به نقل از «قدس آنلاین»

واقعیت تصمیم خروج نیروهای اماراتی از یمن چیست؟

تاریخ انتشار: ۲۱ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۸۵۳۲۴۸

امارات طمع ورزی های بسیاری در یمن دارد و ملیون ها دلار برای تشکیل گروه های مسلح با هدف تحقق آن هزینه کرده است که غیرممکن است به این سادگی ها یمنر ا ترک کند.

به گزارش گروه بین الملل قدس آنلاین، ساعاتی پیش خبرگزاری رسمی امارات گزارش داد که دولت امارات متحده عربی رسما اعلام کرده است به حضور نظامی خود در یمن و مشارکت در این جنگ که از پنج سال پیش آغاز شد پایان داده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دولت امارات متحده عربی اعلام کرد که نیروهایش که در جنگ یمن شرکت کرده اند را در چارچوب استراتژی«غیرمستقیم» از یمن خارج کرده است.

یک مسئول نظامی اماراتی که در فرماندهی نیروهای اماراتی در جنگ یمن شرکت کرده است گفت که استراتژی جدید بر اساس این قرار دارد که ارتش یمن(عناصر مورد حمایت امارات متحده عربی به ویژه جدایی طلبان جنوب) که آموزش داده شده و تجهیز شده است ماموریت های جنگی را خودش بدون تکیه بر نیروهای اماراتی انجام می دهد و امارات به استراتژی غیرمستقیم روی آورده است.

سرلشکر«عیسی المزروعی» فرمانده عملیات مشترک در یمن مدعی شد: پس از پنج سال آغاز توفان قاطعیت استراتژی مستقیم که نیروهای مسلح به اجرا در آوردند به استراتژی غیرمستقیم تبدیل می شود که نیروهای یمنی خودشان امروز انجام می دهند.

المزروعی در سخنرانی خود در مراسم نیروهای اماراتی بازگشته از یمن گفت که همه یگان های نیروهای مسلح زمینی و گارد ریاست و عملیات ویژه با بیش از پنج هزار سرباز در شهرها و استان های مختلف یمن انجام وظیفه کردند.

این در حالی است که به گفته کارشناسان علت عقب نشینی امارات از یمن آنگونه که ادعا می کند حرکت به سمت استراتژی صلح نیست، بلکه واقعیت ها نشان می دهد که این چرخش امارات با هدف طرح ابوظبی برای فروبردن یمن در باتلاق جنگ ها و درگیری های داخلی است.

به نظر نمی رسد که امارات متحده عربی قصد ترک یمن را داشته باشد؛ بلکه می خواهد همچنان ازطریق مقابله با مخالفان خود در یمن و تقویت نفوذ خود بواسطه گروه های نیابتی نقش یک بازیگر اصلی را در آنجا بازی کند.

حتی اگر خروج و عقب نشینی نیروهای اماراتی از یمن حقیقت داشته باشد و بیشتر آنها به کشور بازگردند بازهم حدود ۹۰ هزار عنصر مسلح و جدایی طلب یمنی آموزش دیده توسط ابوظبی و نیز هزاران مزدور بیگانه که در عملیات های مختلف از آنها استفاده می شود، آنجا حضور خواهند داشت.

علی رغم آنکه حضور نیروهای اماراتی در یمن باعث ناامنی، آشوب و کشتار مردم بی دفاع این کشور و نیز ترویج طرح های تجزیه طلبانه شده، اما مسئولان اماراتی و رسانه های آن بازگشت این نیروها به کشور را جشن گرفتند.

«محمد بن زاید» ولیعهد ابوظبی در صفحه کاربری خود در توئیتر نوشت: بازگشت سربازان ارتش و آمادگی کشور برای برپایی جشن به مناسبت این بازگشت. «محمد بن راشد» امیر دبی نیز در پیامی توئیتری بازگشت نیروهای کشورش را تبریک و به آنها خوش آمد گفت.

این اولین باری نیست که امارات اعلام می کند نیروهایش را از یمن خارج کرده است. اکتبر سال ۲۰۱۹ نیز برخی رسانه ها اعلام کردند امارات و سودان بسیاری از تانک ها و تجهیزات نظامی خود را از عدن خارج کرده اند.

ماه ژوئن ۲۰۱۹ امارات اعلام کرد که قصد دارد نیروهایش را در یمن کاهش داده و مناطق حضور آنها را تغییر دهد تا آنگونه که مدعی است از استراتژی «اول عملیات نظامی» به استراتژی «اول صلح» منتقل شود.

این درحالی است که «عادل المسنی» پژوهشگر یمنی در امور روابط بین الملل در گفتگو با الخلیج آنلاین می گوید: این اولین باری نیست که امارات از خروج نیروهایش از یمن خبر می دهد؛ ابوظبی دولتی است که نمی توان نه به گفته هایش و نه به رفتارش اعتماد داشت. این کشور دروغ های بی حدومرزی را می بافد.

عادل المسنی می افزاید: من فکر نمی کنم که امارات از یمن خارج شود؛ آنچه در منطقه سقطری و شبوه جریان دارد نشان می دهد که ابوظبی هنوز از سیطره بر این مناطق و دیگر گذرگاه های حیاتی یمن ناامید نشده است.

این پژوهشگر یمنی تاکید می کند: امارات طمع ورزی های بسیاری دارد و ملیون ها دلار برای تشکیل گروه های مسلح با هدف تحقق آن هزینه کرده است و اکنون درگیری بین اتباع امارات و نیروهای طرفدار منصور هادی جریان دارد.

وی در پایان می گوید: هرکه خوب در نتیجه سال ها جنگ علیه یمن بنگرد متوجه حجم ویرانگری که در نتیجه سیاست های برنامه ریزی شده دشمن در تمام سطوح اقتصادی، نظامی و اجتماعی به بارآمده، خواهد شد. ردپای ویرانگری ائتلاف سعودی در تمام خانه های یمنی ها مشاهده می شود و بی سوادی، فقر، بیماری و آوارگی بخشی از نتایج طرح های جدایی طلبانه و تجزیه یمن از سوی ائتلاف عربی  به سرکردگی عربستان سعودی و امارات است.

انتهای پیام/

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: یمن نیروهای اماراتی ائتلاف سعودی جنگ یمن امارات متحده عربی نیروهای اماراتی یمن خارج خارج کرده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۸۵۳۲۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۱۲ نکته مهم درباره عملیات وعده صادق/ تکنولوژی هیچ‌گاه نمی‌تواند ژئوپلیتیک را رام سازد!

به گزارش خبرآنلاین رئیسی نژاد کارشناس مسائل ژئوپلیتیک در رشته پیامی در ایکس نوشت: از پایانِ جنگِ سرد این اسرائیل بود که مدام تهدید به حملۀ مستقیم به خاک ایران می‌کرد. شگفت آنکه تهران بود که این مهم را برای نخستین بار انجام داد! عملیاتِ "وعدۀ صادق" در پاسخ به بمبارانِ کنسولگری ایران در دمشق انجام شد؛ عملیاتی که دست‌کم ۱۲ پیامد استراتژیک داشته است:

۱) تغییر خطوط قرمز پیشین

اشتباه استراتژیک اسرائیل فرصتی برای سپاه فراهم کرد تا خط قرمز نوینی را حولِ اصل تقدسِ سرزمینی (territorial sanctity) تعریف کند؛ اصلی مطابق با حقوق بین‌الملل که در میان حامیان و حتی منتقدین مشروعیت دارد، گرچه نمی‌تواند امنیت پایگاه‌ها در سوریه را تضمین کند.

۲) دگرگونی در استراتژی منطقۀ خاکستری ایران

رویکرد دیرین ایران در پیشروی تدریجی از طریقِ قلمروسازی با تکیه بر متحدین غیردولتی خود در منطقه تغییر یافت. با این حال، تهران در سودای احیای جنگِ سایه‌ها همراه با پرهیز از برخورد مستقیم با آمریکا و اسرائیل است تا تداومِ زدوخوردِ رودررو.

۳) افزایش وابستگی دفاعی اسراییل به آمریکا:

علی‌رغم برخورداری اسرائیل از سامانه‌های ضدِّ موشکی گنبد آهنین و پیکان و حضور ائتلافی غربی - عربی، چندین موشک ایرانی برخورد کرد؛ امری که وابستگی دفاعی تل‌آویو به آمریکا را نشان داده و چه بسا پیش‌درآمد ائتلاف دفاع هوایی خاورمیانه MEAD شود.

۴) عدم تمایل آمریکا به دخالت گسترده در خاورمیانه:

بایدن دگربار نشان داد که خواهان تعمیق تنش در منطقه نیست. چرا که این امر نه تنها باعث برهم‌زدن تمرکز آمریکا از اوکراین و ایندوپاسیفیک می‌شود، بلکه چه بسا به افزایش بهای نفت و تشدید تورم در میانۀ کارزار انتخابات آمریکا منجر گردد.

۵) احیای حمایتِ تضعیف شده دول غربی از نبرد اسراییل با حماس

عملیات انتقامی سپاه در میانۀ انتقادات روزافزون از بمباران روزمرۀ غزه و تشدید صداهای مخالفت درون جوامع غربی انجام شد؛ امری که اکنون می‌تواند مجرای تنفسی برای نتانیاهو در تداوم عملیاتِ علیه حماس همراه با اشغال رفح گردد.

۶) تغییر در ابهام استراتژیک ایران

از پایان جنگ با عراق یکی از ستون‌های بازدارندگی ایران بر ابهام استراتژیک استوار بود؛ رویکردی مبتنی بر جذب حداکثری ضربۀ نخست از سوی رقیب و پاسخ شدید به آن در زمان و مکان مبهم؛ امری که بدلیل ناتوان در یک دهۀ اخیر به صبر استراتژیک تقلیل یافته بود.

نمایش تغییر در ابهام استراتژیک اما بیش از آنکه نشان از محاسبات سنجیده استراتژیک نهادهای نظامی و دستیابی به ابزار پیشرفته باشد، ریشه در فشار حامیان نظام و حتی منتقدین داشت. به نظر می‌رسد فشار افکار عمومی، به ویژه از سوی خودی‌ها، می‌تواند بر استراتژی‌های امنیت ملی کشور تاثیرگذار باشد.

۷) استراتژی اسرائیلی تروییکا علیه ایران

استراتژی نوین تل‌آویو احتمالاً بر سه‌گانه خرابکاری علیه تأسیسات هسته‌ای درون قلمرو ایران، تداوم بمباران پایگاه‌ها در سوریه و حضور بیشتر در پیرامون ایران تمرکز کند. اگر زمانی اربیل بستر اصلی فعالیت اسرائیل بود، امروز آن را در باکو بجویید!

۸) موفقیتِ نسبی ایران در نمایش بازدارندگی معتبر

پیامد اصلی عملیات "وعدۀ صادق" بیش از آنکه احیای بازدارندگی ایران باشد، مبتنی بر نمایش توان و اراده برای اعمال بازدارندگی بود تا صرف اعمال قدرت. بی‌تردید، همکاری با روسیه در حوزۀ سامانه‌های دفاع موشکی و خرید سوخو ۳۵ تشدید خواهد یافت.

۹) افزایش هزینۀ بمباران مراکز دیپلماتیک:

روندی که از بمباران سفارت چین در بلگراد توسط ناتو در سال ۱۹۹۹ آغاز و به بمباران کنسولگری ایران در دمشق انجامید، احتمالاً متوقف شود. به نظر می‌رسد که دولت‌ها ارادۀ بیشتری در حفظ امنیت مراکز دیپلماتیک خود در برابر عملیات‌های نظامی داشته باشند.

۱۰) بازسازی نسبی چهره جمهوری اسلامی در میان اعراب و مسلمانان:

جنگ در غزه و پاسخ شوکه‌کننده به اسرائیل، چهرۀ آسیب‌دیده ایران در جنگ داخلی سوریه را تا حدودی ترمیم کرده است. با این حال، به نظر نمی‌رسد که کشور، توان ترجمه این وجهه بدست آمده را به قدرتِ نرم برای نفوذ پایدار داشته باشد.

۱۱) تسریع فرایند هسته‌ای شدن ایران در صورت عملیات انتقامی اسراییل

هر گونه حملۀ اسرائیل به قلمرو ایران به تغییر در سیاست‌گذاری هسته‌ای ایران منجر خواهد شد؛ تهدیدی که از دیگرسو می‌تواند به احیای گفتگوهای هسته‌ای نیز بینجامد. این نکته را در نوشته ۵ ماه پیش خود گوشزد کرده بودم.

۱۲) نمایشِ خشن رقابت، میان یک قدرت ژئوپلیتیک و یک قدرت تکنولوژیک

اگر اسرائیل، مهم‌ترین قدرتِ تکنولوژی در غرب آسیا است، ایران رفته‌رفته از موجودیتی صرفاً ایدئولوژیک به قدرتی ژئوپلیتیک تبدیل شده است. هر چند که انزوای اقتصادی و شکافِ درونی، موانعِ ایران برای تبدیل به‌ قدرتِ اصلیِ منطقه است.

چشمِ اسفندیارِ اسرائیل،‌ آسیب‌پذیری ژئوپلیتیکی این کشور است؛ کشوری با قلمرویی کوچک، محصور در میان مدیترانه و رودِ اردن و فاقد حوزه نفوذ طبیعی ورای مرزها! برعکس، جایگاه ژئواستراتژیکِ ایران به عنوانِ محوری حیاتی در میانِ خاورمیانه، قفقاز، آسیای مرکزی و جنوبِ آسیا، بنیانِ اصلی قدرتِ کشور است.

چنین تفاوتِ ژئوپلیتیکی در استراتژی‌های امنیتِ ملیِ دو کشور نیز نمایان شده است: اگر ضربۀ شوک‌آور مبتنی بر حملۀ پیش‌دستانه، ستون استراتژی تل‌آویو بوده، پیشروی تدریجی در محدودۀ منطقۀ خاکستری کلیدِ استراتژی‌ ایران است. به یاد داشته باشید که تکنولوژی هیچ‌گاه نمی‌تواند ژئوپلیتیک را رام سازد!

311311

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1898565