ارتباط فیلمسازان قطع و محدود به کافه‌ها شده است
تاریخ انتشار: ۵ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۶۴۷۴۲۵
صالح پورکشکولی، فیلمسازی شیرازی حاضر در جشنواره سروناز در گفت و گو با خبرنگار مهر، فرصت جشنواره و کارگاه‌هایی که در طول آن برگزار می‌شود را کافی نمی‌داند و می‌گوید: کسانی که در کارگاه‌های تخصصی سال‌های گذشته شرکت می‌کردند حال شاهد این هستند که این کارگاه‌ها در قالب کافه‌ها رفته که روند خوبی نیست زیرا ارتباط فیلمسازان این شهر قطع و محدود به کافه‌ها شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
صالح پورکشکولی قشقایی با مستند «اتوپیا» در شصت و سومین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوانان ایران، سروناز با ۴۵ فیلم دیگر در سه روز برپایی این رویداد رقابت می‌کند.
این فیلم درباره روندی است که انسان‌ها در دوره مدرنیسم طی می‌کنند و همه می‌اندیشند که به یک مدینه فاضله می‌رسد اما در عمل به استحاله بشر منجر می‌شود.
این کارگردان جوان می‌گوید: به لحاظ ساختاری کاری که در این فیلم انجام گرفته موتیف ها و بازی با این موتیف ها ایجاد کردیم و ایده‌ای را شکل دادیم که بر اساس آن دائماً تغییر می‌کند. همزمان اتفاق دیگری که در اتوپیا می‌افتد اینکه موتیف ها در حال بسط و گسترش است و عناصر تکرار شونده کل کار تحت تأثیر خود قرار می‌دهد و در نهایت با انسان‌هایی مواجه می‌شویم که هیچ هویتی ندارند.
پورکشکولی فیلم خود را یک مستند تجربی می‌داند و عنوان می‌کند: نمی‌شود آن را یک فیلم تجربی دانست چراکه دارای مجموعه‌ای از روایت هاست؛ این روایت‌ها با هم در ارتباط است به این دلیل که مسیری از انسان‌ها را دنبال می‌کند.
کارگردان مستند اتوپیا نقش سیاست، مذهب و فناوری را در این فیلم برجسته می‌داند و می‌گوید: این فیلم را به شکلی می‌توان اثری اپیزودیک دانست.
اتوپیا؛ پلی میان سینمای مستند و اکسپیرمنتال
وی در پاسخ به اینکه آیا تلاش می‌کند در فیلم کوتاه فضاهای فانتزی را دنبال کند، می‌گوید: بیشتر تلاش می‌کنم پلی میان سینمای مستند و اکسپیرمنتال بزنم. تلاش کردم برای این منظور تاریخی از جامعه شناسی را مطالعه کنم و بفهمم که آنها چگونه عمل کردند. در این راه به مفهوم دیالکتیک رسیدم گرچه که پیشتر هم از دیالکتیک در آثارمان بکار می‌گرفتیم اما اتفاقی که می‌افتد این موضوع همیشه در فیلم‌ها به نحوی بوده که پلان A و پلان B یک مفهوم C را می داده است. اما اینجا قرار است ما از ایده تز و آنتی تز و سنتز استفاده و تضاد و کشمکش را به مخاطب ارائه کنیم. این فیلم یک مفهوم دوگانه را به چالش می‌کشد.
وی پیرامون واکنش‌ها به این فیلم در طول جشنواره سروناز هم عنوان می‌کند: فیلم‌هایی که به این شکل است و داستان و دیالوگی را دنبال نمی‌کنند و فضا ذهنی است کمی ارتباط گرفتن را دشوار می‌کند و این اشکالی هم ندارد زیرا باید بتوانیم سلیقه مخاطب را به سمتی هدایت کنیم. البته من تجربه تماشای این فیلم با مخاطب عادی هم داشتم خیلی انتظار واکنش سختی نداشتم.
این دانش آموخته فیلمسازی انجمن سینمای جوانان ایران درخصوص جشنواره منطقه‌ای می‌گوید: یکی از آفت‌هایی که در چند سال اخیر گریبان سینما و فیلم کوتاه را گرفته است مرکزگرایی است که همه چیز را در پایتخت گردآورده است و باعث شده که سینمای ملی را از دست بدهیم. بنابر این همه اینها منجر به شکل گیری یک سلیقه شده است. برای نمونه دیگر نمی‌شود سینمای کردستان را به عنوان یک هویت دید؛ جشنواره‌ای که از تهران خارج شود می‌تواند به این کمک کند که ما به زبان‌های متفاوتی در سینما از مناطق مختلف برسیم.
شاهد روندی هستیم که همه چیز به سوی ایزوله شدن شیراز رفته
وی وقفه ۲۲ ساله در برگزاری جشنواره منطقه‌ای فیلم کوتاه به میزبانی شیراز را ضربه‌ای به روند فیلمسازی این شهر ارزیابی کرده و می‌افزاید: برای شیراز این اتفاق خوبی نبود زیرا این شهر در دوره‌ای میزبان اتفاقات بین المللی مانند جشنواره «آسیاپاسیفیک» و «شب های سینمای ایران» بود که تأثیر مثبتی روی فیلمسازان جوان داشت، اما در دوره‌ای عملاً در شیراز شاهد روندی هستیم که همه چیز به سوی ایزوله شدن رفت و انگار در جزیره‌ای قرار داریم که باید منتظر یک معجزه باشیم تا اتفاقی بیفتد. مطمئناً برگزاری جشنواره منطقه‌ای می‌تواند اتفاقات خوبی را در پی داشته باشد.
پورکشکولی فرصت جشنواره و کارگاه‌هایی که در طول آن برگزار می‌شود را کافی نمی‌داند و می‌گوید: کسانی که در کارگاه‌های تخصصی سال‌های گذشته شرکت می‌کردند حال شاهد این هستند که این کارگاه‌ها در قالب کافه‌ها رفته که روند خوبی نیست زیرا ارتباط فیلمسازان این شهر قطع شده و محدود به کافه‌ها شده است.
وی خواستار نقش آفرینی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی در برقراری ارتباط فیلمسازان با فضای تخصصی سینما شده و می‌افزاید: می‌شود با برپایی کارگاه‌های متفاوت این روند را به شکل تخصصی دنبال کرد.
کارگردان مستند اتوپیا همچنین پیشنهاد کرد با توجه به برگزاری نشست‌های تخصصی مانند ۲۰۳۵ و ۲۰۳۶ در جریان برگزاری جشنواره‌های فیلم کوتاه تهران، چکیده‌ای از این نشست‌ها در طول جشنواره منطقه‌ای سروناز به شکل ارائه کتاب یا برپایی نشست اتفاق می‌افتاد.
وی در عین حال عدم مطالبه گری فیلمسازان جوان و نبود دیالوگ میان هنرجویان سال‌های گذشته با نسل کنونی هنرجویان سینمای جوان شیراز را از آفت‌هایی بر می‌شمرد که در طول این سال‌ها موجب شد فضای رخوت در فیلمسازی روی دهد.
شصت‌وسومین جشنواره منطقه‌ای سینمای جوان «سرو ناز» و نخستین جشنواره «سینما و ادبیات» ۳ تا ۶ بهمن‌ماه در محل پردیس سینمایی هنرشهر آفتاب شیراز در حال برگزاری است.
کد خبر 4834057منبع: مهر
کلیدواژه: شیراز جشنواره منطقه ای انجمن سینمای جوان بارش برف سیل سیستان و بلوچستان بوشهر تعطیلی مدارس گرگان ایلام دهه فجر قزوین شهرکرد خطبه های نماز جمعه انتخابات 98 شیراز قاسم سلیمانی سیلاب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۶۴۷۴۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
قابهایی شبیه به زندگی از جنس فلسفه و شعر و عرفان
گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز- «داریوش مهرجویی: شاعرانگی زندگی معمولی»؛ این عنوانی در بخش ویژه و مرور آثار جشنواره مسکو روسیه است تا این رویداد بین‌المللی در چهل‌وششمین آوردگاه خود میزبان آثاری از جنس شعر و عرفان و فلسفه باشد. آثاری از داریوش مهرجویی فقید که منتخب آنها برای نمایش در این جشنواره، بیانگر این مهم است. «گاو»، «هامون»، «درخت گلابی»، «پری»، «لیلا» و «اشباح» از جمله فیلم‌هایی هستند که در جشنواره بین‌المللی مسکو روی پرده می‌روند.
فیلم سینمایی «گاو» نه تنها از بهترین فیلم‌های زنده‌یاد داریوش مهرجویی‌ست، که از مهم‌ترین آثار سینمای ایران نیز شمرده می‌شود. این فیلم که به سال ۴۸ ساخته شد در زمره فیلم‌های مؤثر در شکل‌گیری موج نوی سینمای ایران نیز قرار می‌گیرد. عزت‌الله انتظامی، علی نصیریان، جمشید مشایخی و جعفر والی از جمله بازیگران فیلمی هستند که روایت‌گر قصه «مش‌حسن» و شدت علاقه او به گاوش است. در تمامی این سال‌ها جشنواره‌های ونیز، کن، برلین، لندن و لس‌آنجلس از جمله مهم‌ترین رویدادهای سینمایی میزبان این فیلم بودند، فیلمی که در سال‌های ۵۱، ۶۷ و ۷۸ در رای‌گیری منتقدان، موفق به کسب عنوان بهترین فیلم تاریخ سینمای ایران شد.
فیلم سینمایی هامون به نویسندگی داریوش مهرجویی و با بازی خسرو شکیبایی، بیتا فرهی و عزت‌الله انتظامی، راوی داستان زندگی مردی به نام حمید هامون است که زندگی زناشویی کابوس‌واری را پشت سر می‌گذارد. این اثر داریوش مهرجویی که به سال ۶۸ ساخته شد، در دوره هشتم جشنواره فیلم فجر (۱۳۶۸) با کسب پنج سیمرغ بلورین به‌همراه جایزه ویژه هیئت داوران ستاره بی‌رقیب سینمای آن سال ایران بود. این فیلم در جشنواره هشتم برنده جایزه ویژه هیئت داوران برای بهترین فیلم و همین‌طور سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی، فیلمنامه، فیلمبرداری، نقش اول مرد، و بهترین تدوین شد. همچنین «هامون» کاندیدای دریافت سیمرغ بلورین در شش زمینه دیگر بود.
«درخت گلابی»، نیز از دوست‌داشتنی‌ترین عاشقانه‌های سینمای ایران با انگاره‌های فلسفی است، فیلمی برگرفته از داستانی به قلم گلی ترقی که برشی از زندگی یک نویسنده بی‌بر و بار، همچون درخت گلابی خانه پدری را روایت می‌کند.
محمود شایان، نویسنده‌ای در حوالی ۶۰ سالگی‌ست که چند کتاب تاکنون نوشته و مشهور شده، چند سالی می‌شود که او برای نوشتن کتاب جدید، دستش به قلم نمی‌رود. به همین خاطر، به باغی در دماوند می‌رود که از ایام شباب، خاطرات زیادی از آنجا دارد. همایون ارشادی، گلشیفته فراهانی، جعفر بزرگی، نعمت‌الله گرجی و شهرام حقیقت‌دوست از جمله بازیگران این اثر مهرجویی به‌شمار می‌روند.
«لیلا» که نیمه دوم دهه هفتاد ساخته شد، دوازدهمین فیلم بلند داریوش مهرجویی به نویسندگی خود او و با اقتباس از داستانی به قلم مهناز انصاریان است. چکیده داستان این فیلم که با بازی لیلا حاتمی، علی مصفا، جمیله شیخی و محمدرضا شریفی‌نیا همراه است را می‌توان این‌گونه تعریف کرد. لیلا روز بیست‌وهشتم ماه صفر با رضا، دوست برادرش حسین برخورد می‌کند و آشنایی‌شان به ازدواج می‌انجامد. مدتی بعد، لیلا روز تولدش می‌فهمد که بچه‌دار نخواهند شد و پزشک هم اشکال را از لیلا می‌داند.
«پری» یکی دیگر از آثار شناخته‌شده مهرجویی‌ست که در جشنواره مسکو در نگاه مخاطبان می‌نشیند. این فیلم با تمام انگاره‌های فلسفیش که البته فاصله مشهودی با «درخت گلابی» دارد را می‌توان از عرفانی‌ترین آثار سینمای ایران بخوانیم. «پری»، اقتباسی از رمان «فرانی و زویی» و داستان کوتاهِ «یک روز خوش برای موزماهی» نوشته «جروم دیوید سالینجر» است که در آن بازیگرانی چون نیکی کریمی، علی مصفا، خسرو شکیبایی و پارسا پیروزفر نقش‌آفرینی کرده‌اند.
این فیلم که در نیمه اول دهه هفتاد ساخته شد، روایت‌گر برشی از زندگی دانشجوی ممتاز ادبیات و تئاتر است که با خواندن یک کتاب کوچولو دچار تحولات بنیادی حسی و فکری می‌شود. پری که در زندگی و روابط خود با اطرافیانش به مشکل خورده، با خواندن این کتاب که به طور اتفاقی پیدا می‌کند، زندگی خود را کاملا دست‌خوش تغییرات جدی می‌بیند تا جایی که رهسپار کشف حقیقت زندگی می‌شود.
«تیمسار سلیمانی و همسرش در روابط خود به بن‌بست می‌رسند، تلاش‌های وکیل خانواده برای بهبود اوضاع زندگی آنان بی‌نتیجه می‌ماند. سال‌ها بعد گناهان تیمسار گریبان مازیار (پسر جوانش) را می‌گیرد و مسیر عشق و زندگی او را دشوار می‌سازد.» این چکیده داستان فیلمی به نام «اشباح» از دیگر ساخته‌های مهرجویی به نویسندگی خود او است که بناست روی پرده جشنواره مسکو به نمایش در بیاید. در این فیلم که به سال ۹۲ ساخته شد، بازیگرانی چون همایون ارشادی، مهتاب کرامتی، حسن معجونی و ملیکا شریفی‌نیا به نقش‌آفرینی پرداخته‌اند.
به هر روی، جشنواره بین‌المللی فیلم مسکو، میزبان قابهایی شبیه به زندگی و از جنس شعر و فلسفه و عرفان است تا با مرور آثار مهرجویی فقید، دفتری از دیوان دوست‌داشتنی سینمای ایران را ورقی زده باشد.
*سید محمد حسین لواسانی- فعال رسانه
محکومیت بدوی توماج صالحی به اعدام