ماجرای زنی که شوهرش را کُشت و اعدام شد
تاریخ انتشار: ۲۵ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۱۱۶۶۱۹
ساعت24 - زنی جوان که شوهرش را با پرتاب چاقو به قتل رسانده بود، پس از طی مراحل قانونی و استیذان رئیس قوه قضائیه به دار مجازات آویخته شد.
زنی جوان که شوهرش را با پرتاب چاقو به قتل رسانده بود، پس از طی مراحل قانونی و استیذان رئیس قوه قضائیه به دار مجازات آویخته شد.
مأموران کلانتری ۱۲۷ نارمک عصر پنجمین روز تیر سال ۹۴ در پی تماس با بازپرس کشیک قتل دادسرای جنایی تهران، از مرگ مرد ۲۶ساله‌ای به نام محمد خبر دادند و گفتند او بر اثر اصابت جسم نوک‌تیز به قلبش و خون‌ریزی شدید جان باخته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در تحقیقات اولیه از همراهان مقتول مشخص شد محمد در جریان درگیری با همسرش مجروح شده است. در ادامه به دستور بازپرس ویژه قتل تهران، جسد به پزشکی قانونی منتقل و همسر او به نام فاطمه بازداشت شد.
فاطمه ۲۱ساله روز بعد از قتل برای بازجویی به شعبه سوم دادسرای جنایی تهران منتقل شد و با قبول اتهامش گفت: پنج سال قبل از طریق دخترخاله‌ام با محمد در شهرستان گنبدکاووس آشنا شدم.
چند ماه بعد از آشنایی، او به من ابراز علاقه کرد و گفت: می‌خواهد با من ازدواج کند. سرانجام با خانواده‌اش به خواستگاری آمد و با هم عقد کردیم.
یک سال اول زندگی‌مان را در استان گلستان گذراندیم تا اینکه محمد گفت: برای پیداکردن کار باید به تهران بیاییم. من هم برای اینکه زندگی‌مان بهتر شود، موافقت کردم و به محله سبلان آمدیم.
همسرم به‌عنوان تحصیل‌دار در یک شرکت مشغول کار شد. اوایل زندگی خوبی داشتیم تا اینکه رفتار محمد تغییر کرد و تماس‌های مشکوکی داشت. یک بار هم که تلفنش طولانی شد، به او اعتراض کردم و با هم درگیر شدیم.
فاطمه ادامه داد: به رفتار شوهرم مشکوک بودم و تصور می‌کردم با زنان دیگری هم ارتباط دارد. موضوع را به خانواده‌اش گفتم و آن‌ها از محمد خواستند دست از این رفتارش بردارد، اما او به نصیحت‌های پدر و مادرش هم گوش نکرد.
زندگی‌مان رو به سردی می‌رفت که فهمیدم باردار هستم. با این وضع او باز هم به ارتباط‌های پنهانی‌اش ادامه می‌داد. سرانجام در دادگاه خانواده دادخواست طلاق دادم. روزی که به دفترخانه رفته بودیم، او قول داد دیگر خیانت نکند. من هم به خاطر آینده فرزندمان، به محمد فرصت دوباره دادم.
زن ۲۱ساله درباره روز حادثه گفت: ظهر جمعه محمد از خانه خارج شد و هرچه با او تماس گرفتم، پاسخ‌گو نبود. بعد هم تلفن همراهش را خاموش کرد.
ساعت پنج بعد از ظهر به خانه بازگشت. از او خواستم اجازه دهد تلفن همراهش را بررسی کنم که مخالفت کرد. بعد هم به طرف من حمله‌ور شد و کتکم زد. خیلی عصبانی بودم و کنترلی بر اعصابم نداشتم.
از آشپزخانه کاردی برداشتم و به سمت او که در حال خارج‌شدن از خانه بود، پرتاب کردم. او همان لحظه برگشت که چاقو به کنار قلبش اصابت کرد. او به سمت درِ خروجی رفت و پس از چند قدم روی زمین افتاد.
با کمک همسایه‌ها شوهرم را به بیمارستان رساندیم، اما دقایقی بعد محمد جان سپرد. من نمی‌خواستم او را بکشم و برای ترساندن همسرم چاقو را به‌سمتش پرتاب کردم که با بدشانسی به قلبش خورد.
در پایان تحقیقات سجاد منافی‌آذر، بازپرس شعبه سوم دادسرای امور جنایی، قرار مجرمیت این متهم را صادر کرد و مدتی بعد این زن در شعبه ۱۰ دادگاه کیفری استان تهران پای میز محاکمه رفت و گفت: باور کنید قصد نداشتم او را بکشم و هنوز هم دوستش دارم. بعد از مرگ شوهرم، نگران دختر یک‌ساله‌ام هستم. امیدوارم خانواده همسرم درک کنند قتل اتفاقی بود و مرا ببخشند تا بتوانم مادر خوبی برای دخترم باشم.
با وجود این، مادر و پدر مقتول درخواست خود مبنی بر قصاص عروس‌شان را تکرار کردند و در نهایت دادگاه حکم قصاص را صادر و شعبه ۳۲ دیوان عالی کشور نیز را حکم را تأیید کرد. در پی آن مراحل قانونی برای اجرای حکم یکی پس از دیگری در دستور کار قرار گرفت و در نهایت این زن هفته گذشته به دار مجازات آویخته شد.
منبع: ساعت24
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۱۱۶۶۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماجرای ورورد فیلمساز مشهور آمریکایی به تهران | من زمان جنگ ویتنام هم به آمریکایی بودنم افتخار می‌کردم اما حالا...| تصاویر
به گزارش همشهری آنلاین، تا پیش از شیوع کرونا و تغییرات مدیریتی در سینما، چند سالی بود که جشنواره فیلم فجر نه فقط در بهمن‌ماه بلکه در اردیبهشت با ساختار و شمایلی متفاوت برگزار می‌شد و میزبان سینماگران و فیلم‌هایی از کشورهای دیگر بود.
جشنواره جهانی فجر با وجود برخی انتقادهایی که در داخل کشور نسبت به آن مطرح می‌شد، جایگاهی پیدا کرده بود که در همان چند دوره‌ی برگزاری چهره‌های بنامی از سینمای دنیا را به ایران کشاند از جمله پل ژوزف شریدر که درست در همین روز چهارم اردیبهشت‌ماه در نشستی خبری در پردیس سینمایی چارسو مقابل خبرنگاران ایرانی نشست.
نقش متفاوت لیلا حاتمی در یک فیلم آمریکایی
شریدر -فیلمنامه‌نویس و کارگردان مشهور امریکایی - که فیلمنامه‌های «راننده تاکسی» و «گاو خشمگین» ساخته مارتین اسکورسیزی را نوشته و در روزهای گذشته فیلم جدیدش با نام «اوه، کانادا» به بخش مسابقه اصلی جشنواره کن راه یافته است، اردیبهشت سال ۱۳۹۸ به جشنواره جهانی فجر در تهران آمد و پس از برگزاری یک کارگاه فیلمنامه نویسی، در یک نشست خبری پاسخگوی سوال اهالی رسانه شد.
او در آن نشست با اشاره به اینکه «در دنیا چند فستیوال هستند که می‌توان جشنواره جهانی فجر را با آن‌ها مقایسه کرد مثل جشنواره تورنتو ولی از ابعاد این جشنواره و تعداد فیلم‌های حاضر در آن شگفت‌زده شدم» درباره آشنایی خود با سینمای ایران گفته بود: «درباره جایگاه سینمای ایران که تردیدی نیست چون جایگاه ویژه‌ای دارد. در ۱۵ سال گذشته (تا سال ۱۳۹۸) سه نهضت ملی سینمای ایران، رومانی و آرژانتین شکل گرفته و همیشه این انتظار می‌رود که در هر جشنواره‌ای از سینمای ایران فیلمی حضور داشته باشد. برای بیشتر ما در غرب، سینمای ایران با کیارستمی شروع شد ولی بعد به فرهادی رسیدیم و حالا هم فیلم‌های دیگری هستند. یکی از دوستان من گادفری چیشایر (منتقد آمریکایی) است که فیلم‌های ایرانی زیادی دیده و کتابی درباره سینمای ایران می‌نویسد و به من فیلم‌های ایرانی پیشنهاد می‌دهد.»
شریدر که سال گذشته در جشنواره فیلم ونیز با دریافت جایزه یک عمر دستاورد هنری تقدر شد، درباره آینده سینما با وجود شبکه‌های مختلف و کمپانی‌هایی مثل نتفلیکس بیان کرده بود: «من فکر می‌کنم در این صد سال هرچه آموختیم خیلی به کارمان نیاید چون همه چیز تغییر کرده، مدت زمان فیلم‌ها عوض شده و اینکه کجا فیلم ببینیم و چگونگی پخش و عرضه، همگی تغییر کرده است. قبلاً فکر می‌کردم در یک مقطع گذار هستیم ولی الان فکر می‌کنم در یک مقطع گذار دائم هستیم. الان دیگر بازار هدف، آمریکایی‌ها نیستند بلکه برای چینی‌ها می‌سازیم.»
وی همچنین با اشاره به رشد روزافزون تکنولوژی گفته بود: «در حالی‌که فیلم‌ها منحصر به کلاس خاصی از فیلم‌سازان بودند، تکنولوژی این مرزها را شکسته و هر کسی می‌تواند فیلم بسازد. پس خبر خوب برای آینده سینما این است که هر کسی می‌تواند فیلم بسازد ولی خبر بد این است که دیگر نمی‌شود امرار معاش کرد.»
شریدر در بخشی دیگر از آن نشست درباره اینکه به نظر می‌رسد شناختش از سینمای ایران بیشتر با فیلمسازانی باشد که به نوعی سیاسی شناخته شده‌اند، بیان کرده بود: «تا جایی که من می‌دانم دو نوع سینما در ایران وجود دارد؛ یکی برای مجامع عمومی است و یکی هم داخلی و من بیشتر فیلم‌هایی را دیده‌ام که بیرون نمایش داشته‌اند، اما فیلم‌هایی را که درباره جنگ بوده چون خارج از کشور چندان نمایشی نداشته مسلماً ندیده‌ام. شما مثل فیلیپین دو سینمای داخلی و خارجی دارید و به همین دلیل دو جشنواره فجر هم دارید. با این حال من هیچ‌کدام از کارگردان‌ها مثل کیارستمی، فرهادی و پناهی را سیاسی نمی‌دانم ولی می‌دانم فیلم‌های سیاسی جذابی می‌شود اینجا ساخت.
این فیلمساز امریکایی در آن مقطع در واکنش به تحریم‌های رییس جمهور وقت ایالات متحده (دونالد ترامپ) علیه ایران و آسیب‌های آن به هنرمندان و سینما با ابراز تأسف از تحریم‌ها اظهار کرده بود: «الان دورانی است که نمی‌شود به امریکایی بودن افتخار کرد، در حالی که من همیشه و حتی زمان جنگ ویتنام به آمریکایی بودنم افتخار می‌کردم. در حال حاضر آنچه پیش آمده به بهانه تغییر رژیم ایران و در واقع برای دستیابی به نفت و منابع طبیعی شما است و این چیزی است که در ۱۰۰ سال گذشته وجود داشته و تأثیر یک هنرمند در مقایسه با ماشین پروپاگاندا خیلی اندک است. به همین دلیل به نظرم این وضعیت بسیار عذاب‌آور است.»
همسر شهید آیت الله سیدمصطفی خمینی دار فانی را وداع گفت