یک سال آموزش زبان در مدرسه، برابر با ترم ۱.۵ ماهه آموزشگاه‌ها
تاریخ انتشار: ۳ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۹۹۰۱۴۰
مشاور علمی رئیس سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی با تاکید بر اینکه پیش دبستانی باید در مناطق دو زبانه فراگیر و اجباری شود گفت: پیش دبستانی در این مناطق باید بسته‌های آموزشی ویژه داشته باشد و بسیار جدی گرفته شود.
به گزارش ایسنا، محمود امانی طهرانی پیرامون حلقه‌های مفقوده زبان آموزی در نظام آموزشی گفت: ما رویکرد یعنی تکلیف خود را با زبان خارجی به روشنی مشخص نکرده‌ایم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: نمی‌دانیم که بالاخره می‌خواهیم بچه‌ها زبان را در حد معینی بیاموزند یا خیر. بزرگترین ابهام ما چالش در همین سیاست‌گذاری‌های کلان است. مردم نیز در چند لایه با یکدیگر در این باره تفاوت دارند.
مشاور علمی رئیس سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی با اشاره به اینکه مسائل فرهنگی، اندیشه‌ها، تفکر و مسائل سیاسی و ارتباطات بین‌المللی با یکدیگر پیوند خورده‌اند و مهم است که یک سیاست‌گذاری روشن داشته باشیم اظهار کرد: گروهی کاملا موافق و گروهی کاملا مخالف زبان خارجی آموزی‌اند و هرکدام دلایل خود را دارند. این امر باید در شورای عالی انقلاب فرهنگی مطرح و حل بشود.
امانی طهرانی با بیان اینکه شبکه کودک و شبکه امید را در رسانه ملی داریم و اگر سیاست کشور، زبان‌آموزی باشد پخش نسخه زبان اصلی برخی برنامه‌ها به توسعه زبان آموزی کمک می‌کند گفت: در سه پایه متوسطه اول دو زنگ زبان داریم اما در متوسطه دوم بسته به رشته‌ها و شاخه‌های تحصیلی متفاوت است. می‌شود ساعات زبان آموزی را محاسبه کرد اما حدود ۳۰۰ تا ۵۰۰ ساعت است و نباید بیش از این باشد.
وی با اشاره به اینکه رشد فراگیری زبان به بستر کاربردی آن نیز بستگی دارد اظهار کرد: وقتی در جامعه این بستر وجود ندارد و بچه‌ها در تعامل و مواجهه با زبان خارجی قرار نمی‌گیرند، فراگیری زبان نیز تحت‌الشعاع است.
مشاور علمی رئیس سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی درباره سن شروع زبان آموزی گفت: سن شروع زبان آموزی ما بسیار دیر است. اگر هدف این است که دانش‌آموزان ما به توانایی چهارگانه خواندن، نوشتن، مکالمه و شنیدن دست یابند باید خیلی زودتر و با حجم بیشتری آموزش دهیم و دانش‌آموزان حتی در پاره‌ای موضوعات درسی به موازات زبان مادری، دروس را به زبان خارجی هم بیاموزند.
یک سال آموزش زبان در مدرسه، برابر با ترم ۱.۵ ماهه آموزشگاه‌ها
امانی درباره وجود ۱۱ هزار و ۵۰۰ آموزشگاه زبان خارجی و خروجی بهتری که دارند عنوان کرد: خواست عمومی مردم با نقشه سیاست گذاران کشور تطابق ندارد. مردم برای رسیدن به خواسته خود زمان و بودجه صرف می‌کنند. در مدرسه تنها زبان تدریس نمی‌شود اما هنگامی که فردی به آموزشگاه می‌رود و وقت کافی هم می‌گذارد یک بسته آموزشی در اختیار داشته و خروجی بهتری دارد.
وی افزود: کسانی به آموزشگاه می‌روند که طالب یادگیری‌اند. کاری که اکنون کرده‌ایم هم خیلی با حذف زبان از مدرسه تفاوتی ندارد و ۶۰ ساعت آموزش در طول یک سال با ترم ۱.۵ ماهه یک آموزشگاه برابری می‌کند.
مشاور علمی رئیس سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی ادامه داد: بیشترین کاهش ساعات آموزش در نظام آموزشی جدید، مربوط به زبان خارجی و علوم تجربی بوده و اولویت به بخش‌های دیگری رفته است.
وی با بیان اینکه عربی با انگلیسی متفاوت است و تکلیف عربی بر خلاف انگلیسی روشن است گفت: سه نوع نگاه و رویکرد وجود دارد. نخست آموزش مبتنی بر قواعد، دوم ارتباط با جامعه عرب زبان و نوع سوم عربی، زبان قرآن و دین است که مدنظر ماست تا بچه‌ها احادیث و آیات قرآن را درک کنند. اکنون تکلیف در این زمینه روشن است. نوع کتاب‌های جدید دیگر عربی حوزوی نیست. اصل کار عربی، آموزش به عنوان زبان قرآن است که البته در کنکور با چالش مواجه است و به معنای قبل کنکور پذیر نخواهد بود. مسائل فراوانی پشت کنکور هست.
مشاور علمی رئیس سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی با اشاره به اینکه نماینده مجلس در اجلاس بین‌المللی شرکت می‌کند و زبان خوبی ندارد و احساس خودباوری‌اش را از دست می‌دهد و تصور می‌کند آموزش مدرسه‌ای کفایت نمی‌کند و دنبال حذف آن می‌رود که این آدرس دهی غلط است گفت: با حذف کامل آموزش زبان از مدارس مخالفم اما باید با گونه‌های مختلفی زبان خارجی را تقویت کرد باید این ذهنیت را از بین برد که یادگرفتن زبان خارجی، به معنای تهاجم فرهنگی است. زبان فارسی هم آسیب نمی‌بیند به شرط آنکه خوب عمل کنیم.
وی افزود: فضای آموزش‌های غیررسمی باز است. مردم ایران امروز از ناحیه ضعف فراوان زبان انگلیسی دارند لطمه می‌خورند و نمی‌توانند حرف خود و پیام انقلاب اسلامی را به خوبی منتقل کنند. این ضعف در بخش‌های مختلف اثرگذار است.
امانی درباره زبان فارسی گفت: باید دو فرصت را ایجاد کنیم که اکنون کوتاهی می‌کنیم. یک مورد پیش دبستانی است که باید در مناطق دو زبانه فراگیر و اجباری و باید بسته‌های آموزشی ویژه داشته باشد، اکنون نوعی بی عدالتی را شاهدیم. باید پیش دبستانی بسیار جدی گرفته شود. دوم آنکه در کل کشور موضوع زبان فارسی در کنار ارزشیابی توصیفی، حالت ارزشیابی وتویی پیدا کند.
مشاور علمی رئیس سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی ادامه داد: اما در باب آموزش انگلیسی اجبار به همگان غلط است و طبق سندتحول زبان خارجی جزو دروس نیمه تجویزی و به تنهایی کار آموزش و پرورش نیست. باید به این خواسته احترام بگذاریم. اگر نقش رسانه ملی بیشتر از آموزش و پرورش نباشد کمتر از آن هم نیست.
وی در برنامه تلویزیونی پرسشگر با اشاره به اینکه امروز زبان انگلیسی به زبان بین المللی تبدیل شده است گفت: ما می‌توانیم حق خود را به وسیله این توانش زبانی از دنیا بگیریم و به عنوان ابزاری از آن استفاده کنیم. ضمن آنکه تولیدات بومی و ایرانی خوبی هم در این زمینه داریم.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: زبان آموزی پیش دبستانی آموزش زبان انگلیسی پیش دبستانی زبان آموزی زبان خارجی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۹۹۰۱۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
طرح «بوم»؛ شکوفایی خلاقیت‌ها یا باری روی دوش معلم؟
به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، از سال ۱۳۹۷ طرحی تحت عنوان «بوم» در مدارس ابتدایی و متوسطه اول کشور به صورت آزمایشی اجرا شد و امروزه تعداد مدارسی که این طرح را اجرا می‌کنند، افزایش پیدا کرده است.
این طرح مخفف عبارت «برنامه ویژه مدرسه» است و قرار بود براساس بند ۵ -۵ سند تحول بنیادین و بند ۲ -۱۳ برنامه درسی ملی، بخشی از برنامه درسی در اختیار مدرسه قرار بگیرد و با افزایش اختیار عمل مدارس، به نوعی انعطاف در برنامه آموزشی ایجاد کرده و فعالیت‌هایی که دانش‌آموزمحور هستند را در مدارس گسترش بدهیم.
بیشتر بخوانید طرح شهاب آموزش و پرورش بعد از ۱۲ سال چه دستاوردی داشت؟ / استعدادیابی تنها روی کاغذمحمود امانی طهرانی مشاور علمی سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی و مولف کتاب راهنمای عمل برنامه ویژه مدرسه (بوم) درباره جزئیات این طرح می‌گوید: بوم یا برنامه ویژه مدرسه یعنی اینکه مدیریت مدرسه، شورای مدرسه و معلمان مدرسه اجازه دارند و می‌توانند برای زمان معینی از آموزش رسمی مدرسه، خودشان موضوع و محتوا ارائه دهند. همچنین مواد آموزشی تولید کنند، آموزش دهند، ارزشیابی کنند، کارنامه ارائه دهند و به طور کامل یک برنامه درسی را طراحی و اجرا کنند.
وی افزود: محتوای برنامه ویژه مدرسه از نظر من از ۳ جنس است؛ یک جنس، محتواهایی هستند که یک موضوع مناسب و جذاب آموزشی را ارائه می‌دهند؛ این موضوع‌ها در ساحت‌های ششگانه تربیت (تربیت اخلاقی، اعتقادی و عبادی، تربیت علمی و فناوری، تربیت اجتماعی و سیاسی، تربیت هنری و زیبایی شناخت، تربیت اقتصادی و حرفه‌ای، تربیت زیستی و بدنی) وجود دارد؛ مثلا درباره یک موضوع علمی یا دینی یا اجتماعی یا ورزشی یا شغلی و ... محتوایی تدارک دیده می‌شود و به دانش آموزان ارائه می‌شود.
براساس گفته‌های طهرانی در این طرح هر معلمی در عین اینکه مسئولیت تدریس کتاب درسی خود را برعهده دارد، ۲ هفته از تدریس را خالی می‌کند و برای این ۲هفته پیشنهادی جدید می‌دهد یا ممکن است برنامه جدیدی ارائه نکند اما تحت مدیریت خودش، فردی را بیاورد و برنامه‌ای را ارائه دهد.
از این صحبت‌ها و شروع آزمایشی طرح تقریبا پنج سال گذشته اما آیا طرح در اجرا موفق بوده و توانسته در بهبود عملکرد مدارس موثر باشد؟ از معلمان پرسیدیم که بعد از پنج سال این طرح چطور اجرا می‌شود و یکی از معلمان ابتدایی تهران در این خصوص به ایسکانیوز گفت: برای اجرای طرح بوم هر بار چیز جدیدی از معلمان درخواست می‌کنند. در سال‌های اخیر اجرای طرح اینگونه بوده که ما باید مهارتی به دانش‌آموز بیاموزیم که با کمک آن بتواند کسب درآمد کند. آموزش‌ها باید در مجموع ۶۰ ساعت باشد و هر هفته تقریبا ۲ ساعت زمان بگذاریم.
مقایسه صحبت‌های ایده‌پرداز طرح و معلمان نشان می‌دهد که قدم اول در اجرا یعنی آموزش و تفهیم نحوه اجرا برای معلمان و مدیران به درستی شکل نگرفته است یعنی مدیر مدرسه و معلمی که مجری است، به درستی نمی‌دانند که باید چه کاری انجام بدهند و چطور می‌توانند طرح را اجرا کنند.
از جهتی موانعی هم سر راه اجرای طرح وجود دارد که میتواند مانع تحقق اهداف طرح شود. معلم دیگری در این باره به ایسکانیوز گفت: در ظاهر ۲ ساعت در هفته برای اجرای طرح زیاد نیست اما آموزش و پرورش از ما می‌خواهد که چندین طرح را همزمان با هم پیش ببریم و زمان گذاشتن برای همه آن‌ها دشوار است.
حجم بالای کتاب‌های درسیوی با اشاره به اینکه حجم بالای کتاب‌های درسی هم مانعی برای اجرای طرح است، عنوان کرد: از طرفی کتاب‌های درسی در سال‌های اخیر دشوارتر از قبل شده و ما باید روی تدریس کامل مباحث کتاب وقت بگذاریم؛ پیش از این کتاب طوری طراحی شده بود که دانش‌آموز بدون حضور در کلاس و با کمک اولیا می‌توانست درس را متوجه شود و تمرین‌های بسیاری هم در کتاب وجود داشت اما امروز هم تعداد تمرین‌ها کم و مباحث متعدد مطرح شده است.
معلم پایه ابتدایی ادامه داد: یکی از کتاب‌هایی که تغییرات بسیار داشته و سنگین‌تر شده، درس ریاضی است که تمرین‌های کمی هم دارد و ما مجبور هستیم با تکرار مبحث، به یادگیری کودک کمک کنیم. در این شرایط زمانی برای خلاقیت و اجرای طرح «بوم» باقی نمی‌ماند.
کلاس‌های پرجمعیت و فشار کاری روی دوش معلموی افزود: وجه دیگر ماجرا اینجاست که کلاس‌های ما پرجمعیت هستند و از استاندارد تعریف شده که ۲۵ دانش‌آموز است، بسیار بیشتر هستند. چطور می‌توان از معلم انتظار داشت که پنج یا ۶ طرح را در کنار تدریس پیش ببرد و توجه داشته باشد که کیفیت کار هم بالا باشد. بیشتر همکاران آموزش اوریگامی (ساخت اشکال با کمک تا کردن کاغذ) را انتخاب می‌کنند که راحت‌تر از دیگر موارد است و بچه‌ها هم استقبال می‌کنند؛ چراکه تجربه آموزش مهارتی مثل قلاب‌بافی برای کودکان نشان داده که این کار میتواند خطراتی برای آن‌ها داشته باشد و معلم هم توانایی کنترل بیش از ۴۰ دانش‌آموز را ندارد.
این معلم با بیان اینکه یکی از مشکلات مهم در این حوزه آموزش ندیدن معلمان است، گفت: من باید خودم مهارتی را آموزش دیده باشم که آن را به دانش‌آموز هم آموزش بدهم. درحقیقت اجرای طرح «بوم» محدود شده به پر کردن فرم‌های تشریفاتی که فقط بگوییم طرح را اجرا کردیم. علاوه بر این بسیاری از معلمان حتی نمی‌دانند که طرح «بوم» چیست و چه کاری باید انجام دهند.
وی ادامه داد: کمبود نیرو هم باعث شده تا مدارس ما معلم ورزش، پرورشی و مشاور نداشته باشند و از معلم‌های دیگر بخواهند که این خلا را پرکنند و در این شرایط کاری هم روی دوش معلمان اضافه شده است. این طرح‌ها شاید ماهیت خوبی داشته باشند اما مشکلات ما زیرساختی‌تر از این است و اول باید مشکل کمبود معلم و مدرسه را حل کنیم تا فرصتی برای اجرای ایده‌های دیگر هم باقی بماند.
مدرسه هزینه استفاده از مربی را نداردمعلم ابتدایی توضیح داد: علاوه بر این آوردن مربی از بیرون مدرسه هم هزینه‌بر است. مدارس هم در رفع نیازهای اولیه خود مانده‌اند و با بودجه‌ای که می‌گیرند به پرداخت قبوض فکر می‌کنند؛ در این شرایط پولی نمی‌ماند که بخواهند برای آموزش خارج از کلاس دانش‌آموزان هزینه کنند.
به گزارش ایسکانیوز، طرح «بوم» روی کاغذ طرح خوبی است و اهداف بلندی دارد اما آموزش و پرورش باید ابتدا زیرساخت‌ها را درست کند تا یک طرح به نتیجه برسد وگرنه بدون اینکه تغییری در عملکرد مدارس ایجاد شود و کیفیت ارتقا پیدا کند، صرفا فشار کاری معلمان را بیشتر می‌کند.
تراکم بالای کلاس‌های درس و کمبود معلم خود یکی از اصلی‌ترین چالش‌های موجود است چراکه معلم باید زمان کافی داشته باشد تا بتواند به تک تک دانش‌آموزان رسیدگی کند. از جهتی حجم کتاب‌های درسی و مباحثی که باید ارائه شود با طرح‌ها همخوانی ندارند و معلم نمی‌داند به کدام یک رسیدگی کند.
گذشته از همه این‌ها یکی از مشکلات اساسی آموزش و پرورش در اجرای بیشتر طرح‌ها، ضعف در دوره‌های ضمن خدمت است. تا ابعاد کامل یک طرح برای معلم روشن نشود، آموزش کافی نبیند که چطور آن را اجرا کند، اجرای طرح موثر نخواهد بود. نیروی کارآمد و آموزش دیده کیفیت کار را بالا می‌برد و وقتی پای آموزش بلنگد، نمی‌توان انتظار داشت که به اهداف بزرگ برسیم.
انتهای پیام /
منظور از «خانم بازیگر» در اعترافات تتلو که بود؟