به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

زوایایی پنهان از جنگ جهانی دوم / از معاون همجنسگرای هیتلر معروف به «موش قهوه‌ای» تا تعلیم زنان بدکاره برای جاسوسی + تصاویر

تاریخ انتشار: ۱۹ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۰۴۲۳۵۷

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از factretriever ، جنگ جهانی دوم یک نبرد بین المللی بود که به مدت ۶ سال و از سال ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۵ ادامه داشت. تمامی کشور‌های بزرگ جهان از لحاظ اقتصادی، سیاسی و نظامی در این جنگ حاضر بودند هر چند دو جبهه و اتحاد متفاوت را در دو سوی ماجرا با عنوان نیرو‌های محور متحد و متقفین تشکیل داده بودند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در مورد این جنگ مطالب، فیلم‌ها و مستند‌های فراوانی تهیه شده که هر کدام بخش‌هایی از حقایق آن را آشکار کرده اند. ما نیز در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با واقعیاتی شوکه کننده و باورنکردنی در مورد جنگ جهانی دوم آشنا کنیم تا عمق فاجعه را درباره مرگبارترین جنگ تاریخ بشر بهتر درک کنید.

بی ثباتی که به دنبال جنگ جهانی اول (۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸) ایجاد شد شرایط را برای یک جنگ بین المللی دیگر که دو دهه بعد رخ داد و بسیار ویرانگرتر از جنگ جهانی اول بود فراهم ساخت. آدولف هیتلر که در شرایط بی ثبات آلمان از لحاظ سیاسی و اقتصادی رشد کرده بود، همراه با حزب سوسیالیست ملی گرای خود، کشورشان را از نو تجهیز کرده و معاهده‌هایی استراتژیک با ایتالیا و ژاپن برای پیاده سازی طرح‌هایی جاه طلبانه و تسلط بر دنیا منعقد کردند. حمله هیتلر به لهستان در روز اول سپتامبر ۱۹۳۹ که آغاز رسمی جنگ جهانی دوم بود بریتانیا و فرانسه را ناچار کرد که به آلمان اعلان جنگ دهند و بدین ترتیب جنگ جهانی دوم که بزرگ ترین، ویرانگرترین و پرتلفات‌ترین جنگ تاریخ بود آغاز گردید. در طول ۶ سال بین ۵۰ تا ۷۰ میلیون نفر جانشان را از دست دادند و فجایع بسیاری رخ داد که مسیر تاریخ را به کلی به جهت دیگری برد.

بمب افکن Enola Gay به خاطر انداختن اولین بمب اتمی روی شهر هیروشیما مشهور شد، اما کمتر کسی نام، یا بهتر بگوییم، لقب بمب افکن B-۲۹‌ی که دیگر بمب اتمی را روی شهر ناگاساکی رها کرد می‌داند. نام این بمب افکن Bock’s Car بود که به خاطر فرمانده همیشگی آن، فردریک باک، به این لقب دست یافته بود.

 آلمان‌ها اولین جت‌های جنگنده را در طول جنگ جهانی دوم به کار گرفتند که یکی از آن‌ها Messerschmitt ME-۲۶۲ بود. این جنگنده‌های قدرتمند خیلی دیر ساخته شده و توسعه یافتند و نتوانستند در مدت زمان کوتاه شرایط میدان نبرد را برای نازی‌ها تغییر دهند.

بزرگ‌ترین سیستم توپخانه‌ای که تاکنون توسط بشر ساخته شده و در جنگ جهانی دوم به کار گرفته شد «کارل» نام داشت که از نام طراح آن، ژنرال کارل بکر، گرفته شده بود. این توپ غول پیکر که عمدتاً علیه مواضع روس‌ها مورد استفاده قرار گرفت می‌توانست گلوله‌ای ۲٫۵ تنی را تا مسافت ۳ مایل (حدود ۵ کیلومتر) پرتاب کند. قطر این گلوله بیش از ۶۰ سانتیمتر بوده و در بتونی تا قطر ۲۸ متر نیز نفوذ می‌کرد.

در طول جنگ جهانی دوم، پلیس اس اس آلمان یک روسپی خانه به نام The Kitty Salon برای دیپلمات‌های خارجی و دیگر شخصیت‌های مشهور در برلین راه اندازی کرده بود. سیستم شنود در تمام نقاط این روسپی خانه نصب شده و ۲۰ روسپی فعال در آن نیز هفته‌ها تحت آموزش‌های جاسوسی و تلقین فکری قرار گرفتند.

در طول جنگ جهانی دوم، در ایالات متحده از عبارت «استیک‌های آزادی» برای همبرگر استفاده می‌شد تا از واژه همبرگر (hamburger) که به آلمان و شهر هامبورگ اشاره داشت خودداری شود.

پس از سقوط برلین، وقتی که از جوزف کرامر، فرمانده اردوگاه برگن-بلسن که با نام «هیولای بلسن» شناخته می‌شود پرسیدند که آیا هنگام تماشای شکنجه و کشتار هزاران مرد، زن و کودک در این اردوگاه احساسی داشته است گفت که احساسی نداشته، زیرا تنها دستورات مافوق‌های خود را اجرا می‌کرده است. او بعد‌ها به جرم جنایت علیه بشریت اعدام شد.

موفق‌ترین خلبان هواپیما‌های جنگی در طول جنگ جهانی دوم یک خلبان جنگنده آلمانی به نام اریک هارتمن ملقب به «شوالیه بلوند» بود که بیش از ۳۵۲ هواپیمای متفقین را در نبرد‌های هوایی ساقط کرد.

اعضای حلقه داخلی نزدیکان آدولف هیتلر با لقب «فراولین آنا» از رودولف هس، معاون هیتلر، یاد می‌کردند، زیرا ظاهراً وی همجنسگرا بوده است. از دیگر القاب او می‌توان به «موش قهوه ای» اشاره کرد.

ویلیام هیتلر، برادر زاده هیتلر، در جنگ جهانی دوم در نیروی دریایی ایالات متحده عضویت داشت و بعد از جنگ اسم خانوادگی خود را تغییر داد.

 فاشیست‌های ایتالیا، نماد خود را که یک تبر با دسته‌ای پیچیده شده در میله بود از رم باستان الهام گرفته بودند که نماد قدرت بود.

نازی‌ها میلیون‌ها لهستانی را در طول جنگ جهانی دوم کشتند، اما فکر می‌کردند که برخی از نوزادان و کودکان لهستانی شبیه آلمانی‌ها بوده و به همین دلیل حدود ۵۰٫۰۰۰ کودک لهستانی را ربوده و به والدین آلمانی سپردند تا آن‌ها را مثل یک آلمانی بزرگ کنند.

 نازی‌ها آهنگ معروف نبرد هاروارد را برای ساخت آهنگ معروف رژه خود با نام Sieg Heil به معنای «درود، رهبرم» به سرقت بردند.

 واحد‌های ویژه نیروی اس اس با نام Einsatzgruppen به معنای «نیرو‌های عملیات ویژه» به دنبال ارتش این کشور به مناطق تسخیر شده می‌رفتند. آن‌ها زندانیان را وادار به کندن گودال کرده و سپس آن‌ها را در لبه گودال مورد هدف قرار می‌دادند.

گروهی از زندانیان که آلمان‌ها به آن‌ها Sonderkommando به معنای «واحد ویژه» می‌گفتند مجبور بودند اجساد کشته شدگان در اردوگاه‌ها را دفن کردن یا در کوره‌های بزرگ بسوزانند. کمتر از ۲۰ نفر از این افراد زنده ماندند اگر چه خاطرات و اعداد و ارقام مربوط به دفن شدگان و سوزانده شدگان که توسط این افراد تهیه شده بود بعد‌ها در اردوگاه‌های مرگ پیدا شدند.

در طول جنگ جهانی دوم چندین بازیگر مشهور در ارتش حضور داشته و حتی نشان‌های افتخار و لیاقت دریافت کردند. برای مثال، هنری فوندا در نبرد‌های اقیانوس آرام مدال برنز شجاعت دریافت کرد، والتر متیو ستاره شش نبرد را به خاطر خدماتش به عنوان خلبان بمب افکن B-۱۷ کسب نمود و دیوید نیون نیز نشان لیاقت لژیون ایالات متحده را دریافت کرد. کریستوفر لی فقید نیز در آن دوران از خلبانان نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا بوده و جوایز و مدال‌های متعددی دریافت نمود.

جان وین (ماریون رابرت موریسون) در ۱۴ فیلم با داستان‌هایی در مورد جنگ جهانی دوم بازی کرد، اما به دلیل آسیب دیدگی که در دنیای فوتبال برایش پیش آمده بود هیچگاه نتوانست در ارتش ایالات متحده و در دوران جنگ جهانی دوم خدمت کند.

هیتلر عکسی قاب گرفته از هنری فورد، موسس کمپانی اتومبیل سازی فورد را روی میز خود داشت و فورد نیز عکسی از رهبر نازی را روی میز کار خود در میشیگان قرار داده بود.

در ۳۱ ژانویه ۱۹۴۵، سرباز ادی اسلوویک به خاطر فرار از خدمت تیرباران شد و به اولین آمریکایی تبدیل شد که به خاطر این کار از زمان جنگ داخلی در این کشور اعدام می‌شود. وی همچنین تنها سرباز آمریکایی بود که به خاطر فرار از خدمت در طول جنگ جهانی دوم اعدام گردید.

 اگر چه ژاپن در جنگ جهانی اول در کنار بریتانیا، فرانسه و ایالات متحده جنگید، اما وقتی که پس از امضای پیمان صلح نتوانست قلمرو بیشتری به دست آورد احساس کرد که به این کشور خیانت شده است. علاوه بر این، در دهه ۱۹۲۰، دولت ژاپن به کنترل ملی گرا‌هایی بسیار تندرو درآمد که رابطه بسیار نزدیکی با ارتش کشور داشتند و این موضوعات در نهایت باعث شد که ژاپن در جنگ جهانی دوم در کنار آلمان قرار بگیرد.

بعد از شکست در جنگ جهانی اول، آلمان مجبور شد که پیمان صلح ورسای را در سال ۱۹۱۹ پذیرفته و امضا کند. در جریان این معاهده، آلمان تمام قلمرو‌های خود در خارج از سرزمین اصلی و بخشی از قلمرو اصلی خود را به همسایگانش واگذار کرد و همچنین این کشور دیگر اجازه تشکیل و داشتن ارتشی بزرگ را نداشت. اکثر آلمانی‌ها با این معاهده مخالف بودند و سرخوردگی آن‌ها از پذیرش این معاهده سرانجام به زیر پا گذشتن آن و شروع جنگ جهانی دوم شد.

 از ۴۰٫۰۰۰ ملوانی که در طول جنگ جهانی دوم در زیردریایی‌های یوبوت آلمانی خدمت می‌کردند تنها ۱۰٫۰۰۰ نفر به خانه هایشان بازگشتند.

واحد نظامی در تاریخ ایالات متحده گروهان ۴۴اُم   از شعار «برویم بشکنیم» استفاده می‌کردند. این گروه از داوطلبان آمریکایی-ژاپنی تشکیل شده بود و روی هم رفته توانستند ۴٫۶۶۷ مدال، جایزه و تقدیر دریافت کنند که از آن میان می‌توان به ۵۶۰ ستاره نقره ای، ۴٫۰۰۰ ستاره برنزی، ۵۲ ستاره خدمات قابل توجه و یک مدال افتخار اشاره کرد. همچنین این گروه دارای یک ویژگی متمایز کننده دیگر نیز بود و آن اینکه حتی یک سرباز این گروهان نیز هیچگاه خدمت را ترک نکرده و از میدان نبرد عقب نشینی نکرد.

بزرگ‌ترین نبرد تانک‌ها در تاریخ بین آلمانی‌ها و روس‌ها در کورسک روسیه رخ داد که از ۴ تا ۲۲ جولای ۱۹۴۳ جریان داشته و بیش از ۳٫۶۰۰ تانک در آن شرکت داشتند.

بزرگ‌ترین حلقه جاسوسان ژاپنی در طول جنگ جهانی دوم نه در ایالات متحده بلکه در مکزیک بود، جایی که عوامل ژاپنی در مورد ناوگان دریایی ایالات متحده در آتلانتیک جاسوسی می‌کردند.

بیش از ۸۵ درصد اسرای جنگی حاضر در اردوگاه‌های روسیه جان خود را از دست دادند.

 اکثریت جنایتکاران جنگی آلمانی در پایان جنگ خود را در میان آوارگان جا داده و به کمپ‌های مخصوص این افراد رفتند و بدین ترتیب آزاد ماندند.

در طول جنگ جهانی دوم آلمان ۳٫۳۶۳ ژنرال داشت در حالی که این عدد برای ایالات متحده تنها کمی بیش از ۱٫۵۰۰ ژنرال بود.

 قبل از این که نازی‌ها تصمیم بگیرند از طریق اعدام از دست زندانیان خلاص شوند، ایده فرستادن آنان به جزیره ماداگاسکار نیز وجود داشت.

 اگر انداختن بمب اتمی سوم روی قلمرو اصلی ژاپن ضروری می‌شد، هدف بعدی شهر توکیو می‌بود.

بیشترین تلفات نیروی دریایی ایالت متحده در جنگ جهانی دوم در ۳۰ جولای ۱۹۴۵ رخ داد. کشتی جنگی یو اس اس ایندیاناپولیس در این روز توسط یک زیردریایی ژاپنی غرق شد. کاپیتان این ناوشکن، چارلز مک وی، تنها افسر نیروی دریایی ایالات متحده بود که به خاطر از دست دادن کشتی خود در طول جنگ، در دادگاه نظامی محاکمه شد.

گالوین گراهام تنها ۱۲ سال داشت که در نیروی دریایی ایالات متحده ثبت نام کرد. قبل از این که نیروی دریایی از سن واقعی او آگاه شود، گراهام توانست یک ستاره برنزی و یک قلب ارغوانی به خاطر خدمات متمایزش در روی عرشه یکی از کشتی‌های جنگی ایالات متحده بدست آورد.

 رودولف هس، معاون آدولف هیتلر در حزب نازی آخرین کسی بود که در برج معروف لندن زندانی شد.

منبع: روزیاتو

انتهای پیام/

 

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: خواندنی ها دیدنی ها جنگ جهانی دوم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۰۴۲۳۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دامی که آمریکا برای عراق پهن کرد

مینا العریبی، سردبیر روزنامه انگلیسی زبان در مقاله The National «عراق را ترک نکنید؛ در چرایی تداوم حضور آمریکا در عراق» که در وب سایت فارن افرز منتشر شده است، سعی در توجیه تداوم حضور آمریکا در عراق داشته است.

به گزارش فرهیختگان به نقل از العریبی در این مقاله سعی کرده آمریکا را ضامن حاکمیت عراق توصیف کند؛ گزاره‌ای که بی‌پایه بودن آن در نگاهی سطحی به وضعیت عراق در طول سالیان اشغال روشن می‌شود. نکته مهم‌تری که خوانش این مقاله آن را روشن می‌سازد، بیم آمریکا و حامیان آن از پیوند محکم جمهوری اسلامی ایران و عراق و ارتباطات قوی دو کشور است.

اکثر نخست‌وزیران عراق در دو دهه گذشته در مقطعی از ارتش آمریکا خواسته‌اند کشورشان را ترک کنند.

مذاکرات دوجانبه طی ۱۵ سال گذشته یا بیشتر سبب شده است حضور نظامی ایالات‌متحده در عراق از زمان اوج آن در سال ۲۰۰۷، یعنی زمانی که ۱۷۰ هزار نیروی آمریکایی به‌عنوان بخشی از «بسیج» مبارزه با القاعده و پشتیبانی از نیرو‌های مسلح این کشور که پس از متلاشی شدن از سوی واشنگتن در سال ۲۰۰۳ هنوز در مرحله بازسازی خود بودند، به‌شدت کاهش یابد.

تعداد فعلی سربازان آمریکایی در عراق اکنون ۲۵۰۰ نفر است. تهدید ایجاد شده از سوی القاعده و داعش در این کشور هم به میزان قابل‌توجهی کاهش یافته و اعمال خشونت‌آمیز چشمگیر هم نادر شده، شرایطی که توجیه‌کننده حضور کمرنگ نیرو‌های آمریکایی در عراق است.

اکنون سودانی به دنبال پایان دادن به ماموریت نظامی آمریکا در عراق است. اگرچه سودانی به‌عنوان فرمانده کل قوا عملا باید بر تمام نهاد‌های مسلح عراقی تفوق داشته باشد، اما در عمل، گروه‌های شبه‌نظامی یا به‌صورت خودمختار یا از طریق نیرو‌های بسیج مردمی -سازمانی فراگیر که از نظر قانونی بخشی از دستگاه امنیتی عراق بوده، اما مستقیما با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران- هماهنگی دارد.

هنگامی که سودانی در ۱۵ آوریل با جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا در واشنگتن دیدار کند، از ایالات‌متحده درخواست خواهد کرد تمام نیرو‌های آمریکایی را از عراق خارج کند، اما بعید است که طرحی برای مقابله با شبه‌نظامیان پس از خروج این نیرو‌ها ارائه کند.

اگر حضور نظامی ایالات‌متحده در عراق به پایان برسد، احتمالا متعاقبا شاهد ایجاد اختلافات سیاسی خواهیم بود. پیشرفت‌های حاصل شده برای نیرو‌های مسلح عراق از سال ۲۰۱۴ یعنی زمانی که آن‌ها نتوانستند مانع پیشروی داعش در یک‌سوم خاک خود شوند، در صورت برداشته شدن دست حمایت ایالات‌متحده ممکن است از بین برود. واشنگتن اکنون باید از اهرم نفوذ خود در بغداد برای حفظ حضور نظامی غیرجنگی، مشابه نیرو‌هایی که در آلمان، ژاپن، فیلیپین و کشور‌های دیگر دارد، استفاده کند.

فضای مذاکره

حضور ایالات‌متحده در عراق در برهه‌ای ناپایدار برای خاورمیانه در کانون توجه قرارگرفته است. جنگ در نوار غزه فرصت‌هایی را برای آن دسته از بازیگران خارجی ایجاد کرده است که به دنبال سود بردن از ویرانی‌ها هستند، ازجمله ایران. نیرو‌های نیابتی ایران اکنون بیش از هر زمان دیگری فعال هستند و تهران خواستار چیزی جز کاهش حضور ایالات متحده در منطقه و ترک کامل عراق نیست.

ایالات‌متحده امروز دوستان زیادی در رهبری عراق ندارد؛ وضعیتی که نتیجه عدم تعامل دیپلماتیک این کشور در طول سال‌ها به شمار می‌رود. با این حال، این امر بدان معنا نیست که سیاستمداران عراقی همگی خواهان خروج نیرو‌های آمریکایی از این کشور هستند.

در این میان سیاست‌های دولت عراق نیز تا حدودی متناقض است. تلاش‌های کنونی برای پایان دادن به حضور نظامی ایالات‌متحده بخشی از تلاش گسترده‌تر بغداد برای محدود کردن نفوذ بین‌المللی در این کشور است؛ دولت عراق همچنین استفاده از دینار عراق را برای معاملات مالی به‌جای دلار آمریکا دنبال می‌کند و نهاد ماموریت کمک‌رسانی سازمان ملل به عراق را نیز که به نظارت بر انتخابات و تشویق گفتگو میان احزاب سیاسی رقیب کمک کرده، محدود کرده است.

با این حال، دولت عراق همچنان به دنبال برقراری پیوند نظامی با غرب است. گروه مامور ناتو در عراق که به آموزش و مشاوره نیرو‌های عراقی کمک می‌کند، برخلاف آمریکا، زیر بار انتقاد‌ها قرار ندارد.

دلایل بقا

دولت‌های پیشین ایالات‌متحده تلاش‌های مختلفی را برای پاسخگویی به خواسته‌های عراق برای مذاکره مجدد درباره حضور نظامی ایالات متحده در عراق انجام داده‌اند. خاطرات وعده رئیس جمهور اوباما برای خروج نیرو‌های آمریکایی از عراق و بازگشت سه‌سال بعد آن‌ها به این کشور هنوز هم در خاطرات اهالی عراق زنده است.

برای بیش از دو دهه، عراق سنگ بنای سیاست خاورمیانه‌ای ایالات‌متحده بوده و فعالیت‌های نظامی ایالات‌متحده بیشتر بر تهدید تروریستی القاعده و بعدا داعش متمرکز بوده است. البته اگرچه این گروه‌ها هنوز هم تهدید به‌شمار می‌روند، دامنه دست درازی آنان به‌شدت کاهش یافته است، اما در این میان خطرات دیگری در قالب گروه‌های شبه‌نظامی سرکش پدیدار شده است که بیشتر آن‌ها از سوی تهران تغذیه می‌شوند.

البته ایالات‌متحده در این میان بدون اهرم فشار هم نیست. عراق همچنان به‌شدت به حمایت سیاسی و نظامی واشنگتن برای تقویت نیرو‌های مسلح خود و همکاری با شرکای منطقه‌ای متکی است.

آزمون اراده‌ها

یک تناقض کلیدی در بطن سیاست عراق وجود دارد؛ درخواست‌های ارائه‌شده برای حاکمیت بیشتر عراق که در عمل به خروج نیرو‌های آمریکایی ترجمه می‌شود، توسط گروه‌هایی تحریک می‌شود که خود با گرفتن دستورات از تهران، اقتدار دولت عراق را تضعیف می‌کنند. ایالات‌متحده ضربه اولیه را [به حاکمیت عراق]با جنگ و اشغال سال ۲۰۰۳ وارد کرد و آسیب به حاکمیت عراق به شبه‌نظامیان و دیگر بازیگران غیردولتی اجازه داد تا در سال‌های پس از آن تکثیر شوند.

موضوع حضور نیرو‌های آمریکایی در عراق به آزمون اراده بین بازیگران سیاسی خواستار هماهنگی بغداد با تهران و کسانی تبدیل شده که می‌خواهند استقلال عراق را از طریق ایجاد توازن در روابط با تهران و واشنگتن تضمین کنند. آنچه در این بحث مطرح است بسیار بزرگ‌تر از چند هزار سرباز غیرجنگی است. به‌نفع عراق و ایالات‌متحده است بر سر یک توافق بلندمدت مذاکره کنند که مساله سربازان را حل و در مرحله بعدی روابط ایالات‌متحده و عراق را تنظیم کنند.