مکانیسم ماشه چه تاثیری بر بازار ارز ایران خواهد گذاشت؟
تاریخ انتشار: ۱۶ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۷۹۴۸۲۴
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از خبرآنلاین، اروپاییها پس از اینکه ایران گام های متوالی خود را به تدریج برای کاهش تعهدات برجامی خود برداشت اقدام به استفاده از مکانیسم ماشه کردند. مکانیسمی که براساس آن هر گاه طرفین برجام دچار اختلافاتی شوند از طریق آن طرح دعوا می کنند. با این همه به نظر می رسد فعلا ایران قصد ندارد به تعهدات برجامی خود برگردد چرا که امریکا با خروج از برجام و تحریم ایران نه تنها تعهدات خود را کنار گذاشت بلکه کاری کرد که دیگر اروپایی ها نیز به نتوانند به تعهدات خود پایبند بمانند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
سید کمال سید علی کارشناس حوزه ارزی و معاون اسبق ارزی بانک مرکزی، در رابطه با فعال کردن مکانیسم ماشه در اروپا و تبعات ارزی آن برای اقتصادی ایران گفت: این موضوع از دو منظر قابل بررسی است؛ از یک سو این مساله بعد سیاسی دارد که طبیعتا در این زمینه باید کارشناسان سیاسی نظر بدهند و از اثرات فعال کردن مکانیسم ماشه در این حوزه سخن بگویند. وی تاکید کرد البته تلاشهای تازهای از سوی اروپاییها برای حفظ برجام اغاز شده است و همین امر می تواند مانع از ان شود که این مکانیزم فعال گردد.
وی افزود: از سوی دیگر از نظر اقتصادی هم می توان به اهمیت این مساله پرداخت. برای این مهم باید توجه داشت که در تمام این ماههایی که ایالات متحده رسما از برجام خارج شد و ایران را تحریم کرد عملا اروپایی ها دیگر به تعهدات خود پایبند نبودند. به بیان دیگر با وجود امیدی که اروپایی ها می دادند خروج امریکا از برجام و اعمال تحریم ها علیه ایران اقتصاد ایران را دچار مشکلات فراوان کرد. در این رهگذر باید توجه داشت که نقل و انتقال پول به شدت دچار مشکل شد و حتی وعده های اروپا در خصوص اینستکس هم در عمل تحقق نیافت. درنتیجه اجرای مکانیسم ماشه در کوتاه مدت تاثیر شگرفی در بازار ارز ایران نخواهد داشت.
این کارشناس اقتصادی تصریح کرد: اثرگذاری مکانیسم ماشه اگر با الغای برجام و رفتن دوباره پرونده ایران به شورای امنیت می تواند در آینده به شکلی تاثیراتی داشته باشد اما در مقطع کنونی به نظر نمی رسد مکانیسم ماشه به تنهای پیامد چندانی برای کشور داشته باشد.
او در رابطه با چرایی بی تاثیر بودن مکانیسم ماشه در برجام گفت: ببینید وقتی امریکا ایران را تحریم کرد در عمل همه فشارهای ممکن به سیستم بانکی کشور و فروش نفت آمد. یعنی ایالات متحده کاری کرد که اروپایی ها علی رغم تمایلی که به حفظ برجام دارند و در گفته های خود نسبت به تکروی ترامپ اعتراض داشتند نتوانند به هیچ کدام از تعهدات برجام پایبند بمانند و این امر به تدریج تمایل ایران را به حفظ برجام لوث کرد. به این اعتبار من فکر نمی کنم حتی شدت عمل اروپا در این مرحله هم حداقل اقتصاد ایران را تا پایان سال دچار مشکل کند.
این کارشناس اقتصادی ادامه داد: این را هم باید در نظر داشت که دنیا متاسفانه بر مبنای اخلاقیات اداره نمی شود و زور و توان نظامی نقش تعیین کننده ای در تعیین مناسبات در جهان دارد. به همین دلیل از حالا نمی توان اقدامات دورتر را پیش بینی کرد. چرا که در سال آینده اتفاقات متعددی می تواند رخ دهد که هر کدام تاثیراتی را به همراه خواهد داشت. مساله این است که اگر مکانیسم ماشه فعال شود ولی نتیجه مورد نظر اروپایی ها از آن گرفته نشود، احتمالا پرونده ایران به شورای امنیت خواهد رفت.
وی در پاسخ به سوالی در رابطه با پیامدهای رفتن پرونده ایران به شورای امنیت تصریح کرد: ببینید رفتن پرونده ایران به شورای امنیت قبل از هر چیز یک تهدید سیاسی است و عملی تهدید آمیز است. ولی همانطور که گفتم تحریم های امریکا چنان شدید هستند و چنان باعث بازدارندگی کشورهای اروپایی در همکاری با ایران شده که اعمال تحریم های دوباره به شکل اجرایی تاثیرات عجیب و غریبی نخواهد داشت. گرچه همان طور که تاکید کردم به هر حال از نظر سیاسی یک تهدید و فشار سخت است.
سید علی افزود: با این حال به نظر من اروپایی ها بیشتر تمایل دارند برجام حفظ شود. به عبارت ساده تر اروپایی ها بدون اینکه تعهدات خود را انجام دهند دوست دارند ایران متعهد به برجام بماند. به همین دلیل در غالب مکانیسم ماشه بیشترین فشار خود را خواهند آورد که برجام را بدون دادن تعهدی حفظ کنند. این جا است که ایران باید تعیین کند که کدام مسیر را بهتر می داند.
منبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: ارز بازار ارز سید کمال سید علی مکانیسم ماشه کاهش تعهدات برجامی پرونده ایران به شورای امنیت مکانیسم ماشه تعهدات برجام اروپایی ها تعهدات خود حفظ برجام تحریم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۷۹۴۸۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جزئیات جدید از مذاکرات ایران و آمریکا به روایت ظریف: ترامپ برای مذاکره از من دعوت کرد
محمدجواد ظریف، وزیر پیشین وزارت امور خارجه برای بررسی شرایط سیاست خارجی ایران در سال ۱۴۰۲ به گفتگو پرداخته است.
به گزارش اقتصاد آنلاین، بخشهای مهم این گفتگو را در ادامه میخوانید:
دنیا دیگر دنیای دوقطبی نیست، حتی موضوع قطبی بودن در جهان با چالش جدی رو به رو است؛ لذا باید این واقعیات را درک کرد. مهمترین عامل در نظام قطبی عامل وفاداریست و ما هنوز بر اساس این تصور به نظرم توهمی از روابط جهانی داریم و عمل میکنیم. بعد خیلی زود دلسرد میشویم که چرا روسها یا چینیها با ما اینگونه رفتار کردند؟ در صورتی که اگر درست تشخیص دهیم که امروز مبانی رفتار در روابط جهانی چگونه است حتماً نه چنین توقعاتی را خواهیم داشت، نه اقداماتی میکنیم که ایجاد چنین توقعاتی برای ما بکند. نه خودمان را فدا برای کسی میکنیم و نه توقع داریم که آنها برای ما این کار را بکنند.
باید روابط سازنده با همه کشورها داشته باشیم. معتقدم که بدون روابط سازنده نه با شرق میتوانیم رابطه خوبی داشته باشیم نه با غرب. یعنی بدون اینکه با غرب رابطه داشته باشیم نمیتوانیم با شرق رابطه داشته باشیم و برعکس هم همینطور است.
تا زمانی که ما با روسیه و چین رابطه نداریم، حتما غرب هم با ما رابطه فراگیر و همه جانبه نخواهد داشت. تا زمانی که درها به روی غرب از سوی ایران بسته باشد، حتما روسیه و چین هم احساس میکنند که کنشگر این حوزه هستند و منافعشان را بر ما تحمیل میکنند بدون اینکه منافع ما را در نظر داشته باشند.
اگر قرار است جهان جنگ اقتصادی داشته باشد این جنگ باید بین چین و آمریکا باشد.
فرصت مذاکره با آقای ترامپ را ما از دست ندادیم. با همه احترامی که برای دوست و همکار عزیزم آقای احمدی قائل هستم، اعتقاد دارم که نیمی از قضیه را دیدهاند. چرا که آقای ترامپ یک بخشی از معادله است و کل معادله نیست.
آقای ترامپ حداکثر میتواند یک توافق دو صفحهای مثل آن که با کره شمالی امضا کرد را امضا کند. آقای ترامپ نه توانش را داشت و نه ساختار آمریکا اجازه میدهد، همانطور که در کره شمالی اجازه ندادند که ایشان وارد یک توافق محتوایی جدید شود.
با توافق دو صفحهای هم هیچ مشکلی از کسی حل نمیشود، فقط یک فرصت عکس انداختن فراهم میشود که ممکن است برای کره شمالی فرصت خوبی بود؛ چون همیشه رهبران کره شمالی دوست داشتند که با روسای جمهور آمریکا دیده شوند. چون این فرصت را پیدا نمیکردند بعد از اینکه روسای جمهور از کاخ سفید خارج میشدند معمولاً آنها را دعوت میکردند و با آنها عکس یادگاری میانداختند؛ لذا این پیروزی برای آنها بود و یک پیروزی هم برای آقای ترامپ بود که خاصیت نارسیستیاش را آبیاری کند؛ لذا این قسمت از فرمایش آقای احمدی کاملاً درست است که ترامپ علاقه داشت که این کار را انجام دهد؛ اما قسمت بعدیاش که همانطور که در اجلاس ویتنام آمریکا و کره شمالی دیدیم این افراد دیگر هستند که تصمیم میگیریم.
آقای ترامپ از بنده چند بار دعوت به مذاکره کرد، ولی ما که اجازه برای مذاکره نداشتیم. اما آقای بولتون در کتاب «اتاقی که در آن اتفاق افتاد» کاملاً تشریح میکند که هربار ایشان تا مرز استعفا پیش رفت برای اینکه مانع از مذاکره شود. خیلی هم با آب و تاب توضیح میدهد که در هر دو مورد استعفا نامهاش را نوشت و وقتی مذاکره صورت نگرفت خیالش راحت شد. اما همین نشان میدهد، اگر بنده با آقای ترامپ مذاکره کرده بودم یا آقای دکتر روحانی مذاکره بودند، نهایتاً همین بولتون بودند که باید این مذاکرات را به نتیجه میرساندند.
بعضیها ایراد میگیرند که آقای بولتون و پومپئو از ابتدای سال ۹۷ وارد کاخ سفید شدند، یعنی از آوریل سال ۲۰۱۸، لذا میگویند چرا از دوران آقای تیلرسون استفاده نکردید. من با آقای تیلرسون در جلسه ۵+۱ دیدار داشتم، به هیچ وجه آقای تیلرسون در ظرفیت مذاکره نبود و اعتماد لازم را از سوی آقای ترامپ برای این که مذاکره کند، نداشت. کاملاً مشخص بود و دیدیم که ظرف تقریبا یک سال از دولت آقای ترامپ خارج شد.
من معتقدم که ما اگر تشخیص دهیم که تهدیدی که برای جمهوری اسلامی وجود دارد تهدید امنیتیسازی است، در زمین این تهدید بازی نمیکنیم؛ لذا میتوانیم سیاست فعالتری را داشته باشیم. البته این به معنا نیست که دست از مخالفت با آمریکا بکشیم، مخالفت با سلطه و مخالفت با استکبار میتواند برای کشور یک زمینه قدرتی فراهم کند، با توجه به اینکه الان قدرت دیگر صرفاً قدرت نظامی، سیاسی و اقتصادی نیست. البته قدرتهای دیگری هم هستند مثل قدرت الهام بخشی.
آنهایی که میگویند برجام ایراد داشت خب چرا آمریکا به برجام استناد نکرد، اگر برجام یک طرفه بود آمریکا به یک جمله برجام استناد میکرد و از آن خارج میشد. آن وقتی که استناد کردند ۱۳ کشور در شورای امنیت علیهشان بودند، لذا دوستان ما مقداری به واقعیتها توجه کنند بهتر است.