به نقل از «جماران»

متولیان فرهنگی فکری برای ویروس‌های فرهنگی بکنند

تاریخ انتشار: ۵ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۶۵۷۷۲۸

قاسم آهنین‌جان روز شنبه در حاشیه چهاردهمین نمایشگاه کتاب خوزستان گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا با اشاره به دلایل کاهش رغبت کتابخوانی در جامعه بیان کرد: تمایل به خرید و خواندن کتاب در کشور کم شده و این اتفاق جای تاسف دارد چرا که فرهنگ کشوری که به شهادت همه، جزو متجلی‌ترین و بهترین فرهنگ‌های جهان بوده نباید وضعیت مطالعه این گونه باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: در جهان هر زمان برای تحکیم فرهنگ و پیام‌های فرهنگی کم می‌آوردند به ادبیات ایران پناه می‌آوردند چرا که فرهنگ ما در گستره جهانی تاثیرگذار بوده و اشخاصی چون سعدی، فردوسی، حافظ، مولوی، باباطاهر، خیام  را در قرن‌های گذشته و کسانی چون دهخدا، نیما یوشیج  و غیره را در عصر معاصر داشته است.
این شاعر توضیح داد: چرایی رغبت نداشتن مردم به مطالعه مهم است و در این مساله نمی‌توان شخص خاصی را مقصر دانست زیرا مسایل همیشه در یک فرآیند و تسلسل اتفاق می‌افتند و یک حلقه زنجیر، خود به خود نقشی نمی‌تواند ایفا کند.

وی، غفلت و بی توجهی را از جمله حلقه‌های زنجیره تمایل نداشتن به مطالعه در کشور بیان کرد و گفت: آگاهی نداشتن  مخاطب و چاپ و نشر بسیار بیرویه کتاب از جمله دلیل‌های کاهش کتابخوانی در کشور ما است.

آهنین جان ادامه داد: کافی است اراده کنیم تا چیزهایی که نوشته‌ایم را با  پرداخت پول به یک ناشر به عنوان کتاب چاپ کنیم و اسم ما به عنوان نویسنده و شاعر روانه بازار کتاب شود.
وی خاطرنشان کرد: وقتی در یک کتابفروشی وارد می‌شویم تنها شاید یک یا چند کتاب خوب را بینیم در حالی که بقیه انبوهی از کتاب‌هایی هستند که هیچ گونه صلاحیتی برای کتاب بودن را ندارند؛ گاهی از اوقات شاهد هستیم چه میزان کتاب جعلی با عنوان‌های نجات بخش بشر منتشر و چاپ می‌شود.
این شاعر ادامه داد: به عنوان مثال یکی از کتاب‌های فانتزی که به تازگی به چاپ رسید "ملت عشق" نام داشت؛ کتابی که می‌توان گفت از نام مولوی و شمس تبریزی به عنوان ابزار سوء استفاده کرد و آنقدر که این کتاب فروش داشت کتاب‌های مثنوی معنوی و شمس تبریزی فروش نداشت.
ناشران فله‌ای‌؛ کتاب‌های فله‌ای
وی افزود: برخی ناشران در حال سِرّ و بیهوش کردن خوانندگان و مخاطبان کتاب هستند و هر چیزی که به دستشان می‌رسد به خورد خواننده کتاب می‌دهند برای همین خواننده دیگر به این سفره اعتماد ندارد و پای آن نمی‌نشیند؛ در واقع حضور بیش از حد ناشر فله‌ای و چاپ به وفور کتاب فله‌ای فضا را مسموم کرده است. 
آهنین جان بیان کرد: در سال‌های گذشته عنوان‌های کتابی که چاپ می‌شد کم بود اما کتاب‌ها کیفی‌تر و فاخرتر بود. 
وی گفت: آنچه که به کتاب و کتابخوانی ما ضربه شدید می‌زند حضور ناشران غیرحرفه‌ای است که فقط و فقط با هدف پول در آوردن وارد بازار کتاب شده‌اند و اگر بدانند از راه دیگری  می‌توان پول بیشتری به جیب زد به سراغ آن کار می‌روند و به کتاب تنها به شکل پول نگاه می‌کنند برای همین روز به روز کیفیت کتاب پایین می‌آید.
قاسم آهنین جان از شاعران خوزستان است که از آثار او می توان "ذکر خواب‏‌های بلوط"، "شاعرمرگ خویش می‏‌داند"، "خون و اشراق بر ارغوان جوشن‏‌ها"، "بخت تاریک در آفاق بنفشه و پروانه"، "گلی برای غریبان تا همیشه"، "لمعات خون" و "کودکی‌‏ها در شب سقاخانه" و ... را نام برد.
چهاردهمین نمایشگاه کتاب خوزستان در اهواز از ۳۰ دی تا پنجم بهمن‌ ۹۸ در دو نوبت صبح و عصر از ساعت ۹ تا ۱۲ و ۱۶ تا ۲۲ پذیرای دوستداران کتاب و کتاب‌خوانی است.

منبع: جماران

کلیدواژه: قیمت خودرو سیل سیستان و بلوچستان قیمت بنزین بودجه 99 بازار کتاب جهان عشق نمایشگاه کتاب ویروس قیمت خودرو سیل سیستان و بلوچستان قیمت بنزین بودجه 99 امام خمینی س سید مصطفی خمینی سید احمد خمینی سید حسن خمینی انقلاب اسلامی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۶۵۷۷۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انتشارات علمی و فرهنگی چگونه از عرش به فرش رسید؟

مهمترین عامل فاصله گرفتن انتشارات علمی و فرهنگی از روزگار درخشان خود، نامش بود؛ نامی که سبب شد مدیرانش از خاطر ببرند که شأن نزول این مرکز برای چه بوده است. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، انتشار تصویری از بسته بودن کتابفروشی علمی و فرهنگی در خیابان انقلاب، بار دیگر حواشی پیرامون این نشر با سابقه را پررنگ کرد. هرچند قاسم صفایی‌نژاد، مدیر این انتشارات، در گفت‌وگو با تسنیم، خبر تعطیلی آن را تکذیب و اعلام کرد که تعطیلی کتابفروشی فقط چند ساعت بوده است، اما حرف و حدیث‌ها درباره این نشر به اتمام نرسیده است.

انتشارات علمی و فرهنگی چگونه متولد شد؟

در سایت این انتشارات درباره تاریخچه آن آمده است: انتشارات دیرپای علمی و فرهنگی از ادغام دو مؤسسۀ انتشاراتی پیشگام و سرآمد نشر در ایران به نام‌های «بنگاه ترجمه و نشر کتاب» و «مؤسسه انتشارات فرانکلین» پدید آمده است. مؤسسه خصوصی «بنگاه ترجمه و نشر کتاب» در سال 1332 تأسیس شد و با مدیرعاملی بزرگانی همچون احسان یارشاطر و معاونت شخصیت‌هایی مثل عبدالحسین زرین‌کوب و ایرج افشار ادامۀ حیات داد. از گونۀ آثار ماندگار بنگاه ترجمه و نشر کتاب مجموعه‌ای با نام «میراث ایران» بود که آثار معروف ادب فارسی را به زبان‌های دیگر ترجمه می‌کرد. دیگر اثر شناخته شدۀ بنگاه ترجمه و نشر، انتشار دایره‌المعارفی با نام دانشنامۀ ایران و اسلام بود که تا سال 1360 تعداد 10 جلد از آن منتشر شد. ترجمۀ تاریخ طبری و نیز شروع انتشار دانشنامۀ ایرانیکا به پیشنهاد احسان یارشاطر از دیگر آثار ماندگار بنگاه چاپ و نشر است.

مؤسسه فرانکلین ایران نیز در سال 1333 به مدیریت همایون صنعتی‌زاده بنیان نهاده شد. فرانکلین ایران که شعبه‌ای از مؤسسه فرانکلین بین‌المللی بود، پس از مدتی با توسعۀ کارهای خود از شعبۀ مرکزی در نیویورک استقلال مالی و کاری پیدا کرد. شیوهٔ کار این نهاد فرهنگی به ابتکار صنعتی‌زاده این بود که پس از قرارداد با ناشر، کلیۀ امور مربوط به چاپ از ترجمه و ویرایش گرفته تا تصحیح و غلط‌گیری و هزینۀ تبلیغات و حتی پرداختِ اجرت نقاشی پشت جلد را برای ناشر انجام می‌داد. کار تا آنجا پیش رفت که مؤسسه فرانکلین علاوه بر مسئولیت چاپ کتاب‌های درسی کشور، در سال 1337 کتاب‌های درسی کشور افغانستان را هم منتشر می‌کرد.

پایه‌گذاری ویرایش، ارزیابی و نظارت بر ترجمه‌ها، احداث کارخانۀ کاغذ پارس برای رفع مشکل تأمین کاغذ، بنیان‌گذاری سازمان کتاب‌های جیبی، تهیۀ 500 کتابخانه برای مدارس دولتی، بنیان‌گذاری مؤسسۀ دفتر لغت فارسی به سرپرستی دکتر مینوی و زرین‌کوب، کمک به ایجاد کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، تهیۀ طرح مبارزه با بی‌سوادی برای بزرگسالان، ساخت مرکز تکنولوژی آموزشی برای تهیۀ فیلم و کمک به پاگرفتن کتابخانۀ دانشگاه صنعتی شریف از گونه‌ شواهد این توسعه، پیشگامی و خیرگستری فرانکلین بود.

انتصاب عجیب در قدیمی‌ترین مؤسسه انتشاراتی کشور

مؤسسه فرانکلین در این مدت از سال 1332 تا 1356 نزدیک به 2000 عنوان کتاب چاپ کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی بنگاه ترجمه و نشر کتاب در اواخر سال 1360 به شرکت انتشارت علمی و فرهنگی تبدیل شد. مؤسسه فرانکلین نیز که در سال 1356 «سازمان آموزشی نومرز» نام گرفته بود، ابتدا به «شرکت انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی» تغییر نام داد و سپس در سال 1372 در شرکت انتشارات علمی و فرهنگی ادغام شد. انتشارات علمی و فرهنگی که در آن زمان دیگر به نهاد نشری پُخته و آزموده تبدیل شده بود، از سال 1380 تصمیم گرفت با هدف توسعه و گسترش فعالیت‌های اجرایی سه شرکت مجزا و وابسته را به نام‌های «شرکت چاپ و نشر کتبیه»، «شرکت بازرگانی کتاب گستر» و «شرکت فرهنگ‌فیلم تهران» در زیرمجموعه خود تعریف کند. اما چرا یک مرکز نشر با این پیشینه امروز با انتشار یک خبر، تا مرز تعطیلی پیش می‌رود؟

علمی وفرهنگی از کجا به کجا رسید؟!

حاشیه‌های انتشارات علمی و فرهنگی در سال‌های اخیر کم نبوده است؛ از انتخاب مدیران سیاسی و حلقه‌های نزدیک به ستادهای انتخاباتی چپ و راست گرفته تا تجمع اعتراضی کارمندان و ... .

به نظر می‌رسد می‌توان روند افت کیفی و کمی انتشارات را در چند مورد، خلاصه کرد. نخست مشکلات مالی این نشر دیرپاست. وابستگی مالی انتشارات علمی و فرهنگی به چاپ دفترچه‌های بیمه و کسب درآمد از این طریق، از جمله این عوامل است. احتمالاً انتشار خبر قطع چاپ این دفترچه‌ها برای صاحبان این نشر بیش از هر کس دیگری گران آمد. این وابستگی که منجر به تزریق میلیاردها تومان در هر سال به انتشارات شده بود، این مرکز را از فکر برنامه‌‌ریزی برای تأمین اعتبارات مالی از طرق دیگر بازداشت.

قطع این شاهراه حیاتی در زمانی صورت گرفت که کاغذ برای هر ناشری به یک معضل لاینحل تبدیل شده و انتشارات قراردادهای متعددی داشت که نسبت به انجام آنها متعهد شده بود. کار تا جایی پیش رفت که به ناگزیر با برخی از نویسندگان برای انتخاب تأخیر در چاپ یا فسخ قرارداد مذاکره صورت گرفت. بدهی‌های بیمه‌ای متعدد که به گفته صفایی‌نژاد، بعضاً از سال 69 باقی مانده بود و بدهی به پدیدآورندگان و افرادی که از این مجموعه جدا شده بودند، کار را بیش از پیش برای علمی وفرهنگی سخت و کلاف این نشر را سردرگم‌تر از هر زمان دیگری کرد.

گذشته از این، عامل دوم را می‌توان در انتخاب مدیران اشتباهی جست‌وجو کرد؛ مدیرانی که با بده بستان‌های سیاسی قدم در این مرکز فرهنگی گذاشتند و هرچند انتشارات علمی و فرهنگی را یک بنگاه اقتصادی توصیف کردند_که از وجهی می‌تواند درست باشد_ اما هیچ راهکار اقتصادی برای خروج از این بحران ارائه نکردند.

اما در کنار همه این موارد، شاید مهمترین عاملی که سبب شد علمی و فرهنگی از روزگار درخشان خود فرسنگ‌ها فاصله بگیرد، نامش بود. نام انتشارات علمی و فرهنگی آنقدر بزرگ بود که مدیرانش زیر سایه آن آرام بگیرند و این نشر در یک انفعال فرهنگی و اقتصادی به کار خود ادامه دهد. نگاهی به فهرست آثار منتشر شده حداقل در یک دهه گذشته شاید مؤید این امر باشد و ما را به این نتیجه برساند که علمی و فرهنگی همچنان از چاپ مجموعه ادبیات کلاسیک خود ارتزاق می‌کند. آثار جریان‌سازی که در این سال‌ها منتشر شده باشد، به شمار انگشتان دست هم نمی‌رسد.

از سوی دیگر حضور کمرنگ در بسترهای جدید کتاب و نداشتن برنامه‌ای مشخص در این زمینه در دوره‌های گذشته، علمی و فرهنگی را از یک ناشر به‌روز و کارآمد به یک نشر منفعل گوشه‌نشین تبدیل کرد؛ آن هم در شرایطی که طی پنج سال گذشته اقبال مخاطبان ایرانی به استفاده از این فضا بیش از کتاب‌های کاغذی برآورد شده است.

با در نظر گرفتن این شرایط است که می‌توان مدعی شد مدیران این مجموعه در سال‌های اخیر در زیر سایه همین نام بزرگ از خاطر بردند که شأن نزول آن برای چه بوده است. در نهایت از انتشارات علمی و فرهنگی فقط یک نام و برند باقی ماند؛ مانند کانون پرورش فکری، حوزه هنری و ده‌ها مرکز و نهاد دیگری که می‌توان به این فهرست افزود.

انتهای پیام/