چگونه کودکان را وادار به حرف شنوی کنیم؟
تاریخ انتشار: ۲۹ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۹۳۸۷۷۸
بارها و بارها شاهد هستیم که والدین در حال اجبار کردن کودکان برای انجام دادن امور روزمرهشان هستند و شکایت از این دارند که کودکشان حرف آنها را متوجه نمیشود و هر چه به وی میگویند به عنوان مثال برای رفتن به مهد کودک آمادهشو و یا دیر وقت است باید به خانه خودمان برویم شاهد هستند که کودکان به این سخنان بیتفاوت هستند و همکاری با والدین خود ندارند و برخی این را نافرمانی کودکان در نظر میگیرند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
کودکان برنامهریزی نمیکنند
اخبار اجتماعی - یک فرد بزرگسال در ذهن خود تصمیم میگیرد بعد از تمام کردن کارهایش طبق برنامهریزی پیش رود و به بقیه امور بپردازد، ولی یک کودک در ذهنش هنگام بازی چنین تحلیلی ندارد. کودکان در لحظه بر بازی کردن و یا خوابیدن و یا هر کاری که مشغول آن هستند تمرکز میکنند. در ذهنشان گفتگوی ذهنی ندارند و برنامهریزی نمیکنند که به عنوان مثال بعد از بازی بروم مسواک بزنم و بعد بخوابم، چون فردا باید به مهد کودک بروم. برای آنها پذیرش تغییرات ناگهانی و آنی سخت است. تصور کنید کودکی که در حال بازی است و مادر از او میخواهد بازی را رها کرده و به خانه اقوام بروند. در این زمان تنها واکنش کودک عدم فرمانبری و اهمیت ندادن و در صورت اصرار والدین گریه و قشقرق به راه انداختن است و از سوی دیگر والدین وی را مجبور به این کار خواهند کرد و این تنش در خانواده والد و فرزند را دچار ناکامی و بهمریختگی میکند. حال سوال این است که برای جلوگیری از مشاجرات و تنشهای بین کودک و والدین چه باید کرد؟ آیا تذکر دادن، بازخواست کردن، یا با مهربانی تذکر دادن پاسخ میدهد و ما را از دام مشاجره با کودک رها میسازد؟ در این خصوص میتوان از راهکارهای زیر استفاده کرد:
راههای پیشگیری از مشاجره بین والدین و کودک زمان را برای کودکتان قابل پیشبینی و لمس کنید.
قدم اولی که باید طی نمایید، نیم ساعت قبل از انجام هر کاری به کودکتان اطلاعرسانی کنید و او را در جریان کاری که باید انجام دهید قرار دهید: به عنوان مثال در صورتی که در منزل اقوام هستید و با کودکان دیگر بازی میکند، نیم ساعت قبل به وی بگویید: «نیم ساعت دیگر میرویم و از روی عقربههای ساعت به وی نشان دهید هر زمان عقربه روی کدام عدد قرار گیرد، باید برای رفتن آماده شود». در مرحله دوم ۱۰ دقیقه بعد دوباره با زبانی عاری از خشم، که نحو کلام دستوری نباشد، مجدد به وی یادآوری کنید که وقتی عقربه روی عددی که مشخص شده قرار گیرد باید به منزل بازگردید و در نهایت بگویید: «حال من لباسهایم را میپوشم که به خانه برویم». دقایقی بعد بگویید: «لباسهای شما را هم آوردم که برای رفتن آماده شوی». با این روش میتوانید ذهن کودک را آماده سازید و زمانبندی را به وی بیاموزید. در قدم آخر شما نیاز به قاطعیت دارید. در صورت عدم همکاری کودک طبق آنچه گفتهاید عمل کنید. شاید یکبار برای شما و وی سخت باشد، ولی خواهد آموخت باید به زمان حساستر باشد و از والدین حرفشنوی داشته باشد. این تکنیک کاربرد بسیاری دارد، به عنوان مثال هنگام حمام بردن و یا برگشت از مکانهای تفریحی که اکثر کودکان میخواهند با گریه و زاری به بازی ادامه دهند، این روش ترفند موثری به نظر میرسد. کودک نباید احساس کند به وی دستور میدهید. یادمان باشد هنگامی که از هر تکنیک تربیتی استفاده میکنید، نباید کودک احساس ضعف کند. وقتی میخواهید به وی ساعت را یادآوری کنید، از لحاظ فیزیکی کنارش بنشینید و خود را هم قد و اندازه وی کنید.
قاطع باشید نه خشن!
چنانچه کودک در برابر درخواست والدین و فرمانها سرپیچی کرد، راه بعدی که بهتر است والدین برگزینند، این است: روبروی کودک بنشینید و با او هم سطح شوید. طوری که چشمان او را مستقیم ببینید و به کودک بگویید: «من پدر یا مادر تو هستم. تو که هستی؟». مسلما کودک پاسخ خواهد داد: «فرزند یا دختر یا پسر شما» و در جواب او باید گفت: «خب حالا که شما بر فرض مثال دختر من هستی و من مادرت، تو باید به حرفهای من گوش بدهی و هماکنون برای رفتن به منزل حاضر شوی». در صورت مقاومت میتوان از روشهایی از قبیل شرح پیامد استفاده کرد. این گونه به وی گفته شود: «چنانچه هماکنون حرفم را گوش نکنی، برای مدتی از دیدن تلویزیون و کارتون محروم خواهی شد». مدت زمان باید دقیق مشخص شود و با قاطعیت برخورد گردد. وقتی یک بار فرزند شما شاهد قاطعیتتان باشد، دیگر تصمیم نخواهد گرفت با گریه و زاری به خواستهاش برسد. فراموش نشود رفتار قاطعانه با پرخاشگرانه متفاوت است. شما باید چهرهای آرام و قاطع داشته باشید. کودکان در برابر خشونت واکنش نشان میدهند.
دلیل منطقی کارساز نیست!
هیچ گاه سعی نکنید کودکان سن پایین را با آوردن دلایل منطقی به جهتی که میخواهید سوق دهید. کودکان زیر ۷ سال منطق و استدلالشان همانند بزرگسالان نیست. منطق آنها همان خواستهای است که در زمان حال دارند. آوردن این دلایل که باید پارک را ترک کنیم، زیرا چند ساعت دیگر در منزل میهمان داریم و آنها پشت درب منزل میمانند، برای کودکان قابل پذیرش نیست. باید آنها را با دلایل و ترفندهای دیگری قانع کرد. قرارداد بستن با کودکان تا حدودی در این زمینه کمک میکند، بر فرض مثال با وی قرارداد ببندید که اگر هر دفعه سر زمانی که شما میخواهید از پارک به منزل برگردید، وی به حرف شما گوش دهد، تعداد دفعاتی که در هفته وی را به پارک میبرید بیشتر میشود و در غیر این صورت ممکن است وی را کمتر به مکانهای تفریحی ببرید. همیشه باید از قبل کودکتان را برای هرگونه تغییر در محیط آماده کنید. برای رفتن به مکانهای جدید اول باید برایشان در مورد افرادی که آنجا هستند و فعالیتهایی که وی میتواند انجام دهد صحبت شود. حتی وقتی میخواهد به مهدکودک برود، از شب قبل برایش از تمامی فعالیتهای خوشایندی که در مهد کودک انجام میدهد، مانند بازی با دوستان، نقاشی و ... صحبت کنید و از وی بخواهید با شما همراهی کند. این آمادگی ذهنی به کودک اجازه میدهد پذیرش بیشتری برای تغییرات محیطی داشته باشد و در برابر تغییرات مقاومت نکند. تنها نتیجه مقاومت کودکان در برابر تغییرات، تنشها و درگیری والدین با فرزندان است که نتیجهای به جز درماندگی والدین و عدم تربیت صحیح ندارد.
کلام پایانی
قرار نیست همیشه فرزندانمان را آموزش داده و تحت شرایط سخت مدام تذکر بدهیم. یادمان باشد کودکان ما در هر سنی شرایط سنی خاص خود را دارند و رشد طبیعی در این فرایند شکل میگیرد و گاهی لازم است به جای اینکه سعی در تغییر کودکانمان داشته باشیم، روشهای تربیتیمان را با شرایط سنی آنها تطبیق دهیم که فشار روانی زیادی را نه خود تجربه کنیم و نه کودکانمان. تربیت کودک به معنای سختگیری نیست.
منبع: افکارنيوز
کلیدواژه: کودکان خانواده خشونت کودکان گریه حرف شنوی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۹۳۸۷۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
یونیسف : از آغاز جنگ تاکنون حدود ۱۴۰۰۰ کودک در غزه جان باختهاند
مدیر صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) اعلام کرد از زمان آغاز جنگ در ۷ اکتبر، بیش از ۱۳۸۰۰ کودک در نوار غزه کشته شدهاند. به گزارش ایسنا، در کنفرانسی خبری کاترین راسل، مدیر صندوق کودکان سازمان ملل متحد گفت: هزاران نفر مجروح شده اند و هزاران نفر دیگر در آستانه قحطی هستند. به نقل از رویترز، سازمان ملل متحد برای برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان در بیانیهای دیگر اعلام کرد: «هر ۱۰ دقیقه یک کودک در غزه زخمی میشود یا میمیرد». این بیانیه می افزاید که بیش از ۱۰۰۰۰ زن در غزه از آغاز جنگ کشته شده اند و ۶۰۰۰ نفر از آنها ۱۹۰۰۰ کودک را یتیم کرده اند. یونیسف از تعداد زیاد کودکان مجروح در غزه در جریان بازدید خود شوکه شده است. نه فقط در بیمارستانها، بلکه در خیابانها و پناهگاهها. از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ که رژیم صهیونیستی حملات ویرانگر خود علیه نوار غزه را با حمایت آمریکا آغاز کرد، دهها هزار فلسطینی که بیشترشان زن و کودک بودند، در این حملات شهید و زخمی شدند و زیرساختهای نوار غزه به شکل گستردهای ویران شد و فاجعه انسانی بیسابقهای در این منطقه رقم خورد. در نتیجه این حملات و محدودیتهایی که این رژیم اعمال کرده و در پی کمبود شدید غذا، آب، دارو و سوخت ساکنان نوار غزه بهویژه شمال غزه در آستانه خطر قحطی قرار داشته و جان کودکان و سالخوردگان در این منطقه به خطر افتاده است. کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: سازمان ملل: اسرائیل در 6 ماه ۱۰ هزار زن را در غزه کشته است اتحادیه اروپا : غزه مثل سطح ماه شده ؛ هیچ چیزی برای زندگی نیست برادرزاده اسماعیل هنیه هم در غزه به شهادت رسید