به نقل از «خبرگزاری برنا»

آیا آپارتمان ها شادابی را از کودکان دور کرده است؟

تاریخ انتشار: ۲۱ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۸۵۲۸۸۶

برای اغلب خانواده ها به ویژه در شهرهای بزرگ، آپارتمان نشینی موضوعی اجتناب ناپذیر است.

به گزارش خبرگزاری برنا از فارس، گاهی سکوت در آپارتمان، تاثیرات نامطلوبی بر افراد ساکن به ویژه کودکان و نوجوانان دارد. یکی از این موارد، کم شدن شدت روابط با محیط اطراف و سرکوب آزادی های کودک است که سبب کاهش خلاقیت و مانع رشد طبیعی ذهن کودک و اسارت روح شاداب او در این سازه های سرد می شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند! کودک باید کودکی را تجربه کند، چرا که کودکان در بازی های خود، زندگی را تمرین می کنند. در صورتی که شرایط ویژه و مطلوبی در این مجموعه ها رعایت نشود، سکونت در این سازه های تنگ و سرد، تاثیر نامطلوبی بر روی افراد ساکن آنها دارد و در صورتی که نیازهای روحی افراد به ویژه کودکان اقناع نشود، آنان نیز در معرض ابتلا به بیماری افسردگی قرار می گیرند. آپارتمان نشینی سبب انزوا طلبی کودک و کاهش بازی های دسته جمعی می شود؛ در حالی که بازی های گروهی نقش پایه ای در جامعه پذیری و ایجاد روابط اجتماعی سالم دارند؛ بنابراین کاهش این گونه بازی ها موجب کاهش اعتماد به نفس کودکان و اختلال در روابط اجتماعی در آینده می شود. کم تحرکی کودکان سبب از بین رفتن تعادل روحی می شود و کودکانی که به دلایل مختلف تعادل روحی ندارند، به تدریج مبتلا به خستگی مزمن می شوند؛ در صورتی که کودکان از لحاظ روحی و روانی، نیاز به بازی و سَر و صدا دارند، اما به علت ایجاد مزاحمت برای همسایه ها، والدین به ناچار کودکان را از سر و صدا و بازی های پُرتحرک منع می کنند. کودک کم تحرک نیز، به دنبال تخلیه نشدن انرژی، دچار مشکلات روانی شده و خطر ورود نسلی چاق، افسرده، کم تحرک و بی روحیه به جامعه وجود دارد. شاید جایگزین کردن کارهایی مانند بازی در پارک ها برای جبران این موضوع پیشنهاد شود، اما این بازی ها، همیشگی نیست و تابع شرایط خاص زمانی و مکانی است؛ مراقبت همیشگی در پارک نیاز است و اگر کودک بخواهد شب ها بازی کند، فضاهای خارج از آپارتمان برای او مفید نیستند. کودکان آپارتمان نشین، اغلب وابستگی بیشتری به پدر و مادر خود دارند و اضطراب بیشتری را تجربه می کنند؛ همچنین محصور بودن در آپارتمان سبب افزایش تعداد وعده های غذایی، کاهش فعالیت فیزیکی و اختصاص دادن زمان زیادی به تماشای تلویزیون و بازی های کامپیوتری و در نتیجه چاقی می شود. چاقی نیز به نوبه خود، سبب افزایش احتمال بروز افسردگی در بزرگسالی می شود. همچنین آپارتمان نشینی باعث کاهش تماس با نور خورشید و افزایش احتمال کمبود ویتامین «D» می شود که این کمبود نیز، احتمال بروز افسردگی را افزایش می دهد.

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: کودک آپارتمان شادابی آپارتمان نشینی بازی ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۸۵۲۸۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تربیت دینی در سایه‌سار حجاب

  نقش خانواده و والدین درنهادینه‌کردن فرهنگ عفاف و حجاب در کودکان به‌عنوان یک جامعه کوچک، دارای اهمیت بسیاری است. شاید دغدغه بسیاری از والدین این باشد که فرزندان‌شان، حجاب را به‌عنوان یک ارزش برای زندگی خود بپذیرند و به آن متعهد باشند، چرا که در سال‌های اخیربا توجه به هجمه‌های زیادی که درباره حجاب ازسوی رسانه‌های غربی شکل گرفته، نگرانی والدین را در مورد حجاب، دوچندان می‌کند. اما چگونه می‌توان این امر پسندیده را برای دهه‌های هشتادی و نودی به‌خوبی معرفی کرد؟

آموزش مسائل دینی موضوع حساسی است که مرز بسیار باریکی دارد و اگر والدین با استفاده از شیوه‌های نادرست در این زمینه اقدام کنند، ممکن است فرزندشان برای ادامه در این راه به آموزه‌‌های دینی و مذهبی ازجمله حجاب واکنش نامناسب داشته و در رعایت آن کوتاهی کند. والدین باید به‌صورت صحیح و اصولی فرزندان‌شان را در دوران کودکی درباره مسأله حجاب تغذیه دینی کنند تا در دوران نوجوانی بتواند با استفاده از دانسته‌های راستین خود، مسیر درست را انتخاب و در همان راه گام بردارد. البته در این راه برای رسیدن به نتیجه مطلوب، والدین باید به ویژگی‌های کودکان و نوجوانان توجه بیشتری داشته باشند. 
   
اهمیت نحوه پوشش والدین در خانه
نهادینه کردن یک رفتار یاارزش درفرزندان با عادت‌بخشی امکان‌پذیر است،چراکه تمرین وعادت موجب آماده‌سازی کودک‌ونوجوان برای انجام تکالیف دینی می‌شود. حجت‌الاسلام روح‌ا... دوستی، کارشناس مذهبی درخصوص نقش والدین درباره حجاب به جام‌جم می‌گوید: «والدین درباره حجاب باید چندین نکته را لحاظ کنند. یکی ازاین موارد بحث الگو بودن آنان است. فرزندان آن چیزی می‌شوند که والدین‌شان هستند. اگر والدین خواهان نمازخواندن یا باحجاب شدن فرزندشان هستند، باید خودشان به این موارد توجه ویژه‌ای داشته باشند.» وی می‌افزاید: «والدین باید زمینه آموزه‌های دینی را برای کودک فراهم کنند. به‌عنوان‌مثال کودک در شرایطی قرار نگیرد که به‌واسطه حجابش مورد تمسخر قرار گیرد،  بلکه کودک در جمع‌هایی حضور پیدا کند که به لحاظ افزایش روحیه دینی و داشتن حجاب، مورد تایید باشد.» پدر ومادرهامی‌توانند آموزش مبحث حجاب را ازهفت سال اول شروع کنند.البته روش انتقال مفاهیم اخلاقی و دینی تنها با ابزار زبان میسر نیست، بلکه نحوه ونوع پوشش والدین درخانه هم امر مهمی است. درواقع کودکان تصویر پوشش مناسب را از والدین خود دریافت می‌‌کنند و این‌گونه است که در وجودشان رسوخ می‌کند و جزئی از ذات‌شان می‌‌شود. 
   
نقش موثر مادران در حجاب فرزندان
یکی از بهترین شیوه‌های تربیتی برای تشویق کودک به ارزش‌های دینی، ایجاد حس خوشایند در آنان است. بهترین روش نیز روش الگویی است. یعنی نشان‌دادن الگویی که هم محجبه باشد، هم موفق و هم مهربان و تاثیرگذار و قطعا چنین الگویی برای یک دختر، مادر اوست. مادرانی که دغدغه عفاف و حجاب دارند و در برخورد با نامحرم، رفتار عفیفانه از خود نشان می‌دهند و این حالت در وجود آنها نهادینه شده است، در عمل و به‌طور غیرمستقیم به نهادینه‌‌سازی باور حجاب در فرزند خود می‌پردازند. دوستی نیز معتقد است که در بحث الگوپذیری، مادر نقش بسیار مهمی در خانواده ایفا می‌کند. او همچنین تصریح می‌کند: «گله‌نکردن، صبر و استقامت مادران و تعامل عاطفی آنان با کودکان‌شان، نقش مادر را در این موضوع دوچندان می‌کند. از سوی دیگر پدر هم باید نقش پشتیبان را داشته باشد و برای کودک و تشویق او به امر حجاب هدایایی تهیه کند.»این کارشناس مذهبی با اشاره به نقش مهم مدارس در موضوع حجاب می‌گوید: «بسیاری از کارشناسان بر این باورند کودک را به مدرسه‌ای ببرید که مربی پرورشی آن خوب باشد،چراکه اگر کودکی دریکی ازدروس ضعیف باشد، با یک معلم خصوصی این مسأله حل می‌شود اما باور غلط را به‌سختی می‌توان درست کرد.» البته سوی دیگر این موضوع،تاثیرات دوستان در کودکان و نوجوانان است. نوجوانان، ارتباط‌شان با دوستان‌شان بیشتر از والدین است ودربسیاری ازمسائل اعتقادی که دریافت کرده‌‌اند، ممکن است تنزل یا تعالی یابند. بنابراین دوست‌‌یابی هم ازدیگر موارد مهم درتقویت باورهای دینی این نسل است.والدین می‌‌توانند این مورد را با الگودهی و جهت‌دهی مناسب مدیریت کنند.

بسترسازی والدین برای ترویج حجاب در کودکان
مربیان در مدارس و والدین در منزل می‌توانند با استفاده از شیوه‌هایی مانند استفاده از روسری و پوشش‌های زیبا، کودکان را نسبت به حجاب علاقه‌مند کنند.دوستی ضمن بیان اهمیت عادت‌های پوششی توسط والدین می‌گوید: «پدر و مادرها معمولا فرزندان‌شان را تا رسیدن به سن تکلیف رها می‌کنند. آنها باید از دوران کودکی، پوشش‌ها و مدل‌های زیبایی که در بازار وجود دارد را تهیه کنند تا کودک با آن پوشش انس بگیرد و فرزندان را به کارهای خوب عادت دهند. از سوی دیگر تعریف و تمجید از پوشش مناسب کودک هم از دیگر راهکارهای موثر برای تشویق آنان به حجاب است.» طبق گفته‌های دوستی، پدر و مادرها باید بسترهایی را درباره حجاب برای کودک فراهم کنند تا او هم پاسخ‌های عقلی و منطقی دراین‌باره را به‌خوبی دریافت کند.به‌هرحال اهمیت نقش والدین در حجاب دختران، به حدی است که حتی دختر بی‌‌حجاب، علاوه بر این‌که خودش برای بی‌حجابی مورد بازخواست قرار می‌گیرد، مادر باحجابش نیز در آخرت، به این دلیل که از حجاب دخترش غفلت کرده، مواخذه می‌‌شود. بنابراین توجه پدر و مادرها به باورهای دینی مخصوصا حجاب یکی از مسائل مهم حال حاضر است.