتر ساکت به ادامه کار بپردازند، چراکه دکتر ساکت یک فرد نیست بلکه تکرار اندیشمندانی است که فرهنگ و تمدن این مملکت مرهون تلاش‌ها و برنامه‌های آنان است.

احیای گفتمان قدردانی از اساتید برجسته از دستاوردهای افتتاح مرکز آثار مفاخر است

در ادامه سلمان ساکت، رئیس پیشین مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد، اظهار کرد: ۱۰ سال پیش مدیریت این مرکز را عهده‌دار شدم، در آن دوران این مرکز ویرانه‌ای بود در خاک فرو رفته که گرد فراموشی بر آن نشسته بود.

وی افزود: آن زمان با الهام از یک جمله قاب گرفته شده در مرکز که نوشته بود «یک درخت هرچه بزرگتر باشد یک نهال بوده و ما با یک نهال آغاز کرده‌ایم» انگیزه یافتم. در آغاز با برگزاری بزرگداشت‌های فاخر، نوید تاسیس مرکز را که به ۱۲ سال پیش بازمی‌گشت در اذهان خانواده بزرگ دانشگاه و اعضای دانشگاه زنده کردم؛ هر چند اغلب با بی‌انگیزگی افرادی مواجه می‌شدم اما باز از زیر صفر شروع کردم .

ساکت بیان کرد: جمع‌آوری اسناد و برگزاری نمایشگاه از مراحل ابتدایی کار بود، ضمن اینکه برای بسیاری از اقدامات از جمله معماری مرکز با مشکلات اقتصادی مواجه بودیم اما علیرغم تمام موانع این پروژه به ثمر رسید و در سال ۹۷ با حضور اعضای بزرگ دانشگاه در پنجم اردیبهشت ماه موزه دانشگاه افتتاح شد.

رئیس پیشین مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد ابراز کرد: اکنون ۶ سال است که از تاسیس موزه دانشگاه می‌گذرد و در ۱۰ سال گذشته هر چقدر از دستم برمی‌آمد برای شکوفایی و بالندگی این مرکز انجام داده و در این راه مقابل هیچ فشار و تهدیدی سر خم نکردم.

ساکت ادامه داد: به جز تاسیس ۲ فضای کالبدی موزه و باشگاه و فعالیت‌های گسترده صورت گرفته چند دستاورد را مهم و اساسی می‌دانم که یکی ایجاد گفتمان و توجه به تاریخ پیشینه دانشگاه و احیای گفتمان قدردانی از اساتید برجسته و تاثیرگذار است.

وی ایجاد حس اعتماد به خانواده بزرگ دانشگاه را برای در اختیار قراردادن گنجینه‌های خود برای حفظ و نگهداری در موزه از دیگر دستاوردها برشمرد و گفت: خوشبختانه این اعتماد به خارج از دانشگاه نیز سرایت کرده است و چند نفر از خاندان بزرگ مشهدی بدون وابستگی به دانشگاه فردوسی گنجینه‌های خود را به مرکز اهدا کردند.

ساکت افزود: جمع‌آوری گنجینه گرانبها از اسناد، مدارک، اشیا، تصاویر و ... از نمودار تاریخ و پیشینه دانشگاه و کسب مرجعیت از سوی مرکز آثار مفاخر دانشگاه فردوسی و توجه به آموزش و پژوهش در موزه دانشگاه هم‌راستا با سایر موزه‌های جهان از دیگر دستاوردهای این مرکز است.

انتهای پیام