به نقل از «شریان»

آزمایش تنها راه قطعی تشخیص کرونا است

تاریخ انتشار: ۴ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۰۰۱۳۰۷

گویا گفت: هیچ کس از روی علائم ظاهری بیماری نمی‌تواند کرونا را تشخیص دهد و آزمایش تنها راه قطعی است.

به گزارش شریان نیوز، پیرحسین کولیوند رئیس سازمان اورژانس کشور، محمدمهدی گویا رئیس مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت امشب سوم اسفندماه در برنامه گفتگوی ویژه خبری به بررسی آخرین خبر‌ها از کرونا در ایران پرداختند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

گویا رئیس مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت با اشاره به اینکه عفونت کرونا با خیلی از عفونت‌های دیگر تنفسی اشتباه گرفته می‌شود، گفت: هیچ کس از روی علائم ظاهری بیماری نمی‌تواند بگوید که بیمار به آنفلوانزا، سرماخوردگی و یا کرونا مبتلا شده است؛ لذا آزمایش تنها راه قطعی است که مشخص می‌کند فرد به کرونا مبتلا شده یا نه.

او با اشاره به اینکه تنها زمانی که مریض بدحال باشد آزمایش از او گرفته می‌شود، ادامه داد: این آزمایش مخصوص کسانی است که حال عمومی بدی دارند، معمولاً کسانی که مبتلا به این عفونت می‌شوند تا ۶ الی ۷ روز علائم کمی دارند و پس از آن علائم افزایش پیدا می‌کند؛ لذا علائم ویروس کرونا ممکن است در طول مدت ۶ الی ۷ روز به صورت خفیف خود را نشان دهد و بعد از آن تشدید پیدا می‌کند.

رئیس مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت با بیان اینکه مردم عادی نیازی به ماسک ندارند، اظهار کرد: تنها راه تشخیص بیماری به صورت قطعی آزمایش است و از مردم انتظار داریم تا به حرف های ما اعتماد کنند ،ما این اعتماد را برای همه ابعاد زندگی نیاز داریم.

گویا با اشاره به اینکه دو تا از مدرن ترین آزمایشگاه های دنیا را در اختیار داریم، ادامه داد: اکثریت قریب به اتفاق کسانی که مبتلا به این عفونت می شوند علائم ضعیفی دارند و دوره این بیماری ۱۴ روز است.

او با اشاره به اینکه خانواده‌های کسانی که مبتلا به بیماری کرونا شده‌اند را به مدت ۱۴ روز تحت مراقبت قرار می‌دهیم گفت: این افراد در مرحله اول نیازی به آزمایش ندارد، اما اگر علائم بیماری را پیدا کنند تحت آزمایش قرار می‌گیرند.

گویا با بیان اینکه به محض اطلاع از وضعیت بیماری در چین تمامی پرواز‌ها با حمایت رئیس جمهور و هیئت دولت متوقف شدند و تاکنون نیز تمامی پرواز‌ها متوقف هستند بیان کرد: تنها به تعداد محدود پرواز‌های باری با رعایت صددرصدی نکات بهداشتی و ضدعفونی را به این کشور داریم.

رئیس مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت ادامه داد: آزمایش مخصوص کسانی است که حال عمومی بدی دارند؛ لذا از این عده آزمایش گرفته می‌شود تا بدانیم که چه اقداماتی را باید برای آن‌ها در نظر بگیریم، کشف موارد اولیه بیماری با موارد مرگ ناشی از بیماری خیلی به هم نزدیک است، بعد‌ها تحقیقاتی که در این زمینه صورت خواهد گرفت خیلی از نادانسته‌های مربوط به این ویروس را روشن خواهد کرد.

مردم به ما اعتماد کنند

گویا بیان کرد: از مردم انتظار داریم تا به حرف‌های ما اعتماد کند ما این اعتماد را برای همه ابعاد زندگی نیاز داریم.

رئیس مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت با اشاره به اینکه اکثریت قریب به اتفاق کسانی که مبتلا به این عفونت می‌شوند علائم خفیف و ضعیفی دارند، عنوان کرد: این عده بهتر است مراقبت کند و در منزل استراحت داشته باشند. ما روزانه با آن‌ها تماس می‌گیریم تا جویای احوال آن‌ها شویم، برای ما این موضوع مهم است که این اطمینان خاطر را به مردم عزیزمان بدهیم که با تمام امکانات جلوی این بیماری ایستاده‌ایم، حتی حاضر نیستیم یک مریض از جلوی چشمانمان دور شود.

 او با اشاره به اینکه ما سختگیرانه با موضوع برخورد و تلاش کرده‌ایم تا مردم خیالشان راحت باشد، افزود: امکانات تشخیصی وجود دارد، ظرف دو ساعت بیمارستان فرقانی قم را برای بستری بیماران مشکوک در نظر گرفتیم.

گویا با اشاره به اینکه هر کسی هر موقعی که بخواهد می‌تواند به مراکز بهداشتی سرپایی مراجعه کند گفت: همکاران پزشک ما آموزش‌های لازم را دیده اند و نیازی ندارد که فرد به بیمارستان مراجعه کند، دوره این بیماری ۱۴ روز است، در این ۱۴ روز ممکن است حال عمومی مریض تغییر پیدا کند یا ثابت بماند، وقتی علائم بیماری شروع می‌شود پزشک به بیمار توصیه می‌کند که اگر حال عمومی اش ثابت است وضعیت جسمانی خود را گزارش دهد. اگر علائم فرد تشدید پیدا کرد حتماً باید اقدامات تشخیصی لازم در نظر گرفته شود، تقریباً ۸۰ درصد افراد به فرم‌های خفیف این ویروس مبتلا می‌شود و بقیه کسانی که به فرم شدید مبتلا می‌شوند اگر خوب مراقبت شوند درمان خواهند شد.

رئیس مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت با اشاره به اینکه تجربه قرنطینه سازی قرن‌ها پیش در برخی از نقاط دنیا دیده می‌شد و هر بار شکست می‌خورد اظهار کرد: آخرین مورد آن در ووهان چین بود که با شکست مواجه شد، در ووهان چین ابتدا تصمیم گیری شد تا قرنطینه سازی صورت بگیرد، اما بعد از مدت کوتاهی دیدند که این موضوع اقدامی علمی نیست و جز اینکه مردم را نگران کند چیز دیگری در بر نداشت.

قم وضعیت مناسبی ندارد

محمدرضا قدیر رئیس دانشگاه علوم پزشکی قم در ادامه بیان کرد: باید وضعیت ویژه و خاص برای قم در نظر گرفته شود؛ زیرا قم وضعیت مناسبی ندارد و از بعد از ظهر امروز شاهد پیک مراجعه افراد به بیمارستان‌ها هستیم.

قدیر گفت: بیمارستان کامکار و فرقانی در قم برای بیماران ویروسی و کرونا اختصاص داده شده است و از لحاظ اپیدمی بیماری زنگ خطر در قم ایجاد شده است.

منبع: شریان

کلیدواژه: رئیس مرکز مدیریت بیماری های واگیر وزارت بهداشت کسانی که مبتلا حال عمومی تنها راه ۱۴ روز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shariyan.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شریان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۰۰۱۳۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

همه چیز درباره انگ اجتماعی

 در سال‌های دور، روی پوست بدن برده‌های سیاه پوست و مجرمان داغ گذاشته می‌شد تا نسبت به سایر افراد متمایز باشند و این نشانه‌گذاری در لغت لاتین "انگ (Stigma) " گفته می‌شود! انگ اجتماعی هرگونه نگرش منفی، پیش‌داوری و تعصب یا باور‌های غلط مرتبط با ویژگی‌ها یا شرایط خاص افراد جامعه مثل ویژگی ظاهری، محل سکونت و بیماری روانی و جسمی در جامعه را شامل میشود! به طور کلی این نگرش‌ها، رفتار افراد جامعه را با فردی که گرفتار نوعی انگ اجتماعی است تعیین می‌کند.

از اینکه بگم بیماری روانی دارم، می‌ترسم

در این بین از برچسب گذاری‌ها، بیش از نیمی از افراد مبتلا به بیماری روانی برای اختلالات خود کمکی دریافت نمی‌کنند. آنها اغلب از رفتار و برخورد متفاوت دیگران و یا از این که شغل‌شان را از دست بدهند می‌ترسند! برای همین از درمان خودداری می‌کنند یا آن را به تعویق می‌اندازند. این به این دلیل است که انگ، تعصب و تبعیض علیه افراد مبتلا به بیماری روانی همچنان یک مشکل است. مهم نیست که چقدر آشکار و یا پنهان باشد و یا در چه ابعادی باشد این می‌تواند آسیب‌زا باشد!

حقایقی در مورد انگ، تعصب و تبعیض

انگ اغلب ناشی از عدم درک یا ترس است. بازنمایی نادرست یا گمراه کننده رسانه‌ای از بیماری روانی در هر دوی این عوامل نقش دارد. بررسی مطالعات در مورد انگ نشان می‌دهد که اگرچه عموم ممکن است ماهیت پزشکی یا ژنتیکی یک اختلال سلامت روان و نیاز به درمان را بپذیرند، اما بسیاری از مردم هنوز دیدگاه منفی نسبت به مبتلایان به بیماری روانی دارند.

انگ عمومی شامل نگرش‌های منفی یا تبعیض‌آمیز است که دیگران ممکن است در مورد بیماری روانی داشته باشند. انگ ساختاری بیشتر سیستمی است و شامل سیاست‌های دولت و سازمان‌های خصوصی است که عمدا یا ناخواسته فرصت‌ها را برای افراد مبتلا به بیماری روانی محدود می‌کند. به عنوان مثال می‌توان به بودجه کمتر برای تحقیقات بیماری روانی یا خدمات بهداشت روان کمتر نسبت به سایر مراقبت‌های بهداشتی اشاره کرد. انگ نه تنها مستقیماً بر افراد مبتلا به بیماری روانی تأثیر می‌گذارد، بلکه بر نزدیکان از جمله اعضای خانواده‌ای که از آنها حمایت می‌کنند، هم اثرگذار است.

انگ، اختلاف اجتماعی می‌سازد!

کلیشه‌ها و پیش‌داوری‌ها در بسیاری از نقاط باعث شدند افراد مبتلا به بیماری روانی، خطرناک، بی‌کفایت، مقصر اختلال خود، غیرقابل پیش‌بینی، نالایق و خودسرزنشگر محسوب شوند. علاوه بر آن با تبعیض، کارفرمایان ممکن است آنها را استخدام نکنند، صاحبخانه‌ها ممکن است به آنها اجاره ندهند و سیستم مراقبت‌های بهداشتی ممکن است استاندارد کمتری از مراقبت ارائه دهد. انگ بیماری روانی جهانی است. گزارشی در سال ۲۰۱۶ در مورد انگ ننگ به این نتیجه رسید که "هیچ کشور، جامعه یا فرهنگی وجود ندارد که افراد مبتلا به بیماری روانی ارزش اجتماعی مشابهی با افراد بدون بیماری روانی داشته باشند. "

تاثیرات مخرب انگ اجتماعی بر مردم

انگ و تبعیض علائم و احتمال درمان را بدتر می‌کند؛ کاهش امید، عزت نفس پایین‌تر، افزایش علائم روانپزشکی، مشکلات در روابط اجتماعی، کاهش احتمال ماندن در درمان و مشکلات بیشتر در کار از جمله این علائم است. بی میلی به دنبال کمک یا درمان و کاهش احتمال ماندن در درمان، ایزوله‌سازی اجتماعی، عدم درک خانواده، دوستان، همکاران یا دیگران، فرصت‌های کمتر برای کار، مدرسه یا فعالیت‌های اجتماعی یا مشکل در یافتن مسکن و قلدری، خشونت فیزیکی یا آزار و اذیت، این باور که هرگز در چالش‌های خاص موفق نخواهید شد یا نمی‌توانید وضعیت خود را بهبود بخشید از دیگر اثرات مضر انگ در اجتماع است.

انگ می‌تواند بر خانواده و دوستان تأثیر بگذارد

اعضای خانواده و دوستان که اغلب کمک و حمایت اساسی برای افراد مبتلا به بیماری روانی ارائه می‌کنند، می‌توانند انگ را تجربه کنند. آنها ممکن است ننگ را درونی کنند و خود را سرزنش کنند، یا ممکن است ترس داشته باشند که مردم آنها را به خاطر ایجاد بیماری یکی از عزیزانشان سرزنش کنند یا خانواده را از نظر اجتماعی طرد کنند. این انگ می‌تواند باعث کاهش حمایت عاطفی، انزوای اجتماعی و بی میلی به مراقبت از خویشاوندان شود.

انگ در محل کار

کارمندان با استرس‌های شغلی-زندگی، مسائل خانوادگی، نگرانی‌های مالی، مشکلات روابط یا نگرانی‌های قانونی، مقابله می‌کنند. یک نظرسنجی ملی در سال ۲۰۲۲ از انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) نشان داد که انگ سلامت روان هنوز یک چالش بزرگ در محل کار است. حدود نیمی (۴۸درصد) از کارگران می‌گویند که می‌توانند صریح و صادقانه در مورد سلامت روان با سرپرست خود صحبت کنند که این نسبت از ۵۶درصد در سال ۲۰۲۱ و ۶۲درصد در سال ۲۰۲۰ کاهش یافته است.

راه‌های کاهش انگ

به گزارش وب گاه تبیان، شناخت یا تماس با فرد مبتلا به بیماری روانی یکی از بهترین راه‌ها برای کاهش انگ است. افرادی که صحبت می‌کنند و داستان‌های‌شان را به اشتراک می‌گذارند می‌توانند تأثیر مثبتی داشته باشند. وقتی کسی را می‌شناسیم که بیماری روانی دارد، کمتر ترسناک و واقعی‌تر و قابل ملموس می‌شود. بر اساس نظرسنجی ملی حدود چهار نفر از هر ۱۰ نوجوان گفتند که به دنبال افرادی با نگرانی‌های سلامت مشابه بوده‌اند. بسیاری از افراد مشهور مانند دمی لواتو، دواین "راک" جانسون، مایکل فلپس، تاراجی پی هنسون و لیدی گاگا داستان‌های خود را در مورد چالش‌های سلامت روان به طور عمومی به اشتراک گذاشته‌اند و بحث را بسیار بیشتر به رسانه‌های عمومی و گفتگو‌های روزمره آورده‌اند. جوانان به دنبال اطلاعات و این داستان‌های شخصی آنلاین هستند.

اقدامات فردی برای کاهش انگ

اتحاد ملی در مورد بیماری روانی (NAMI) پیشنهاداتی را برای کمک به کاهش انگ بیماری روانی ارائه می‌دهد:

علناً در مورد سلامت روان صحبت کنید، مانند اشتراک‌گذاری در رسانه‌های اجتماعی

به خود و دیگران با به اشتراک گذاشتن حقایق و تجربیات آموزش بدهید

از زبان آگاه باشید، به مردم یادآوری کنید که کلمات مهم هستند

برابری بین بیماری‌های جسمی و روانی را تشویق کنید - با نحوه رفتار آنها با فرد مبتلا به سرطان یا دیابت مقایسه کنید

نسبت به افراد مبتلا به بیماری روانی ابراز همدردی کنید

در مورد درمان صادق باشید - درمان سلامت روان را عادی کنید، درست مانند سایر درمان‌های مراقبت‌های بهداشتی.

به رسانه‌ها اطلاع دهید که وقتی از زبان تحقیرآمیز استفاده می‌کنند و داستان‌های بیماری روانی را به شیوه‌ای انگ‌زننده ارائه می‌کنند

توانمندسازی را به جای شرم انتخاب کنید - "من با انتخاب یک زندگی قدرتمند با ننگ مبارزه می‌کنم. برای من این به معنای مالکیت زندگی و داستانم است و از دادن اجازه به دیگران برای دیکته کردن من به خودم یا احساس من در مورد خودم، امتناع می‌کنم. "

منبع: ایرنا

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی