به نقل از «ناطقان»

دلایل خاموش شدن ناگهانی لپ تاپ

تاریخ انتشار: ۳۰ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۹۶۳۰۷۰

در گزارش زیر قصد داریم پنج مورد از رایج‌ترین دلایل خاموش شدن ناگهانی لپ تاپ را در اختیار کاربران بگذاریم. ناطقان: خاموش شدن ناگهانی لپ تاپ می‌­تواند یک تجربه نگران‌کننده برای کاربران باشد. در این مواقع افراد باطری لپ تاپ یا اتصال سیم کیس کامپیوتر را بررسی می‌­کنند تا اشکال کار را بیابند.
واقعیت این است که لپ تاپ دارای مکانیسم‌های محافظت شده‌ای است که در صورت گرم شدن یکی از اجزاء اقدام به خاموش کردن می‌­کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

البته برای جلوگیری از خراب شدن قطعات سخت‌افزاری بهترین ایده است.

در آموزش زیر قصد داریم پنج مورد از رایج‌ترین دلایل خاموش شدن ناگهانی لپ تاپ را در اختیار کاربران بگذاریم:

کثیف بودن فن یا درجه حرارت بالاتر از میزان معقول سیستم

یکی از بارزترین دلایل خاموش شدن ناگهانی سیستم به ویژه هنگام انجام فعالیت‌های گرافیکی مانند بازی، گرم شدن بیش از میزان معقول سیستم است، مخصوصا اگر هیچ فضایی برای خارج شدن گرما وجود نداشته باشد.

یک مسئله رایج و مهم که در اکثر مکانیسم داخلی کامپیوترها اجرا می­‌شود این است که در صورت گرم شدن یکی از اجزای داخلی منجر به خاموش شدن کامپیوتر شما می­‌شود تا از آسیب دیدن قطعات سخت‌افزاری جلوگیری به عمل آید.

برای مقابله با این موضوع، بایستی دلیل اصلی آن را بیابید. اکنون قسمت فن پردازنده، فن کیس و فن کارت گرافیک را بررسی کنید در صورتی که هر کدام از آنها صدا بدهد به این معنی است که یکی از آنها شکسته شده است.

هنگامی که فن را بررسی می­‌کنید، با دقت آن را تمیز کنید و غبار پوشانده شده روی سطح آن را پاک نمایید زیرا ممکن است منافذ دستگاه برای ورود و خروج هوا با انواع و اقسام اجرام گرفته شده و علت خاموش شدن کامپیوتر باشد.

فن یکی از اجزای اصلی کامپیوتر به شمار می‌­آید و در طول عمر کامپیوتر نقش مهمی را ایفا می­‌کند.

نقص فنی یکی از قطعات سخت‌افزاری

یکی دیگر از علت‌های رایج خاموش شدن ناگهانی کامپیوتر ، می­‌تواند نقص فنی و شکسته شدن یک قطعه سخت‌افزاری باشد، این احتمال در مورد کامپیوترهایی که قبلا تعمیر شده‌اند، بیشتر است. اگر اخیرا قطعه جدیدی به کامپیوترتان اضافه کرده‌اید، آن را حذف کنید و بررسی کنید آیا مشکل خاموش شدن از بین می­‌رود یا خیر!

قطعات سخت‌افزاری RAM، CPU، مادربرد، منبع تغذیه و کارت گرافیک نیاز به بررسی دارند.

ولتاژ نامناسب شارژر

در صورتی که با خاموش شدن ناگهانی کامپیوتر مواجه هستید، ممکن است در اثر ولتاژ نامناسب شارژر لپ تاپ باشد. برخی از بازی‌های رایانه‌ای به ولتاژ بالاتر از حد معمول نیاز دارند، (ولتاژی از ۱۰۰ تا ۲۴۰ وات). با این حال اکثر کاربران کامپیوتر این موضوع را درک نمی‌کنند و به جای آن از شارژرهایی با ولتاژ ۹۰ وات یا حتی کمتر استفاده می­‌کنند.

از آنجا که بازی‌های رایانه‌ای سخت‌افزارهای اصلی سیستم را به شدت به کار می­‌گیرند، برق بیشتری نیاز دارند. این بازی‌ها سرعت گردش فن را به بالاترین میزان می­‌رساند. اگر در مواردی غیر از بازی با خاموش شدن ناگهانی روبه‌­رو می‌­شوید، باز هم خرابی شارژر یا ولتاژ نامناسب می‌­تواند یکی از دلایل اصلی باشد. فراموش نکنید که لوله جاروبرقی می‌­تواند برای تمیز کردن منافذ کامپیوتر به شما کمک کند.

مشکل خرابی یا متوقف شدن درایورهای سیستم

اگر با سیستم عامل خود مشکلی دارید یا درایورهای روی کامپیوتر خود را تغییر داده‌اید، این تغییر می­‌تواند یکی از دلایل خاموش شدن کامپیوتر باشد، به خصوص زمانی که در حال بازی کردن هستید و استفاده از BIOS را به بیشترین حد رسانده‌اید. خرابی درایور می­‌تواند منجر به خاموش شدن ناگهانی کامپیوتر شود.

ویروس‌های کامپیوتری و بدافزارها

یکی از علت‌های اصلی اما نادر که موجب خاموش شدن ناگهانی کامپیوتر می­‌شود، ویروس‌­های کامپیوتری هستند، که ابتدا کامپیوتر را خاموش و مجددا آن را روشن می‌­کند.

این ویروس‌ها معمولا توسط یک نرم‌افزار خاصی که بر روی کامپیوتر در حال اجراست، فعال می‌شوند. این شرایط زمانی به وجود می­‌آید که یک کلید خاص را فشار دهید یا در حال اجرا کردن یک بدافزار باشید. برای از بین بردن آن از آنتی‌ویروس بزرگ مانند Malwarebytes استفاده کنید و مدام اسکنرها را آپدیت نماید.

جمع بندی

در هر شرایطی از لپ تاپ خود به درستی استفاده کنید، از گذاشتن آن بر روی لوازمی مانند پتو که موجب می‌­شود فن‌ها به درستی کار نکنند اجتناب کرده و در صورت لزوم از میز خنک کننده استفاده کنید تا از شدت گرم شدن آن جلوگیری کند.

منبع: باشگاه خبرنگاران برچسب ها: لپ تاپ ، خاموش شدن ، ناگهانی

منبع: ناطقان

کلیدواژه: لپ تاپ خاموش شدن ناگهانی قطعات سخت افزاری گرم شدن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۹۶۳۰۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دلایل فرود نیامدن مجدد انسان روی ماه

فرود آوردن انسان روی ماه همواره آرزوی بزرگ آژانس‌های فضایی بوده است.

به گزارش ایسنا به نقل از اسپیس، بین سال‌های ۱۹۶۹ و ۱۹۷۲، مأموریت‌های «آپولو» (Apollo) در مجموع ۱۲ فضانورد را به سطح ماه فرستادند و همه این ماجرا پیش از انفجار فناوری مدرن بود. پس چرا به نظر می‌رسد تلاش‌های کنونی که در برنامه «آرتمیس» (Artemis) ناسا تجسم می‌یابند، تا این اندازه کند، متوقف و پیچیده هستند؟

یک پاسخ آسان برای این پرسش وجود ندارد، اما می‌توان گفت که این کار به پول، سیاست و اولویت‌ها وابسته است.

ابتدا با پول آغاز می‌کنیم. ماموریت‌های آپولو بسیار موفقیت‌آمیز و در عین حال، بسیار گران بودند. ناسا در دوران اوج ماموریت‌های آپولو، حدود پنج درصد از کل بودجه فدرال را مصرف می‌کرد و بیش از نیمی از این بودجه به برنامه آپولو اختصاص داشت. با احتساب تورم، کل برنامه آپولو معادل بیش از ۲۶۰ میلیارد دلار امروز هزینه داشته است. اگر پروژه «جمنای» (Gemini) و برنامه رباتیک قمری را که پیش‌ساز‌های ضروری آپولو بودند، در نظر بگیریم، این رقم به بیش از ۲۸۰ میلیارد دلار می‌رسد.

در مقایسه، امروزه ناسا کمتر از نیم درصد از کل بودجه فدرال را با طیف گسترده‌تری از اولویت‌ها و دستورالعمل‌ها در اختیار دارد. در طول دهه گذشته، ناسا تقریبا ۹۰ میلیارد دلار برای برنامه آرتمیس هزینه کرده است. به طور طبیعی، با هزینه کمتری که برای فرود جدید روی ماه صرف می‌شود، احتمالا حتی با پیشرفت‌های حوزه فناوری هم حرکت کندتری خواهیم داشت.

واقعیت‌های سیاسی کاملا با واقعیت‌های مالی مرتبط هستند. در دهه ۱۹۶۰، آمریکا در میانه یک رقابت فضایی بود. این کشور با اتحاد جماهیر شوروی برای دستیابی به اولین‌ها در فضا، به ویژه فرود آوردن انسان روی ماه رقابت داشت. همان طور که قانون‌گذاران بودجه هنگفت ناسا را تقویت می‌کردند، عموم مردم با این ایده موافق بودند و از آن انرژی می‌گرفتند.

در هر حال، این نوع هزینه‌ها عمیقا ناپایدار بودند. به محض این که آمریکا در رقابت پیروز شد، مردم به سرعت علاقه خود را از دست دادند و بودجه ناسا کاهش یافت. به سادگی می‌توان گفت که اراده سیاسی یا عمومی برای صرف کردن این مقدار پول با هدف پرتاب دوم به ماه وجود ندارد.

ترکیب اراده سیاسی کمتر و منابع مالی کمتر، ناسا را مجبور کرد تا تصمیمات مهمی را در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ اتخاذ کند؛ تصمیماتی که هنوز هم روی آرتمیس تأثیر می‌گذارند.

با پایان یافتن برنامه شاتل فضایی، مدیران ناسا نمی‌دانستند با قابلیت‌های صنعتی و مشارکت‌های موثر در این برنامه چه کنند. آن‌ها تصمیم گرفتند که این زیرساخت را با استفاده مجدد از بسیاری از قطعات شاتل، به ویژه موتور‌ها و جا دادن آن‌ها در برنامه آرتمیس حفظ کنند.

از سوی دیگر، می‌توان استدلال کرد که درخواست نگه داشتن این زیرساخت‌ها در محل خود و استفاده مهندسان هوافضا از آن‌ها درست بوده، زیرا دقیقا همان پایگاه فنی مورد نیاز برای پرتاب‌های اخیر توسط شرکت‌های خصوصی پرواز فضایی است.

در نهایت، مفهوم مدرن آرتمیس دارای مجموعه‌ای از اولویت‌های بسیار متفاوت با ماموریت‌های آپولو است. برای مثال، تحمل خطر در حال حاضر بسیار کمتر از دهه ۱۹۶۰ است. ماموریت‌های آپولو بسیار خطرناک بودند و احتمال شکست قابل توجهی داشتند. در واقع، چندین ماموریت آپولو با فاجعه روبه‌رو شدند که به شرح زیر هستند.

۱. وقوع آتش‌سوزی در ماموریت «آپولو ۱» که به کشته شدن سه فضانورد منجر شد.

۲. خاموش شدن موتور هنگام ماموریت «آپولو ۶»

۳. نقص کشنده در طراحی که فضانوردان «آپولو ۱۳» را تقریبا در شرف مرگ قرار داد.

۴. فاجعه شاتل فضایی «چلنجر» (Challenger) و شاتل فضایی «کلمبیا» (Columbia)

ناسا، قانون‌گذاران و مردم حاضر نیستند دوباره آن سطح از خطر را بپذیرند؛ به خصوص پس از فاجعه‌های چلنجر و کلمبیا.

انفجار شاتل فضایی «چلنجر»

انفجار شاتل فضایی «کلمبیا»

ماموریت‌های آپولو مبالغ هنگفتی را برای فرستادن فضانوردان به سطح ماه به مدت چند ۱۰ ساعت صرف کردند. فضانوردان رفتند، چند نمونه جمع کردند، چند آزمایش ساده ترتیب دادند و بازگشتند.

ماموریت‌های آرتمیس برای اهداف کاملا متفاوتی طراحی شده‌اند. اول این که فضانوردان قرار است تا یک هفته روی سطح ماه بمانند و این کار نیازمند غذا، آب، سوخت و تجهیزات علمی بیشتری است. دوم اینکه مأموریت‌های آپولو علم را به عنوان یک ایده برای آینده تلقی می‌کردند. هدف اصلی، شکست شوروی بود. اکنون پژوهش‌های علمی در مرکز برنامه آرتمیس قرار خواهند گرفت؛ به این معنی که ماموریت مستلزم طراحی طولانی‌تر و پیچیده‌تر است.

در نهایت، هدف برنامه آرتمیس فقط بازگرداندن انسان‌ها به ماه نیست، بلکه آغاز کردن احداث زیرساخت برای حفظ حضور دائمی انسان در آنجاست. همه چیز از مخازن سوخت در مدار گرفته تا انتخاب مکان برای مستعمرات آینده زیر چتر پروژه آرتمیس قرار می‌گیرد. این برنامه بسیار شلوغ‌تر است، زیرا یک چارچوب دستیابی به رویا‌ها را برای نسل‌های آینده فراهم می‌کند.