تقسیم تهران به استان شمالی و جنوبی؛ واقعیت یا خیال؟
تاریخ انتشار: ۲۱ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۰۷۴۶۹۳
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از مهر، «شمال یا جنوب؟ مطمئنا شمال، آب و هوایش بهتر است و راه رسیدن به دریا آسان‌تر است؛ نه برادر من، متوجه منظورم نشدی، نمی‌خواهم سفر کنم که، قصد خرید خانه دارم اما مانده ام تهران شمالی بخرم یا تهران جنوبی؟ یا شاید هم تهران شرقی یا غربی! نمی دانم، باید صبر کنم ببینم تهران چند پاره می شود تا انتخابی درست داشته باشم، به هر حال مسئله بالای شهر و پایین شهر و امکانات و فرهنگ و .
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
منبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: مجلس شورای اسلامی تهران تقسیم استان مشکلات پایتخت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۰۷۴۶۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
میراب‌ها و توزیع عادلانه آب در کن | مدت آبرسانی چگونه با پنگان محاسبه می‌شد؟
همشهری آنلاین- سمیراباباجانپور: علت شکل‌گیری این شغل هم به دلیل درگیری‌های مختلفی بود که بر سر تقسیم سهم آب میان باغداران صورت می‌گرفت. بنابراین، مأموران امنیتی به این نتیجه رسیدند تا مسئولیت تقسیم کار را به ریش‌سفیدان یا معتمدان محله‌ها و روستاها بسپارند تا جلو بروز خیلی از اختلافات و درگیری‌ها گرفته شود.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
جالب است بدانید مهمترین ابزار میراب‌ها که عموماً به شکل وراثتی در این شغل مشغول بودند، وسیله‌ای به نام «پنگان» بود که میراب همراه آن می‌بایست در ابتدای مجرای آب بنشیند تا ساعت آبیاری هر باغ و زمین کشاورزی مشخص شود. پنگان هم متشکل از دیگی پر از آب بود که کاسه‌ای سوراخ‌دار را در آن می‌انداختند تا از آب پر شود. هر بار که کاسه از آب پر می‌شد، معادل آن یک سنگ در داخل دیگ می‌انداختند و گفته می‌شود هر کاسه را به ازای حدودا هفت دقیقه آبیاری محاسبه می‌کردند.
علیرضا بزرگی، یکی از باغداران قدیمی کن، در مورد وظایف میراب‌ها می‌گوید: «میراب‌ها غیر از تقسیم آب میان زمین‌های کشاورزی و باغ‌ها، مسئول پر کردن آب‌انبارهای عمومی، حوض و آب‌انبارهای خانه‌ها نیز بودند. حاج محمد عشوری آخرین میرآب کن بود که به شکل سنتی این شغل را انجام می‌داد. او از سربند، آب را می‌آورد و به باغ‌های کن می‌رساند.
این وظیفه را یک روز در میان برای خانه‌ها و باغ‌ها به‌صورت متناوب انجام می‌داد و در این یک روز باید هم حوض خانه‌ها و آب‌انبارهای خانگی را پر می‌کرد. جالب اینکه در زمان آبرسانی به خانه‌ها، مردم بسیار مراعات می‌کردند در مسیر جوی و رودخانه آلودگی ایجاد نکنند، چرا که این آب مصرف شرب خانگی هم داشت.»
کد خبر 844284 برچسب‌ها هویت شهری همشهری محله
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد