به نقل از «فرارو»

نگاهی به روابط ایران و آمریکا؛ ۵۲ نفر در برابر ۵۲ نقطه

تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۵۸۴۶۵۰

۴۰ سال گذشته، اما هنوز تازه است؛ گروگان‌گرفتن ۶۶ دیپلمات آمریکایی به‌مدت ۴۴۴ روز در ساختمان سفارت آمریکا در خیابان طالقانی؛ اتفاقی که هم تبعات داخلی و هم تبعات خارجی فراوانی برای جمهوری اسلامی نوپای آن زمان داشت.   به گزارش شرق، ۱۳ آبان ۵۸ برگ مهمی در تقویم جمهوری اسلامی است، زمانی‌که هنوز از پیروزی انقلاب اسلامی یک‌سال نگذشته و طیف‌های مختلف سیاسی و فکری در جمهوری بعد از انقلاب اسلامی، در حال تجزیه، ترکیب و رشد بودند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

  آ‌نچه در بالارفتن عده‌ای دانشجوی پیرو خط امام آن روز از ساختمان سفارت ایالات متحده آمریکا در ایران رخ داد، اتفاقی بزرگ بود؛ اتفاقی که هنوز عده‌ای در داخل آن را نقطه بسیاری از مشکلات می‌پندارند و برخی، دانشجویان تندرو آن زمان را شماتت می‌کنند و برخی دیگر، معتقدند حل‌وفصل زودتر حادثه می‌توانست شرایط را تغییر بدهد.   ناگفته نماند که این حادثه حتی در خود ایالات متحده تأثیرات گزافی داشت، آن‌چنان که دولت دموکرات جیمی کارتر را بر سر انتخابات به شکست کشاند و او فقط یک دور بر کرسی ریاست‌جمهوری نشست.
با همه اینها، ۳۰ دی‌ماه ۱۳۵۸، ۵۲ گروگان باقی‌مانده آمریکایی آزاد شدند؛ درست ۴۰ سال پیش در چنین روزی. اما مسئله ایران و آمریکا حل‌وفصل نشد. آن‌چنان که در بحبوحه حوادث اخیر عدد ۵۲ دوباره تکرار می‌شود. دونالد ترامپ بعد از ترور سردار سلیمانی هشدار می‌دهد که «در صورت تهدید شهروندان یا منافع کشورش، ۵۲ نقطه ایران هدف قرار خواهد گرفت... ما ۵۲ سایت ایران را (نمادی از ۵۲ آمریکایی که ایران سال‌ها پیش گروگان گرفته بود)، هدف قرار می‌دهیم...».
همین اشاره کافی است که بگوییم قصه گروگان‌گیری و تسخیر سفارت هنوز زنده است. ایران و آمریکا این روزها، یکی از بدترین دوران خود را می‌گذرانند؛ دورانی که شاید پاییز سال ۹۲ تصور می‌شد از آن عبور کرده‌ایم. اما اکنون در میانه زمستان سال ۹۸ باید گفت: هنوز این گره ناگشوده مانده است.
مذاکره در دولت موقت
ایران و آمریکا بعد از ماجرای سفارت وارد دورانی از رکود و رخوت شدند، تلاش‌های اعضای دولت موقت برای حل‌وفصل موضوع ناکام ماند و مذاکره با آمریکا به تابویی تبدیل شد که اکنون به شکلی دیگر رخ داده است. مهندس بازرگان در دوران ریاست خود، تلاش داشت تا زمینه برقراری روابط مستحکم و دو‌جانبه با آمریکا را فراهم آورد؛ سیاستی که ازسوی ابراهیم یزدی وزیر امور خارجه او دنبال می‌شد.
ابراهیم یزدی، وزیر خارجه دولت موقت، در میزگردی شرایط آن زمان را این‌گونه توصیف می‌کند: «رهبران انقلاب اسلامی از سه کانال با آمریکایی‌ها مذاکره می‌کردند؛ شورای انقلاب و دکتر بهشتی با سفیر آمریکا در تهران و امام خمینی با فرستاده رئیس‌جمهور فرانسه در نوفل‌لوشاتو. پس از پیروزی انقلاب هم هیچ‌یک از رهبران انقلاب، مخالف مذاکره با آمریکا نبودند؛ چنانکه وقتی درخواست سایروس ونس، وزیر امور خارجه آمریکا، برای دیدار با او در جلسه مشترک هیئت دولت و شورای انقلاب مطرح شد، کسی با آن مخالفت نکرد».   اگرچه بازرگان برای پذیرش سفیر معرفی‌شده جدید آمریکا اعلام آمادگی کرده بود، اما سنای آمریکا اردیبهشت ۱۳۵۸ قطع‌نامه‌ای را که پیش‌نویس آن توسط دو سناتور نزدیک به شاه، تهیه شده بود، تصویب کرد. با این قطع‌نامه، دولت ایران به دلیل اعدام‌های فوری مقامات رژیم گذشته محکوم شده بود. دولت بازرگان بر‌اثر فشار‌های داخلی، قطع‌نامه را نوعی دخالت آشکار در امور کشور اعلام کرد و حاضر به پذیرفتن سفیر جدید آمریکا نشد.
آخرین سفیر
آبان ۹۲ به بهانه مرگ ویلیام سالیوان با ابراهیم یزدی، وزیر خارجه دولت موقت، گفت‌وگویی داشتیم که او درباره این سفیر می‌گفت: «رابطه ویژه‌ای میان دولت آمریکا و به‌تبع آن سفیر آن دولت، در ایران با شاه وجود داشت. اسناد و شواهد حاکی از این است که مشورت‌های دائمی بین شاه و مقامات آمریکا صورت می‌گرفت... در زمان پیروزی انقلاب، سولیوان سفیر آمریکا در ایران بود. دولت موقت به او آگریمان یا پذیرش نداده بود. به‌علاوه اینکه او حدود یک‌ماه بعد از پیروزی انقلاب از ایران رفت.   سوابق او، به‌خصوص در ویتنام از نظر ما دور نبود.... ماه‌های آخر حکومت شاه میان سالیوان و برخی دیگر از اعضای سفارت آمریکا با رهبران انقلاب در داخل ایران، از‌جمله نهضت آزادی ایران و شورای انقلاب تماس و گفتگو‌هایی وجود داشته است. اما قراردادی در کار نبود...؛ اطلاعات آمریکا از وضعیت ایران مبتنی‌بر گزارش‌های یک‌طرفه ساواک بود.   سالیوان با این نوع گزارش‌های یک‌طرفه موافق نبود و برای فهم درست از وضعیت واقعی ایران تماس و گفتگو با نیرو‌های مخالف شاه را لازم می‌دانست. علاوه بر تماس و گفتگو با اعضای شورای انقلاب، آقایان آیت‌الله موسوی‌اردبیلی و مهندس بازرگان، سالیوان با مرحوم آیت‌الله بهشتی نیز جداگانه دیدار و گفتگو داشته است».
یزدی البته درباره سفیری که از‌سوی آمریکا به دولت موقت معرفی شد، توضیح داد: «هنگامی که من به وزارت امورخارجه رفتم، سالیوان ایران را ترک کرده بود و دولت آمریکا آقای کاتلر را به‌عنوان سفیر جدید معرفی کرده بود. به دستور من کاردار سفارت ایران در واشنگتن گزارشی از سوابق آقای کاتلر تهیه کرد و فرستاد.   بر‌اساس اطلاعات جمع‌آوری‌شده از سوابق این فرد در آفریقا، به پیشنهاد من، دولت ایران موافقت خود را با اعزام او به‌عنوان سفیر آمریکا در ایران لغو کرد. البته من از سوابق سالیوان در لائوس و ویتنام هم باخبر بودم و اگر در زمان دولت موقت، او برای سفارت معرفی می‌شد، قطعا موافقت نمی‌شد».
با این اوصاف اسناد نشان می‌دهد که زبیگنیو برژینسکی، مشاور وقت امنیت ملی آمریکا که با سایرس ونس، وزیر امور خارجه وقت ایالات متحده بر سر نحوه مواجهه با تحولات ایران اختلاف نظر داشت، در خاطرات خود نوشته است که با آقای سالیوان هم اختلاف پیدا کرده بود و دامنه این اختلاف به درگیری لفظی هم رسیده بود.
‌می‌توانستیم توافق کنیم
نام برژینسکی با انقلابیون ایران و مذاکرات الجزایر گره خورده است. رابرت گیتس، وزیر دفاع آمریکا سال ٨٧ در دانشگاه ملی امور دفاعی آمریکا می‌گوید: «دیدار میان زبیگنیو برژینسکی، مشاور امنیت ملی کاخ سفید در دوران ریاست‌جمهوری جیمی کارتر و مهدی بازرگان در شهر الجزیره خشم گروه‌هایی در تهران و گروگان‌گیری اعضای سفارت آمریکا را به دنبال داشت.
نخست‌وزیر (مهندس بازرگان)، وزیر دفاع (مصطفی چمران) و وزیر خارجه (ابراهیم یزدی) ایران خواستار ملاقات با برژینسکی شدند که برای مراسم بیست‌وپنجمین سالگرد انقلاب الجزایر در الجزیره به سر می‌برد و من هم با او بودم. برژینسکی از من خواست برای یادداشت‌برداشتن همراهش بروم». خرداد ۹۶ برژینسکی، مشاور کارتر درگذشت.   بار دیگر به این بهانه سراغ ابراهیم یزدی رفتیم و او از مذاکره الجزایر مختصر گفت: «اگر ما با آمریکایی‌ها اختلافی داریم باید بنشینیم با آن‌ها گفتگو کنیم. برژینسکی طرف خوبی برای مذاکره بود؛ در مذاکرات سیاسی خیلی مهم است که طرف ما چه کسی است.   برژینسکی یک مذاکره‌کننده بسیار زیرک و باهوش بود و به مطالبی که می‌گفت: اشراف داشت، این، کار آدم را راحت‌تر می‌کند. برژینسکی به کار خودش وارد بود... ما می‌خواستیم در زمینه روابط دو کشور توافق کنیم... بالاخره برژینسکی شخصیت برجسته‌ای در سیاست خارجی دولت آمریکا بود و ما هم اگر می‌خواستیم با آمریکا بر سر مسائل مورد اختلاف طرفین به توافق برسیم، او بهترین فرد برای مذاکره بود... در واقع آنچه ما می‌خواستیم و دنبالش بودیم، تفاهم درباره انقلاب ایران بود، چون این سابقه نداشت.   بنابراین برای ما خیلی مهم بود که مواضع انقلاب اسلامی و ایران را به آمریکایی‌ها حالی کنیم».

اما تیم مذاکره‌کننده از الجزایر بازگشت و سه روز بعد گروهی دانشجو، سفارت آمریکا را تسخیر کردند. یزدی در پاسخ به این سؤال که فکر این اتفاق را می‌کردید، می‌گوید: «در ایران به همان اندازه که گروهی می‌خواستند با آمریکایی‌ها به توافق برسیم، کسانی هم بودند که نمی‌خواستند.   می‌خواستند همچنان روابط ما با آمریکایی‌ها خصمانه باشد. طیف گروه‌های چپ این موضع را داشتند و این واکنش را نشان دادند که مبادا روابط عادی شود، چون بالاخره انقلاب پیروز شده بود.   منافع ملی ایجاب می‌کرد که با آمریکایی‌ها کنار بیاییم، اما البته چپی‌ها نمی‌خواستند. طیف گسترده چپ‌ها -چه مسلمانشان چه غیرمسلمانشان- همه نسبت به اینکه ما با آمریکایی‌ها به تفاهم برسیم، ناراحت بودند و واکنش نشان دادند. مخالفت را پیش‌بینی می‌کردیم، اما نه در این اندازه».
یزدی می‌گفت: «به نظر من ما می‌توانستیم با آمریکایی‌ها توافق کنیم. به نفع ما هم بود که {آن زمان} با آمریکایی‌ها توافق کنیم»؛ همان‌طور که در خاطرات مهندس بازرگان هم هست که درباره موضوع قرارداد‌های سلاح و پول‌هایی که در حساب‌های آمریکایی هست، صحبت کردند. مسائلی که شاید اگر در الجزایر حل می‌شد وضعیت به این گونه باقی نمی‌ماند.
آمریکا برای آزادی گروگان‌ها عملیات طبس را طراحی کرد، عملیاتی آمریکایی برای آزادی گروگان‌ها که با توفان شن مواجه شد.
چند ماه بعد از افتتاح مجلس در خردادماه ۱۳۵۹ در نامه‌ای از سوی بنیان‌گذار انقلاب اسلامی تصمیم‌گیری درباره گروگان‌های آمریکایی به مجلس سپرده شد. دولت پروسه اجرائی رسیدن به یک توافق‌نامه با ایالات متحده آمریکا را برعهده داشت. با توجه به قطع رابطه سیاسی بین دو کشور از سوی آمریکا، دولت الجزایر به‌عنوان حافظ منافع جمهوری اسلامی ایران واسطه رسیدن به تفاهم نهایی بود.   بهزاد نبوی، معاون اجرائی رئیس‌جمهور محمدعلی رجایی مدیریت مذاکرات را برعهده داشت که در نهایت با رأی همراه با تأخیر نمایندگان مجلس شورای اسلامی منجر به عهدنامه ١٩٨١ الجزایر شد و تأخیر نمایندگان مجلس یکی از عوامل شکست انتخاباتی ریاست‌جمهوری آمریکا جیمی کارتر در مقابل رونالد ریگان شد تا جیمی کارتر فقط چهار سال در رأس حکومت بماند.
بعد از آزادی گروگان‌ها، ماجرای مک‌فارلین تنها ارتباط مخفیانه دوباره ایران و آمریکا بود که آن‌هم به فضاحتی سیاسی در آمریکا منجر شد.
از پاییز ۵۸ تا پاییز ۹۲
رابطه دو کشور مسکوت ماند تا پاییز ۹۲، اگرچه در این بین، تحریم‌ها و قطع‌نامه‌هایی بود که یک به یک از ماجرای سفارت تا پرونده هسته‌ای و موضوعات حقوق‌بشری علیه جمهوری اسلامی ایران صادر می‌شد. با این اوصاف پاییز ۹۲، حسن روحانی در مسیر منهتن تا فرودگاه مکالمه تلفنی ۱۹ دقیقه‌ای با باراک اوباما داشت.   مکالمه‌ای که فروغ امیدی را بر حل این مسئله تاباند. اولین ملاقات دوجانبه جواد ظریف و جان کری، وزرای خارجه ایران و آمریکا، در همان روزها، اگرچه بر سر مسئله هسته‌ای متمرکز بود، اما فضای مثبتی برای حل‌وفصل مسئله ایجاد کرد. مذاکرات دوجانبه دو وزیر آن‌قدر در ۱۸ ماه مذاکرات هسته‌ای تکرار شد که عادی می‌نمود تا دستیابی به توافق هسته‌ای و برجام.
اما برجام به تعبیر میرمحمود موسوی، دیپلمات باسابقه ایرانی «سنگی میان رودخانه بود» و نتوانست مسئله رابطه دو کشور را حل‌وفصل کند. اگرچه از ابتدا نیز چنین مأموریتی بر این مذاکره بار نشده بود.
با این اوصاف خروج آمریکا از برجام همه معادلات را بر هم زد، آمریکای دونالد ترامپ در میانه کارزاری قرار گرفته که همه چیز را به نحوی عجیب، پیچیده کرده است. صدور دستور ترور سردار سلیمانی حتما سخت‌ترین فراز رابطه دو کشور است که نمی‌توان آینده‌ای برای آن متصور شد.

منبع: فرارو

کلیدواژه: روابط ایران و آمریکا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۵۸۴۶۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هر آنچه که کاربران «تیک تاک» باید درباره ممنوعیت آن در آمریکا بدانند

  به گزارش خبرگزاری صداوسیما ؛ مقامات آمریکایی سال‌هاست درباره خطرات برنامه به اشتراک‌گذاری ویدئوی «تیک تاک» هشدار می‌دهند، اما این هشدار‌ها بیشتر در حد صحبت و اقداماتی اندک بوده است.   با این حال، از این هفته، یک قانون جدید به دولت آمریکا این اختیار را می‌دهد که یکی از محبوب‌ترین برنامه‌های اجتماعی را در این کشور محدود کند.    سوالی که اینجا مطرح می‌شود این است که آیا این محدودیت برای «تیک تاک» و افرادی که از این برنامه اجتماعی استفاده می‌کنند، وضع شده است؟ آیا کاربران باید آن را حذف کنند و از حضور در صفحات یا کسب‌وکار‌های خود در «تیک تاک» محروم شوند؟    *** آیا واقعاً «تیک تاک» تحریم می‌شود؟   نه هنوز. سنای آمریکا قانونی را تصویب کرد که یک اولتیماتوم به «بایت دنس» شرکت مادر «تیک تاک» است؛ ظرف حدود یک سال «تیک تاک» را به شرکتی غیرچینی بفروشید یا در آمریکا با ممنوعیت برنامه مواجه شوید.   «جو بایدن» رئیس‌جمهور آمریکا دقایقی پس از رأی‌گیری در سنا بیانیه‌ای صادر و اعلام کرد که قصد دارد این لایحه را امضا کند تا به قانون تبدیل شود.    حتی اگر بایدن این کار را انجام دهد، «تیک تاک» احتمالاً قانون جدید را در دادگاه به چالش می‌کشد.   کارشناسان حقوقی می‌گویند که ممنوعیت «تیک تاک» و غیرقانونی کردن برنامه‌ای که افراد از آن برای اظهار نظر استفاده می‌کنند، حقوق متمم اول آمریکایی‌ها درباره آزادی بیان را نقض کند.   کارشناسان حقوقی همچنین هشدار دادند که دولت آمریکا با هدف قرار دادنِ یک شرکت چینی، از حدود قانون اساسی تجاوز می‌کند.   تلاش‌های قبلی مقامات آمریکایی برای ممنوعیت برنامه‌های چینی از جمله «تیک تاک» در دادگاه متوقف شد. پس هرگونه ممنوعیت «تیک تاک» در ایالات متحده تا چندین ماه اتفاق نخواهد افتاد.   *** «تیک تاک» چه زمانی از بین می‌رود؟   آخرین نسخه این قانون به «تیک تاک» ۲۷۰ روز  (۹ ماه) فرصت می‌دهد تا به شرکت دیگری فروخته شود. این قانون درصورت پیشرفت قابل توجه در فرآیند فروش، ۹۰ روز دیگر قابل تمدید است. در این مدت، برنامه احتمالاً به طور معمول در آمریکا به کار خود ادامه خواهد داد.   ۲۷۰ روز به این معنی است که «تیک تاک» پس از انتخابات ریاست‌جمهوری نوامبر ۲۰۲۴ (آبان ۱۴۰۳) به کار خود ادامه خواهد داد.   جدول زمانی در لایحه اصلی مجلس نمایندگان، ۱۸۰ روز بود که می‌توانست یک ماه قبل از انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا برنامه را متوقف کند.   شکایت‌های حقوقی می‌تواند جدول زمانیِ پیشنهادی را تمدید یا ممنوعیت را به طور کامل لغو کند.    *** آیا «تیک تاک» می‌تواند به‌موقع مالک جدیدی پیدا کند؟   شانس «تیک تاک» در این زمینه احتمالاً زیاد نباشد. دولت چین قبلاً اعلام کرده بود که به‌شدت با فروش اجباری این برنامه مخالفت خواهد کرد.   این نکته هم قابل توجه است که خرید «تیک تاک» احتمالاً ده‌ها میلیارد دلار هزینه خواهد داشت و تعداد کمی از افراد یا شرکت‌ها چنین پولی دارند.   شرکت‌هایی مانند متا یا گوگل هم که این سرمایه را دارند، احتمالاً سعی نمی‌کنند «تیک تاک» را بخرند، چرا که نهاد‌های تنظیم‌گر ضدانحصار بعید است که اجازه چنین کاری را به آنها دهند. بنابراین محتمل‌ترین نتیجه همین تلاش برای ممنوعیت «تیک تاک» توسط دولت آمریکاست. ضمناً دادگاه‌ها باید تصمیم بگیرند که آیا این ممنوعیت، حقوق اساسی آمریکایی‌ها را نقض می‌کند یا نه.   *** چرا می‌خواهند «تیک تاک» را ممنوع کنند؟   بسیاری از مقامات دولتی آمریکا نگران هستند که دولت چین می‌تواند «تیک تاک» را مجبور کند که داده‌های آمریکایی‌ها را در اختیارش قرار دهد یا ویدئو‌هایی را که مردم در «تیک تاک» می‌بینند در جهت اولویت‌های حزب کمونیست چین دستکاری کند.   این نگرانی‌ها عمدتاً فرضی هستند چرا که مقامات آمریکایی شواهدی مبنی بر دستکاری سیستماتیک «تیک تاک» توسط دولت چین ارائه نکرده‌اند.   اما این مقامات می‌گویند تنها راه مطمئن برای حذف خطر امنیت ملی این است که شرکت «بایت دنس» را وادار کنیم که نسخه آمریکایی «تیک تاک» را به یک مالک غیر چینی بفروشد یا برنامه را به طور کامل از آمریکا خارج کند.    مقاماتی که نگران «تیک تاک» هستند همچنین عنوان می‌کنند که این یک خطر منحصربفرد برای امنیت ملی آمریکاست.   تقریباً نیمی از آمریکایی‌ها از این برنامه استفاده می‌کنند؛ «تیک تاک» شبیه یک شبکه تلویزیونی سراسری عمل می‌کند که می‌تواند بر دیدگاه آمریکایی‌ها درباره انتخابات یا جنگ غزه تأثیر بگذارد.   قانونگذاران آمریکایی همچنین مدیر عامل «تیک تاک» و سایر مدیران اجرایی آن را به دلیل انتشار مطالبی درباره سوء استفاده جنسی از کودکان از طریق این برنامه و احتمال آسیب به سلامت روان کودکان در پی استفاده از این شبکه اجتماعی مورد انتقاد قرار داده‌اند در حالی که این نگرانی‌ها تنها مختص «تیک تاک» نیست.   *** برنامه‌های جایگزین «تیک تاک» چیست؟   برنامه‌های مشابه بسیاری برای جایگزینی «تیک تاک» وجوددارد. ویدئو‌های کوتاه یوتیوب، اینستاگرام و اسنپ چت مواردی هستند که می‌توانند مطابق با سلیقه کاربران جایگزین «تیک تاک» شوند.   اگر «تیک تاک» واقعاً از فروشگاه‌های برنامه در آمریکا حذف شود، احتمالاً شاهد تلاش شرکت‌های بیشتری برای ایجاد گزینه‌های جایگزین آن خواهیم بود. این چیزی است که پس از مالکیت توییتر توسط «ایلان ماسک» هم اتفاق افتاد.   *** تبعات ممنوعیت «تیک تاک» برای تولیدکنندگان محتوا چیست؟   اگر «تیک تاک» در آمریکا با ممنوعیت مواجه شود، بسیاری از تولیدکنندگان محتوا و صاحبان مشاغل کوچک با تهدید جدی برای معیشت خود مواجه خواهند شد. بر اساس اعلام این شرکت، بیش از ۷ میلیون کسب‌وکار در آمریکا محصولاتشان را در «تیک تاک» می‌فروشند.   در حال حاضر هیچ راهی برای تولیدکنندگان محتوا وجود ندارد که دنبال‌کننده‌های خود را به برنامه دیگری منتقل کنند.   قانون‌گذاران مجلس نمایندگان آمریکا تلاش‌ها را برای محدودکردن سکوی اشتراک‌گذاری ویدئوی «تیک تاک» تشدید کردند و با پیشبرد این لایحه به عنوان بخشی از بسته گسترده‌ترِ کمک به رژیم صهیونیستی و اوکراین، فشار بر سنا را بیشتر کردند.    کاربران «تیک تاک» تاکید می‌کنند که این ممنوعیت، زندگی و معیشت آنها را تهدید می‌کند. کاربران جوان این برنامه، پیشتر از نمایندگان کنگره پرسیده بودند که چرا به جای این کار، روی مشکلات بزرگ‌تر تمرکز نمی‌کنند.