آنچه ترامپ رونمایی کرد «راهزنی قرن» بود نه «معامله قرن»
تاریخ انتشار: ۹ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۷۰۷۷۹۹
خبرگزاری مهر، گروه بین الملل -جواد حیران نیا: دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا و بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل از «معامله قرن» رونمایی کردند.
طرحی که ترامپ معتقد است بهترین، عملیاتی ترین و عینی‌ترین طرح برای صلح فلسطین و اسرائیل است؛ چرا که طرح‌های قبلی خیالی بوده اند. او مدعی بود که این طرح منافع اسرائیل و فلسطین را همزمان تأمین خواهد کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما عدم مشارکت «محمود عباس» رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین در مراسم رونمایی از طرح و موضع گیری های او در خصوص عدم پذیرش معامله قرن از یک سو و رضایت تمام و کمال نتانیاهو از طرح ترامپ و کف زدن‌های مرتب و خوشحالی زائد الوصف او از سوی دیگر نشان از عدم رعایت عدالتی است که ترامپ مدعی رعایت آن در این طرح بود.
خبرنگار مهر در گفتگو با پروفسور «نادر انتصار» رئیس دانشکده علوم سیاسی دانشگاه آلابامای آمریکا به بررسی ابعاد مختلف این طرح پرداخته که در ادامه می آید. انتصار از اساتید شناخته شده حوزه مطالعات خاورمیانه در سطح بین المللی است. کتاب «سیاست کردها در خاورمیانه» وی از مهمترین منابع مطالعات کردی در سطح جهانی است.
* ترامپ و نتانیاهو در حالی معامله قرن را رونمایی کردند که ترامپ در حال استیضاح در سنا است و نتانیاهو هم به عنوان اولین نخست وزیر اسرائیل ۳ کیفرخواست در خصوص اتهامات علیه وی دریافت کرده بود. با توجه به این موضوع زمانبندی این رونمایی ارتباطی با این مسئل داشت؟
آنچه که ترامپ رونمایی کرد بیشتر شبیه «راهزنی قرن» است تا «معامله قرن». شکی نیست که زمانبندی رونمایی این طرح ارتباط با مشکلات قانونی داشت که نتانیاهو با آن روبرو شده است و از این طریق ترامپ خواسته که شاید به کمک نتانیاهو بیاید و همچنین به دوباره انتخاب شدن او به نخست وزیری اسرائیل کمکی کرده باشد
* معامله قرن بدون مشورت طرف فلسطینی طراحی شده است و مورد پذیرش طرف فلسطینی حتی تشکیلات خودگردان نیز قرار نگرفت و از سوی آن رد شد. با توجه به این موضوع این طرح تا چه اندازه می تواند عملیاتی شود؟
به نظر من این طرح برای عملی شدن با مشکلات زیادی روبرو است و بدون پذیرش آن از طرف فلسطینی با شکست مواجه خواهد شد مگر اینکه تشکیلات خودگردان فلسطین با زور و یا از طریق رشوه تن به وطن فروشی بدهد.
* با توجه به موضع گیری های قبلی کشورهای عربی از جمله عربستان، امارات، بحرین، عمان و مصر در خصوص معامله قرن به نظر می رسد ترامپ از آنها به عنوان فشاری علیه «محود عباس» رئیس تشکیلات خودگردان برای پذیرش معامله قرن بهره خواهد برد. از سوی دیگر ترامپ کمک ۵۰ میلیارد دلاری به کشور فلسطینی را هم مشروط به عملکرد رهبران آنها کرده است. به نظر شما مواضع کشورهای عربی به این طرح چه خواهد بود؟
کشورهای عربی، بخصوص آنهایی که نامشان را ذکر کردید مدتها است که آرمان فلسطین را از ذهن خود بیرون کرده اند و فلسطین را از محاسبات سیاسی خود حذف کرده اند. ترامپ و نتانیاهو روی رهبران این کشورها و سر سپردگی آنها خیلی حساب کرده اند و می دانند که آنها ممکن است چند شعار توخالی بدهند ولی در عمل محور غربی-عبری-عربی قادر به مجبور کردن محمود عباس به پذیرش طرح ترامپ خواهد شد.
* ترامپ در رونمایی از معامله قرن اعلام کرد طرح او مبتنی بر تشکیل دو کشور فلسطین و اسرائیل است. به طور مشخص اعلام کرد قدس پایتخت یکپارچه و تقسیم ناپذیر اسرائیل خواهد بود. اما بلافاصله گفت پایتخت فلسطین نیز قدس شرقی است و سفارتخانه در آن تاسیس می کند. این ابهام را چگونه می شود توضیح داد؟
این هم نوعی از حرفهای دروغ و مردم پسند است که ترامپ به آنها عادت کرده است و برایش ضد و نقیض گفتن اهمیت ندارد. اگر تمام قدس باید یکپارچه و تقسیم ناپذیر به عنوان پایتخت اسرائیل باقی بماند چگونه ممکن است قدس شرقی به عنوان پایتخت کشور مستقل فلسطین بشود؟
* به نظر می رسد در معامعه قرن نقش اردن کم رنگ شده و این کشور در تحولات آتی فلسطین نقشی نخواهد داشت ضمن اینکه بخشی از دره رود اردن نیز در حاکمیت اسرائیل قرار خواهد گرفت و نقش نظارتی اردن بر اماکن مقدس قدس احتمالاً پایان خواهد یافت. چرا اردن از معادلات فلسطین از سوی امریکا حذف شده است؟
البته ما اکنون دقیقاً نمیدانیم که نگرش اردن در این بازی سیاسی ترامپ و نتانیاهو چه خواهد بود ولی آنچه که تا کنون اعلام شده نقش اردن را کم رنگ کرده است. ترامپ روی عربستان و سایر شیوخ عرب خلیج فارس بیشتر از اردن حساب می کند و بعید نیست که عربستان نقش نظارتی بر اماکن مقدس قدس را از اردن بگیرد با توجه به اینکه رهبران عربستان مدتها است که برنامه ای در این مورد در فکر داشته اند.
* معامله قرن به معنای پایان راهکار دو دولتی سازمان ملل و طرح صلح عربستان موسوم به طرح ملک عبدالله است و در عمل پایتختی قدس شرقی و مرزهای ۱۹۶۷ را نادیده می گیرد. چرا کشورهای عربی به چنین طرحی رضایت دادند؟
هم راهکار دو دولتی سازمان ملل و هم طرح صلح عربستان موسوم به طرح ملک عبدالله مدتها است که در عمل مرده اند. در حقیقت ایجاد محور عبری-عربی این دو طرح را از میدان خارج کرد. برای کشورهائی مانند عربستان یا امارات مردم فلسطین اهمیت خود را از دست داده اند. برای این کشورها رابطه با آمریکا و اسرائیل مهمتر از آرمان فلسطین است و آنها این گرایش را در عمل در چند سال اخیر به طور روشن ثابت کرده اند.
کد خبر 4839271منبع: مهر
کلیدواژه: اسرائیل ایالات متحده آمریکا معامله قرن دونالد ترامپ نتانیاهو فلسطین ایالات متحده آمریکا عراق معامله قرن رژیم صهیونیستی دونالد ترامپ فلسطین ایران لیبی سوریه لبنان روسیه ترکیه نتانیاهو افغانستان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۷۰۷۷۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
افخمی: به نظرم به آوینی ایدئولوژیک بودن نمی‌چسبد
بهروز افخمی به مناسبت سی و یکمین سالگرد شهادت مرتضی آوینی نشست سه دهه در آئینه جادو با محور بازخوانی اندیشه‌های سینمایی آوینی در آینه تجارب سه دهه اخیر سینمای ایران گفت: سیدمرتضی آوینی را از طریق مستند‌های روایت فتح می‌شناختیم او آدمی اهل فن بود، خودش پای میز تدوین می‌نشست و گفتار متن را خودش می‌نوشت.
وی ادامه داد: آنچه می‌نوشت تاملاتی بود که با خودش داشت و می‌خواست سینما را بیشتر بشناسد و افکارش را جایی ثبت کند. اما نکته این است که بیش از آنچه که او در سینما نوشته، نظریه دیگری در سینمای ما مطرح نشده است، آثاری تک، نوشته شده، اما در فضایی هستیم که تولید داخلی و اکادمیک در زمینه نظریه نداریم.
این کارگردان درباره ایدئولوژیک بودن یا نبودن گفت: به نظرم به آوینی ایدئولوژیک بودن نمی‌چسبد، نمی‌شود کسی ادعا کند فهم ایدئولوژیک دارد و در عین حال پدیدارشناس هم باشد.
اسفندیاری رئیس دانشگاه صداوسیما گفت: بخشی از هزینه‌هایی که آوینی داد به دلیل حمایت از فیلم‌های خاص و نبود حمایت از فیلم‌های مردم پسند بود و شاید اگر زمانه اینگونه نبود که از فیلم‌های خاص و نفروش و روشنفکری و غیر جذاب حمایت بیشتری صورت نمی‌گرفت، آوینی از برخی فیلم‌های دیگری که در این جریان نبودند حمایت نمی‌کرد.
وی افزود: حمایت‌ها آن زمان از فیلم‌های خاص بوده است و طبیعی است در این فضا شهید آوینی که وجه مردمی صنعت سینما برایش اهمیت داشت، واکنش نشان دهد و از برخی فیلم‌ها دفاع کند. حتی بعد‌ها مقاله‌ای هم می‌نویسد و کمی هم عقب نشینی دارد و بعد از دفاعیات سابقش از عروس به طور مثال می‌گوید این چنین نیست که «عروس» ایده ال سینمای ایران است.
اسفندیاری عنوان کرد: سریال یوسف پیامبر را هرچقدر هم منتقدان دوستش نداشته باشند، باید بپذیریم که میلیون‌ها نفر آن را دوست دارند. سریال مریم مقدس زمانی بازار‌های ترکیه را فتح کرده بود. سریال‌های مختارنامه و یوسف پیامبر هر یک در کشورهای مختلف طرفداران بسیاری داشته اند.
سیدمهدی ناظمی دیگر پژوهشگر و کارشناس درباره پیوند ایده و تجربه عملی در سینمای ایران مطرح کرد: شهید آوینی از نظر من بیشتر گشایش گر انسداد‌هایی در فضای تجربه و گفتار بود. ما در عصر تجدد موفق نمی‌شویم به تجربه‌ای تثبیت شده برسیم.آوینی در چارچوب تثبیت شده‌ای قرار نمی‌گرفت و اگر در زمان کنونی حضور داشت به همین دلیلی که گفته شد شاید باز هم در دانشگاه جایی نداشت.
ناظمی درباره میراث فکری آوینی و آنچه می‌تواند راهبر باشد، گفت: آوینی در سینما دنبال این بود که ببیند چقدر می‌تواند بیان حقیقت داشته باشد. شاید اینکه سعی داشت خود را به کلماتی مثل سینمای اسلامی محدود نکند به همین دلیل بود. شاید او به این دلیل سمت سینمای داستانی نمی‌رود که در فضای دیالکتیکی بین خیال و واقعیت فکر می‌کند سینمای داستانی به نوعی خیال نزدیک است.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری ساير حوزه ها
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد