به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

بیماری کرون و کولیت زخمی چه تفاوت هایی دارند؟

تاریخ انتشار: ۱ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۶۰۵۳۷۷

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، بیماری کرون و کولیت زخمی (اولسراتیو) دو شکل رایج از بیماری التهابی روده هستند. بیماری التهابی روده اصطلاحی کلی برای برخی بیماری ها است که موجب بروز التهاب در روده بزرگ و روده کوچک می شوند. اگرچه این دو بیماری دارای برخی علائم مشابه هستند اما برخی خصوصیات آنها بسیار متفاوت هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بیماری کرون و کولیت زخمی دارای علائم مشابه زیادی هستند اما روش های درمان آنها اعم از دارویی و جراحی دقیقا یکسان نیستند. در بسیاری موارد، یک متخصص گوارش آموزش دیده با استفاده از نتایج آزمایش های مختلف می تواند تشخیص دهد که بیماری التهابی روده یک مورد بیماری کرون است یا کولیت زخمی. با این وجود، مواردی وجود دارند که تشخیص نوع بیماری التهابی روده بسیار دشوار است.

تفاوت های بین این بیماری ها ممکن است بیماران مبتلا به بیماری التهابی روده را بسیار گیج کند. همانند هر شرایط مزمن دیگری، آشنایی با بیماری و آموزش ابزاری مهم برای تبدیل شدن به یک شرکت کننده فعال در تعریف برنامه درمانی فرد است.

اگر تشخیص بیماری شما قطعی نیست، دچار هراس نشوید. در برخی افراد، تشخیص نوع بیماری التهابی روده می تواند به زمان بیشتری نیاز داشته باشد. در حدود 5 تا 20 درصد موارد، کولیت نامشخص در افراد تشخیص داده می شود.

امروزه، بیماری التهابی روده راحت‌تر درمان می شود و داروهای بسیاری وجود دارند که به افراد مبتلا به اشکال مختلف این بیماری برای کنترل بهتر آن کمک می کنند. تفاوت های اصلی بیماری کرون و کولیت زخمی در ادامه بیان شده اند.

کولیت زخمی

درد در قسمت پایین سمت چپ شکم احساس می شود

خونریزی طی اجابت مزاج شایع است

التهاب معمولا تنها در روده بزرگ وجود دارد

التهاب پیوسته است و تکه تکه نیست

دیواره روده بزرگ نازک می شود

گرانولوماها وجود ندارند

زخم ها تنها در پوشش مخاطی روده بزرگ وجود دارند

عوارض فراوانی کمتری دارند

بیشتر در افراد غیر سیگاری دیده می شود

بیماری کرون

درد در قسمت پایین سمت راست شکم احساس می شود

خونریزی طی اجابت مزاج شایع نیست

التهاب در بخش های مختلف دستگاه گوارش وجود دارد

التهاب حالت تکه تکه دارد

روده بزرگ از ظاهر سنگفرشی برخوردار شده و دیواره آن ضخیم می شود

گرانولوماها اغلب وجود دارند

زخم ها در روده بزرگ عمق بیشتری دارند

عوارض فراوانی بیشتری دارند

سیگار کشیدن می تواند شرایط را تشدید کند

علائم

بسیاری از علائم کولیت زخمی و بیماری کرون مشابه هستند اما برخی تفاوت های ظریف نیز وجود دارند.

بیماران مبتلا به کولیت زخمی معمولا با احساس درد در قسمت پایین سمت چپ شکم مواجه هستند، در شرایطی که بیماران مبتلا به بیماری کرون معمولا (اما نه همیشه) درد در قسمت پایین سمت راست شکم را تجربه می کنند.

در کولیت زخمی، خونریزی از رکتوم هنگام اجابت مزاج بسیار شایع است، در شرایطی که خونریزی در بیماران مبتلا به بیماری کرون شیوع کمتری دارد.

مکان التهاب

در بیماران مبتلا به بیماری کرون، مکان التهاب ممکن است هر جایی در دستگاه گوارش از دهان تا مقعد باشد. در کولیت زخمی، روده بزرگ معمولا تنها مکانی است که تحت تاثیر قرار می گیرد. با این وجود، در برخی افراد مبتلا به کولیت زخمی، آخرین قسمت روده کوچک به نام درازروده یا ایلئوم نیز ممکن است درگیر التهاب شود.

الگوهای التهاب

الگوی هر شکل از بیماری التهابی روده که در دستگاه گوارش شکل می گیرد، بسیار مشخص و متمایز است.

کولیت زخمی معمولا در مناطق ملتهب ادامه دارد. در بسیاری موارد، کولیت زخمی در رکتوم یا کولون سیگموئید آغاز شده و با پیشرفت بیماری در تمام روده بزرگ گسترش می یابد.

در بیماری کرون، التهاب ممکن است به صورت تکه تکه در یک یا تعداد بیشتری از اندام ها در دستگاه گوارش رخ دهد. به عنوان مثال، یک بخش بیمار روده بزرگ ممکن است بین دو بخش سالم ظاهر شود.
ظاهر

طی یک کولونوسکوپی یا سیگموئیدوسکوپی، پزشک می تواند شرایط درون روده بزرگ را مشاهده کند.

در بیماری کرون، دیواره روده بزرگ ممکن است افزایش ضخامت خود را تجربه کند و به واسطه الگوی تکه تکه بافت بیمار و سالم، ممکن است ظاهری سنگفرشی داشته باشد.

در کولیت زخمی، دیواره روده بزرگ نازک می شود و التهاب پیوسته بدون وجود تکه های بافت سالم در بخش بیمار شکل می گیرد.
گرانولوماها

گرانولوماها سلول های ملتهبی هستند که به یکدیگر پیوسته و یک ضایعه را تشکیل می دهند. گرانولوماها در بیماری کرون دیده می شوند اما در کولیت زخمی وجود ندارند. از این رو، زمانی که آنها در نمونه های بافت برداشته شده از یک بخش ملتهب دستگاه گوارش مشاهده می شوند، نشانگر خوبی برای این است که بیماری کرون به درستی تشخیص داده شده است.
زخم ها

در کولیت زخمی، غشا مخاطی روده بزرگ زخم می شود. این زخم ها فراتر از این پوشش داخلی ادامه نمی یابند.

در بیماری کرون، زخم ها عمق بیشتری داشته و ممکن است تمام لایه های دیواره روده بزرگ را درگیر کنند.
عوارض

در بیماری کرون، تنگی، شکاف و فیستول ها عوارضی غیر معمول نیستند. این شرایط در موارد کولیت زخمی کمتر دیده می شوند.
سیگار کشیدن

یکی از جنبه های گیج کننده بیماری التهابی روده تعامل آن با سیگار یا تنباکو است. سیگار کشیدن با دوره شدیدتر بیماری در بیماران مبتلا به بیماری کرون مرتبط است و ممکن است خطر عود و نیاز به جراحی را افزایش دهد.

برای برخی افراد مبتلا به کولیت زخمی سیگار کشیدن اثری محافظتی دارد، اگرچه این کار به واسطه خطرات سلامت چشمگیر خود سیگار توصیه نمی شود. کولیت زخمی اغلب به نام بیماری افراد غیر سیگاری شناخته می شود.
درمان

در بسیاری موارد، داروهایی که برای درمان کولیت زخمی و بیماری کرون استفاده می شوند، مشابه هستند. با این وجود، برخی داروها برای درمان یک شکل از بیماری التهابی روده نسبت به موارد دیگر کارایی بیشتری دارند.

درمان رایج کولیت زخمی شامل داروهای 5-آمینوسالیسیلیک اسید (5-ASA) و کورتیکواستروئیدها می شود. داروهای 5-ASA معمولا برای درمان بیماری کرون استفاده نمی شوند اما کورتیکواستروئیدها استفاده می شوند.

برخی داروها تنها برای درمان یک شکل از بیماری التهابی روده یا دیگری تایید شده اند. به عنوان مثال، سیمزیا (سرتولیزوماب پگول) تنها برای درمان بیماری کرون و کولازال (بالسالازید دی‌سدیم) تنها برای درمان کولیت زخمی تایید شده است.

سایر داروهای جدیدتر از جمله هومیرا (آدالیموماب) و انتیویو (ودولیزوماب) هم برای بیماری کرون و هم کولیت زخمی تایید شده اند.

جراحی

برای بیماران مبتلا به بیماری کرون، عمل جراحی برای برداشت بخش های بیمار روده بزرگ ممکن است به تسکین علائم کمک کند اما بیماری تمایل به عود دارد. از آنجایی که در کولیت زخمی التهاب تنها در روده بزرگ رخ می دهد، برداشتن اندام که به نام کولکتومی شناخته می شود، به عنوان یک درمان ریشه‌کن کننده در نظر گرفته می شود.

برداشتن تنها بخشی از روده بزرگ معمولا در بیماران مبتلا به کولیت زخمی انجام نمی شود زیرا بیماری در بخش دیگری از باقیمانده روده بزرگ عود خواهد کرد. پس از یک کولکتومی، یک بیمار مبتلا به کولیت زخمی ممکن است یک ایلئوستومی یا یکی از چندین نوع کیسه داخلی ایجاد شده از روده کوچک سالم را داشته باشد.

کیسه های داخلی معمولا در بیماران مبتلا به بیماری کرون که باید تحت کولکتومی قرار بگیرند، ایجاد نمی شوند، زیرا بیماری کرون ممکن است در کیسه رخ دهد. کیسه ممکن است ملتهب شده و باید در یک عمل جراحی دیگر برداشته شود.

منبع: عصر ایران

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: اخبار سلامت کولیوند

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۶۰۵۳۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جزییاتی از بیماری ترانه علیدوستی و علل عمده آن | آیا خطرناک است؟

در ۲ روز اخیر جامعه هنری و علاقمندان به سینما برایشان این پرسش مطرح شده است که بیماری ترانه علیدوستی چیست و او در چه مرحله‌ای از درمان قرار دارد؟

به گزارش همشهری آنلاین، بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع دارو‌ها به شمار می‌رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری‌های خونی و درگیری اندام‌های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می‌دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی دارو‌ها رخ می‌دهد. علائم ممکن است هفته‌ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع دارو‌های مشکوک و استفاده از دارو‌های تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم دِرِس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می‌شود، یک واکنش شدید به تعدادی از دارو‌های تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی می‌کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض دارو‌های محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می‌دهد و باعث ایجاد ویژگی‌های مشخص و در عین حال متغیری می‌شود که بر پوست و اندام‌های متعدد تاثیر می‌گذارند.

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می‌دهد که شامل فعال شدن سلول‌های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین‌ها است. با استناد به مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، دارو‌های رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- دارو‌های ضد تشنج

- دارو‌های ضد ویروس

- آنتی بیوتیک‌ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده‌های خلق و خو و دارو‌های ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی دارو‌ها

فعال شدن مجدد برخی ویروس‌ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV۶)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می‌تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل‌های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می‌شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

- التهاب اندام‌های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.

به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیار‌های زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه‌ای از معیار‌ها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV۶ هم می‌شود.

درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می‌شود. گزینه‌های مطرح می‌توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام‌های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئید‌های سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئید‌های سیستمیک می‌توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه‌ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئید‌های خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می‌شود.

سایر درمان‌های موثر عبارت اند از:

- سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئید‌های موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

- پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری‌های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماری‌های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع‌ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه‌ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری‌های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته اند.