به نقل از «طرفداری»

به یاد هری گرگ؛ قهرمان بی میل فاجعه هوایی مونیخ در سال 1958

تاریخ انتشار: ۲۸ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۹۳۴۹۵۲

یک مرد فوق العاده از دنیا رفت.

طرفداری-  هری گرگ (متولد 27 اکتبر 1932)، دروازه بان سابق منچستریونایتد که از فاجعه مونیخ جان سالم به در برده بود، پس از چند هفته مبارزه با بیماری، روز 16 فوریه 2020 در بیمارستان کاوزوی شهر کلرین ایرلندشمالی در سن 87 سالگی درگذشت. مردی که نامش به خاطر شجاعتش در فاجعه هوایی مونیخ در سال 1958 در یادها باقی می‌ماند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

گرگ در پی سقوط هواپیمایی که مجموعاً 23 نفر در آن کشته شدند، شجاعانه هم تیمی ها و سایر مسافران را نجات داد.

گرگ فوتبالش را با ویندورز پارک سویفتس کولرانی آغاز کرد و در سال 1952 به دونکاستر راورز پیوست. 5 سال در این تیم حضور داشت و عملکرد خوبش باعث شد تا در دسامبر 1957،  با رقم 23000 پوند به منچستریونایتد برود. رقمی که در آن زمان برای یک دروازه بان رکورد محسوب می‌شد.

6 فوریه 1958 در فرودگاه مونیخ آلمان غربی، سفری که خیلی خوب شروع شده بود و خیلی خوب ادامه پیدا کرده بود، با تلخی به پایان رسید. “بچه های بازبی” طعمه یک سرنوشت تلخ می‌شوند. مشکلی در موتور هواپیما پدید آمده بود و باعث شده بود که هواپیما به سرعت مورد نظر برای بلند شدن از زمین نرسد. گرگ آدمی نبود که از پرواز و هواپیما بترسد. سرعت هواپیما زیاد می‌شد اما نمی‌توانست از زمین بلند شود، کمک خلبان دستور لغو پرواز را می‌دهد و هواپیما را نگه می‌دارد و خلبان شروع به صحبت کردن کرد و گفت که هواپیما نقص فنی دارد، به ترمینال بروید و پس از برطرف شدن مشکل، مجددا پرواز خواهیم کرد. همه به ترمینال رفتند و پس از مدتی اعلام شد که مشکل برطرف شده است. هواپیما بار دیگر آماده برخواستن می‌شود. در صورت عدم بلند شدن هواپیما، پرواز لغو می‌شد و دیگر اجازه پرواز داده نخواهد نمی‌شد. استرس سرنشینان هر لحظه بیشتر می‌شد و  سرمت بازبی خطاب برای آرام کردن جو گفت “خلبانان کار خود را بلدند بچه ها”. هواپیما به سرعت مورد نظر برای برخاستن از زمین می‌رسد اما مشکلی به وجود می آید و باز هم سرعت کم می‌شود و فاجعه رخ می‌دهد. هواپیما با رد شدن از حصار های فرودگاه و پس از برخورد به یک خانه در ۳۰۰ متری انتهای باند، متوقف می‌شود و دقایقی بعد قسمتی از آن منفجر می‌شود. 21 نفر از سرنشینان هواپیما از جمله 7 نفر از بازیکنان منچستر یونایتد در همان لحظه جان باختند. گرگ این لحظه را این طور توصیف کرده بود:

هیچ صدای فریاد یا جیغی به گوش نمی‌رسید. هیچ چیز، فقط پرتو های کمرنگ نور، جرقه و صدای برخوردهای شدید به گوش می‌رسید. نمی‌توانم شرایط را در قالب کلمات توصیف کنم. در نهایت تاریکی مطلق همه جا را فرا گرفت. فکر کردم که مرده ام.

گرگ در حالی که خود متحمل مصدومیت شده بود، با چهره پوشانده شده در خون، چندین نفر را از هواپیمای در حال سوختن پس از سقوط در باند برفی نجات داد. سر بابی چارلتون و دنیس ویولت و یک زن باردار به نام ورا لوکیچ (همسر یک دیپلمات اهل یوگسلاوی) و فرزند شیرخواره اش، وسنا، از جمله کسانی بودند که توسط گرگ از لا به لای تکه های لاشه هواپیما بیرون کشیده شدند. هری گرگ، مسافرین زنده و مرده را یکی پس از دیگری از هواپیما بیرون می آورد. او در خاطراتش، ماجرا را اینطور بیان کرده بود:

سعی کردم خودم را به حفره ای که در بالای هواپیما بود برسانم. فکر می‌کردم تنها نجات یافته حادثه باشم که صدای فریادی را شنیدم که می‌گفت همه برید بیرون، داره منفجر میشه. من صدای گریه یک بچه را شنیدم و فریاد زدم، برگردید، برگردید لعنتی ها. هنوز برخی زنده مانده بودند. دوباره برگشتم به همان حفره ای که از آن بیرون آمده بودم و یک بچه کوچک را پیدا کردم. بعد از آن سر مت بازبی را دیدم. یادم می‌آید بریدگی کوچکی در پشت گوش راستش داشت اما وقتی پایین رو نگاه کردم، دیدم پایش کاملا در جهت معکوس قرار گرفته. از آنجا که حالش چندان بد به نظر نمی‌رسید، رفتم که به وضعیت بقیه رسیدگی کنم.

چند دقیقه بعد، نیروهای کمکی و کارکنان فرودگاه و ساکنین مزارع اطرف می‌رسند. جورج بست درباره او گفته بود:

آنچه هری در آن شب انجام داد چیزی بیش از شجاعت بود. این کار در مورد همه خوبی ها بود.

گرگ یک قهرمان بود اما یک قهرمان بی میل. او کم کاری را دوست نداشت. اصرار داشت که او فقط "آنچه که هر مرد دیگری هم انجام می داد" را انجام داده است. دوست نداشت روی کار قهرمانانه اش بیش از حد مانور داده شود اما دیگران هرگز اقدامات او را فراموش نخواهند کرد. سال 2018 در مصاحبه با BBC گفت:

من می‌دانم چه کردم، می دانم چه کسی را دیدم. به خاطر می‌آورم چه اتفاقی افتاد. اگر خدای ناکرده این اتفاق دوباره می‌افتاد، شاید من اولین کسی می‌شدم که با چهره خونین فرار می‌کرد.

در 6 فوریه 2008  گرگ با پسر خانم لوکیچ ملاقات کرد که در هنگام فاجعه در شکم مادر باردارش بود. گرگ اولین بازیش برای منچستریونایتد را مقابل دونکاستر راورز، آن هم فقط 6 هفته قبل از حادثه مونیخ انجام داده بود. گرگ یک مرد مطمئن و الهام بخش بین دو تیرک عمودی دروازه منچستر بود و فقط به واسطه شجاعت کم نظیرش در روز فاجعه نیست که نامش ماندگار شده است. هری گرگ درباره تیم منچستریونایتد سال 58 گفته بود:

ما تیمی جوان و فوق العاده قوی بودیم و من افتخار میکنم که عضوی از این تیم رویایی بودم.

هری گرگ بین سال های 1957 تا 1966 وظیفه حفاظت از دروازه منچستریونایتد را بر عهده داشت. او تا سال 1966 در یونایتد ماند و با 247 بازی به یکی از مهم ترین دروازه بان های تاریخ باشگاه تبدیل شد. او 48 بار در زمان حضورش در یونایتد کلین شیت کرد. گرگ به خوبی با آن فاجعه تلخ کنار آمد و توانست به زندگی عادی برگردد.

به جای فکر کردن در مورد آن سانحه، به تیمی که من جزئی از آن بودم فکر می‌کنم، تیمی از بهترین بازیکنان جوان و با انگیزه.

تنها 13 روز پس از حادثه مونیخ، در بازی برابر شفیلد در جام حذفی انگلیس به میدان رفت و در روزی که تیمش 3-0 برنده شد، کلین شیت کرد. 4 ماه پس از فاجعه مونیخ، گرگ به همراه تیم ملی ایرلند شمالی در جام جهانی 1958 سوئد شرکت کرد و بهترین بازیکن تیمش بود. عملکرد خوب او باعث شد تا در پایان مسابقات به عنوان برترین دروازه بان جام جهانی 1958 انتخاب شود و از او در کنار بزرگانی مانند پله و فونتین و گارینشا به عنوان یکی از ستاره های جام یاد شود، هرچند در مرحله یک چهارم نهایی چهار بار دروازه اش مقابل فرانسه باز شد. گرگ در مجموع 25 بازی ملی برای ایرلند شمالی در کارنامه داشت.

گرگ در دسامبر سال 1966 به استوک سیتی منتقل شد و فقط 2 بازی برای این تیم انجام داد و در پایان فصل 66/67 بازنشست شد. خیلی زود به مربیگری پرداخت و سال بعد سرمربی شرزبری تاون شد. سوانزی سیتی، کرو الکساندرا و کارلیسل یونایتد، تیم های بعدی او در قامت مربی بودند. گرگ مدتی هم دستیار لو مکاری در سوئیندون تاون بود که با مکاری دچار اختلاف شد. گرگ یکی از بهترین دروازه بانان تاریخ منچستریونایتد و بریتانیا بود. آخرین سفر گرگ به اولدترافورد در سال 2018 بود و وی در جشن سال نوی میلادی 2019، نشان امپراطوری بریتانیا (OBE) را دریافت کرد.

منبع: طرفداری

کلیدواژه: دروازه بان باعث شد گرگ یک

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tarafdari.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «طرفداری» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۹۳۴۹۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

داستان یک راننده نگون‌بخت؛ مستعدِ بدشانس یا سلطان فاجعه‌؟

راننده آلمانی رکورد منفی ناامید کننده دیگری در مسابقات اتومبیلرانی فرمول یک به نام خود ثبت کرد. - اخبار ورزشی -

به گزارش خبرگزاری تسنیم، در گرندپری چین نیکو هالکنبرگ دویست‌وهشتمین مسابقه خود در فرمول یک را آغاز کرد و دوباره برنده نشد. راننده آلمانی رکورد منفی آندره‌آ سزاریس را برای تعداد مسابقات برگزار شده در فرمول یک بدون حتی یک پیروزی تکرار کرد.

آیا فراری در جذب همیلتون اشتباه کرده است؟

این نخستین بار نیست که راننده هاس آمریکا یک دستاورد تاریخی غم‌انگیز به دست می‌آورد؛ چندین سال است که او یک رکورد منفی مشابه را برای مسابقات بدون سکو به دست آورده است.

نیکو هالکنبرگ کیست؟ یک بازنده بزرگ یا یک مسابقه‌دهنده با استعداد که به طرز فاجعه‌باری بدشانس بوده است؟ هالکنبرگ در اوایل دوران حرفه‌ای خود نتایج قابل توجهی از خود نشان داد و همه او را با سباستین فتل مقایسه می‌کردند. در سال 2005، نیکو عنوان قهرمانی فرمول BMW را به دست آورد.

سال بعد، هالکنبرگ به طور کاملا طبیعی در سلسله مراتب سری‌های نوجوانان حرکت کرد و نخستین حضور خود را در فرمول 3 آلمان انجام داد. نیکو اولین فصل خود را در تیم خانگی تریشک در جایگاه پنجم جدول رد‌ه‌بندی انفرادی به پایان رساند که به طور کلی بد نبود. با این حال، برای جوان آلمانی این به دور از مهمترین لحظه سال 2006 بود؛ در پاییز، هالکنبرگ وارد مسابقات قهرمانی جایزه بزرگ A-1 شد. می‌توان گفت که این اولین چالش جدی در حرفه نیکو بود، زیرا این بار او نه با همتایان خود، بلکه با رانندگان مسن‌تر و کارکشته‌تر رقابت می‌کرد. در تئوری، در گرندپری A-1، هالکنبرگ باید به سادگی در مبارزه با رانندگان تجربه کسب می کرد اما در عوض او با اطمینان عجیبی عنوان قهرمانی را برای تیم آلمانی به ارمغان آورد: شش پیروزی در 11 مسابقه اصلی.

هالکنبرگ هنوز در بازار فرمول یک، راننده مورد تقاضا است. با این حال، بیایید سعی کنیم به پرسش اصلی پاسخ دهیم که آیا هالکنبرگ یک بازنده است یا یک استعداد که به سادگی بدشانسی داشته است؟ با توجه به موارد فوق، احتمال گزینه دوم بیشتر است. موفقیت در سری نوجوانان، همراه با نتایج مناسب در تیم‌های سطح متوسط ​​فرمول یک، به توانایی‌های مسابقه‌ای چشمگیر راننده اشاره می‌کند. اگر او در یک زمان خود را در یک تیم واقعاً رقابتی می‌یافت، ما در اینجا درباره آنتی رکوردهای او بحث نمی‌کردیم. تا حدودی می‌توان هالکنبرگ را راننده‌ای نامید که به سادگی پتانسیل قابل توجه خود را به طور کامل درک نکرده است. نمونه‌های زیادی از این دست در تاریخ فرمول یک وجود دارد.

بحث دیگر در دفاع از نیکو، تقاضای او در بازار است. پس از تکمیل همکاری خود با رنو، هالکنبرگ به مدت سه سال پشت این شبیه‌ساز حرکت کرد و به عنوان راننده ذخیره برای استون مارتین مسابقه داد. در سال 2022، هاس از بازگشت هالکنبرگ به صفوف مسابقه‌‌ای خود ترسی نداشت و امسال آئودی به نیکو علاقه‌مند است. از میان همه گزینه‌های موجود، شرکت آلمانی که از منابع مالی هم محروم نیست، راننده‌ای 36 ساله که نه پیروزی‌های برجسته‌ای دارد و نه یک مولفه رسانه‌ای قدرتمند را ترجیح می‌دهد.

انتهای پیام/