به نقل از «دانا»

آقای انتظامی باید پاسخگو باشد که چرا دستور اکران خانه پدری را داده است

تاریخ انتشار: ۲۵ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۱۱۷۳۴۵

بهمن دان بازیگر سینما و تلویزیون گفت: خانه پدری را بعد از سال ها شنیدم که اکران شد، یک فیلمی بود که به جو جامعه کمک نمی کرد، این فیلم یک مسئله ناموسی را به تصویر می کشید و دادستان هم متوجه شد که وضعیتی مناسبی برای پخش این فیلم نیست و این فیلم به درد جامعه نمی خورد و نباید این فیلم اکران شود.

به گزارش خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ فیلم سینمایی «خانه پدری» به تهیه کنندگی و کارگردانی کیانوش عیاری که در سال 89 ساخته شد و در جشنوراه فیلم فجر سال 92 شرکت کرد ابتدا در سال 93 روی پرده رفت و در همان روز به علت داشتن صحنه های خشونت آمیز توقیف شد و برای بار دوم در آبان سال 98 اکران شد و این بار پس از 5 روز از پرده سینما پایین آورده شد، قرار بود که در این سری از اکران خانه پدری اصلاحاتی که شورای پروانه نمایش برای آن در نظر گرفته است را در فیلم اعمال کند و سپس اکران شود که این اتفاق نیفتاد و همان نسخه اصلی روی پرده رفت و پس از توقیف چند روزه توسط دادستان تهران، این فیلم در 23 آبان برای سومین بار روی پرده رفت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نکته قابل توجه این بار مجوز اکران این فیلم است که توسط اعضای شورای پروانه نمایش صادر نشده بود و حسین انتظامی رئیس سازمان سینمایی این مجوز را برای خانه پدری صادر کرده بود.

بهمن دان بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون در خصوص اکران و توقیف فیلم سینمایی خانه پدری ساخته کیانوش عیاری در گفتگو با خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ گفت: خانه پدری را بعد از سال ها شنیدم که اکران شد، یک فیلمی بود که به جو جامعه کمک نمی کرد، این فیلم یک مسئله ناموسی را به تصویر می کشید و دادستان هم متوجه شد که وضعیتی مناسبی برای پخش این فیلم نیست و این فیلم به درد جامعه نمی خورد و نباید این فیلم اکران شود.

وی افزود: من کاری به اکران یا عدم اکران ندارم اما باید قبول کرد که دوستان اهل فن تشخیص می دهند که این فیلم باید اکران شود یا خیر.

این بازیگر سینما اظهار داشت: در سیستم اداری وقتی که اسم رئیس می آید، رئیس یعنی همه کاره است، در قانون رئیس می تواند همه چیز را وتو کند، معاونت سینمایی وقتی که خودش مستقیما اجازه نمایش یک فیلم را می دهد خودش هم باید جوابگو باشد؛ این که آقای انتظامی باید محاکمه شود حتما دلیل خاص خودش را دارد و باید پاسخگو باشد که چرا دستور اکران این فیلم را داده است.

وی عنوان کرد: در این 3، 4 سال گذشته فیلم های توقیفی که بعضا مشکلات سیاسی هم دارند پشت سر هم اکران می شوند، ما متاسفانه برداشت های شخصی از قانون داریم، این که قانون چه می گوید را متوجه می شویم اما آن کس که از آن برداشت می کند، همانطور که می خواهد برداشت می کند، فیلمی که 5 سال پیش یا 10 سال پیش توقیف شده است، ساختارش در راستای کشور نبوده است و هر دلیل ممکن است داشته باشد ولی این که یک باره تفکرات مدیران سینمایی تغییر می کند برای این است که سلیقه ای به قانون نگاه می کنند.

بازیگر سریال معمای شاه اذعان داشت:اگر آقای x به عنوان معاونت سینمایی بر کرسی می نشیند قانون را اجرا کند مسئله حل می شود، نباید امپراطوری عمل کنند، وقتی که امپراطوری می شود هر طور که بخواهند می توانند نگاه خودشان را اعمال کنند، این ها قانون را هر گونه که خودشان بخواهند تفسیر می کنند.

دان درخصوص ارزیابی خود از عملکرد معاونت سینمایی اظهار داشت: من هنوز از معاونت سینمایی چیزی ندیده ام، در واقع هنوز عملکرد شایان ذکری ندیده ام که بگویم نقطه عطف عملکرد معاونت سینمایی است.

وی خاطرنشان کرد: سینما یک ارتش است، تاثیرگذارترین نوع اثرگذاری در دنیا مسئله فرهنگی و هنری است، از سینما نباید غافل شویم، کسانی که بر راس سینما کار می کنند به عنوان فرماندهان فرهنگی ما دارند کار می کنند، فرماندهان فرهنگی باید بسیار قوی باشند یعنی باید استراتژی درستی داشته باشند، ما باید استراتژی و صادرات فرهنگی در جهان داشته باشیم، صادرات فرهنگی در سایه سینما است، آمریکا هر وقت می خواهد ارتش خود را قدرتمند نشان دهد از سینما بهره می گیرد و با سینما ارتش خود را به صورت اغراق آمیز بزرگ نشان می دهد تا رعب و وحشت به دل جهان بندازند، ما به راحتی می توانیم بر جهان تاثیر بگذاریم.

بهمن دان در پایان گفت: در ایران سینما جدی گرفته نشده است، من از وزارت ارشاد می خواهم نگاه ویژه ای به سینما داشته باشد، ما پتانسیل این را داریم که در جهان تاثیرگذار باشیم، این سینما که در حال حاضر داریم سینما نیست، این فقط برای این است که بگوییم سینمای ما نفس می کشد؛ سینمای ما قابلیت این را دارد که فرهنگ ما را در قالب فیلم ها به دنیا صادر کند.

 

انتهای پیام/

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۱۱۷۳۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

توصیه بیلی وایلدر که به کار کیانوش عیاری در «ویلای ساحلی» می‌آمد

همشهری آنلاین: در جایی از کتاب گفت‌وگوی مشهور بیلی وایلدر و کامرون کرو، وایلدر به کرو می‌گوید: «اگر نمایشنامه‌ای نوشتید و شانس‌تان را در جایی مثل نیوانگلند امتحان کردید و جواب نگرفتید، تمام شب می‌نشینید و آن را بازنویسی می‌کنید و نمایشنامه‌تان را به جای دیگری مثل پیتسبورگ می‌برید و دوباره جواب نمی‌گیرید. بار سوم که جواب نگیرید، دیگر فرقی نمی‌کند که چه کار می‌کنید، باید نمایشنامه را چال ‌کنید و فراموشش ‌کنید. این نمایشنامه هیچ‌وقت شانسی ندارد که در نیویورک روی صحنه برود. اما سینما این‌جوری نیست. مهم نیست که فیلم چقدر بد و بنجل شده. باید تا آخرین دلار بچلانیدش. فیلم باید اکران شود! آن‌هم برای تمام دنیا! پس فیلم به نمایش درمی‌آید، چه دوستش داشته باشید چه نداشته باشید. شرمندگی‌اش تا ابد باقی می‌ماند.»

این حرف از آن روشن‌بینی‌های پیرمرد است که در کمال سادگی و واقع‌بینی یکی از ویژگی‌های بی‌رحم سینما را توضیح می‌دهد. در تئاتر فرصت دارید که اشتباه شب قبل را شب بعد اصلاح کنید. دیالوگی را که بی‌مزه است، حذف کنید. کمی زودتر یا دیرتر واکنش نشان دهید. اصلا کل نمایشنامه را برای اجراهای بعدی بازنویسی کنید تا بهتر جواب بگیرید. ولی در سینما از این خبرها نیست. کارگردان باهوش و باتجربه وسط فیلمبرداری می‌فهمد که یخ کارش می‌گیرد یا نه و تماشاگر چه واکنشی به فیلم خواهد داشت. اگر کار بد پیش رفته باشد، شاید بتواند چیزهای جزئی‌ای را اصلاح کند و تغییرات محدودی به وجود آورد، اما واقعیت این است که در کل کار زیادی از دستش ساخته نیست. نماهای گرفته‌شده را نمی‌شود دور ریخت. باید همان‌ها را در تدوین نهایی استفاده کند. بالای هر ثانیه پول زیادی خرج شده و نمی‌شود همه نماهایی را که کارگردان دوست ندارد دوباره گرفت. فیلم ساختن مثل گیر افتادن در رابطه بدی است که خلاص شدن از آن خیلی مکافات دارد. یکی از طرفین می‌خواهد از این رابطه خارج شود، اما طرف دیگر به این راحتی‌ها ول‌کن قضیه نیست. حتی شاید بشود فیلمسازی را به مسابقه فوتبالی تشبیه کرد که تیم بازنده می‌خواهد سوت پایان بازی زودتر زده شود، اما باید تا آخرین ثانیه‌های وقت تلف‌شده بازی کند و بعد از بازی هم با تبعات باختش روبه‌رو شود.

حالا این وضعیت درباره «ویلای ساحلی» کیانوش عیاری صدق می‌کند. نسخه اکران آنلاین فیلم، حتی در قاب کوچک تلویزیون هم، کاملا دافعه‌برانگیز است. هیچ نشانی از تبحر و ذوق و شناخت کارگردانی مثل عیاری در آن نیست. فیلمی ملالت‌بار و خسته‌کننده که خیلی زور می‌زند بامزه باشد، اما کاملا مشخص است که کارگردان نمی‌داند دارد چه می‌کند. به قول معروف این‌کاره نیست. حتی نمی‌تواند یک کمدی تجاری نصف و نیمه باشد که بد اجرا شده. باری به هر جهت و بلاتکلیف است چون کارگردانش به ساخت چنین فیلم‌هایی عادت نداشته و قواعد این نوع فیلمسازی را که بیشتر به بسازوبفروشی شبیه است بلد نیست. اما به هر حال فیلم باید اکران می‌شده و هزینه ساختش را درمی‌آورده و سود هم می‌داده به سازندگانش. شاید اگر بحث سود و زیان نبود «ویلای ساحلی» روی پرده نمی‌رفت، اما به قول وایلدر کبیر، فیلم به نمایش درمی‌آید، چه دوستش داشته باشید چه نداشته باشید.

کد خبر 844664 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها کارگردانان سینمای ایران سینمای ایران مجله سینمای ایران