Web Analytics Made Easy - Statcounter

کارگردان نمایش "برای خرید که نباید پول داد" گفت: متاسفانه تئاترهای عامه پسندی که فقط و فقط مبتنی بر شوخی های مبتذل، رفتارهای اغراق آمیز رکیک هستند که گاهی اوقات نمی توان با خانواده به تماشای آنها نشست، باید موقع تماشای آنها چشم و گوشمان را ببینیم، در شهر اصفهان تبدیل به جریان اصلی تئاتر شده اند.

به گزارش خبرنگار ایمنا، برای "خرید که نباید پول داد"، عنوان نمایشنامه‌ای به نویسندگی داریو فو از تأثیرگذارترین نویسندگان معاصر ایتالیا است که به کارگردانی معین الدین عشاقی به روی صحنه رفته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این نمایشنامه که توسط جمشید کاویانی ترجمه‌شده، قصه مردم شهری در ایتالیا را روایت می‌کند که به دلیل گران شدن اجناس، تصمیم می‌گیرند به فروشگاه‌ها رفته و طوری که کسی متوجه نشود، اقلام را زیر لباسشان پنهان کنند. مردم اجناس را به گونه در لباس پنهان می کنند که بعد از مدتی همه زنان شهر باردار و همه مردان قوزدار به نظر می‌رسند که همین شرایط یک موقعیت کمیک را ایجاد می‌کند.

اسماعیل موحدی، شهاب غزالی، شمیلا تابش، ستایش سرائیان و معین‌الدین عشاقی در این اجرا به ایفای نقش می پردازند. در اجرای پیشین این نمایشنامه که توسط اسماعیل موحدی کارگردانی می شد، نیز چند تن از این بازیگران از جمله معین الدین عشاقی به عنوان بازیگر حضور داشتند. این بار اما طراحی صحنه، گریم،  میزانسن، دکور، نور، بازیگران و حتی شخصیت‌های این تئاتر، کاملا متفاوت هستند.
در ادامه گفتگوی خبرنگار ایمنا را با کارگردان این نمایش، معین الدین عشاقی میخوانید:

چرا با وجود آنکه این متن یک بار پیش از این به پیشنهاد شما و بازی شما اجرا شده بود مجددا آن را برای اجرای دیگری انتخاب کردید، به ویژه آنکه یکی از بازیگران اصلی شما کاگردانی اجرای قبلی این نمایشنامه بود؟

اول آنکه در مرحله قبل بازیگر نمایش بودم و کارگردان آقای موحدی بودند و دوم اینکه اساسا بسیار از کارگردانان کارهایی که قبلا خودشان کارگردانی کرده اند را مجددا بازتولید می‌کنند و به روی صحنه می برند و این اصلا کار اشتباه و غلطی نیست. این اثر پیش از این اجرا رفته و قطعا تعداد زیادی از مخاطبانی که به مخاطبان تئاتر اضافه شدند اجرای پیشین را ندیده اند و قاعدتا این اجرا و اجرای پیشین تفاوت های بسیاری دارد.

چه چیزی در این نمایشنامه موجب شد شما مجددا به سراغ آن بروید؟

من به عنوان یک کارگردان حق انتخاب دارم و هر متنی را که دوست داشته باشم و احساس کنم با خلقیات و روحیات من مناسبت دارد و احساس کنم با آن می توانم هم منویات هنری خودم را پیش ببرم و هم با تماشاگر گفتگویی داشته باشم و تاثیری روی او بگذارم و انتخاب می‌کنم مهم نیست که این نمایش شش ماه قبل جایی اجرا شده باشد. در تمام جهان یک امر مرسومی است که نمایشنامه ثابت در جاهای مختلف بارها و بارها اجرا می شود و امر غیرعادی نیست. در نتیجه من به عنوان کارگردان با توجه به علاقه ویژه ای که نسبت به این نمایشنامه دارم با توجه به این که یک متن کمدی است و به لحاظ اینکه توسط نویسنده ای قابل توجهی نوشته شده که کمدی را خیلی خوب می شناسد و اینکه محتوا و مضمون نمایش به گونه ای است که با فضای امروز جامعه انطباق دارد، احساس کردم که با اجرای این متن می توانم گفت و گوی خوبی را با مخاطب خودم بر قرار کنم.

شما در توضیح و معرفی این نمایش گفته بودید که با وجود این که نمایشی کمدی است به هیچ عنوان از شوخی‌های سطح پایین استفاده نشده است. اما در اجرای سه شب پیش چند مورد از این شوخی‌ها را مشاهده کردیم!

ببینید هر اجرایی اقتضای خودش را دارد و شرایط خودش را ایجاب می کند. به این معنی که منِ کارگردان ممکن است از کارگردان‌هایی باشم که دست بازیگرم را در اجرا باز بگذارم  و به بهانه کمدی بودن نمایش اجازه دهم هرکاری انجام شود. همانطور که الان بسیاری از گروه های نمایشی را می توانید در سالن های دیگر ببنید  که نمایشنامه را انتخاب می کنند و تبدیلش می‌کنند به چیز دیگری و اسم این کار را می گذارند آداپته کردن و به این بهانه هر بلایی که بخواهند سر متن خارجی می آورند و ابتذال آن نمایش است! نه نمایش من که کاملا به متن وفادار است و بداهه گویی های بازیگران من به حداقل رسیده و شاید دو یا سه مرتبه اتفاق افتاده که آن هم بداهه هایی که به هیچ عنوان از چهارچوب متن خارج نیست. اصلا بازیگر های من چنین بازیگرانی نیستند که بخواهند به هر قیمتی مخاطب را بخنداند. یکی از ویژگی های این نمایش که من واقعا به این ویژگی افتخار میکنم، این است که به ورطه لوده بازی و این که بخواهید به هرقیمتی مخاطب را بخندانید نیافتادیم. چون نمایش کمدی و نمایش هایی از این دست که به هر صورت ویژگی های خاص خود را دارد، این ویژگی را دارد که بازیگر یا کارگردان را تحریک کند که هر صحنه ای را اینقدر با بداهه سازی تغییر بدهد که تماشاگر را روده بر کند.

من از الفاظ رکیک خیلی مستحجن، شوخی های جنسی رکیک یا کارهای بدنی، استفاده نکرده‌ام، مثل زن پوش کردن های که امروزه اصلا مد و باب شده به گونه ای که ما که تحصیل کرده هستیم، باید برویم گوشه خانه بنشینیم! چیزهایی در تئاتر این شهر باب شده که باید نقد شوند نه دو مورد بداهه ساده نمایش من! وقتی می توانیم در مورد یک اجرا و میزان وفاداری آن به یک متن صحبت کنیم که متن را بخوانیم. در نتیجه ما به هیچ عنوان به ورطه لوده بازی، شوخی های مسهجن و .. نیافتادیم. اصلا نگاه من به تئاتر اینگونه نیست و ابدا چنین کاری نکرده ام. اگر یکی دو مورد بداهه ای هم اتفاق افتاده این امر هرشب و باب شده ای نیست که ما را از چهارچوب اثر دور کند در نتیجه من این اتهام را از خودم بر میدارم و چنین چیزی در این نمایش نیست.

در یکی از اجرای شما که من شاهد آن بودم میزان بلندی موسیقی و افکت های اجرا خیلی بالاتر از صدای روی صحنه بود و گاهی دیالوگ ها شنیده نمی شد، این موضوع با تصمیم شما بود یا مشکلی در پشت صحنه وجود داشت؟

ما در یک سالنی در حال اجرا هستیم که اساسا به لحاظ ساختمان صحنه و معماری دچار اشکالات فراوانی است، از ارتفاع بد و غیراستاندار آن گرفته تا شکل پنج ضلعی و نداشتن بک استیج و .. . نکته ی دیگری که وجود دارد این است که الان در سالن اصلی فرشچیان شش باند وجود دارد که فقط یکی از آن کار می‌کند. یعنی تمام وزن موسیقی بر روی همین یک باند است و در طول نمایش میزان صدا خود به خود بالا و پایین می شود! وقتی این مسئله را با مسئولین سالن مطرح میکنم، با این جواب مواجهیم که این مشکل سال هاست که وجود دارد و همه گروه ها هم با این شرایط کنار آمده اند، ما نمی توانیم برای این مشکل هزینه کنیم!

چندکارکتر در نمایش وجود دارد که نسبتا نقش های کوتاهی دارند و نقش آنها را شما بازی می‌کنید. ابتدا از این چالش و انتخاب برای ما بگویید که تجربه حضور در یک اجرا به عنوان کارگردان و بازیگر چند نقش بودن چگونه است؟ آیا این ریسک نیست که به عنوان کارگردان در اجرای خودتان به بازیگر چندکارکتر هم باشید و شاهد تصویری که روی صحنه می سازید، نباشید؟

من نمایشم را در تمرین شکل داده ام و به عنوان کارگردانی که تصمیم گرفته ام در کار خودم بازی هم داشته باشم، برای این موضوع که بتوانم صحنه هایی که خودم در آن بازی دارم را از بیرون ببینم، راه و روشی را داشته ام و انجام داده ام. در نتیجه اینگونه نیست که من به عنوان کارگردان صحنه های که خودم بازی میکنم را از بیرون ندیده باشم یا مطالعه نکرده باشم. البته این کار را ریسک است، بله طبیعتا کارگردانی که در کار خودش بازی می کند ریسک بزرگی را متحمل می شود. اما در شهری کار میکنیم که بازیگر خوب یا بازیگری که حداقل بتواند آنچه که ما در نظر داریم را اجرا کند، نه اینکه نباشد، بسیار انگشت شمار است. نکته دیگر این که در ورژن قبلی این اجرا نیز این نقش را بازی کرده بودم و علاقه داشتم که این کار را مجدد انجام بدهم. در اصفهان افرادی را داریم که کارگردان-بازیگر هستند، مثل آقای موحدی، من، خانم مقدم و .. که هم کارگردانی می‌کنیم و هم بازیگری. یکی از دلایل این اتفاق آن است که تنوع کارگردان و تنوع بازی در اصفهان زیاد نیست وتصمیم میگیرم حداقل در کار خودمان بازی کنیم.

ممکن است این مطلب را بیشتر توضیح دهید، آیا منظور شما این است که موقعیت ایفای نقش برای شما به شکلی که دوست دارید فراهم نیست و این امر موجب می شود که شما در کار خودتان بازی کنید؟

به هرصورت پیشنهادی که به ما برای بازیگری می شود، پیشنهادات همیشه مقبولی نیست. به این معنی که نمایش هایی نیست که ما با خودمان بگوییم، من در طول سال چند کار را برای فلان کارگردان، قطعا بازی خواهم کرد! اصلا در اصفهان آنقدر تنوع کارگردان نداریم. اگر بخواهیم در شهر اصفهان کارگردان هایی را که به طور مداوم کار می کنند، و کارشان خوب و درست است برشماریم، به تعداد انگشت های دست هم نمی رسد. البته این نکته در الویت آخر است، الویت اول این است که من کارگردان هستم و علاقه داشتم در کار خودم نقش هایی که دوست داشتم را بازی کنم. آقای لارنس الیویه هم وقتی هملت را ساخت خودش نقش هملت را بازی کرد. قیاس مع‌الفارق است، اما می خواهم بگویم اگرچه کاری با ریسک بالا باشد اما غلط نیست. من علاقه داشتم نقش ها را بازی کنم و تلاش کردم آنها را خوب و متنوع بازی کنم، همیشه به این شکل از بازیگری علاقه داشته ام و در وقت کارگردانی هم ساز و کاری برای تماشای آنچه روی صحنه اتفاق می افتد دارم.

سخن آخر؟

امیدوارم که نگاه متولیان تئاتر در شهر اصفهان به امر تئاتر نگاه علمی تر و درست تری باشد. به هرنمایشی مجوز اجرا داده نشود. ضمن احترامی که برای تمام کسانی که در زمینه تئاتر فعالیت می کنند، چرا که به نظر من هر کسی که در این وضعیت اقتصادی که وجود دارد در زمینه هنر و به ویژه تئاتر قدمی بر میدارد، بسیار کار ارزشمندی می کند. اما متاسفانه تئاترهای عامه پسندی که فقط و فقط مبتنی بر شوخی های مبتذل، رفتارهای اغراق آمیز رکیک هستند که گاهی اوقات نمی توان با خانواده به تماشای آنها نشست، باید موقع تماشای آنها چشم و گوشمان را ببینیم، در شهر اصفهان تبدیل به جریان اصلی تئاتر شده اند. این موضوع بسیار خطرناک است و تمام تئاتر های دیگر ار تحت الشعاع خودش قرار داده است، سلیقه تماشاگر اصفهان که ذاتا خود شیرین بیان و علاقه مند به طنازی است را به سطح نازلی بکشاند. با تبلیغات مجازی، واینر، و آوردن چهره های مجازی در تئاتر هایشان جریانی را در تئاتر ایجاد می کنند که منجربه انزوای تئاتر های دیگر خواهد شد. امیوارم متولیان به این موضوع توجه داشتند.

کد خبر 400767

منبع: ایمنا

کلیدواژه: تئاتر اصفهان تئاتر تئاتر کمدی تئاتر شهر اصفهان کارگردان تئاتر شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۰۶۸۰۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

استقبال مخاطبان از «چه کسی جوجه‌تیغی را کشت»

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی نمایش، تئاتر «چه کسی جوجه‌تیغی را کشت» پیش از شروع اجراها و در پیش‌فروش بیش از ۶۰۰۰ بلیت فروخت و ۲ میلیارد تومانی شد.

«چه کسی جوجه‌تیغی را کشت» به تهیه کنندگی محمد قدس که از ۱۵ فروردین روی صحنه می رود؛ در دوره اجرای قبلی توانست نظر مخاطبان تئاتر و هنرمندان را به خود جلب کند و بازخوردهای بسیار مثبتی از اجرا توسط مخاطبان در فضای مجازی و سایت تیوال منتشر شده است.

پیش فروش روزهای جدید این نمایش در سایت تیوال آغاز شده است.

تئاتر «چه کسی جوجه‌تیغی را کشت» با بازی بهرام افشاری و تینو صالحی از ۱۵ فروردین هر روز در ۲ سانس در ساعت‌های ۲۰ و ۲۱:۳۰ در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه خواهد رفت.

در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «پایان همه چیز خوب است. اگر پایان چیزی بد شد؛ نگران نباش! این پایانش نیست.»

از دیگر عوامل این اثر نمایشی می‌توان به مدیر تولید: علی ‌اکباتانی، دستیار کارگردان: حسن خان‌محمدپور، گرافیست: پیمان امدادی و مدیر تبلیغات: آریان امیرخان اشاره کرد.

کد خبر 6062957 فریبرز دارایی

دیگر خبرها

  • خصوصی سازی فرهنگ، بخش قابل توجهی از استعدادها را نابود کرد
  • مروری بر ۷ دهه حضور علی نصیریان در دنیای نمایش
  • نمایش تعزیه در تئاتر شهر قزوین اجرا می‌شود
  • روز جهانی تئاتر + تاریخچه و شعار
  • از نمایش «طلوع خونین» چه خبر؟
  • پیش فروش نمایش «طلوع خونین» آغاز شد
  • پیش فروش نمایش طلوع خونین آغاز شد
  • آغاز پیش‌فروش بلیت «طلوع خونین»
  • استقبال مخاطبان از «چه کسی جوجه‌تیغی را کشت»
  • ضرورت اجرای مداومِ تئاتر خیابانی برای گردشگران