گرامی‌داشت فروپاشی سنت‌ها از سوی نسل‌هایی از زنان مکزیک با «مثل آب برای شکلات»
تاریخ انتشار: ۲۵ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۵۲۷۷۷۱
لائورا اسکیبل یا لورا اسکوئیول نویسندهٔ مکزیکی است که نقش به سزایی در ادبیات آمریکای لاتین ایفا کرده‌است، او در سالهای ۱۹۷۹ و ۱۹۸۰، برای سریال‌های فرهنگی کودکان برای تلویزیون مکزیک می‌نوشت. «مثل آب برای شکلات» مطرح‌ترین اثر اسکیبل است و در سال ۱۹۹۲، از روی کتاب «مثل آب برای شکلات» فیلمی با همین نام توسط آلفونسو آرائو ساخته شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، رمان «مثل آب برای شکلات» نوشته لورا اسکوئیول نویسندهٔ مکزیکی که نقشی اثرگذار در ادبیات آمریکای لاتین ایفا کرده است. رمان «مثل آب برای شکلات» در سال ۱۹۸۹ نوشته شد و سه سال بعد فیلمی بر اساس آن ساخته شده است.
«مثل آب برای شکلات» داستان زندگی زنان نسل‌های گذشتهٔ مکزیک است که به سبک رئالیسم جادویی و با زبان خانگی و فُرم زنانه نگارش شده‌است.
این کتاب 12 فصل دارد و هر فصل از این کتاب با دستور آشپزی جالبی شروع شده و به موضوع آن فصل مرتبط می‌شود. “تیتا” شخصیت اصلی رمان “مثل آب برای شکلات” است. او به هنگام به دنیا آمدنش پدرش را از دست داده و به دلایلی به همراه یکی از خدمتکاران در آشپزخانه بزرگ شده است. تیتا آشپز ماهری است. او مدام در گوشه‌‌ی آشپزخانه پخت و پز می‌کند اما همه چیز را به دقت نظاره می‌کند.
«مثل آب برای شکلات» در همان روزهای ابتدایی انتشارش با بازخوردهای مثبت بسیار مواجه شد و منتقدان و نشریه‌های بسیاری به تحسین این رمان پرداختند.
واشینگتن پست: «این رمان ممتاز و پرشور و حال، گرامی‌داشت فروپاشی سنت‌ها از سوی نسل‌هایی از زنان مکزیک است.»
بوستون کلاب: «مثل آب برای شکلات به طرزی فریبنده ساده و به طرز ساده‌ای اعجاب‌انگیز است. داستانی از عشق، احساس، جنگ … وغبار روبی از آن بخش از تاریخ مکزیک است که به زنان تعلق دارد.»
شیکاگو تریبون: «رمانی ممتاز و مفرح، جذاب و رؤیایی، و بی‌اندازه احساساتی … «مثل آب برای شکلات» اثری خلاق، سازنده، شیطنت‌آمیز، و نمایشی هیجان‌انگیز است.»
صفحه‌ی اول رمان:
پیاز را ریز خرد می کنیم. برای اینکه به وقت خرد کردن آن اشکتان سرازیر نشود (که خیلی هم ناجور است!)توصیه می کنم یک تکه از آن را بگذارید روی سرتان، بدیش این است که هنوز دست به کار نشده، چشمه اشک می جوشد و راه می افتد و دیگر هیچ چیز جلو دارش نیست. نمی دانم این گرفتاری برای شما پیش آمده است یا نه. اما من یکی باید اعتراف کنم که بارها این بلا سرم آمده. ماما می گفت علتش حساسیت شدید من به پیاز است. مثل خاله بزرگم تیتا.
تیتا چنان حساسیتی به پیاز داشت که نقل می کنند هر وقت در هر جای خانه پیاز خرد می کردند، او شروع می کرد به های های گریه کردن؛ حتی وقتی هنوز توی شکم مادر مادربزرگم بود، صدای ونگ ونگ گریه اش چنان به هوا می رفت که حتی ناچا آشپز نیمه کر هم صدایش را می شنید. و بالاخره یکی از این دفعه ها های های زاری تینا چنان بالا گرفت که به تولد زود رسش انجامید و پیش از آن که مادرِ مادربزرگم بتواند دست و پایش را جمع کند یا چیزی بگوید و یا حتی آه و ناله ای سر دهد،
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: آمریکای لاتین ادبیات تلویزیون زنان مکزیک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۵۲۷۷۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ورود «مسافر و مهتاب» با «فرقه خودبینان» به کتابفروشی‌ها
به گزارش خبرنگار مهر، دو رمان «مسافر و مهتاب» نوشته آنتال صرب و «فرقه خودبینان» اثر اریک امانوئل اشمیت به‌تازگی با ترجمه فرناز حائری و سیامند زندی توسط نشر نو منتشر و راهی بازار نشر شده‌اند.
ترجمه «مسافر و مهتاب» براساس نسخه چاپ‌شده از آن توسط انتشارات پوشکین در لندن است که سال ۲۰۱۴ چاپ شده است. این‌کتاب برای اولین‌بار سال ۱۹۳۷ در بوداپست به چاپ رسید.
آنتال صرب نویسنده این‌کتاب متولد ۱۹۰۱ و درگذشته به سال ۱۹۴۵، نویسنده پرکار مجارستانی اما کمترشناخته شده در ایران است. او از انگلیسی، فرانسه و ایتالیایی ترجمه کرده و مقالات مختلفی هم درباره ادبیات و نویسندگان اروپا در کارنامه دارد. او در ۳۲ سالگی رییس فرهنگستان ادب مجارستان بود. همچنین استاد ادبیات دانشگاه سگد بود و چندین رمان منتشر کرد که «مسافر و مهتاب» یکی از مهمترین آن‌هاست. او سال ۱۹۴۱ تاریخ ادبیات جهان را نوشت. پس از آن هم کتاب تئوری رمان و تاریخ ادبیات مجارستان را تحریر کرد.
درباره سرنوشت این‌نویسنده گفته می‌شود در سال ۱۹۴۴ به اردوگاه کار اجباری نازی‌ها فرستاده شد و پیش از پایان جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ در اردوگاه کشته و در گوری دسته‌جمعی به خاک سپرده شد.
رمان «مسافر و مهتاب» با سفر ماه‌عسل یک‌زوج به ایتالیا شروع می‌شود. با ورود زن و شوهر به ونیز، گذشته جان می‌گیرد و خاطرات نوجوانی و شروشور دوستان پیش چشم می‌آید. دیدن کوچه‌های قدیمی و مناظر ونیز باعث تحولات روحی و روانی را شکل می‌دهند. به این‌ترتیب «مسافر و مهتاب» کشاکش گذشته و اکنون و نوسانات روحی و عاطفی زن و شوهر سفرکرده به ونیز است.
رمان پیش‌رو ۴ بخش دارد که به‌ترتیب عبارت‌اند از: «ماه عسل»، «فراری»، «رُم» و «دروازه‌های جهنم».
در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:
بعد در درگاهی گوتیک کشیشی ظاهر شد. با چهره‌ای رنگ‌پریده به رنگ عاج و با نگاهی غمگین و ناراحت سر بالا کرد و به آسمان چشم دوخت. بعد سرش را به یک‌طرف چرخاند و با حرکتی نرم و غیرقابل وصف به شیوه کهن دست بر هم گذاشت.
میهای بلافاصله به طرفش نشتافت. هرچه نباشد حالا یک‌کشیش بود، راهبی رنگ‌پریده و جدی در حال اجرای وظایف دینی ... نه، نمی‌شد مثل یک‌بچه‌محصل، مثل یک‌پسربچه با سرعت به طرفش برود...
حاملان تابوت راهی شدند و با فاصله اندکی کشیش و تشییع‌کنندگان پشت سرشان حرکت کردند. میهای هم به انتهای آن صف پیوست و کلاه به دست با قدم‌های آهسته به طرف کمپوزنتو رفت که بر دامن کوه و در ارتفاعی بالاتر واقع بود. چنان قلبش تندتند می‌زد که مجبور می‌شد هرچند قدم یک‌بار توقف و نفسی تازه کند. بعد از این‌همه سال که راه‌هایشان به‌کلی از هم جدا افتاد بود اصلا حرفی برای گفتن داشتند؟
این‌کتاب با ۲۹۴ صفحه، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۲۲۰ هزار تومان منتشر شده است.
ترجمه «فرقه خودبینان» نیز براساس نسخه فرانسوی منتشرشده سال ۱۹۹۴ انتشارات آلبین میشل در پاریس انجام شده است.
نویسنده این‌کتاب به‌خلاف «مسافر و مهتاب» در ایران و بین اهالی ادبیات، تئاتر و سینما شناخته شده است. اریک امانوئل اشمیت، نویسنده فرانسوی به‌واسطه آثاری چون «موسیو ابراهیم و گل‌های قرآن» یا «خرده جنایت‌های زن و شوهری» نامی غریب و ناشناخته نیست.
امانوئل اشمیت در این‌کتاب، نثری دارد که در فرازهایی شاعرانه و در فرازهای دیگر قصه‌گوست. تلفیق ادبیات و فلسفه هم مانند دیگر آثارش در این‌داستان به چشم می‌آید. طرح قصه نیز درباره پژوهشگری خسته و دلزده است که دیگر حوصله تحقیق و فیش‌برداری ندارد و به‌طور ناگهانی در کتابخانه ملی پاریس به ردپایی از یک‌متفکر ناشناخته برمی‌خورد. نام متفکر مرموز از قرن هجدهم به بعد، به‌طرز عجیب و سوءظن‌برانگیزی پنهان مانده و همین‌مساله، کنجکاوی قهرمان قصه را تحریک می‌کند.
در ادامه داستان، شخصیت اصلی در کار جستجو در اسناد و کتاب‌ها تا جایی پیش می‌رود که مرز واقعیت و خیال محو می‌شود و ملال تحقیق دانشگاهی جای خود را به هیجان تحقیقات پلیسی می‌دهد...
در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:
با وجود این، سرنخی در این داستان بود. این آمِده شامپولیون، گاسپار لانگنهارت را از کجا کشف کرده بود؟ از خودش که در نیاورده بود. اگر که مقیم هاور بوده، یعنی اینکه حتما از راه‌هایی متفاوت با راه‌هایی که من پیش گرفته‌ام، چیزهایی درباره موجودیت گاسپار شنیده است. آیا گاسپار واقعا به قصد ادامه زندگی تا آخر عمر به سرزمین اجدادی‌اش بازگشته بوده است؟ اگر این‌طور بوده، همین‌نکته می‌تواند روشنگر این باشد که احتمالا شامپولیون به‌طور اتفاقی داستان‌هایی از نوادگانِ او شنیده، یا اینکه حتی به بایگانی‌های خانوادگی آنان دسترسی یافته است. شاید این‌اسناد هنوز هم اینجا باشند، یا مثلا در اختیار وارثِ خانواده؟
این احتمال در لحظه خشم را از وجودم زدود و بار دیگر احساسِ سرزندگی کردم.
این‌کتاب با ۱۳۳ صفحه، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۱۰۰ هزار تومان چاپ شده است.
کد خبر 6086878
محکومیت بدوی توماج صالحی به اعدام