به نقل از «افکارنيوز»

چرا فرانسوی ها آرام و قرار ندارند؟!

تاریخ انتشار: ۱ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۶۰۱۱۹۱

 هر روز که سپری می‌شود، فرانسوی‌ها سیگنال‌های بیشتری را در تقابل مطلق و آشکار با ملت و نظام ایران مخابره می‌کنند: از فعال‌سازی مکانیسم ماشه تا استفاده از یک نام جعلی برای خلیج همیشه فارس از سوی ماکرون!وزیر امور خارجه فرانسه  نیز طی یک ماه اخیر مواضع قابل تأملی را در قبال توافق هسته‌ای با ایران مخابره کرده است: او یک‌بار از استناد به مکانیسم ماشه سخن می‌گوید و بار دیگر  از امیدواری به حفظ برجام !.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

چندی پیش  ژان ایو لودریان در نشست خبری مشترک با جوزف بورل مسئول سیاست خارجی جدید اتحادیه اروپا در خصوص آخرین وضعیت برجام گفته بود :

اروپا به مقامات  ایرانی هشدار داده است در صورتی که ایران در ماه ژانویه گام تازه‌ای در جهت کاهش تعهد به برجام بردارد، اصل این توافق در معرض خطر قرار می‌گیرد. پاریس معتقد است که تصمیم ایران برای کاهش تعهد به برجام، پاسخی غلط به تصمیم بد آمریکا برای خروج یک‌جانبه از توافق هسته‌ای بوده است، که می‌تواند به تضعیف ثبات در منطقه منجر شود.

لودریان در ادامه نیز تأکید کرده است هنوز شانس حفظ برجام وجود دارد، به شرط این‌که  ایران گام جدیدی در خصوص کاهش تعهدات هسته‌ای خود برندارد !  به عبارت بهتر، وزیر خارجه فرانسه تنها راه بقای برجام را پذیرش شرایط موجود از سوی ایران و در بالاترین مرحله، اکتفا به ساختار قطره‌چکانی و مبهم اینستکس می‌داند ! در این معادله، اساسا مهار آمریکا یا  جبران مافات خروج واشنگتن از برجام کمترین جایگاهی در محاسبات، گفتار و رفتار مقامات اروپایی ندارد. با همه این اوصاف، سؤال اصلی اینجاست که چرا مواضع فرانسوی‌ها در قبال ایران و برجام، از یک سیر ثابت و قابل پیش‌بینی پیروی نمی‌کند؟ اساسا پارادوکس‌های رفتاری مقامات کاخ الیزه که خود را در ظاهر هشدار به ایران یا امیدواری نسبت به شرایط موجود نشان می‌دهد، منبعث از چه پدیده موازی یا مبنایی دیگری است؟

واقعیت امر این است لودریان یا حتی امانوئل ماکرون رئیس‌جمهور فرانسه، هرگز در ترسیم معادلات برجامی خود در قبال ایران حکم  و نقش یک بازیگر مستقل را ایفا نمی‌کنند. در سال ۲۰۱۷ میلادی، زمانی که ماکرون در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه در برابر مارین لوپن پیروز شد و به کاخ الیزه راه یافت، تنها ۶ ماه از حضور ترامپ در کاخ سفید گذشته بود. ماکرون بلافاصله پس از حضور در رأس قدرت، به دونالد ترامپ و بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی وعده داد که در پروسه تغییر برجام و تبدیل آن به توافقی به مراتب بازدارنده‌تر علیه ایران، نقش یک پیشرو را ایفا می‌کند.

​​​​​​​به همین دلیل بود که در ماه آگوست سال ۲۰۱۷ میلادی( مردادماه )، ماکرون برای نخستین بار از امکان مذاکره مجدد بر سر برجام  در مورد  موضوعاتی مانند اعمال محدودیت‌های فرازمانی علیه برنامه هسته‌ای ایران ( از طریق حذف بند غروب آفتاب) و تحدید توان موشکی ایران خبر داد. از آن زمان تا کنون، فرانسه و ایالات‌متحده در حال تکمیل یک بازی استراتژیک واحد و هدفمند در قبال کشورمان هستند. در این بازی وقیحانه، نه تنها نیروهای واشنگتن و پاریس در مسیر خنثی‌سازی یکدیگر حرکت نمی‌کنند، بلکه با یکدیگر هم‌پوشانی دارند. این روند پس از خروج رسمی ترامپ از برجام نیز ادامه یافته است. برخلاف تصور خوش‌بینانه‌ای که متأسفانه همواره برای دستگاه دیپلماسی ما خطرناک و بازدارنده بوده است، در این معادله نمی‌توان سخنی از تفکیک بازی فرانسه از ایالات‌متحده به میان آورد. این قاعده،  در برهه زمانی فعلی نیز پررنگ و مشهود است. بنابراین، سخت یا نرم شدن مواضع فرانسوی‌ها در قبال ایران و برجام، تابعی مطلق از سیاست‌ها ، القائات و دستوراتی است که از سوی کاخ سفید به کاخ الیزه مخابره می‌شود. یکی از اصلی‌ترین دلایل اتخاذ مواضع پارادوکسیکال از سوی مقامات فرانسوی ، سردرگمی مقامات کاخ سفید در قبال شرایط موجود است. این سردرگمی، به صورت مستقیم به مقامات فرانسوی نیز منتقل شده و مصدر اتخاذ مواضع دوگانه‌ای از سوی آن‌ها بوده است. بر همین اساس، رفتار و گفتار مقامات فرانسوی در قبال ایران و برجام، در آینده‌ای نزدیک یا دور قابل پیش‌بینی نیست. آیا دستگاه دیپلماسی ما قصد ندارد تکلیف خود را با بازیگری که از یک‌سو در زمین آمریکا بازی می‌کند و از سوی دیگر، ادعای واسطه‌گری میان تهران و واشنگتن را دارد به صورت شفاف مشخص کند؟بدون شک  تنها راهکار مواجهه با این بازی مبهم  و پرهزینه فرانسوی‌ها، افشاگری صریح دستگاه دیپلماسی و به صورت خاص وزارت امور خارجه کشورمان از نقش‌آفرینی خطرناک و پشت پرده مشترک پاریس و واشنگتن در تقابل با کشورمان است. اگر این افشاگری صورت نگیرد، پاریس در قالب دیپلماسی پنهان و با سوءاستفاده از سکوت دستگاه دیپلماسی ما،همچنان به بازی خود در تقابل با کشورمان ادامه خواهد داد و  این بازی باید همین الان مهار شود!

نویسنده : حنیف غفاری 

 

منبع: افکارنيوز

کلیدواژه: مکانیسم ماشه خلیج همیشه فارس برجام مکانيسم ماشه خليج هميشه فارس نظام ايران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۶۰۱۱۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تاکتیک رسانه‌ای واشنگتن پست در قبال عملیات وعده صادق

پس از وقوع عملیات وعده صادق، اکثریت قریب به اتفاق رسانه‌های آمریکایی که از این واکنش قدرتمندانه کشورمان بهت‌زده شده‌اند، سعی در تقویت این تاکتیک رسانه‌ای مخدوش دارند. - اخبار سیاسی -

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم، از زمان آغاز جنگ غزه تا کنون، القای تفکیک و تمایز واشنگتن و تل آویو، تبدیل به یک سیاست رسانه‌ای و تبلیغاتی نخ نما در آمریکا شده است. بر این اساس، رسانه‌های وابسته به هر دو حزب سنتی آمریکا (دموکرات و جمهوریخواه) تلاش می‌کنند پیش فرض تعلق خاطر مطلق نهاد‌های پنهان و آشکار قدرت در آمریکا به لابی صهیونیسم را کتمان کرده و خود را بازیگری عقلانی و حتی واسطه‌گر(در روند انعقاد آتش بس) به افکار عمومی جهان معرفی کنند!

این ادعای وقیحانه در حالی از سوی جریانات رسانه‌ای آمریکا پمپاژ می‌شود که واشنگتن نه تنها هدایت فرامتنی منازعه را به سود منافع صهیونست‌ها بر عهده دارد، بلکه در سطح لجستیک و عملیاتی نیز در میدان جنگ حضور داشته و نسل کشی علیه کودکان غزه با نظارت مستقیم و بدون واسطه آن صورت می‌گیرد.

پس از وقوع عملیات وعده صادق، اکثریت قریب به اتفاق رسانه‌های آمریکایی که از این واکنش قدرتمندانه کشورمان بهت‌زده شده‌اند، سعی در تقویت این تاکتیک رسانه‌ای مخدوش دارند.

مروری بر گزارش واشنگتن پست در خصوص عملیات وعده صادق، این واقعیت را ملموس‌تر ساخته است. این روزنامه که بیشتر به طیف سنتی حزب جمهوریخواه آمریکا وابسته است، در شماره اخیر خود در خصوص عملیات ایران در عمق استراتژیک اراضی اشغالی می‌نویسد:

"اسرائیل در طول عملیات نظامی شش ماهه خود علیه حماس، حملاتی را در سوریه علیه ایران و متحدانش انجام داده است ما حمله اسرائیل در اول‌آوریل امسال ( حمله به ساختمان کنسولگری سقارت ایران در دمشق) با دیگر اهداف تفاوت برجسته‌ای داشت.
زیرا قاعدتاً اماکن دیپلماتیک باید معاف از درگیری و منازعات نظامی باشند. اما حمله اسرائیل به کنسولگری ایران، آمریکا را ناامید کرد! ، سه مقام آمریکایی که به شرط ناشناس ماندن صحبت کردند، گفتند که لوید آستین، وزیر دفاع و دیگر مقامات ارشد دفاعی معتقدند که اسرائیل باید قبل از موعد به آن‌ها اطلاع می‌داد، زیرا این حمله برای منافع ایالات متحده در منطقه تأثیر داشت. اکنون آمریکایی‌ها نگران وقوع یک جنگ چندجانبه علیه مواضع منطقه‌ای خود و اسرائیل هستند، چنانچه پس از حمله ایران ( عملیات وعده صادق) نیز شاهد تبعات اقدام اسرائیل بودیم."

سؤال اصلی اینجاست که چرا واشنگتن پست و دیگر رسانه‌های آمریکایی، قبل از وقوع عملیات وعده صادق به جای محکوم کردن اقدام غیر قانونی، وقیحانه و تجاوزکارانه رژیم اشغالگر قدس، در مصاحبه با تحلیلگر‌ها و استراتژیست‌های مختلف غربی مدعی ناتوانی ایران در واکنش به تل آویو شده و سخنی از ناامیدی آمریکا از اسرائیل به میان نمی‌آوردند؟!

واقعیت امر این است که شوک ناشی از عملیات موفقیت‌آمیز وعده صادق نه تنها در سطوح سیاسی، بلکه در سطوح رسانه‌ای نیز مولد بحران‌های محاسباتی و آینده پژوهی زیادی در واشنگتن و تل آویو بوده است. از این رو آثار و تبعات مؤثر عملیات وعده صادق به سود امنیت جمهوری اسلامی ایران و منطقه، به برهه زمانی کنونی محدود نخواهد ماند.

این ترس و دغدغه بزرگ و عمیق، سرتاسر آمریکا و اراضی اشغالی را فراگرفته است...

انتهای پیام/