به نقل از «ناطقان»

علایم و درمان تبخال تناسلی

تاریخ انتشار: ۱۰ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۳۱۰۳۴۶

تبخال دستگاه تناسلی یک عفونت شایع جنسی است که در اثر ویروس تبخال سیمپلکس (HSV) ایجاد می شود. تماس جنسی راه اصلی شیوع ویروس است. بعد از عفونت اولیه ، ویروس در بدن شما خفته است و می تواند چندین بار در سال فعال شود.
ناطقان: تبخال تناسلی می تواند باعث درد، خارش و زخم در ناحیه تناسلی شما شود. اما ممکن است شما هیچ علامت یا علائمی از تبخال تناسلی نداشته باشید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در صورت آلوده شدن ، می توانید مسری باشید حتی اگر زخم قابل مشاهده ای نداشته باشید.

هیچ درمانی برای تبخال تناسلی وجود ندارد ، اما داروها می توانند علائم را کاهش داده و خطر ابتلا به دیگران را کاهش دهند. کاندوم همچنین می تواند به جلوگیری از شیوع عفونت تبخال دستگاه تناسلی کمک کند.



علایم تبخال تناسلی :

بیشتر مبتلایان به HSV نمی دانند که این بیماری را دارند زیرا هیچ علامت و نشانه ای ندارند یا به دلیلی علائم و نشانه های آنها بسیار خفیف است.

در صورت وجود تبخال تناسلی ، علائم ممکن است حدود دو تا 12 روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس شروع شود. اگر علائم تبخال تناسلی را تجربه کرده اید ، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

درد یا خارش: ممکن است تا زمانی که عفونت پاک شود ، درد و حساسیت را در ناحیه تناسلی خود تجربه کنید.

برجستگی های قرمز کوچک یا تاول های سفید ریز: این موارد ممکن است چند روز تا چند هفته پس از عفونت ظاهر شود.

زخم ها : تاول های کوچک در ناحیه تناسلی و مقعد بر روی باسن یا در بالای ران ها، این تاول ها ممکن است در طی یک یا دو روز بترکند و زخم های کوچک و قرمز رنگی را برجای بگذارند که می توانند بسیار دردناک باشند. درد در هنگام ادرار کردن که ناشی از ریختن ادرار بر روی زخم ها است.

 

در حین شیوع اولیه ، ممکن است علائم و نشانه هایی مانند آنفلوانزا، گره های لنفاوی متورم در کشاله ران ، سردرد ، درد عضلانی و تب داشته باشید.


تفاوت در محل علائم:

زخم ها می تواند در جایی ظاهر شوند که عفونت وارد بدن شما شود. می توانید عفونت را با لمس یک تبخال و سپس مالش یا خراش دادن قسمت دیگری از بدن ، از جمله چشمان خود پخش کنید.

زنان و مردان می توانند زخمهایی در این زمینه ایجاد کنند:

ران ها

مقعد

دهان

اوره (لوله ای که اجازه می دهد ادرار از مثانه به بیرون تخلیه شود)

 

در زنان همچنین می توانند زخمها در :

ناحیه واژن

دستگاه تناسلی خارجی

دهانه رحم

 

در مردان همچنین می توانند زخمها در:

آلت تناسلی مرد

اسکروتوم  ایجاد شوند.

 

امکان بازگشت تبخال تناسلی وجود دارد:

تبخال تناسلی برای هر فرد متفاوت است. علائم و نشانه ها ممکن است بعد از سالها عود کند. برخی از افراد هر سال تبخال تناسلی را تجربه می کنند. با این حال ، برای بسیاری از افراد ، با گذشت زمان شیوع تبخال تناسلی کمتر است.

 

در طول عود ، کمی قبل از ظاهر شدن زخمها ، ممکن است احساس کنید:

جایی که عفونت برای اولین بار وارد بدن شما شد ، سوزش ، سوزن سوزن شدن و خارش دارد

درد در قسمت تحتانی کمر ، باسن و پاها


چه زمانی به پزشک مراجعه کنید:

اگر گمان می کنید تبخال تناسلی - یا هرگونه عفونت جنسی دیگر دارید - به پزشک مراجعه کنید.


علل هرپس تناسلی :

دو نوع عفونت ویروس هرپس سیمپلکس می تواند باعث تبخال دستگاه تناسلی شود:

HSV-1 این نوعی است که معمولاً باعث ایجاد سرماخوردگی یا تاول های در اطراف دهان می شود. HSV-1 اغلب از طریق تماس پوست به پوست پخش می شود ، اگرچه ممکن است در طول رابطه جنسی دهانی به ناحیه تناسلی شما منتقل شود. عودهای مکرر نسبت به عفونت HSV-2 بسیار کمتر است.

 
HSV-2 نوعی است که معمولاً باعث تبخال دستگاه تناسلی می شود. ویروس از طریق تماس جنسی و تماس پوستی به پوست گسترش می یابد. HSV-2 بسیار متداول است و بسیار مسری است.


از آنجا که ویروس به سرعت در خارج از بدن می میرد ، ابتلا به این عفونت از طریق تماس با توالت ، حوله یا اشیاء دیگر که توسط فرد آلوده استفاده می شود تقریبا غیرممکن است.

 

عوامل خطر :

زنان بیشتر از مردان به تبخال دستگاه تناسلی مبتلا هستند. ویروس از نظر جنسی راحت تر از زنان به مردان منتقل می شود.

دارای چندین شریک جنسی باشید. هر شریک جنسی اضافی خطر ابتلا به ویروس که باعث تبخال تناسلی می شود را افزایش می دهد.

 
عوارض مرتبط با تبخال تناسلی:

عوارض مرتبط با تبخال تناسلی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

سایر عفونتهای مقاربتی: ابتلا به زخم های دستگاه تناسلی خطر انتقال و یا منقبض شدن سایر عفونت های مقاربتی از جمله ایدز را افزایش می دهد.

 
عفونت نوزاد: نوزادان متولد شده از مادران آلوده می توانند در طی فرآیند زایمان در معرض ویروس قرار بگیرند. این ممکن است منجر به آسیب مغزی ، نابینایی یا مرگ برای نوزاد شود.

 
مشکلات مثانه: در بعضی موارد ، زخم های مرتبط با تبخال تناسلی می توانند باعث ایجاد التهاب در اطراف لوله شوند که ادرار را از مثانه شما به خارج (مجرای ادرار) منتقل می کند. تورم می تواند مجرای ادرار را برای چند روز ببندد و نیاز به قرار دادن سوند برای تخلیه مثانه شما شود.


مننژیت در موارد نادر : عفونت HSV منجر به التهاب غشاها و مایع مغزی نخاعی اطراف مغز و نخاع شما می شود.

 
التهاب رکتال (پروکتیت): تبخال دستگاه تناسلی می تواند منجر به التهاب آستر راست روده بخصوص در مردانی شود که با مردان رابطه جنسی دارند.

 
جلوگیری از تبخال تناسلی :

پیشنهادات برای پیشگیری از تبخال تناسلی همان مواردی است که برای جلوگیری از سایر عفونت های مقاربتی انجام می شود:

از فعالیت جنسی خودداری کنید یا تماس جنسی را فقط به شخصی که عاری از عفونت است محدود کنید.

در طول هر تماس جنسی از کاندوم لاتکس استفاده کنید.


اقدامات احتیاطی دوران بارداری :

اگر باردار هستید و می دانید که تبخال دستگاه تناسلی دارید ، به پزشک خود بگویید. اگر فکر می کنید ممکن است تبخال دستگاه تناسلی داشته باشید ، از پزشک بخواهید که برای شما آزمایش انجام دهد.

پزشک ممکن است توصیه کند که در اواخر بارداری داروهای ضد ویروسی تبخال را شروع کنید تا سعی کنید از شیوع آن در زمان زایمان جلوگیری کنید. اگر هنگام زایمان بیماری شیوع دارد ، پزشک احتمالاً برای کاهش خطر انتقال ویروس به کودک خود سزارین را پیشنهاد می کند.

 

درمان تبخال تناسلی :

هیچ درمانی برای تبخال تناسلی وجود ندارد. درمان با داروهای ضد ویروسی بدون نسخه ممکن است:

در هنگام شیوع اولیه ، زخمها را زودتر درمان کنید.

شدت و مدت زمان علائم را در شیوع مکرر کاهش دهید.

دفعات عود را کاهش دهید.

احتمال انتقال ویروس تبخال به دیگری را به حداقل برسانید.

 

داروهای ضد ویروسی که برای تبخال دستگاه تناسلی استفاده می شود عبارتند از:

Acyclovir (Zovirax)

والاسیکلوویر (Valtrex)

پزشک ممکن است توصیه کند که دارو را تنها هنگامی مصرف کنید که علائم شیوع آن وجود داشته باشد یا روزانه یک داروی خاص مصرف کنید ، حتی اگر علامتی از شیوع آن نداشته باشید. این داروها معمولاً عوارض جانبی کمی دارند.

 

 منبع:بیتوته
برچسب ها: تبخال ، زنان ، هرپس ، ناطقان

منبع: ناطقان

کلیدواژه: تبخال زنان هرپس ناطقان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۳۱۰۳۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سندرم درس (DRESS) چیست؟ / چرا ایجاد می شود، چگونه درمان می شود و عوارض ماندگار آن چیست؟

عصر ایران- بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع داروها به شمار می رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری های خونی و درگیری اندام های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی داروها رخ می دهد. علائم ممکن است هفته‌ ها پس از شروع داروی مشکل‌ زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع داروهای مشکوک و استفاده از داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم درس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می شود، یک واکنش شدید به تعدادی از داروهای تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع 4 طبقه بندی می کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام ها را تحت تاثیر قرار می دهد و میزان مرگ و میر آن تا 10٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از 1 در هر 1000 تا 1 در هر 10000 نفر پس از قرار گرفتن در معرض داروهای محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف 2 تا 6 هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می دهد و باعث ایجاد ویژگی های مشخص و در عین حال متغیری می شود که بر پوست و اندام های متعدد تاثیر می گذارند.

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می دهد که شامل فعال شدن سلول های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین ها است. با استناد به مقاله ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، داروهای رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- داروهای ضد تشنج

- داروهای ضد ویروس

- آنتی بیوتیک ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده های خلق و خو و داروهای ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی داروها

- فعال شدن مجدد برخی ویروس ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی 6 (HHV6)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

- التهاب اندام های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌ تواند با علائم‌ مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌ های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است. به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیارهای زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از 38 درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه ‌ای از معیارها را پیشنهاد کرده ‌اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال‌ سازی مجدد HHV6 هم می شود.

درمان

تشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌ روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می شود. گزینه های مطرح می توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئیدهای سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال 2014 که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئیدهای سیستمیک می توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال 2018 مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئیدهای خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می شود.

سایر درمان‌ های موثر عبارت اند از:

- سرکوب‌ کننده‌ های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئیدهای موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

- پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامدهای طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال 2015 نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال 2017، بیماری های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه ‌ای در سال 2013 نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته ‌اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌ های عفونی مانند هرپس و ذات‌ الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه مندان قرار گرفته اند.

کانال عصر ایران در تلگرام