به نقل از «ایران آنلاین»

چرا نسخه تعزیه شهادت حضرت علی مجوز نمایش نگرفت ؟

تاریخ انتشار: ۲۳ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۸۷۳۷۲۲

حسین کیانی که از 20 فروردین ماه در مجموعه تئاتر شهر نوبت اجرا دارد، نمایشنامه تازه‌ای از خودش را ارایه کرد اما این متن مجوز اجرا نگرفت و حالا نمایشنامه‌ای خارجی را جایگزین کرده است.

این هنرمند تئاتر  گفت: برای 20 فروردین ماه نوبت اجرایی در تالار چهارسو تئاتر شهر دارم و چون همزمان با ماه رمضان و شب‌های قدر بود، نمایشنامه «امیر غریب» را برای اجرا در این مقطع در نظر گرفته بودم ولی این نمایشنامه تایید نشد و حالا نمایشنامه‌ای از دورنمات را ارایه کرده‌ام و منتظر پاسخ شورای نظارت هستم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او درباره نمایشنامه «امیر غریب» توضیح داد: این متن را سال‌ها پیش نوشته‌ و به تازگی آن را ویرایش کرده‌ام. این نمایشنامه بر اساس یکی از نسخ تعزیه شهادت حضرت علی است؛ نسخه‌ای کمتر شناخته شده و من در نمایشنامه‌ام ساعات پایانی زندگی حضرت علی را در روز بیست و یکم ماه رمضان روایت کرده‌ام.

کیانی تاکید کرد: این نمایشنامه هرگز یک متن سفارشی نیست بلکه آن را پیرو تجربیات و علایقم در حیطه نمایشنامه‌های ایرانی نوشته‌ام و زمانی که متوجه تاریخ اجرایم شدم، دیدم این متن با این تاریخ هماهنگ است.

او ادامه داد: بعد از رد شدن این نمایشنامه، متن دیگری از فردریش دورنمات جایگزین کردم؛ متنی که در ایران کمتر شناخته شده و تا به حال در کشور ما اجرا نشده است. نمایشنامه «محکمه‌ای بر سر سایه خر» اثری است که دو سال پیش با ترجمه بهروز قنبر حسینی منتشر شده ولی تا به حال در ایران اجرا نشده است.

این هنرمند تئاتر اضافه کرد: طرح و ایده این متن را از سال‌ها پیش می‌شناختم و در پی اجرای آن بودم. به همین دلیل مجوز آن را از مترجم گرفتم و باید ببینیم شورای نظارت به این نمایشنامه چه پاسخی می‌دهد. البته متن پر پرسوناژی است که چندان مناسب اجرا در تالار چهارسو نیست و باید در سالنی دو برابر چهارسو به صحنه برود.

به گفته کیانی، این نمایشنامه یک اثر رادیویی است و ماجرای آن همچون نمایشنامه «رومولوس کبیر» دیگر اثر فردریش دورنمات ـ نمایشنامه‌نویس شهیر آلمانی  ـ در یک دوره تاریخی کهن در یونان باستان می‌گذرد و داستان آن درباره مردمان شهری است که بر اثر یک اتفاق ساده و پیش پا افتاده درگیر می‌شوند و این درگیری به فاجعه منتهی می‌شود. 

این نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر توضیح داد: می‌توان گفت این نمایشنامه یک کمدی هجو آمیز و یک اثر فانتزی تاریخی است. البته این متن را با نام «جنجال بر سر سایه الاغ» هم می‌شناسند و آقای سمندریان این عنوان را زیباتر می‌دانست.

حسین کیانی که در کارنامه هنری‌اش نویسندگی و کارگردانی نمایش‌هایی همانند «رژیسورها نمی‌میرند»، «مضحکه شبیه قتل»، «تکیه ملت»، «بیداری خانه نسوان»،«همسایه آقا»، «در شوره‌زار»،«چشم به راه میر غضب» و ... را دارد، در پاسخ به این سخن که برای اولین بار نمایشنامه‌ای خارجی را برای اجرا انتخاب کرده است، تصریح کرد: در دوره دانشجویی نمایشنامه خارجی هم اجرا کرده بودم ولی به شکل حرفه‌ای همیشه نمایشنامه ایرانی اجرا کرده‌ام. البته متن دورنمات هم سی و هفت هشت پرسوناژ دارد و اجرای آن کار ساده‌ای نخواهد بود، آن هم در تالار چهارسو که ظرفیتش محدود است.

او در پایان خاطرنشان کرد: دو هفته پیش این نمایشنامه را ارایه کردم و حالا منتظر پاسخ شورای نظارت هستم. اگر زمان این پاسخگویی خیلی طولانی شود، فرصت اجرای همین نمایشنامه را هم نخواهم داشت چون وقت زیادی برای تمرین و آماده‌سازی این نمایش پر پرسوناژ، باقی نمانده است./ایسنا

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: تالار چهارسو نمایشنامه ای شورای نظارت اجرای آن حضرت علی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۸۷۳۷۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نگاهی به تئاتر شاماران/ردپای افسانه جاماسب در زندگی سیاه باز

گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا ـ ونوس بهنود: نمایش شاماران به کارگردانی ساسان شکوریان ترکیب هنرمندانه‌ای از هنر پیشینه‌دار سیاه‌بازی و افسانه‌ای کهن از داستان‌های هزار و یک شب را بازگو می‌کند. 

تماشاخانه سنگلج، یکی از قدیمی‌ترین سالن‌های نمایش تهران است که‌ این روز‌ها ضرورت تعمیر، نگه‌داری و توسعه آن سوژه اخبار شده، این بار نیز با نمایش شاماران، هنرمندان و هنردوستان را میزبانی کرد.

شاه ماران یا شاماران اسطوره‌ای از موجودی نیمه‌زن و نیمه‌مار است که در بین مردم کردنشین سمبل برکت، دانش و شفا است. اما چه شد که هنرمندان سرشناس متعددی به دیدن نمایش این داستان اسطوره‌ای نشستند.‌

می‌توان اسرار هویدا کرد و نجات یافت

تئاتر هنر نخبگان است، اما دروازه یادگیری آن برای عموم گشوده است. شاماران در تلفیق زیبایی از سیاه‌بازی هنر کهن و اصیل ایرانی با افسانه‌ای جامانده از هزاره‌ها به دنبال انتقال همان پیام‌هایی است که هر روز در زندگی به آن نیازمندیم.

بازی روان بازیگران و تسلط بر نقش، چهره‌پردازی متناسب با نقش و همچنین سیالیت زمانی از گذشته به دوره معاصر و برعکس اجرایی روان را در اختیار بیننده قرار می‌دهد. هر چند کارگردان می‌تواند کمی از ابهام ماجرا‌ها کاسته و کلید‌های بیشتری در اختیار تماشاگر قرار دهد، اما سطح اجرای مقبول غیر قابل انکار است.

سیاه‌باز در نقش جاماسب ظاهر می‌شود. جوانی که در افسانه‌ها برای پیدا کردن عسل در غاری حبس می‌شود و دوستانش تنهایش می‌گذارند. در‌این نمایش گنجی که می‌تواند زندگی سیاه‌باز را دگرگون و او را از فقر و فلاکت برهاند جایگزین عسل شده است. سیاه‌باز در قبرستان‌ها به دنبال گنج است و کیست که نداند بر روی هر گنجی ماری خفته است.

در افسانه جاماسب او به باغ مار‌ها که در کنار شاه مار خود زندگی می‌کنند می‌رسد و به شرط آن که جایی از‌این مکان نامی نبرد، زندگی خود را با شاه مار آغاز می‌کند. شاه مار با چهره‌ای موحش تنها یک تمنا از او دارد و آن هم وفای به عهد است. اما جاماسب برای نجات خود بار‌ها و بار‌ها عهدشکنی می‌کند.

آنجا که دروغ است وقاحت موج می‌زند

شاماران یکی از سمبل‌های مورد احترام مناطق کردنشین است که به عنوان نشانه برکت و دانش تصاویر آن در جای جای خانه‌ها کشیده و از تصویر آن مجسمه و گلدوزی‌هایی در بین لوازم زندگی دیده می‌شود. آن چهره کریه زنی که نیمی از تنش یک مار است، بر خلاف آدم‌های روی زمین به وفاداری و صداقت ارج می‌نهد.

اما هرجا دروغ باشد، وقاحت موج می‌زند و سیاه‌باز به همراه گروهی از بازیگران به مصداق توده مردم با لودگی و مسخره‌گی به عهده خود پشت پا می‌زند.

اما داستان در همین جا خاتمه نیافته است. به جای سکه و زر گنج واقعی همان شاماران است که پادشاه برای بهبود خود از بیماری در به در به دنبال اوست. جادوگری که در بارگاه پادشاه است می‌گوید برای شفایش باید جغدی که در وجود خود دارد را بیرون بکشد. تمثالی از شومی و کراهت و خباثت.

سیاه‌باز که اسرار دیدن شاماران را بر ملا کرده توسط وزیر پادشاه اسیر می‌شود و با کمک او شاماران به نزد پادشاه آورده می‌شود. سیاه‌باز می‌گوید برای معیشت روی خود را سیاه کرده، اما در‌این داستان به دلیل خیانت به گنجینه دانش و معرفت، روسیاه است. پرداختن به افسانه‌های بومی و طرح آموزه‌های آن، در وضعیتی که به اعتقاد نادر ابراهیمی نویسنده سرشناس، به یک رستاخیز اخلاقی نیازمندیم، همان چشمه آب روانی است که هر انسانی در عطش آن است.

نویسنده و کارگردان در نهایت شاماران را، چون افسانه‌اش به دست پادشاه می‌دهد و او تکه تکه می‌شود. اما پایان خوش آنجاست که به خاطر حماقت و حرص و ولع، هر که بدی کرده به سزای اعمالش می‌رسد. بر خلاف جاماسب که به دانش دنیا آگاه شده و حکیم بزرگی می‌شود، سیاه‌باز در قعر کرده‌های خود روسیاه باقی می‌ماند. اما همیشه فرصتی برای بازگشت به سوی خیر هست. قلب پرمهر و سلامت سیاه‌باز به کمکش می‌آید تا بتواند تیره‌روزی و تیره‌رویی خود را به کنار بزند.

نمایش سیاه‌بازی شاماران در بیست و یکمین جشنواره بین الملی نمایش‌های آیینی و سنتی ایران شرکت کرده تا آیین‌های اصیل ایرانی را باردیگر نقل کند. اثری که هنرمندان و اهالی قلم بسیاری را به تماشای خود مهمان کرد.

این اثر نمایشی تا ۷ اردیبهشت در تماشاخانه سنگلج اجرا خواهد شد.

انتهای پیام/