به نقل از «ناطقان»

علائم ونشانه های اصلی تنبلی تخمدان

تاریخ انتشار: ۸ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۶۹۶۰۶۸

تنبلی تخمدان یا سندرم تخمدان پلی کیستیک بیشترین دلیل ناباروری زنان است و علائمی مانند اضطراب و افسردگی دارد و باعث قاعدگی نامنظم خانم ها می شود. ناطقان: تنبلی تخمدان که به آن نارسایی زودرس تخمدان نیز گفته می ‎شود، به وضعیتی گفته می ‎شود که در آن، تخمدان ها قبل از 40 سالگی فرد از کار بیفتند . در این شرایط ، تخمدان ها مقدار طبیعی هورمون استروژن را تولید نکرده و تخمک ها به طور منظم تولید نخواهند شد .

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این وضعیت اغلب منجر به ناباروری فرد می ‎شود .

تنبلی تخمدان ممکن است گاهی با یائسگی زودرس اشتباه گرفته شود اما این دو با هم متفاوتند . زنان مبتلا به تنبلی تخمدان ، قاعدگی نامنظم و گاه بی گاه را تجربه می ‎کنند و حتی ممکن است باردار نیز بشوند ، در حالی که زنان یائسه ، توانایی باردار شدن را ندارند .

تامین میزان استروژن مورد نیاز بدن در خانم های مبتلا به تنبلی تخمدان به جلوگیری از بروز برخی از عوارض ناشی از کمبود استروژن مانند استئوپروز کمک می ‎کند .
علائم تنبلی تخمدان

علائم و نشانه های تنبلی تخمدان مشابه علائم یائسگی یا کمبود استروژن است که این علائم عبارتند از:

    چرخه قاعدگی نامنظم یا سنگین که ممکن است تا سال ها به طول بینجامد و یا پس از قطع مصرف قرص های ضد بارداری ایجاد شود.
    مشکل در بارداری
    گرگرفتگی
    تعریق بالا
    خشکی واژن
    خشکی چشم
    تحریک پذیری و یا وجود مشکل در تمرکز
    کاهش یافتن میزان میل جنسی
    سطح بالای هورمون آندروژن
    آکنه پوستی ، شوره سر و پوست چرب
    خستگی مفرط
    درد لگن
    افسردگی و اضطراب بی دلیل
    افزایش وزن
    رشد بیش از حد موهای زائد

تعریق و گرگرفتگی

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورت به تاخیر افتادن چرخه قاعدگی به مدت 3 ماه ، به منظور شناسایی و درمان این بیماری به پزشک مراجعه کنید . علت این امر ممکن است به دلایل مختلفی مانند بارداری ، استرس ، تغییر رژیم غذایی و یا ورزش سنگین بروز پیدا کند اما با این حال به منظور درمان این وضعیت در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید .

حتی در صورت عدم وجود مشکلی در این رابطه ، بهتر است به منظور تعیین سطح میزان هورمون استروژن به پزشک مراجعه کنید زیرا کمبود استروژن ممکن است منجر به کاهش تراکم استخوان و افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی شود .
عوامل خطر تنبلی تخمدان

عواملی که خطر ابتلا به تنبلی تخمدان را افزایش می ‎دهند ، عبارتند از:

سن :

خطر ابتلا به تنبلی تخمدان در سنین 35 تا 40 سالگی افزایش می ‎یابد. اگرچه بروز این بیماری در زنان جوان تر از 30 سال نادر است اما با این حال تنبلی تخمدان ممکن است در دختران نوجوان و یا جوان نیز بروز پیدا کند .

سابقه خانوادگی :

افرادی که دارای سابقه خانوادگی ابتلا به بیماری تنبلی تخمدان هستند ، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری می باشند .

جراحی تخمدان :

جراحی های تخمدان ، خطر ابتلا به بیماری تنبلی تخمدان را افزایش می ‎دهد .

تخمدان پلی کیستیک
عوارض تنبلی تخمدان

عوارض احتمالی تنبلی تخمدان ، عبارتند از:

ناباروری :

یکی از عوارض شایع تنبلی تخمدان ناباروری است . در برخی موارد نادر بارداری در صورت تخمک گذاری تخمدان ها امکان پذیر است .

پوکی استخوان :

هورمون استروژن به حفظ استخوان های قوی کمک می‎ کند . خانم هایی که دچار کمبود هورمون استروژن هستند ، در معرض خطر پوکی استخوان قرار دارند .

افسردگی با اضطراب :

خطر ناباروری و سایر عوارض ناشی از کمبود سطح هورمون استروژن ممکن است باعث بروز افسردگی و اضطراب در برخی خانم ها شود .

افسردگی و اضطراب

بیماری قلبی :

یکی دیگر از عارضه هایی که در اثر کمبود استروژن به وجود می ‎آید ، بروز بیماری های قلبی است .

علاوه بر موارد ذکر شده ، تنبلی تخمدان باعث بروز مشکلات و بیماری هایی نظیر دیابت نوع 2، کلسترول بالا ، بیماری کبد، خونریزی غیر طبیعی رحم ، فشار خون بالا ، چاقی، سندروم متابولیک، سرطان، دیابت حاملگی و سقط جنین می ‎شود .

تشخیص تنبلی تخمدان

هیچ آزمایش واحدی نمی ‎تواند به شناسایی این مشکل کمک کند اما با این حال پزشک با بررسی سابقه خانوادگی ، معاینات پزشکی و انجام آزمایش خون به منظور اندازه گیری سطح هورمون های مختلف می‎ تواند این بیماری را تشخیص دهد .
برچسب ها: تخمدان ، تنبلی ، ناطقان ، کیست ، زنان

منبع: ناطقان

کلیدواژه: تخمدان تنبلی ناطقان کیست زنان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۶۹۶۰۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جزییاتی از بیماری ترانه علیدوستی و علت آن

در ۲ روز اخیر جامعه هنری و علاقمندان به سینما برایشان این پرسش مطرح شده است که بیماری ترانه علیدوستی چیست و او در چه مرحله‌ای از درمان قرار دارد؟

به گزارش همشهری آنلاین، بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع دارو‌ها به شمار می‌رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری‌های خونی و درگیری اندام‌های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می‌دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی دارو‌ها رخ می‌دهد. علائم ممکن است هفته‌ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع دارو‌های مشکوک و استفاده از دارو‌های تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم دِرِس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می‌شود، یک واکنش شدید به تعدادی از دارو‌های تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی می‌کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض دارو‌های محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می‌دهد و باعث ایجاد ویژگی‌های مشخص و در عین حال متغیری می‌شود که بر پوست و اندام‌های متعدد تاثیر می‌گذارند.

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می‌دهد که شامل فعال شدن سلول‌های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین‌ها است. با استناد به مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، دارو‌های رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- دارو‌های ضد تشنج

- دارو‌های ضد ویروس

- آنتی بیوتیک‌ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده‌های خلق و خو و دارو‌های ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی دارو‌ها

فعال شدن مجدد برخی ویروس‌ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV۶)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می‌تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل‌های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می‌شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

- التهاب اندام‌های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.

به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیار‌های زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه‌ای از معیار‌ها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV۶ هم می‌شود.

درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می‌شود. گزینه‌های مطرح می‌توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام‌های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئید‌های سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئید‌های سیستمیک می‌توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه‌ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئید‌های خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می‌شود.

سایر درمان‌های موثر عبارت اند از:

- سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئید‌های موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

- پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری‌های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماری‌های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع‌ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه‌ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری‌های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته اند.