«تحریم» تب کرونا را به مرگ رساند/ احتمال افزایش تعداد مبتلایان
تاریخ انتشار: ۷ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۰۵۱۰۷۷
الهه محمدی، نیو صدر: چند روزی از تایید ورود ویروس کرونا به ایران گذشته است و تقریبا دیگر شهروندی وجود ندارد که اسم این ویروس را نشنیده باشد یا از آن اطلاعاتی نداشته باشد؛ ماسک‌ها به بخشی از پوشش اکثر افراد در شهر تبدیل شده و در هر گوشه‌ای شهر مردم به هم مایع ضدعفونی کننده تعارف می‌کنند.
با ورود ویروس کرونا به ایران و ابتلای قطعی ۹۵ نفر به آن و کشته شدن حداقل ۱۵ نفر به دلیل این بیماری، گمانه‌زنی‌های زیادی درباره علت سرعت شیوع این بیماری در ایران انجام شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مینو محرز، پزشک و عضو کمیته کشوری بیماری‌های عفونی وزارت بهداشت، در گفت‌وگویی با خبرآنلاین در کافه‌خبر از علایم شیوع کرونا در ایران، روش‌های درمان، نوع اطلاع‌رسانی و... گفت. او معتقد است هیچ پنهان‌کاری درباره اخبار مربوط به شیوع کرونا در ایران انجام نشده است و دلیل اصلی دیر تشخیص دادن کرونا در ایران کمبود امکاناتی مانند کیت به دلیل تحریم‌ها بوده است؛ «ما کیت تشخیص را نداشتیم و به همین دلیل بیماری را دیر تشخیص دادیم. ما اصلا مشکل عملیاتی نداشتیم و اگر زودتر تشخیص می‌دادیم این وضعیت در زمان زودتری به مردم اعلام می‌شد و سریع‌تر می‌توانستیم جلوی بیماری برای بگیریم.»
از سوی دیگر این پزشک معتقد است که درصد مرگ‌ومیر ناشی از این ویروس در ایران همان اندازه جهانی و حدود ۲ درصد است و به همین دلیل شاهد افزایش تعداد مبتلایان به این ویروس در روزهای آینده خواهیم بود.
مشروح این گفت‌وگو را در زیر بخوانید:
خانم محرز، بحث را با سوالی شروع کنیم که این روزها برخی آن را نجات ایران از کرونا می‌دانند: قرنطینه کردن. در مواجهه با ویروس کرونا شما با این موضوع موافقید؟
امروزه اصلا قرنطینه کردن معنا ندارد، وقتی به مردم آموزش بدهیم که مراقب بهداشت فردی باشند و تا جای ممکن از خانه خارج نشوند، چه نیازی به قرنطینه کردن است. مردم همگی با یک ماسک به صورت به بیرون می‌آیند، در حالی که شستن دست بسیار مهم‌تر از ماسک زدن است. این ویروس از طریق سرفه مریض در ۱.۵ متری اطراف او می‌نشیند و ما از طریق تماس با اشیا مرتبط با مریض، به این بیماری مبتلا می‌شویم.
دانشجویانی که ووهان قرنطینه شده بود، می‌گفتند به آن‌ها اصلا غذا ندادند، چین یک کشور کمونیستی است که اقدامات غلط زیادی در این باره انجام داده است، برای مثال ده‌ها ویدیو از ووهان منتشر شده است که همگی مردم را ترساندند.
در بیمارستانی که کار می‌کنم وقتی تست یک بیمار مثبت درآمد، نمی‌دانید چه اتفاقاتی رخ داد. پرستارهای ما همگی ترسیدند چراکه آن‌ها تماس داشتند، در حالی که ماسک و دستکش زده بودند. متاسفانه مردم تابع این تبلیغات شده‌اند و فضای مجازی هم با اعصاب مردم بازی می‌کند.
پس به نظر شما قرنطینه کردن شهر ووهان کار درستی نبود؟
اصلا، مگر می‌شود چنین کاری کرد؟ ما با قرنطینه کردن یک سیستم را می‌خوابانیم، زمان قرنطینه کردن دیگر گذشته است. این کار برای قرون وسطی است که امکاناتی وجود نداشت و شهرهای کوچک را قرنطینه می‌کردند، دیگر این کار منسوخ شده است. فقط باید به مردم سفارش کنیم که جاهای پرجمعیت نروند.
منظورتان از مناطق پرجمعیت کجاست؟
یکی از مشکلاتی که وجود دارد مربوط به حرم‌هاست، مردم در این مکان‌ها چهارچوب در را بوس می‌کنند و همه جا را لمس می‌کنند، در حالی که ما دست دادن و بوسیدن را ممنوع کرده‌ایم. از دور هم می‌شود عبادت کرد، هرچه ازدحام کمتر باشد اوضاع بهتر می‌شود. محلی که که پر از جمعیت است بدترین مکان برای انتقال بیماری است، به همین دلیل باید از ازدحام جلوگیری شود.
همانطور اشاره کردید، ترس و وحشت فراوانی از این ویروس به وجود آمده است. شما این حد از ترسیدن را نرمال و طبیعی می‌دانید؟
در هر صورت ۲ ماه است یک ویروس جدید آمده و خیلی چیزها از آن نمی‌دانیم. چند ویروس سرماخوردگی پیش از این شایع شده بود و ترسی هم از آن وجود نداشت تا این که در سال ۲۰۰۲ سارس آمد که به سرعت پخش و کنترل شد و بعد از آن مِرس با ۳۵درصد مرگ‌ومیر در عربستان شیوع پیدا کرد. همه این‌ها هم از خفاش به انسان سرایت کردند.
حالا این ویروس جدید به بازار آمده است، چراکه در چین به شکل سنتی هر غذا و جنبنده‌ای را می‌خورند. ما خیلی از این ویروس نمی‌دانیم اما دو تفاوت اصلی بین آن و دیگر ویروس‌ها وجود دارد؛ اول سرعت انتقال آن که خیلی زیاد است و دوم این که ممکن است تا ۱۴ روز این ویروس در بدن فردی باشد بدون این که علایم آن ظاهر شود، البته هنوز معلوم نیست این ویروس در این دو هفته به دیگران منتقل می‌شود یا نه.
در واقع با بیماری مثل آنفلوآنزا مواجه شدیم؟
ما دو پیک اپیدمی آنفلوآنزا از اول فصل در ایران داشتیم، یکی از آن‌ها خیلی شدید بود که کنترل شد. آمار مرگ‌ومیر آن هم در ایران حدود ۷ یا ۸ درصد بود، در ابتدا همه فکر می‌کردند کرونا همان آنفلوآنزا است ولی بعد مشخص شد که این بیماری جدید آنفلوآنزا نیست و بعد هم کرونا ویروس در قم مشاهده شد.
در آن زمان پزشکان امکانات تشخیصی زیادی هم نداشتند و کیت‌های تشخیص ویروس کرونا هم محدود بود به همین دلیل همه فکر می‌کردند این ویروس جدید آنفلوآنزاست.
پس مردم زیاد نترسند؟
ببینید ترسیدن بدترین کار است، استرس و ترس سیستم ایمنی بدن را کاهش می‌دهد و در نتیجه شدت بیماری‌ها بیشتر می‌شود. خوشبختانه رسانه‌ها در حال بمباران مردم با اطلاعات درست هستند، اما مردم تا حدی به اطلاعات اراِئه شده باور ندارند و شدیدا طرفدار سیستم‌ها و سایت‌های خارجی هستند. با صحبتِ چهره‌های آشنا و استادهای دانشگاه حرف‌ها را قبول می‌کنند، اما کافی است رسانه‌های خارجی ادعایی جدید کنند تا دوباره مردم نظرشان عوض شود.
در این مدت رسانه‌های خارجی بارها با من برای مصاحبه تماس گرفتند اما قبول نکردم، ولی شبانه‌روز جواب رسانه‌های مردم ایرانی را می‌دهم تا مردم آگاه شوند.
باید اقداماتی انجام شود تا مردم برخی اخبار اشتباه در فضای مجازی را باور نکنند، نباید به هر سایتی برویم و باید به منابع خاص اعتماد کنیم. امروز دیدم مردم در مرکز خریدی صف طولانی کشیدند تا در صورت قرنطینه مواد غذایی داشته باشند، این نتیجه انتشار شایعات در فضای مجازی است و این کارها خودخواهی است، اگر مردم غذایی ندارند، من هم نداشته باشم.
تا آگاهی مردم زیاد می‌شود ناگهان یک شایعه پخش می‌کنند، خواهش می‌کنم وارد فضاهای مجازی که معلوم نیست چه می‌گویند نشوید.
دلایل مختلفی درباره چگونگی شیوع این بیماری در قم شنیده شد. حالا به نظر شما چرا قم؟
در قم کارگاه‌های متعدد و کارگر چینی زیاد است، این‌ها بدون هیچ کنترلی به چین می‌رفتند و می‌آمدند و در نتیجه کرونا وارد کشور شد. ایران برخلاف دیگر کشورها، درها را به روی این کشور نبست، در حالی که این تنها راه جلوگیری از ورود این بیماری در دیگر کشورها بود.
خانم دکتر، عجیب‌ترین شایعاتی که درباره کرونا در فضای مجازی با آن روبرو شدید چیست؟
مردم می‌گویند چون این بیماری خیلی شدید در ایران رشد کرده شاید بیماری دیگری جز کرونا وارد ایران شده است. در صورتی که از ویژگی‌های این ویروس سرعت انتقال بالای آن است و چون ما دیر از ورود آن آگاه شدیم شرایط این طور شد و این ترس به وجود آمد.
در ابتدا همه وحشت کرده بودند که تعداد فوتی‌ها با تعداد آمار مبتلایان نمی‌خورد، اما حالا با رشد تعداد مبتلایان به دلیل افزایش مراجعه مردم کم کم به این نتیجه رسیدیم که آمار ایران با آمار جهانی تفاوت چندانی ندارد.
بر این اساس باید انتظار داشته باشیم چون تا به حال ۱۵ نفر در اثر کرونا در ایران کشته شدند، تعداد مبتلایان هم به ۱۵۰۰ نفر برسد؟
بله، این احتمال وجود دارد، در چین همه را یک دفعه چک شدند و مشخص شد میزان مرگ و میر ۲ درصد است. اما ما از اول سندرم زجر تنفسی را چک کردیم که میزان مرگ و میر ناشی از آن بالاست. حالا با آزمایش‌های جدید باید شاهد این باشیم که میزان مرگ و میر کمتر شود.
در این میان حتی دعوای سیاسی بین نماینده قم و وزارت بهداشت هم رخ داد، به نظر من آمار نماینده قم اغراق آمیز بود و هیچ پشتوانه‌ای نداشت.
در همین فضای مجازی بارها گزارشاتی درباره علایم ابتلا به کرونا پخش شده است و دیگر مردم با مشاهده هر علایم بیماری می‌ترسند. اصلی‌ترین علایمی که در صورت مواجهه با آن باید به پزشک مراجعه کنیم چیست؟
تب بالای ۳۷.۸ در کنار گلودرد و سرفه از علایم این بیماری هستند. اما مهمترین علایم ابتلا به کروناویروس تب، سرفه خشک و تنگی نفس است. معمولا مبتلایان به این ویروس خلط ندارند. البته ممکن است تب فرد مبتلا واضح نباشد و بیماری صرفا با گلودرد بیاید، اما علامت‌های شاخصی که بخاطر آن ما فرد را مشکوک به کرونا فرض می‌کنیم، همان ۳ موردی است که اشاره کردم.
اگر فردی این علایم را داشت چه کار کند؟
افراد در این صورت به پزشکشان مراجعه کنند، اگر مشخص شود فرد علایم کرونا را دارد، با بیمارستان‌های معین تماس گرفته می‌شود و آن‌ها را می‌برند. مردم خودشان به این بیمارستان‌ها مراجعه نکنند.
بعد از این که این بیماری تمام شود، علایمش برای بلندمدت باقی می‌ماند؟
بدترین موضوع عارضه ریوی است که اگر خوب شود، اوضاع بهبود می‌یابد. پس خیر، این بیماری هیچ یادگاری نمی‌گذارد.
گفته می‌شود افرادی که بخاطر این بیماری کشته می‌شوند بیماری پیش‌زمینه‌ای داشتند. در صورتی که خانواده برخی قربانی‌ها در ایران این موضوع را رد کرده‌اند. این موضوع چه توضیحی دارد؟
اکثر آن‌هایی که فوت کردند بالای ۵۰ سال سن دارند و بیماری‌های زمینه‌ای مثل دیابت، چاقی، بیماری قلبی عروقی و .... دارند. اما قربانیان اکثرا سابقه زمینه‌ای دارند اما هر اتفاقی می‌تواند رخ بدهد و ممکن است در این میان افرادی سالمی هم در اثر ابتلا به این بیماری فوت کنند.
بحث دیگری که در این مدت بارها با آن روبرو شدیم، کمبود تجهیزات مثل لوازم بهداشتی در بیمارستان‌هایی مثل مسیح دانشوری است. شما به عنوان یک پزشک این موضوع را تایید می‌کنید؟
بله متاسفانه بخاطر تحریم‌ها ما کبود زیادی داریم، امروز در بخشی از بیمارستان مشاوره داشتم، متوجه شدم همه ضدعفونی کننده‌های آن خالی شده است، گفتند مردم با شیشه نوشابه آن‌ها را تخلیه کردند.
تجهیزات برای چنین شرایطی خیلی کم است، بیمارستان مسیح دانشوری که بیماران قطعی کرونا در آن نگه‌داری می‌شود، باید امکانات زیادی داشته باشد، اما این طور نیست. بله، بخاطر تحریم‌ها در خیلی از بخش‌ها کمبود داریم، در حالی که وجود این ضدعفونی کننده‌ها در این مواقع لازم است.
فکر می‌کنید تنها دلیل این موضوع تحریم‌هاست؟ وزارت بهداشت از قبل نمی‌توانست اقداماتی انجام دهد که با چنین شرایطی روبرو نشویم؟
ما از خیلی وقت پیش تحریم هستیم و برای تولید برخی تجهیزات به مواد اولیه نیازمندیم و در هنگامی که درخواست انقدر بالا می‌رود با مشکل مواجه می‌شویم. در اپیدمی امسال آنفلوآنزا، هیچ کدام از داروها به موقع نرسید و در واکسن آن هم کمبود داشتیم؛ ما واقعا در تحریم هستیم.
یک مشکل دیگر ما ایرانی‌ها این است که به فکر یکدیگر نیستیم، نمی‌دانم چرا اخلاق در جامعه از بین رفته است، شرایط دیگر مثل جنگل شده است، وقتی درخواست زیاد باشد فوری قیمت‌ها زیاد می‌شود و با کمبود روبرو می‌شویم.
پس چرا هرچند وقت یک بار وزیر بهداشت می‌گوید ما کمبود نداریم؟
در حد شرایط قبلی مشکلی نداشتیم، اما در این مدت در کیت‌های تشخیص کرونا هم کمبود داشتیم، اگر مشکل تحریم نبود همه این تجهیزات وجود داشت.
شرکت تولید کننده کیت تشخیص که از یک کشور اروپایی بود از ترس تحریم‌های آمریکا تجهیزاتش را به ایران نمی‌فروشد، سازمان جهانی بهداشت به تازگی این کیت را به ایران فرستاد و بعد توانستیم جمعیت مبتلا به کرونا را در ایران تشخیص بدهیم.
پس چطور بود که قبل از ورود این کیت‌ها به ایران از طریق سازمان جهانی بهداشت، وزارت بهداشت نتیجه آزمایش کرونای چندین نفر را منفی اعلام کرد؟
از قبل مشکل کمبود کیت وجود داشت، به همین دلیل برای آزمایش انتخابی رفتار می‌کردند و تنها از افراد خاصی آزمایش گرفته می‌شد، به همین دلیل ممکن بود تعدادی بیمار از زیر دست در بروند. به محض این که کیت به ایران رسید و آزمایش‌ها را انجام دادند، مشخص شد که کرونا در ایران وجود دارد.
اصلا دلیل این که دیر متوجه حضور کرونا در ایران شدیم همین بود. حالا هم که امکانات و کیت هم به اندازه وجود دارد، چندین آزمایشگاه هم تجهیز شدند در وسایل حفاظت شخصی با کمبود روبرو شدیم و برای مثال ماسک یا لوازم ضدعفونی کننده یا اصلا وجود ندارد و یا قیمتشان بسیار زیاد است.
من ۴۰ سال است که در دانشگاه درس می‌دهم و از همان اول در کمیته های عفونی وزارت کشوری عضو بودم. ما از نظر دانش خوب هستیم، این همه سیل آمد آیا اپیدمی در ایران رخ داد؟ این بار ما کیت تشخیص را نداشتیم و به همین دلیل بیماری را دیر تشخیص دادیم. ما اصلا مشکل عملیاتی نداشتیم و تنها مشکل نبود کیت تشخیصی این بیماری بود، اگر زودتر تشخیص می‌دادیم این وضعیت در زمان زودتری به مردم اعلام می‌شد و سریع‌تر می‌توانستیم جلوی بیماری برای بگیریم.
منظورتان از فرستادن انتخابی افراد برای آزمایش چیست؟
یعنی علایم بیمار نگاه می‌شد و بعد تشخیص داده می‌شد تا از کسی آزمایش گرفته شود یا نه و معمولا به سختی از کسی آزمایش گرفته می‌شد. به طوری که بیشتر تصور می‌شد افراد با سرماخوردگی معمولی روبرو شده‌اند تا ویروس کرونا.
چرا از همان ابتدا از سازمان جهانی بهداشت درخواست نشد که کیت تشخیص کرونا را به ایران ارسال کند؟
ببینید هنوز که هنوز است آن شرکت اروپایی کیت تشخیص سریع بیماری را به ایران نمی‌فروشد. سازمان جهانی بهداشت به تازگی این کیت‌ها را تهیه کرده و به ایران فرستاده است. برای تست کردن همه افراد به هزاران کیت نیازمندیم، به همین دلیل باید از طریق شرکت تولیدکننده آن را به ایران وارد کنیم.
پس اگر تحریم نبودیم وضعیت ما بهتر بود؟
نه، اما شاید زودتر ورود کرونا به ایران تشخیص داده می‌شد. اگر مشکلات تحریم را نداشتیم که همه این تجهیزات به وفور در ایران بود و به راحتی می‌توانستیم کیت حفاظتی خریداری کنیم.
فکر نمی‌کنید وزارت بهداشت می‌توانست از قبل اقداماتی سازمان یافته انجام دهد و مثلا تبلیغاتی انجام می‌شد تا مردم برخی لوازم بهداشتی را خریداری کنند و چنین شرایطی به وجود نیاید؟
اصلا، اگر چنین اتفاقی رخ می‌داد، شرایط وحشتناک و در همان زمان همه چیز احتکار می‌شد. سیستم ما شبیه جنگل شده است و دیگر اخلاقی وجود ندارد. حالا هم مردم باید بدانند، این ویروس در هر کشوری که وارد شد ابتدا شرایط به همین شکل بود و بعد آن‌ها توانستند با برنامه‌ریزی درست و همراهی مردم برای حفظ جان خودشان اوضاع را کنترل کنند. مردم ما باورشان به دولت از بین رفته است. مردم فقط به رسانه‌های خارجی توجه می‌کنند، آن‌ها هم به هرحال شیطنت می‌کنند.
ببیینید هیچ دولتی حق ندارد سلامت را با سیاست یکی کند، علتی که بیماری در قم تشخیص داده نشد، کمبود کیت بود و مشخص شد چند مورد مشکوک هم با سرماخوردگی معمولی مواجه شده‌اند.
می‌گویید دولت‌ها نباید سلامت مردم را با سیاست یکی کنند، فکر می‌کنید چه سیاسی‌کاری‌ای در ایران در این رابطه انجام شد؟
از نظر من دولت کار خلافی نکرده است و چون در اپیدمی آنفلوآنزا بودیم و کیت تشخیص کرونا هم محدود بود این بیماری دیر تشخیص داده شد. به محض این که سازمان جهانی بهداشت برای ایران کیت‌ها را فرستاد مشخص شد این بیماری در قم و بعد تهران وجود دارد. من دو مریض در آی سی یو داشتم که از قم آمده بودند، متاسفانه هر دو فوت کردند و نتیجه آزمایش آن‌ها هم مثبت بود. آن‌ها هم به ظاهر بیماری زمینه‌ای نداشتند و حدود ۵۰ ساله بودند.
تا جایی که من می‌دانم وزارت بهداشت هیچوقت پنهان‌کاری نکرده و واقعیت‌ها را بیان کرده است و در این شرایط هم نمی‌توانست غیر از این عمل کند.
می‌گویید سیاسی‌کاری صورت نگرفته است، پس چرا هواپیما به چین سفر کرده است؟ چرا بسیاری از مناطق پرجمعیت بسته نمی‌شود؟
باید به مردم آموزش بدهیم تا جای امکان به مکان‌های پر جمعیت مثل حرم‌ها کمتر بروند، ما می‌توانیم از دور هم زیارت کنیم. هرچه ازدحام کمتر باشد بهتر است. ما نگران عید هستیم، چون ازدحام بیشتر هم می‌شود.
فکر می‌کنید تب و تاب این بیماری چه زمانی می‌خوابد چون بسیاری برای سفرهای نوروزشان برنامه‌ریزی کرده‌اند؟
ببینید مدارس تعطیل شده و همه شروع به سفر کردند، این کار غلط است. نمی‌شود قضاوت کرد که این بیماری کی از بین می‌رود چون تازه با شروع اپیدمی روبرو شده‌ایم.
۴۷۲۳۷
کد خبر 1357183منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: ویروس کرونا سازمان جهانی بهداشت تعداد مبتلایان کرونا در ایران ضدعفونی کننده قرنطینه کردن وزارت بهداشت همین دلیل ویروس کرونا فضای مجازی تشخیص داده دیر تشخیص کیت تشخیص تحریم ها زمینه ای کرونا هم رسانه ها شده اند مشخص شد کیت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۰۵۱۰۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دو بیماری‌ای که بیشتر مردم ایران را تهدید می‌کند
آفتاب‌‌نیوز :
علیرضا استقامتی، استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، رییس بخش غدد بیمارستان امام نوشت: بسیاری از مبتلایان دیابت، ممکن است فشار خون داشته باشند و همچنین بسیاری از افرادی که فشار خون بالا دارند هم ممکن است به بیماری دیابت مبتلا شوند. بنابراین، هر دو بیماری، احتمال ابتلای همزمان دارند. در کشور ما هم، بیماری دیابت و فشار خون مانند سایر نقاط جهان، شایع است و آخرین برآورد وزارت بهداشت در سه سال قبل نشان می‌دهد که حدود ۶ تا ۷ میلیون نفر مبتلابه دیابت نوع ۲ در کشور داریم و متاسفانه، تعداد مبتلایان هر دو بیماری، روز به روز بیشتر می‌شود.
دیابت و فشار خون بالا، می‌توانند به بسیاری از اعضای بدن صدمات جدی وارد کنند. در دیابت، با عوارض مزمن دیابت شامل عوارض قلبی- عروقی، سکته‌های قلبی، سکته‌های مغزی، قطع اندام، مشکلات کلیوی که منجر به نارسایی کلیه و دیالیز می‌شود، مشکلات چشمی که کم‌بینایی یا نابینایی را به‌دنبال دارد، عوارض متعدد در سیستم عصبی و همچنین مشکلات حافظه و آلزایمر مواجهیم. البته اگر قند خون بالا، به خوبی کنترل شود، معمولا این عوارض ایجاد نمی‌شود یا بروز آن بسیار دیرهنگام خواهد بود. فشار خون بالا هم برای تمام اعضای بدن عارضه دارد و به عوارضی در قلب، عروق مغز، عروق اندام‌ها و حتی تخریب کلیه‌ها منجر خواهد شد. عوارض هر دو بیماری، معمولا همپوشانی دارد و مبتلایان دیابت، مستعد ابتلای فشار خون و مبتلایان فشار خون، مستعد ابتلای دیابت هستند.
آیا پیشگیری از ابتلا به دیابت و فشار خون، ممکن است و چگونه می‌توان مانع از ابتلا شد؟ به صورت خلاصه دیابت نوع دو معمولا به علت چاقی و عوامل ژنتیک ایجاد می‌شود و مهمترین عامل در ابتلای دیابت نوع دو، مقاومت به انسولین ناشی از افزایش وزن و چاقی است. البته شیوه زندگی نامناسب، عامل مهمی در بروز چاقی و استعداد ابتلا به دیابت محسوب می‌شود. در حال حاضر، تعداد افراد دچار اضافه وزن در دنیا به یک میلیارد نفر رسیده و ممکن است طی دو دهه آینده، این عدد به دو میلیارد نفر هم برسد.
علاوه بر چاقی، عامل ژنتیک و زمینه ارثی هم عامل مهم مستعدکننده ابتلا به دیابت است که ممکن است ژن معیوب از پدر یا مادر به فرد منتقل شود و بسیاری از افراد، هم اضافه وزن و سبک زندگی غلط و هم ژن معیوب و زمینه ارثی ابتلا به دیابت دارند. علت ابتلا به فشار خون، کمی متفاوت است. فشار خون به دو دسته اولیه و ثانویه تقسیم می‌شود و ممکن است علت ابتلا به فشار خون ثانویه، انواع بیماری‌ها مانند انواع بیماری‌های غدد فوق کلیه و بیماری‌های کلیوی، تنگی عروق کلیه، برخی سندروم‌های ناشی از کمبود آنزیمی یا برخی از داروها باشد. مصرف قرص‌های ضد بارداری به مدت طولانی هم، شایع‌ترین دلیل فشار خون ثانویه بالا در خانم‌هاست اگرچه که این مساله نباید عامل رها کردن درمان‌های دارویی باشد.
در مجموع می‌توان گفت در اغلب موارد، دلیل شناخته شده‌ای برای فشار خون نیست، چون گاهی هم تغییراتی در تنظیم املاح مانند سدیم و پتاسیم بدن و مشکل در عروق ممکن است به فشار خون بالا منجر شود، اما همچنان، علت اصلی بیماری فشار خون اولیه، ناشناخته است و به همین سبب، چکاب‌های سالانه و دوره‌ای برای گروهی که نشانه‌های خطر دارند، اهمیت دارد، چون بسیاری از مبتلایان دیابت و فشار خون، از بیماری خود خبر ندارند. در ایران طبق بررسی‌هایی که در وزارت بهداشت انجام شده، یک‌چهارم مبتلایان دیابت از بیماری خود بی‌خبرند. بنابراین، چکاب‌های دوره‌ای و غربالگری دیابت و فشار خون، در بیماریابی کمک می‌کند تا فرد با اطلاع از ابتلا، درمان‌های غیر دارویی و دارویی را آغاز کرده و خود را از عوارض بیماری دور نگه دارد.
اما چه کسی را باید غربالگری کرد؟ برای دیابت، تمام افراد بالای ۳۵ سال باید برای دیابت با اندازه‌گیری قند خون غربالگری شوند، ولی در افراد کمتر از ۳۵ سال، افرادی دارای عوامل خطر ابتلا شامل آن‌هایی که زندگی بدون تحرک دارند، سابقه فشار خون بالا، سابقه چربی خون بالا، بیماری‌های قلبی- عروقی، دختران با سابقه تخمدان‌های پلی کیستیک، افراد دارای قند ناشتای مختل، افراد مبتلا به ایدز و خانم‌هایی که سابقه دیابت دوران بارداری دارند باید غربالگری شوند.
تشخیص دیابت بر مبنای اندازه‌گیری قند خون ناشتاست که باید بیش از ۱۲۶ میلی‌گرم در صد باشد، یا معدل سه ماهه قند خون، بیش از شش‌ونیم درصد باشد و معیار سوم، وقتی است که قند خون اتفاقی فرد، بالای ۲۰۰ میلی‌گرم باشد و فرد هم، علامت داشته باشد. در غربالگری فشار خون با محدودیت سنی مواجه نیستیم، اما این غربالگری هم باید به طریق استاندارد انجام شود.
برای غربالگری، هم باید لوازم استاندارد داشته باشیم و هم الزامات غربالگری را بدانیم و هم این الزامات را رعایت کنیم نه اینکه فقط بدانیم و رعایت نکنیم، چون دیابت و فشار خون، بیماری‌های مهمی هستند که می‌توانند منجر به عوارض بسیار جدی شوند و بنابراین نمی‌توانیم به فردی که قند و فشار خونش در شرایط غیر استاندارد یا با دستگاه غیر استاندارد اندازه‌گیری شده، مارک ابتلای به دیابت یا پرفشاری خون بزنیم.
سوال دیگر بعد از شناسایی یک مبتلای دیابت یا فشار خون این است که برای مراقبت یا درمان چه باید کرد؟ وقتی برای مثال به یک میلیون نفر می‌گوییم شما مبتلا به فشار خون بالا هستید یا برای چندین ده هزار نفر تشخیص دیابت می‌دهیم، برای پیگیری چه باید کرد؟ باید برای مداوای این افراد، دارو و امکانات پیگیری مناسب را فراهم کنیم. طبق آمار‌های موجود، همه مبتلایان به فشار خون بالا علی‌رغم وجود دارو‌های متعدد برای درمان، از کنترل مناسبی برخوردار نیستند و فقط درکمتر از ۲۵ درصد مبتلایان، فشار خون‌شان کنترل شده است.
باید پزشک و کلینیک‌های مجهز داشته باشیم و از سویی برای جامعیت امر درمان، مراقبت‌های غیر دارویی را آموزش بدهیم و به ویژه رسانه‌ها، در مورد لزوم توجه به مراقبت‌های غیر دارویی، فرهنگ‌سازی کنند. باید آگاهی‌رسانی انجام شود تا مردم نسبت به اهمیت رعایت رژیم غذایی و فعالیت بدنی مطلع باشند. گاهی اوقات به بیمار می‌گوییم برای کنترل قند خون پیاده‌روی کند، ولی بیمار اظهار می‌کند چگونه در این هوای آلوده پیاده‌روی کنم؟ همه این اقدامات باید در قالب یک مجموعه در دسترس باشد.
اگر غربالگری انجام می‌دهیم فقط برای اینکه غربالگری کرده باشیم، بی‌فایده است. البته لازم به ذکر است که پیشگیری از ابتلا به دیابت و فشار خون، به هیچ‌وجه از عهده یک وزارتخانه خاص برنمی‌آید و مقوله‌ای فرادولتی و مرتبط با عزم ملی است. گرچه متولی اصلی که مدیریت علمی این مساله را برعهده دارد وزارت بهداشت و درمان است، ولی مردم هم باید برای مراقبت از سلامت‌شان عزم کافی داشته باشند و مراقبت از سلامت، باید به فرهنگ رایج جامعه تبدیل شود و فرهنگ‌سازی در مقوله سلامت، مسوولیت مشترک رسانه‌ها و جامعه پزشکی است.
در حال حاضر تمام تلاش ما بر درمان متمرکز شده در حالی که به جای این تمرکز، باید درباره پیشگیری و سبک زندگی سالم، فرهنگ‌سازی کرده و امکانات برای رعایت سبک زندگی سالم را هم فراهم کنیم. چه کسی به این تناقض پاسخ می‌دهد که همزمان با تبلیغ درباره سبک زندگی سالم و رعایت رژیم غذایی، درباره مواد غذایی مضر هم تبلیغ می‌کنیم؟ چه کسی به این مشکل پاسخ می‌دهد که با وجود تبلیغ و تشویق به انجام ورزش، امکانات ورزشی به حد کافی در اختیار افراد نیست؟ اجرای نسخه‌هایی که برای جامعه می‌نویسیم، بسیار مهم‌تر از نوشتن این نسخه‌ها و نیازمند عزم ملی است.
رعایت رژیم غذایی باید برای تمام افراد و تک‌تک خانواده‌ها تبدیل به فرهنگ غذایی سالم شود در حالی که چنین اتفاقی را شاهد نیستیم، چون اعتقاد واقعی به رعایت رژیم غذایی وجود ندارد. امروز، مصرف فست‌فود، فرهنگ رایج دنیاست در حالی که صدمات آن برای سلامت جامعه کاملا روشن است، اما کافی است در رابطه با مضرات مصرف فست‌فود در کشور صحبت کنید تا به شما برچسب مخالفت با اشتغال‌زایی بزنند.
بنابراین، برخورد دستوری و مکانیکی با این مسائل ممکن نیست، اما می‌توانیم با مداخلاتی، صدماتش را به حداقل برسانیم؛ ما نمی‌توانیم مانع از مصرف نوشابه شویم، اما می‌توانیم میزان قند نوشابه‌ها را به تدریج کم کنیم یا با کاهش قیمت نوشیدنی‌های سالم، مردم را به جایگزینی نوشابه‌های سالم‌تر با انواع مضر تشویق کنیم. می‌توانیم امکانات ورزشی ارزان‌قیمت در اختیار بیماران بگذاریم، می‌توانیم از تبلیغات موارد مضر برای سلامت مالیات بگیریم و این مالیات را برای سلامت مردم هزینه کنیم.
می‌توانیم از فرد سیگاری یا از فردی که نوشابه می‌خورد مالیات بگیریم و از این مالیات برای سلامت مردم هزینه کنیم. البته این اتفاقات نیازمند تغییرات اساسی و اراده مردمی و ملی است وگرنه، با این اعتراض مواجه می‌شوید که چرا قیمت نوشابه گران شد و حالا جامعه با تورم چطور باید به مواد غذایی ارزان دسترسی داشته باشد. برای ایجاد چنین تغییراتی، باید حداقل یک دهه فرهنگ‌سازی کنید تا به تدریج قادر به پیاده‌سازی این فرهنگ باشید. فرهنگ‌سازی هم امری خلق‌الساعه نیست و نباید رها شود. برای این فرهنگ‌سازی، نیازمند برنامه‌ریزی مدون هستیم که بدانیم کجا هستیم و به کجا می‌خواهیم برویم و از چه استراتژی‌هایی باید استفاده کنیم و چطور باید آگاه‌سازی را انجام بدهیم و چطور مردم را برای پذیرش این برنامه‌ها متقاعد کنیم که مشارکت کنند و چطور امکانات را تجهیز کنیم. برای این تغییرات، دولت و مجموعه حاکمیت و مردم باید در کنار هم قرار بگیرند که البته من خیلی خوش‌بین نیستم، چون بیش از دو دهه در این باره تذکر داده شده، ولی پیگیری منظم و منسجم و گوش شنوایی ندیدیم.
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد