دانشمندان می‌گویند ویروس کرونا از یک مار به انسان منتقل شده است
تاریخ انتشار: ۵ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۶۴۹۶۸۷
ویروس جدید که حالا 2019-nCoV نامگذاری شده، نوعی ویروس کرونا است. در حالیکه اکثر ویروس‌های کرونایی که انسانها را بیمار می‌کنند، دارای علایمی کمی بیشتر از یک سرماخوردگی معمولی هستند، اما آنها به‌طور بالقوه می‌توانند بسیار خطرناک باشند. این ویروس‌ها همچنین بسیاری از حیوانات را آلوده می‌کنند و اگر یک ویروس کرونای حیوانی بتواند با موفقیت به انسانها انتقال یابد، سیستم‌های ایمنی ما ممکن است توانایی کمتری برای مقابله با آن داشته باشند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
موضوع مهم همین ناشناخته‌بودن ویروس جدید است که می‌تواند آنها را بسیار خطرناک کند. این الگویی است که در مورد ویروس‌های کرونایی که باعث بیماری‌های SARS و MERS شدند نیز اتفاق افتاد. این بیماری‌ها در طول مدت شیوع اولیه خود، بین ۱۰ تا ۳۰ درصد از قربانیان انسانی خود را کشتند.
زمانی که اولین مورد ابتلا به ویروس 2019 n-CoV، ماه دسامبر سال 2019 در شهر ووهان چین مشاهده شد، پزشکان بلافاصله حدس زدند که این ویروس از طریق حیوانات منتقل شده است.
بسیاری از اولین قربانیان این ویروس، ظاهرا از یک بازار غذای محلی بازدید کرده بودند که همه‌جور حیوان زنده‌ای را به مشتریان ارایه می‌کرد. بعد از آن، تعداد قربانیان ثبت‌شده به‌طور ناگهانی افزایش یافت، بطوریکه تا 21 ژانویه بیش از ۴۰۰ مورد ابتلا و ۱۷ مورد مرگ توسط دولت چین گزارش شد. خبر نگران‌کننده‌تر اینکه ویروس 2019-nCoV کسانی را آلوده کرده است که هرگز به آن بازار نرفته بودند که این موضوع امکان سرایت آن از یک فرد به فرد دیگر را تایید می‌کند.
مطالعه جدید که روز چهارشنبه در مجله Medical Virology منتشر شد، به بررسی کد ژنتیکی 2019-nCoV پرداخته است.
محققان، توالی ژنتیکی 2019-nCoV را با سایر گونه‌های شناخته‌شده ویروس کرونا مقایسه کردند. آنالیز اولیه آنها نشان داد که این ویروس، در نتیجه پروسه‌ای به نام بازترکیب (recombination)، درواقع ترکیبی از یک کرونای مشاهده‌شده در خفاش‌ها و یک کرونای دیگر با میزبان نامعلوم است. به نظر می‌رسد که این پروسه بیشتر در بخش RNA ویروس، که به آن اجازه می‌دهد تا گیرنده‌های سطح یک سلول را تشخیص دهد، اتفاق افتاده است. دانشمندان سپس نتیجه‌گیری کردند که براساس الگوهای RNA مشترک بین ویروس 2019-nCoV و سایر ویروس‌های کرونای ماری، میزبان این ویروس به احتمال زیاد یک مار بوده است. مارها در کشور چین به‌عنوان غذا و جایگزین درمان‌های پزشکی پرورش داده می‌شوند و فروش بسیار خوبی دارند.
ویروس‌ها طوری تکامل یافته‌اند که تنها از سلول‌های میزبان خودشان تغذیه کرده و رشد می‌کنند. به همین‌خاطر است که یک ویروس سگ نمی‌تواند انسان را بیمار کند و برعکس. اما گاهی اوقات سیستم ژنتیکی یک ویروس می‌تواند به آن کمک کند تا حیوانات دیگر را هم آلوده کند. در برخی مواقع، پروسه جهش یا بازترکیب، به ویروس‌ها این توانایی را می‌دهد تا از موانع خاصی عبور کنند.
محققان در مقاله خود نوشته‌اند که ترکیب ژنتیکی مشاهده‌شده در 2019-nCoV ممکن است به انتقال بین‌گونه‌ای از مار به انسانها کمک کرده باشد. به گفته دکتر Brandon Brown از دانشگاه کالیفرنیا، هنوز سوالات بی‌جواب زیادی درباره 2019-nCoV وجود دارند و شیوع گسترده آن ممکن است منجر به یک فاجعه شود.
ویروس‌های SARS و MERS گرچه باعث تلفات زیادی شدند، اما هیچ‌کدامشان به ویروس دیگری که هم کشنده و هم بسیار مسری باشد جهش پیدا نکردند. 2019-nCoV در ابتدا بسیار معتدل‌تر از SARS و MERS بود، اما در روزهای اخیر تعداد تلفات گزارش‌شده به‌سرعت افزایش یافته است. با اینکه ما می‌دانیم این ویروس می‌تواند بین انسانها منتقل شود، اما هنوز نمی‌دانیم که میزان سرایت‌کنندگی و خطر جهش آن چقدر است.
با وجود این، Brown گفته است که هیچ دلیلی برای تاخیر در افزایش آمادگی‌مان برای مقابله با 2019-nCoV وجود ندارد. او می‌گوید: یک احتمال می‌تواند این باشد که با یک بیماری همه‌گیر جهانی مواجه هستیم که می‌توان جلوی آن را با انجام کارهایی مثل اعلام وضعیت اورژانس برای سلامت عمومی و تخصیص بودجه‌های بیشتر گرفت. بنابراین الان زمان آن است که همه نیروی خود را برای مقابله با بیماری بسیج کنیم.
موارد زیادی از ابتلا به ویروس 2019-nCoV احتمالا تا حالا به آمریکا و سایر کشورها رسیده‌اند که به نظر می‌رسد همگی از طریق سفر به ووهان چین باشند و اکنون گسترش سریع آن در چین، به یک نقطه بحرانی رسیده است. دولت چین دیروز دستور توقف حمل‌ونقل عمومی در شهر ووهان و همچنین کنسل شدن همه پروازها و قطارهای خروجی از این شهر یازده میلیون نفری را صادر کرد.
روز چهارشنبه، سازمان سلامت جهانی (WHO) یک جلسه اضطراری را در ژنو سوئیس برگزار کرد تا درباره اعلام وضعیت اورژانس برای سلامت عمومی هم‌فکری کند. Tedros Ghebreyesus، رئیس این سازمان، در کنفرانس مطبوعاتی امروز گفت که WHO درباره این موضوع هنوز تصمیم نهایی را نگرفته است و به‌زودی جلسه دیگری را برگزار خواهد کرد.
منبع: اکوفارس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۶۴۹۶۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ارتباط عجیب میان یک جلبک دریایی و بقای انسان!
نیتروژن یکی از عناصر بسیار مورد نیاز در دنیاست که در بخش‌های مختلفی از زندگی بشر، از جمله کشاورزی نقش تعیین کننده‌ای دارد.
به گزارش خبرآنلاین، تا به امروز در کتاب‌های زیست‌شناسی به این نکته اشاره می‌شد که فقط باکتری‌ها این توانایی را دارند که نیتروژن را از جو گرفته و آن را برای زندگی قابل استفاده کنند. برخی گیاهان مانند حبوبات که قابلیت تثبیت نیتروژن را دارند، این کار را با نگهداری باکتری‌های همزیست در گره‌های ریشه‌هایشان انجام می‌دهند. اما کشف اخیر دانشمندان، از داستان دیگری حکایت دارد.
در دو مقاله اخیر منتشر شده، یک تیم بین المللی از دانشمندان، به توصیف اولین اندامک تثبیت کننده نیتروژن شناخته شده در یک سلول یوکاریوتی پرداختند. اندامک در واقع چهارمین نمونه در تاریخ اندوسیمبیوز اولیه به شمار می‌رود (فرآیندی که طی آن یک سلول پروکاریوتی توسط یک سلول یوکاریوتی غرق شده و فراتر از همزیستی، به یک اندامک تبدیل می‌شود.)
تایلر کول، محقق فوق دکترای دانشگاه کالیفرنیا و اولین نویسنده یکی از این دو مقاله در این باره گفته: « ایجاد اندامک‌ها از چنین چیزهایی، بسیار نادر است.»
او در ادامه با اشاره به منشاء میتوکندری گفت:« فکر می‌کنم اولین باری که این اتفاق رخ داد، زندگی پیچیده‌ای را به وجود آورد. هر چیزی که پیچیده‌تر از یک سلول باکتریایی است، وجودش را مدیون این اتفاق است. این رویداد حدود یک میلیارد سال پیش یا بیشتر دوباره برای کلروپلاست رخ داد و به ما گیاهان را داد.»
سومین نمونه شناخته شده، شامل میکروبی شبیه به کلروپلاست است. جدیدترین کشف، اولین نمونه از اندامک تثبیت کننده نیتروژن است که محققان آن را نیتروپلاست می‌نامند.
یک راز چند دهه ایکشف این اندامک، مستلزم کمی شانس و چندین دهه کار و تلاش بوده. در سال ۱۹۹۸، جاناتان زهر، استاد علوم دریایی دانشگاه کالیفرنیا، یک توالی DNA کوتاه را در آب دریای اقیانوس آرام پیدا کرد که به نظر می‌رسید که از یک سیانوباکتری ناشناخته تثبیت کننده نیتروژن است. او و همکارانش سال‌ها این ارگانیسم مرموز که آن را UCYN-A نامیدند مورد مطالعه قرار دادند.
در همان زمان، کیوکو هاگینو، دیرینه‌شناس دانشگاه کوچی ژاپن به سختی می‌کوشید تا یک جلبک دریایی را پرورش دهد که بعدها مشخص شد که این جلبک دریایی ارگانیسم میزبان UCYN-A است.
بیش از ۳۰۰ نمونه برداری انجام شد و این مطالعه بیش از یک دهه طول کشید ولی هاگینو در نهایت موفق شد تا این جلبک را پرورش داده و این امکان را برای دیگر محققان فراهم کرد تا مطالعات‌شان درباره UCYN-A و میزبان جلبک دریایی‌اش را همزمان در آزمایشگاه شروع کنند.
دانشمندان سال‌ها UCYN-A را یک همزیستی درونی می‌دانستند که ارتباط نزدیکی با جلبک دارد؛ اما دو مقاله جدید حکایت از آن دارد که UCYN-A با همزیستی قبلی با میزبان خود تکامل پیدا کرده و حالا با معیارهای یک اندامک مطابقت دارد.
منشا اندامکهادر ماه مارس سال ۲۰۲۴، مقاله‌ای در مجله Cell منتشر شد که طی آن، زهر و همکارانش از موسسه فناوری ماساچوست، موسسه علوم دریایی بارسلونا و دانشگاه رود آیلند نشان دادند که نسبت اندازه بین UCYN-A و میزبان‌های جلبکی آنها در گونه‌های جلبک‌های دریایی هاپتوفیت Braaudosphaera bigelowii مختلف مشابه است.
محققان برای نشان دادن اینکه رشد سلول میزبان و UCYN-A توسط تبادل مواد مغذی کنترل می‌شود، از یک مدل استفاده کردند. متابولیسم آنها به هم مرتبط بود و این هماهنگی در نرخ رشد، باعث شد که محققان UCYN-A را "اندامک مانند" بنامند.
طبق گفته زهر، این دقیقا همان چیزی است که درمورد اندامک‌ها هم اتفاق می‌افتد. اگر به میتوکندری‌ها و کلروپلاست‌ها نگاه کنید، دقیقا مشابه هستند: آنها مقیاس‌شان را با سلول تعیین می‌کنند.
دانشمندان تا زمانی که سایر شواهد مورد تائید قرار نگرفته بود، نمی‌توانستند با اطمینان این UCYN-A را اندامک بنامند. در مقاله روی جلد مجله Science، زهر، و دیگر همکارانش از دانشگاه‌های مختلف، به این نکته اشاره می‌کنند که UCYN-A پروتئین‌ها را از سلول‌های میزبان خود وارد می‌کند.
زهر دراین رابطه گفت:« این یکی از نشانه‌های حرکت چیزی از درون همزیستی به یک اندامک است. آنها شروع به دور ریختن تکه‌های DNA می‌کنند و ژنوم‌هایشان کوچک و کوچک‌تر شده و برای انتقال محصولات ژنی یا خود پروتئین، به سلول مادر وابسته خواهند بود.»
کول برای انجام این مطالعه روی پروتئومیکس کار کرد. او به مقایسه پروتئین‌های یافت شده در UCYN-A ایزوله شده با پروتئین‌های یافت شده در کل سلول میزبان جلبک پرداخت و دریافت که سلول میزبان، پروتئین‌ها را می‌سازد و سپس آنها را با یک توالی اسید آمینه خالص برچسب گذاری می‌کند که به سلول بگوید تا آنها را به نیتروپلاست بفرستد.
در ادامه نیتروپلاست، پروتئین‌ها را دریافت کرده و از آنها استفاده می‌کند. کول عملکرد برخی از این پروتئین‌ها را شناسایی و مشخص کرد که آنها شکاف‌های مسیرهای خاصی در UCYN-A را پر می‌کنند.
زهر دراین باره ادامه داد:« این مثل یک جور پازل جادویی است که در واقع در آن قطعات با هم هماهنگ شده و با هم کار می‌کنند.» در همین مقاله محققان نشان دادند که UCYN-A همزمان با سلول جلبک تکثیر می‌شوند.
تغییر دیدگاههااین خطوط مستقل از شواهد، دیگر جایی برای تردید باقی نمی گذارند که UCYN-A از نقش یک همزیست عبور کرده است. در حالی که میتوکندری‌ها و کلروپلاست‌ها میلیاردها سال پیش تکامل یافته بودند، اما این طور به نظر می‌رسد که نیتروپلاست حدود ۱۰۰ میلیون سال پیش تکامل یافته و این دیدگاه جدیدتری درباره اندام‌زایی برای دانشمندان ایجاد می‌کند.
اندامک‌ها به علاوه بینش متفاوتی درباره اکوسیستم‌های اقیانوسی در اختیار دانشمندان قرار می‌دهند. همه موجودات زنده به نیتروژن به صورت قابل استفاده بیولوژیکی نیازمندند و UCYN-A به دلیل توانایی‌اش در درست کردن نیتروژن از جو در سطح جهانی اهمیت بسیار بالایی دارد. محققان UCYN-A را در همه جای دنیا از مناطق استوایی تا اقیانوس منجمد شمالی یافته‌اند و همین مقدار چشمگیری از نیتروژن درست می‌کند.
این کشف به علاوه پتانسیل ایجاد تغییرات شگرفی در دنیای کشاورزی را داراست. توانایی سنتز کودهای آمونیاکی از نیتروژن اتمسفر باعث رشد چشمگیر کشاورزی و جمعیت جهان در اوایل قرن بیستم شد.
این فرآیند که تحت عنوان فرآیند هابر- بوش نامیده می‌شود، امکان تولید ۵۰% از موادغذایی جهان را فراهم کرد که در عین حال حجم زیادی دی اکسید کربن نیز ایجاد می‌کند و حدود ۱.۴% از انتشار جهانی دی اکسید کربن به این فرآیند مربوط می‌شود. در طول دهه‌ها، محققان کوشیده‌اند تا راهی برای ترکیب تثبیت نیتروژن طبیعی با کشاورزی پیدا کنند.
کول در این باره گفت: «این سیستم دیدگاه جدیدی درراستای تثبیت نیتروژن ایجاد کرده و می‌تواند سرنخ‌هایی در این رابطه که چگونه چنین اندامکی می‌تواند در گیاهان زراعی مهندسی شود ارائه دهد.»
البته هنوز سوالات زیادی درباره UCYN-A و میزبان جلبکی آن بی پاسخ مانده و دانشمندان درنظر دارند تا تحقیق‌های عمیق‌تری درباره چگونگی عملکرد UCYN-A و جلبک و بررسی سویه‌های مختلف آن انجام دهند.
کانال عصر ایران در تلگرام
هیچ کسی مثل بازیگران بی اخلاق و بی تعهد نیست ؛ اگر پول باشد هر کاری می‌کنند !