به نقل از «مهر»

نمایشنامه نویسی کودکان با هدف تقویت قدرت تفکر در آنها انجام شود

تاریخ انتشار: ۲۴ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۱۱۴۲۶۳

به گزارش خبرنگار مهر، سیدحسین فدایی حسین در کارگاه آموزشی تئاتر کودک با اشاره به جایگاه و اهمیت تئاتر کودک اظهار داشت: تئاتر کودک برای جامعه و آینده سازان کشور لازم و ضروری است و اهالی تئاتر نیز باید به این اهمیت پی ببرند و آن را جدی‌تر دنبال کنند.

وی با بیان اینکه تئاتر کودک و نوجوان با تئاتر بزرگسال در همه چیز از جمله موضوع، شخصیت‌های داستانی، بازیگری، مکان، زمان، صحنه، نورپردازی، صدا، موسیقی و .

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

.. متفاوت است، افزود: نمایشنامه‌ای که برای کودک نوشته می‌شود با نمایشنامه خردسال، نوجوان و بزرگسال فرق دارد.

نویسنده نمایش‌نامه «سحر میان خوراکی‌ها» با اشاره به چهار رکن اصلی تئاتر ادامه داد: موضوع و اتفاق داستان، شخصیت‌ها، مکانی که اتفاق در آنجا روی می‌دهد و همچنین تعلیق‌ها، موانع و گره‌هایی که در نمایشنامه گذاشته می‌شود باید برای بچه‌ها قابل درک باشد و با آن آشنا باشند.

وی با بیان اینکه چینش گره‌ها نیز قواعدی دارد اضافه کرد: گره‌ها در راستای جذابیت اثر به لحاظ عرض یا طول داستان و هم به لحاظ ارتفاع یعنی شدت اتفاقات یا بزرگی موانع به شکل‌های مختلف تنظیم می‌شود. نویسنده با ابن کار مخاطب را همراه کرده و تماشاگر با نگرانی ماجرا را دنبال می‌کند.

فدایی حسین خاطرنشان کرد: در نمایش‌نامه کودک، معمولا چینش موانع باید با فاصله باشد تا کودک فرصتی برای تفکر و تحلیل داشته باشد در حالی که در کار بزرگسال چینش موانع متنوع، مختلف و در برخی موارد درهم و حتی معمایی است.

این نمایشنامه‌نویس اظهار کرد: یکی از هنرهای نویسنده این است که مشکل و دغدغه شخصیت اصلی یا قهرمان داستان را طوری طراحی کند که مخاطب فکر کند این مشکل، مشکل اوست و تا قهرمان به مقصد نرسد خیال مخاطب راحت نمی‌شود.

عضو هیئت مؤسس بنیاد نمایش کودک همچنین به شخصیت‌های نمایشنامه و لزوم هم‌خوانی آن با نیازهای کودک و نوجوان اشاره و بیان کرد: در نمایش کودک، بچه‌ها باید با شخصیت داستان همراهی و با او همذات پنداری کنند. در نمایش کودک تک‌تک عناصر تشکیل دهنده یک نمایش باید رویکردی کودکانه داشته باشد.

وی افزود: عنصر فانتزی و خیال در کار کودک بیشتر استفاده می‌شود زیرا مکان‌ها و فضاهای تخیلی بیشتر برای آنها جالب است.

خالق مجموعه نمایش‌نامه «کارآگاهان مدرسه» بیان کرد: همان گونه که شخصیت‌های آثار کودک با نوجوان و بزگسال فرق می‌کنند بازی کردن این نقش‌ها هم با یکدیگر متفاوت است و تعداد بازیگرانی که در هر سه مورد موفق باشند خیلی کم است.

فدایی حسین با اشاره به این که هر بازیگری توانایی و قابلیت لازم را برای بازی در کار کودک ندارد، افزود: ارتباط با مخاطب و مشارکت گرفتن تماشاگر توسط بازیگر و استفاده از آن در طول اجرا بسیار مهم است از این رو بازیگری که برای کودک بازی می‌کند باید بتواند با حرکات، حس و صدای خوب، با تماشاگر ارتباط برقرار کند تا بچه‌ها هم با او همراهی کنند و باید منطقی صحبت کند تا اعتماد آنها را جلب کند.

وی همچنین با بیان این که بازیگر کودک باید بچه‌ها را دوست داشته باشد تا بتواند با آنها ارتباط برقرار کند، افزود: بازی برای کودک ظرافت‌های خاصی دارد که یک بازیگر کودک و نوجوان باید در ذاتش باشد و بلد باشد.

این کارشناس ارشد ادبیات نمایشی همچنین با بیان این که هر بازیگری جنس بازی خودش را دارد، گفت: به خاطر جنس بازی، هر بازیگری نمی‌تواند فانتزی بازی کند.

وی با بیان این که شیوه فاصله‌گذاری در کار کودک بهتر جواب می‌دهد، گفت: اگر بازیگر غرق نقش شود بچه‌ها می‌ترسند و پس می‌زنند بنابراین بازی او باید چیزی بین واقعیت و حقیقت باشد.

کد خبر 4798760

منبع: مهر

کلیدواژه: یزد حوزه هنری یزد حسین فدایی حسین بوشهر انتخابات مجلس شورای اسلامی ایلام گرگان مجلس شورای اسلامی قزوین بارش برف تعطیلی مدارس یاسوج ثبت نام کاندیداها خطبه های نماز جمعه بیرجند کهگیلویه و بویراحمد شهرکرد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۱۱۴۲۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

توصیه بیلی وایلدر که به کار کیانوش عیاری در «ویلای ساحلی» می‌آمد

همشهری آنلاین: در جایی از کتاب گفت‌وگوی مشهور بیلی وایلدر و کامرون کرو، وایلدر به کرو می‌گوید: «اگر نمایشنامه‌ای نوشتید و شانس‌تان را در جایی مثل نیوانگلند امتحان کردید و جواب نگرفتید، تمام شب می‌نشینید و آن را بازنویسی می‌کنید و نمایشنامه‌تان را به جای دیگری مثل پیتسبورگ می‌برید و دوباره جواب نمی‌گیرید. بار سوم که جواب نگیرید، دیگر فرقی نمی‌کند که چه کار می‌کنید، باید نمایشنامه را چال ‌کنید و فراموشش ‌کنید. این نمایشنامه هیچ‌وقت شانسی ندارد که در نیویورک روی صحنه برود. اما سینما این‌جوری نیست. مهم نیست که فیلم چقدر بد و بنجل شده. باید تا آخرین دلار بچلانیدش. فیلم باید اکران شود! آن‌هم برای تمام دنیا! پس فیلم به نمایش درمی‌آید، چه دوستش داشته باشید چه نداشته باشید. شرمندگی‌اش تا ابد باقی می‌ماند.»

این حرف از آن روشن‌بینی‌های پیرمرد است که در کمال سادگی و واقع‌بینی یکی از ویژگی‌های بی‌رحم سینما را توضیح می‌دهد. در تئاتر فرصت دارید که اشتباه شب قبل را شب بعد اصلاح کنید. دیالوگی را که بی‌مزه است، حذف کنید. کمی زودتر یا دیرتر واکنش نشان دهید. اصلا کل نمایشنامه را برای اجراهای بعدی بازنویسی کنید تا بهتر جواب بگیرید. ولی در سینما از این خبرها نیست. کارگردان باهوش و باتجربه وسط فیلمبرداری می‌فهمد که یخ کارش می‌گیرد یا نه و تماشاگر چه واکنشی به فیلم خواهد داشت. اگر کار بد پیش رفته باشد، شاید بتواند چیزهای جزئی‌ای را اصلاح کند و تغییرات محدودی به وجود آورد، اما واقعیت این است که در کل کار زیادی از دستش ساخته نیست. نماهای گرفته‌شده را نمی‌شود دور ریخت. باید همان‌ها را در تدوین نهایی استفاده کند. بالای هر ثانیه پول زیادی خرج شده و نمی‌شود همه نماهایی را که کارگردان دوست ندارد دوباره گرفت. فیلم ساختن مثل گیر افتادن در رابطه بدی است که خلاص شدن از آن خیلی مکافات دارد. یکی از طرفین می‌خواهد از این رابطه خارج شود، اما طرف دیگر به این راحتی‌ها ول‌کن قضیه نیست. حتی شاید بشود فیلمسازی را به مسابقه فوتبالی تشبیه کرد که تیم بازنده می‌خواهد سوت پایان بازی زودتر زده شود، اما باید تا آخرین ثانیه‌های وقت تلف‌شده بازی کند و بعد از بازی هم با تبعات باختش روبه‌رو شود.

حالا این وضعیت درباره «ویلای ساحلی» کیانوش عیاری صدق می‌کند. نسخه اکران آنلاین فیلم، حتی در قاب کوچک تلویزیون هم، کاملا دافعه‌برانگیز است. هیچ نشانی از تبحر و ذوق و شناخت کارگردانی مثل عیاری در آن نیست. فیلمی ملالت‌بار و خسته‌کننده که خیلی زور می‌زند بامزه باشد، اما کاملا مشخص است که کارگردان نمی‌داند دارد چه می‌کند. به قول معروف این‌کاره نیست. حتی نمی‌تواند یک کمدی تجاری نصف و نیمه باشد که بد اجرا شده. باری به هر جهت و بلاتکلیف است چون کارگردانش به ساخت چنین فیلم‌هایی عادت نداشته و قواعد این نوع فیلمسازی را که بیشتر به بسازوبفروشی شبیه است بلد نیست. اما به هر حال فیلم باید اکران می‌شده و هزینه ساختش را درمی‌آورده و سود هم می‌داده به سازندگانش. شاید اگر بحث سود و زیان نبود «ویلای ساحلی» روی پرده نمی‌رفت، اما به قول وایلدر کبیر، فیلم به نمایش درمی‌آید، چه دوستش داشته باشید چه نداشته باشید.

کد خبر 844664 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها کارگردانان سینمای ایران سینمای ایران مجله سینمای ایران