سریالی سرزنده! / «از سرنوشت» بیننده دارد چون بدون زیاده‌گویی دم از روایتگری می‌زند
تاریخ انتشار: ۲۸ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۵۵۴۷۱۴
«از سرنوشت» بیننده دارد چون دم از روایتگری می‌زند و نوشته زیاده‌گویی هم ندارد یعنی در حد خود سریال، تعریف و روایت می‌شود؛ به قولی زیادی به در و دیوار نمی‌زند.
گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا- فصل اول سریال «از سرنوشت» چهارشنبه شب به اتمام رسید تا از شنبه شب فصل دوم آن روی آنتن شبکه دو برود. به همین بهانه سراغ این مجموعه رفته و سعی کردیم دریابیم علت استقبال مخاطب از آن چه بوده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سریال‌های داستانی و خصوصا خانوادگی، مخاطب عام و همیشگی خودش را دارد؛ یعنی همه جور مخاطبی را می‌تواند دور خود جمع کند. سریال‌هایی که از جنس درام هستند و به هر شکلی نیز گریزی به موضوعات اجتماعی می‌زنند، دوچندان قابلیت درگیر کردن مخاطبانشان را هم دارند.
«از سرنوشت» سریال این روزهای شبکه دو سیما این چنین قصه‌ای را کلید زده و قصه‌ای نسبتا خوش‌نوشت را لااقل تا به الان، به تصویر درآورده که در عین حال صاحب امتیازاتی است؛ یعنی ماجرایی رقیق از کودکانی که پرورشگاهی‌اند و خود موجد درگیر کردن احساسات بیننده هستند. همین فعل و انفعالات نیز خوراکی برای همراهی بیننده ایرانی است که این اتمسفر داستانی را همواره می‌پسندد.
برگ برنده‌اش نیز دست گذاشتن روی داستانی است که از یک تلخی؛ می‌تواند ایجاد کشش و گره کند و معماگونه روایت شود. برای همین نیز قرار است در سه فاز مختلف و تعدد قسمت‌های بالا ساخته در قاب سیما گنجانده شود. این مجموعه نمایشی مخاطبش را گیر آورده و به قولی او را اسیر داستانک‌های خود می‌کند.
در همین چند قسمت و با اتمام فاز اول هم می‌توان حدس زد که «از سرنوشت» قصه خوبی دارد. بازیگرانش علی‌الخصوص چند نوجوان قصه نیز بازی‌های ایده‌آلی دارند که می‌توانند کم‌کم جای پایشان را در بازیگری و این رده سنی باز کنند. از علیرضا استادی همیشه تکراری تا پوریا پورسرخ یکنواخت و غیره البته انتظار خاصی بر جدیت در بازی‌ها نمی‌توان داشت و خب در کنار قصه اصلی، وجود دارند و بار ماجرای سریال را به دوش می‌کشند.
این سریال با محوریت قصه‌ای گنگ، تکه تکه به مخاطبش اطلاعات می‌دهد و دست به روایتگری می‌زند. محمدرضا خردمندان که ساخت فاز اول را برعهده داشت، کارگردانی مقبولی در سریال از خود نشان داد و توانست از بازیگران اصلی ماجرا که خود بچه‌ها هستند، بازی‌های قابل تأملی بگیرد و روایت دلنشینی به خورد بیننده بدهد.
البته داستان «ازسرنوشت» ابتدائا به شکل جالب‌تری آغاز شد و کم‌کم کمی از شور و هیجان ابتدایی افتاد و تا حدودی دچار کسالت شده است؛ هرچند سریال در سه فاز و چند مقطع دست به روایتگری می‌زند و سراغ شخصیت‌ها می‌رود. این نکته را نیز دقت کنیم قصه‌ها وقتی به دست دو کارگردان متختلف بیفتد، ممکن است از فرم یکدست خود بیفتد. با این حال سریال تا به الان سرپاست و با توجه به فضای داستانی خانواده‌محوری که دارد، همچنان زنده پیش می‌رود.
«از سرنوشت» بیننده دارد چون دم از روایتگری می‌زند و نوشته زیاده‌گویی هم ندارد یعنی در حد خود سریال، تعریف و روایت می‌شود؛ به قولی زیادی به در و دیوار نمی‌زند. گرچه می‌توانست با این همه بازیگر و خرده داستانک‌هایی که حول رگ اصلی ماجرا جمع کرده، باکشش بیشتر جلو برود و بقیه این روایت‌هایی جزئی را بال و پری مضاعف‍‌تر بدهد تا نشود احیانا مبدل به کارکترها و قصه‌هایی صرفا حاشیه‌ای که یکباره رها شوند و مخاطب را در حسرتش وا بگذارد.
بچه‌ها هر از گاهی در قالب مردانگی می‌روند که این نیز چندان موجه جلوه نمی‌کرد و البته این آسیب از نشناختن کودک است و مخاطبانی از این دست که دنیای خودشان را دارند. گل‌درشت و توی ذوق‌زننده هم نبودند اما به هرحال ضعفی بود که در سری نخست یه چشم آمد و در فازهای بعدی خود به خود کنار می‌رود.
«از سرنوشت» اما درحد سریالی که بیننده را درگیر و مجذوب کند، به درستی در قاب دوربین نشسته و تا به اکنون سرپاست. با این تفاسیر هم می‌شود گفت در فاز اول نمره خوبی از بینندهاش می‌گیرد اما باید دید با تغییر کارگردان و برخی بازیگران سری اول، با سریالی همچنان سر زنده و پویا مواجه خواهیم بود یا خیر؟
انتهای پیام/4139/
منبع: آنا
کلیدواژه: شبکه دو پوریا پورسرخ از سرنوشت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۵۵۴۷۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شرق: هیبت اسرائیل در حماسه حمله ایران فرو ریخت
پیش‌فرض‌های اسرائیل مبنی بر این که ایران در «بن‌بست ترس» افتاده و حمله نمی‌کند و اینکه گنبد آهنین نفوذناپذیر است و هراس اسرائیلی را می‌کاهد، با پاسخ موشکی ایران فرو ریخت.
به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: روزنامه شرق نوشت: تحلیل پاسخ موشکی ایران به اسرائیل از منظر «تئوری ترس و تصمیم» آموزنده است. «گذر از آستانه ترس» مهم‌ترین جنبه مواجهه ایران و اسرائیل بود. ترس، بن‌بستی روانی است و گیر افتادن در آن، گام اول و آخر شکست است. این ترس‌ها هستند که با هم می‌جنگند؛ در فضای «پیشاجنگ» آنکه بترسد، می‌بازد. البته هراس از گسترش درگیری حکیمانه است و «آستانه ترس» و «آستانه غرور» نباید یکی شود. اکنون این اسرائیل است که پشت خط ترس ایستاده است. حتی اگر عملیاتی هم در ایران انجام دهد، باز هم کار از کار گذشته است. فرمول ساده است. تاکنون دو پیش‌فرض وجود داشت که هر دو به هم ریخت: یکی اینکه ایران در «بن‌بست ترس» افتاده و حمله نمی‌کند و دوم اینکه گنبد آهنین (با همه هزینه‌هایی که برایش انجام شده) نفوذناپذیر است و هراس اسرائیلی را می‌کاهد؛ اما پاسخ ایران از نظر روش، معنی‌دار بود. هم زد و هم نشان داد که جنگ نمی‌خواهد. «نه از بهر پیکار پتیاره (زشتی) کرد». نفوذ هر تعداد موشک از گنبد آهنین می‌تواند هم برای اسرائیل و هم برای شرکای غربی فاجعه‌بار باشد.
اولاً مشکل اسرائیل این است که به لحاظ سرزمینی بسیار کوچک است و ثانیاً هیمنه به‌هم می‌ریزد. پاسخ ایران از جنبه‌های نظامی، تخریبی یا کشتاری موضوعیت نداشت؛ اما از نظر روانی یک مانور رسانه‌ای-نظامی بود. گویی نمادهایی از گذشته دور تاریخ ایران را نظاره می‌کنید. این تصویرسازی «ایرانی» را مرور کنید: به همه اعلام می‌کنید که کناره‌گیرید، راه بگشایید، هین که می‌آیم، آسمان را «کلییر» کنید، رزمایشی از رژه هوائی راه می‌اندازید، پیشاپیش پهپادها را مانند لشکر پیاده هوائی با هیمنه می‌فرستید؛ سپس موشک‌ها را فرود می‌آورید. بزمی حماسی می‌آرایید و آن را در پیکره تصویری سینمایی و مهیج کارگردانی می‌کنید. گویی ناخودآگاه عناصری از تاریخ ایران را برآورده‌اید: «یکی تخت پیروزه بر پشت پیل/ نهادند و شد روی گیتی چو نیل». وزیر خارجه انگلیس در گفتاری ناخواسته و در برابر پرسشی ناگهانی از همین لشکرکشی پرهیمنه برآشفت. گویی می‌خواست بگوید که ایران حق ندارد که در مقابل چشمان ما این‌چنین عرض‌اندام کند. در انگاره، جنگ‌های دو هزار سال پیش ایران و روم یا مواجهه هزار سال پیش سلجوقیان ایرانی در جنگ‌های صلیبی از پیش چشم او گذر می‌کرد.
برخلاف تصور ما ایرانیان، متأسفانه چنین تصوراتی در روان تاریخی شمار درخور توجهی از غربیان حاضر است. در نظام آموزشی و پرورشی ما آن جنگ‌ها بروزی جدی ندارد؛ اما برای بسیاری از آنان زنده است. مقاله‌های مشهور هانتینگتون و فوکویاما همین را در مقیاسی کلان صورت‌بندی نظری کرده‌اند. به همین شکل گونه‌ای از نژادپرستی فرهنگی که نسل‌کشی در غزه را توجیه می‌کند، در میان قدرت‌های برتر غربی وجود دارد، تا جایی که حتی فیلسوفانی مانند هابرماس هم در این معرکه حیثیتی رسوا شدند.
شرق در ادامه می‌افزاید: بسیاری از مردم حتی آنان که منتقد یا حتی مخالف بوده‌اند، در وجدان خویش برای بازدارندگی اسرائیل احساس غرور می‌کنند. قدرت‌نمایی مشروع و حکیمانه قدرت گفتمانی پدید می‌آورد. مردمان، چنین قدرت‌نمایی را محترم می‌شمارند و به احترام کلاه از سر برمی‌دارند. نقدهای خبرنگاران و روشنفکران از اسرائیل و ادبیات مفتخرانه آنان، گواه همین مدعاست. اکنون فرصت بازسازی روابط انسانی و ملی است
این روزنامه در پایان نوشت: مخالفان باید یاد بگیرند که آنجا که شایسته است، از اقدامات درست و هوشمندانه جمهوری اسلامی حمایتی صادقانه داشته باشند. اینکه سخنگوی اسرائیل بشوند و خنثی‌سازی ۹۹درصدی پرتاب‌های ایران را (که غیرواقعی است) به رخ بکشند، دشمنی را بیشتر می‌کند و این‌گونه تعبیر می‌شود که به دلیل مخالفت با حکومت از آن سوی بام به دره بی‌انصافی سقوط کرده‌اند. در چنین شرایطی چگونه انتظار دارید که با شما از سر خصومت یا بی‌انصافی متقابل برنیایند؟ اسیر جو روانیِ مخالفِ نامنصف نشوید و شرافتمندانه حرکت‌های مثبت را قدر بدانید. ایرادی ندارد که در این هنگامه، انتقادات خود را به سیاست داخلی محفوظ نگه دارید و درعین‌حال از یک حرکت بازدارنده تمجید کنید.
تعطیلی مدارس شهرستان زرند در روز چهارشنبه