به نقل از «فرارو»

حق با چه کسی است!؟ شهاب حسینی یا مسعود کیمیایی

تاریخ انتشار: ۲۹ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۹۴۹۸۴۸

محمد ماکویی؛ "پرویز پرستویی" با "ابراهیم حاتمی‌کیا" اختلاف نظر اساسی دارد. با این حال، آن‌هایی که سینما را به خاطر هنر و نه مسایل سیاسی دنبال می‌کنند، ضمن آن‌که از تماشای دوباره و چندباره بازی درخشان "پرستویی" در "آژانس شیشه‌ای" لذت وافر می‌برند، اصلا و ابدا در باره فیلم بسیار زیبای "از کرخه تا راین"، "کاش ساخته نمی‌شد" نمی‌گویند!
دنبال کنندگان هنر هفتم خوب می‌دانند که گاه کارگردانی خوب یک فیلم، نام فیلم را سر زبان‌ها می‌اندازد و گاه بازی خوب بازیگران، فیلم را خواستنی مردم می‌کند (این موضوع در باره سایر عوامل فیلم و زیرساخت‌هایی که فیلم‌ها بر پایه آن‌ها ساخته می‌شوند هم مصداق دارد).

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با این حال، معمولا فیلم‌هایی، به اصطلاح، گل کرده و می‌ترکانند که علاوه بر داشتن کارگردان خوب و بازیگران قوی، از سایر عوامل مناسب نیز بهره کافی ببرند.
جدا از این موضوع، فیلم باید تهیه‌کننده مناسب داشته باشد تا دغدغه "اگر بودجه کم بیاوریم" نتواند اذهان بازیگران و دست اندرکاران ساخت را تحت تاثیر قرار داده و باعث شود که آن‌ها، در اثنای تهیه، فقط بتوانند صحنه‌های گریه‌دار و ناراحت کننده را کاملا واقعی از آب در بیاورند!
"قیصر" فیلم خوش ساخت سینمای ایران است که نام آن بیش از همه با اسم مسعود کیمیایی و بهروز وثوقی گره خورده است. انصافا، این دو نام یک جوری در کنار هم جا خوش کرده و باعث درخشیدن یکدیگرشده‌اند که تصور ساخت فیلم توسط کسی جز کیمیایی و این‌که هنرپیشه نقش اول، کسی جز بهروز باشد هم در خاطره‌ها نمی‌گنجد.
از طرف دیگر، "جدایی نادر از سیمین"، که تنها اسکار تاریخ سینمای ایران، را برای کشور عزیزمان به ارمغان آورد، از فیلم‌هایی است که علاوه بر اصغر فرهادی، شهرت خود را از هنرپیشگان نام‌آوری که بخوبی و به شدت تمام در نقش خود فرو رفتند، وام گرفته است.
جالب این است که سینما با هنر‌های دیگر نیز بی‌ارتباط نیست. به همین دلیل، هنوز هم بر سر اینکه چاوشی باعث گل کردن فیلم زیبای سنتوری شد یا بهرام رادان نام چاوشی را بر سر زبان‌ها انداخت، بین دوستداران هنر سینما و طرفداران عالم موسیقی، بحث و اختلاف نظر وجود دارد.

با این حساب است که کسانی که سینما را فارغ از دعوا‌های سیاسی دنبال می‌کنند، ضمن این‌که به شهاب حسینی حق نمی‌دهند که در باره کیمیایی سخنان ناپخته‌ای همانند "روغن ریخته را نذر کرده است" و "خودش هم می‌دانست که مردم با این فیلمش هم خوب تا نخواهند کرد" نمی‌دهند، پولاد کیمیایی را هم بابت بر زبان آوردن ضمنی "در این سینما، تو هم چیزی نیستی" مستحق شماتت و سرزنش می‌دانند.   در اینجا بد نیست یادی هم از مرحوم علی حاتمی و شیوه کاری منحصر به فردش نماییم. این کارگردان مطرح و شناخته شده سینمای ایران عادت داشت که به اصل بیش از حاشیه‌ها پرداخته و بی‌توجه به گفته‌ها و کرده‌های دیگران، تمام توجه خود را معطوف آن‌چه در دست تهیه دارد، نماید.   نگاهی به دیالوگ‌های ماندگار حاتمی نشان می‌دهد که وی قلبا اعتقاد داشت که کارگردانان و هنرمندان بیش از سعی و تلاش در جهت "تخریب شخصیت" و نشان دادن اینکه دیگران عددی نیستند، باید در اثبات خود، که عددی هستند، بکوشند.   حاتمی برای به کرسی نشاندن این ایده، در فیلم تحسین بر انگیز کمال الملک، "از میان ستارگان آسمان، یکی می‌شود ستاره رخشان! دیگران سوسو می‌زنند" را به کار گرفته و در فیلم بسیار زیبای سوته‌دلان "از میون پرنده‌ها یکی میشه کرک! بقیه،‌ای میخونن!" را راهی گوش‌های بینندگان عزیز می‌نماید.   به عبارت دیگر، حاتمی بر خلاف بسیاری از کارگردانان و هنرپیشگان و اهالی شاغل در هنر‌های غیرنمایشی (گاهی وقت‌ها باید سینما را یک هنر به شدت نمایشی به حساب آورد!) راهی همان راهی که زمانی ابوسعید ابوالخیر طی کرده و هنگامی لئو تولستوی رفته است، شده و به همین دلیل بخوبی و بیش از دیگر هم صنفی‌ها سر از مقصد و مقصود در آورده است.
در باره ابوسعید ابوالخیر چنین گفته‌اند: در آن وقت که شیخ ما (ابو سعید ابوالخیر) به نیشابور رفت، استاد امام ابوالقاسم قشیری (صوفی بزرگ وشیخ خراسان وصاحب الرساله القشریه) شیخ ما را ندید و او را منکر بود. هر چه بر زبان شیخ ابوالقاسم می‌رفت عینا به شیخ ما باز می‌گفتند... و شیخ هیچ نمی‌گفت.   روزی بر زبان استاد امام (ابوالقاسم) رفت که بیش از این نیست که بوسعید حق تعالی را دوست می‌دارد و حق تعالی ما را دوست می‌دارد. فرق این است که ما در این راه پیلیم و بوسعید پشه!

این خبر را نزدیک شیخ ما آوردند. شیخ آن کس را گفت: برو پیش استاد امام و بگو که: آن پشه هم تویی، ما هیچ نیستیم، و ما خود در این میان نیستیم. آن درویش بیامد و آن سخن را به استاد امام گفت. استاد از آن ساعت عهد کرد که دیگر بد شیخ ما نگوید. (محمد بن منور، اسرار التوحید)
در باره تولستوی نیز داستان آموزنده زیر نقل شده است: روزی لئو تولستوی در خیابانی راه می‌رفت که ناآگاهانه به زنی تنه زد. زن بی‌وقفه شروع به فحش دادن و بد و بیراه گفتن کرد! بعد از مدتی که خوب فحش داد، تولستوی کلاهش را از سر برداشت و محترمانه معذرت خواهی کرد، و در پایان گفت: من لئو تولستوی هستم!   زن که بسیار شرمگین شده بود، عذرخواهی کرد و گفت: چرا خودتان را زودتر معرفی نکردید؟! تولستوی در جواب گفت: شما سخت مشغول معرفی خود بودید و من هم صبر کردم تا توضیحات شما تمام شود و من هم خودم را معرفی کردم. وسعت دنیای هر کسی به اندازه تفکر اوست.

منبع: فرارو

کلیدواژه: جشنواره فیلم فجر سینمای ایران لئو تولستوی استاد امام فیلم ها بر زبان شیخ ما

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۹۴۹۸۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

طرح شهاب آموزش و پرورش بعد از ۱۲ سال چه دستاوردی داشت؟

سردرگمی دانش‌آموزان بعد از فارغ‌التحصیلی یکی از چالش‌های مهم آموزش و پرورش است چراکه دانش‌آموزان نمی‌دانند در کدام زمینه استعداد دارند و هدایت تحصیلی به درستی در دوران تحصیل اتفاق نمی‌افتد و گاهی حتی شاهد انتخاب رشته‌های اشتباه هستیم. - اخبار رسانه ها -

به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، برای حل این مشکل و شناسایی استعداد دانش‌آموزان از همان دوران ابتدایی طرحی در آموزش و پرورش پایه‌گذاری شد که هدف آن هدایت تحصیلی درست دانش‌آموزان بود.

طرح شهاب یا همان طرح «شناسایی وهدایت استعدادهای برتر» طرحی است که در بهمن ماه 86 در راستای تحول بنیادین آموزش و پروش به تصویب هیئت امنای بنیاد ملی نخبگان رسید. پس از تصویب این طرح، اولین مرحله آن به صورت آزمایشی در سال تحصیلی 92 – 91 و در هفت استان برای 7% دانش‌آموزان در پایه‌های چهارم و پنجم ابتدایی، دوم سوم راهنمایی و اول، دوم و سوم متوسطه اجرا شد.

یکی از اهداف اصلی اجرای طرح شهاب در مدارس، شناسایی حوزه‌های استعدادی دانش‌آموزان و هدایت آن‌ها به نحوی است که همه آن‌ها بتوانند در یک فرصت برابر و بدون قائل شدن امتیازات خاص مادی و تحصیلی به استعدادها و توانایی‌های خود توجه کنند و آن‌ها را رشد و پرورش دهند.

اما آیا بعد از 12 سال این طرح توانسته هدف استعدادیابی را محقق کند؟ از یکی از معلمان پایه ابتدایی تهران پرسیدیم که واقعیت اجرای طرح در مدارس به چه شکل است و در پاسخ گفت: طرح شهاب در راستای استعدادیابی دانش‌آموزان و کمک به انتخاب رشته در مقاطع بعدی اجرا شد. حدودا 12 سال است که این طرح اجرا می‌شود اما کاستی‌های بسیاری دارد. در این طرح معلم باید دانش‌آموزان را در هشت دسته هوشی مورد بررسی قرار دهد. هر کدام از این دسته‌ها 10 بخش دارد که در مجموع 80 بخش می‌شود. مثلا معلم باید بررسی کند که این دانش‌آموز استعداد موسیقی دارد یا خیر یا میزان هوش کلامی و غیره او را بسنجد.

معلم چطور در کلاس‌های 48 نفره استعدادیابی کند؟

وی افزود: امروز به دلیل کمبود معلم و فضای آموزشی، کلاس‌های ما تراکم بالایی دارند و در مدرسه‌ای که من تدریس می‌کنم و واقع در منطقه 16 تهران است، کلاس‌های درس بین 35 تا 48 دانش‌آموز دارند و چطور می‌توان چنین کار پیچیده‌ای را برای هر دانش‌آموز انجام داد؟ علاوه بر این حجم کتاب‌ها هم بسیار زیاد است و تعداد طرح‌هایی که آموزش و پرورش در حیطه وظایف معلم قرار داده، بسیار زیاد است. چطور می‌توان با چنین شرایطی انتظار کیفیت مطلوب در اجرای طرح داشت؟

این معلم توضیح داد: از جهتی این طرح برای اجرا شدن نیازمند جمع‌آوری اسناد بسیار است که با این حجم کاری که معلم دارد، انجام مطلوب آن دشوار است. من به عنوان معلم باید در طول سال ویژگی‌های رفتاری و عملکرد دانش‌آموز را بررسی کنم اما هم تعداد دانش‌آموزان زیاد است و هم من باید تلاش کنم که مطالب کتاب را تا پایان سال تحصیلی به طور کامل تدریس کنم که دیگر زمانی برای اجرای طرح شهاب باقی نمی‌ماند.

معلمان آموزش کافی ندیده‌اند

معلم دیگری موضوع آموزش‌های ناکافی را مطرح کرد و توضیح داد: یکی دیگر از کاستی‌های بزرگ این طرح، آموزش ناکافی برای معلمان است. در کلاس‌های آموزشی که برای معلمان گذاشتند، تنها مباحث تئوری مطرح شد و هیچ فعالیت کارگاهی و عملی نبود که معلم بداند چطور باید طرح را اجرا کند و تنها باید براساس تجربیات و آزمون و خطا پیش برود.

وی افزود: بخش مهمی از این طرح باید توسط مشاور مدرسه و معلم تربیتی انجام شود اما کمبود نیرو باعث شده که عملا مدارس معلم تربیتی یا پرورشی نداشته باشند. برای پر کردن خلا نبود مشاور در مدارس، برای تعدادی از معلمان کارگاه‌های چند روزه برگزار کرده‌اند تا به عنوان مشاور فعالیت کنند اما چه کسی می‌تواند تنها با چند کارگاه کار تخصصی یک مشاور را انجام دهد؟

بی‌توجهی به گزارش‌ها در مقطع متوسطه

این معلم معتقد است که هدف از طرح شهاب این بود که استعداد دانش‌آموزان کشف شود و در قالب گزارشی جامع به مقاطع بعدی ارسال شود اما بعد از اتمام دوره ابتدایی، در دوره متوسطه توجهی به این گزارش نمی‌شود و عملا اهداف طرح تحقق پیدا نمی‌کند. وی در این باره توضیح داد: نتیجه همین می‌شود که بعد از 12 سال همچنان مشکل استعدادیابی و هدایت تحصیلی بر مبنای توانمندی‌های دانش‌آموزان چالش مهمی در آموزش و پرورش است. این پرونده باید در انتخاب رشته به دانش‌آموز کمک کند اما این اتفاق نمی‌افتد.

وی ادامه داد: علاوه بر این به دلیل کاستی‌های موجود معلمان ترجیح می‌دهند که امتیاز کامل هر بخش را به دانش‌آموز بدهند که در مقاطع بعدی دچار مشکل نشود چراکه مثلا وقتی خود من آموزش ندیده‌ام که چطور هوش موسیقیایی کودک را تشخیص بدهم، برای یک کودک امتیازی قرار بدهم که مانع تحصیل او در رشته هنر شود درحالی که شاید واقعا این فرد در حوزه هنر مستعد باشد. معلمان نمره می‌دهند که اگر در مقاطع بعدی ملاک انتخاب رشته این پرونده باشد، دانش‌آموز دچار مشکل نشود.

معلم ابتدایی عنوان کرد: هر سال زمان اجرای طرح را افزایش می‌دهند اما کمکی به اصل موضوع نمی‌کند. امسال هم با وجود اینکه در روزهای پایانی فروردین هستیم و معلمان هم طرح را اجرا کرده‌اند، هنوز فرم‌های مخصوص آن از اداره آموزش و پرورش به مدارس ارسال نشده که گزارش امسال را تکمیل کنند و عملا سرانجام طرح مشخص نیست.

به گزارش ایسکانیوز، اگرچه طرح شهاب هدف و محتوای خوبی دارد اما طرحی که در اجرا شکست بخورد، نمی‌تواند به اهدافش برسد. اگر استعدادیابی در دوره ابتدایی درست انجام نشود، رشته انتخابی در دوره متوسطه هم به درستی انتخاب نمی‌شود و این سردرگمی در زمان انتخاب رشته دانشگاهی هم ادامه خواهد داشت و عملا رشته این اتفاق تا ناکجا می‌رود و شاهد خیل فارغ‌التحصیلان دانشگاهی خواهیم بود که هنوز نمی‌دانند چه شغلی مناسب آن‌ها است. تعداد بالای دانش‌آموزان، حجم زیاد کتاب‌ها و آموزش‌های بی‌کیفیت و ناکافی معلمان از مهمترین نواقص اجرای طرح است.

منبع: ایسکانیوز

انتهای پیام/