به نقل از «فارس»

راه اندازی بیمارستان صحرایی مقابله با کرونا در سنندج

تاریخ انتشار: ۸ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۰۶۳۶۵۵

مدیر روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی کردستان از اقدامات فوریت‌های پزشکی خبر داد و گفت: راه‌اندازی یک بخش از بیمارستان صحرایی مخصوص مبتلایان کرونا ویروس در بیمارستان توحید، تجهیز اورژانس 115، اکیپ حفاظت شخصی، تحویل اقلام حفاظت شخصی به بیمارستان‌های سراسر استان و خرید کیت شخصی از جمله این اقدامات است.

آرزو فلاحی در گفت‌و‌گو باخبرنگار فارس در سنندج به فعالیت‌ها و اقدامات پیشگیرانه جهت مقابله با کرونا ویروس در قالب کار گروه‌ها و کمیته‌های مختلف اشاره کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی از جمله اقدامات کارگروه پیشگیری و شناسایی موارد مشکوک را، تب‌سنجی همه ورودی‌ها را ورود 735 نفر، خروج 920 نفر مسافر و 830 راننده ترانزیت از مرز باشماق و بررسی از نظر سفر به کشورهای آلوده از جمله چین و آموزش لازم به آنها، آموزش مسافرین در گیت خروج از کشور و آموزش و اطلاع‌رسانی با ارائه تراکت و بروشور، (پایگاه مراقبت مرزی باشماق مریوان)، پیگیری و بیماریابی روحانیون اعزامی به قم در سطح استان، پیگیری و بیماریابی همه خریداران دام مراجعه کننده به قم در شهرستان دیواندره نام برد.

مدیر روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی کردستان از  برگزاری جلسه آموزشی برای کارخانه‌های قند چیای مریوان، آرویز، پرسنل پتروشیمی، 120 نفر از اهالی روستای دزلی و شرکت گاز، تهیه سی‌دی آموزشی کرونا و تحویل به ارتش، اداره آب و فاضلاب جهت استفاده و بهره‌برداری، جلسه مشترک با دادگستری اداره زندان‌ها و دادستان در خصوص برنامه، شرکت در برنامه صدا و سیما، برگزاری کلاس آموزشی جهت مددجویان ساکن در کمپ اعتیاد در شهرستان بیجار، شرکت در جلسه پدافند زیستی و صدا وسیما، ارسال متون آموزشی به جایگاه‌های سوخت و باشگاه‌های ورزشی، دادگستری و اداره برق در این ایام خبر داد.

فلاحی به فعالیت‌های کارگروه مراقبت و درمان گریزی زد و گفت: نشست با بیمارستان‌های خصوصی سطح شهر (آرا، سیدالشهدایی و تامین اجتماعی) جهت تعامل اقدامات پیشگیرانه، مکاتبات با شبکه‌ها و مراکز در خصوص تجربیات پزشکان چینی در راستای ارتقا اقدامات پیشگیرانه، نظارت بر بیمارستان‌های با بیمار مشکوک، بازدید از سه بیمارستان توحید و کوثر و بعثت جهت ارزیابی عملکرد و اقدامات پرسنل از جمله این اقدامات بوده است.

وی اقدامات فوریت‌های پزشکی را راه‌اندازی یک بخش از بیمارستان صحرایی مخصوص مبتلایان کرونا ویروس در بیمارستان توحید، تجهیز اورژانس 115، اکیپ حفاظت شخصی، تحویل اقلام حفاظت شخصی به بیمارستان‌های سراسر استان و خرید کیت شخصی عنوان کرد.

مدیر روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی کردستان به اهم فعالیت‌های کمیته غذا و دارو هم گریزی زد و گفت: بازرسی از برخی داروخانه‌های استان، بازرسی از شرکت‌های توزیع و پخش تجهیزات پزشکی، پیگیری سهمیه‌های اقلام تجهیزات پزشکی از سازمان غذا و دارو از جمله این موارد است.

فلاحی به اقدامات کارگروه پشتیبانی گریزی زد و تصریح کرد: پشتیبانی و انتقال بیمارستان صحرایی به مرکز توحید جهت برپای آن در محوطه بیمارستان، تهیه اقلام مورد نیاز و تحویل و توزیع در بین بیمارستان‌ها و مراکز درمانی از جمله این اقدامات است.

وی فعالیت های مرکز بهداشت شهرستان سنندج را فعال نمودن دو مرکز شهری نایسر و بهاران بصورت ۱۶ساعت شیفت درروز، معرفی پزشکان جهت همکاری و شیفت‌بندی در بیمارستان‌ها، برگزاری جلسه آموزشی برای همه کارکنان اداره تاکسیرانی، بنیاد بتن آذرعمران غرب، پرسنل شرکت تراکتورسازی، پرسنل خدمات همه ادارات، پرسنل بانک سپه تحت پوشش مرکز خدمات جامع سلامت عباس‌آباد، پرسنل و کارکنان بانک کشاورزی شعبه مرکزی، آموزش پرسنل لشکر ۲۸ پیاده، پرسنل بنیاد مسکن، پرسنل اداره برق، پرسنل کارخانه ایستک (خورشیدزریوار)، پرسنل و نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، پرسنل و نیروهای هلال احمر، بازدید از بیمارستان‌های کوثر، توحید و تامین اجتماعی، هماهنگی با صدا و سیما در بازرسی‌ها، ارسال پوسترآشنایی با کروناویروس، علائم بیماری و راه‌های پیشگیری به همه ادارات و سازمان‌ها و مراکز و بیمارستان‌ها، آموزش مراقبان سلامت پایگاه‌های سلامت و مراکز جامع سلامت در سطح استان در خصوص پیشگیری و مقابله با بیماری کرونا ویروس نام برد.

فلاحی اهم اقدامات کمیته اطلاع‌رسانی را مصاحبه با خبرگزاری‌های اسطح استان، مصاحبه با واحد خبر صدا و سیماری مرکز استان برشمرد و گفت: بارگذاری اخبار مربوط به بیماری کرونا در سایت دانشگاه و کانال‌های مرتبط با دانشگاه، برگزاری نشست با دستگاه‌ها و ادرات سطح شهر از جمله شهرداری، دادگستری، استانداری و ... هماهنگی و ارتباط با کارگروه‌های مختلف و جمع‌آوری گزارشات از جمله فعالیت‌های دانشگاه علوم پزشکی کردستان در این ایام است.

انتهای پیام/77/2330

منبع: فارس

کلیدواژه: دانشگاه علوم پزشکی کردستان بیمارستان بیماری دانشگاه علوم پزشکی کردستان بیمارستان صحرایی بیمارستان ها کرونا ویروس حفاظت شخصی فعالیت ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۰۶۳۶۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نخستین پرستار قربانی کرونا به روایت مادرش

انتشارخبرهایی درباره ابتلای بعضی افراد به سویه جدید کرونا، ما را به یاد روزهایی می اندازد که این اپیدمی، هر لحظه خانواده‌ای را داغدار یکی از عزیزانش می‌کرد. اما خط مقدم مبارزه با این بیماری، پرستارها بودند که فدایی مردم شدند و در آن روزهای سخت و پر استرس برای کمک به سلامت هموطنان‌شان از هیچ تلاشی دریغ نکردند.

به گزارش ایسنا، روزنامه خراسان نوشت: «نرجس خانعلی‌زاده»، یکی از این گل‌های پرپر شده است که جانش را وقف بیماران کرد و در ششم اسفندماه سال ۹۸ به کرونا مبتلا شد. پرستار ۲۵ ساله بیمارستان میلاد لاهیجان، ستاره‌ای در عرصه خدمت بی‌منت به مردم بود که با عوارض مشابه ابتلا به ویروس کرونا، در حین رسیدگی به بیماران در محل کار خود از حال رفت و به زمین افتاد. سپس به دلیل عوارض ریوی و تنگی نفس در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان بستری شد. او در بعدازظهر روز ۶ اسفند ۱۳۹۸ در بیمارستان میلاد لاهیجان درگذشت و اولین قربانی کرونا از کادر پزشکی کشور لقب گرفت. در پرونده امروز زندگی‌سلام با «آسیه حاجی‌زاده»، مادر «نرجس خانعلی‌زاده»، اولین شهید عرصه سلامت کشور گفت‌وگو کردیم که در ادامه خاطرات او از دخترش را خواهید خواند.

نرجس در ۴سالگی به پرستاری علاقه‌مند شد

به‌عنوان اولین سوال از خانم «حاجی‌زاده» می‌پرسم چرا دخترش تصمیم گرفت که پرستار شود؟ آیا داستانی پشت انتخاب این شغل وجود داشته که می‌گوید: «حدودا ۴ سالش بود که در حادثه‌ای، ابرویش شکست. ما آن موقع تهران زندگی می‌کردیم. او را به قسمت اورژانس بیمارستان بردیم چون شکاف ابرویش زیاد بود و باید بخیه می‌زدند. در آنجا چندتا پرستار خانم بودند و نرجس هم یک دختر کوچولو بود. پرستارها خیلی با مهربانی و با لطافت با دخترم رفتار کردند و همین مسئله باعث شد از همان زمان، به این شغل علاقه‌مند شود. بعد از همان اتفاق بود که این جرقه در ذهنش زده شد که پرستار شود. وقتی سنش بالاتر رفت، تصمیم‌اش برای انتخاب این شغل خیلی جدی‌تر شد».

برای قبولی در کنکور، نذر کرد به بچه‌های شیرخوارگاه کمک کند

می‌گویند که برای قبولی در کنکور نذر کرده بود که رشته پرستاری قبول شود چون این شغل را عاشقانه دوست داشت. مادر شهید «خانعلی‌زاده» در این باره می‌گوید: «بله، او خیلی دوست داشت که پرستار شود. وقتی کنکور داد، احساس می‌کردم که انتظار و استرس تا اعلام زمان نتایج کنکور برایش خیلی سخت است. من یک روزی رفتم خرازی و همین‌طور اتفاقی چشمم به کاموا و کتاب‌های آموزش عروسک‌بافی افتاد. یکی از آن کتاب‌ها را با کمی کاموا خریدم. وقتی نرجس آن‌ها را دید، خوشحال شد و چون عاشق عروسک بود، شروع کرد به بافتن. معمولا هم با هم می‌بافتیم چون من یک مقداری هم بلد بودم و او را راهنمایی می‌کردم. یک روز به من گفت که مامان، می‌دانی من برای این عروسک‌هایی که دارم می‌بافم، چه نذری کردم؟ گفتم نه، بگو. گفت نذرکردم اگر پرستاری قبول شوم به نیت بچه‌های شیرخوارگاه آمنه عروسک ببافم و درآمدش را به آن‌ها بدهم. گفتم چه تصمیم خوبی و اگر این طوری است، من هم کمکت می‌کنم. او در آن مدت، تقریبا ۲۵ یا ۳۰ تا عروسک بافت و چندتایی را به نیت کمک به بچه‌های شیرخوارگاه فروخت و پولش را جمع کرد. روزی که نتایج کنکور آمد و خیالش از قبولی در رشته پرستاری راحت شد، آن‌ها را برد و به شیرخوارگاه تقدیم کرد».

می‌گفت در هر شرایطی باید در کنار مردم باشم

«ما از ابتدا تهران زندگی می‌کردیم. تابستان سال ۹۸، آخرهای طرح نرجس بود که ما چون اصالتا گیلانی بودیم، تصمیم گرفتیم که به این‌جا برگردیم. دقیقا ۵ ماه بعد هم دخترم شهید شد». خانم  «حاجی‌زاده» با این مقدمه به این سوال پاسخ می‌دهد که آیا دخترش نمی‌ترسید در آن زمان که این همه‎گیری فراگیر شده بود به بیمارستان برود: «اعلام رسمی ورود کرونا به ایران دقیقا همان روزی بود که من، نرجس را برای بستری به بیمارستان بردم. البته از حدود یک ماه جلوتر، او به من می‌گفت که یک نوع آنفلوآنزا در حال شیوع است که خیلی خطرناک است و باعث فوت افراد می‌شود. وقتی این مسئله را به من گفت، به او گفتم که شاید کرونا باشد. می‌گفت که خب باشد، ما باید به مردم خدمت کنیم و در هر شرایطی کنار مردم باشیم. اصلا هم نمی‌ترسید. بعد از این‌که احتمال شیوع جهانی کرونا از چین در رسانه‌ها مطرح شد، به او گفتم که دیگر نرو. حقوق خوبی هم که به تو نمی‌دهند و بیا این شغل را ترک کن. حتی به پدرش گفتم و حالم دقیقا شبیه به مادران در زمان جنگ‌تحمیلی بود که رزمنده‌ها به خط مقدم می‌رفتند و نگران بودند. تازه من آن موقع نمی‌دانستم که کرونا این‌قدر خطرناک است. با این حال به او می‌گفتم شغل‌های دیگری هست که برای تو بهتر است. همیشه جواب او یک جمله بود و به من می‎گفت که من پای تحصیلی که در رشته پرستاری داشتم، قسم خوردم و باید تا آن جایی که در توانم است، پای قسمم بایستم. کلا هم عاشق پرستاری بود و این‌طور نبود که من بگویم، نرو و او هم قبول کند. حتی با دست شکسته هم می‌رفت در بخش و می‌گفت شاید بیماری باشد که به حضور من در بیمارستان نیاز داشته باشد».

از کمک به کمپ‌های ترک‌اعتیاد  تا سرپرستی فرزند یتیم

کمک به دیگران در زندگی مرحوم «خانعلی‌زاده» نقش پررنگی داشته و فقط منحصر به پرستاری نبوده است. مادرش در این باره می‌گوید: «نرجس در دوران دانشجویی بچه‌ای را به سرپرستی قبول کرده بود. یک‎سال در ماه مبارک رمضان، طرح اکرام ایتام بود که تصمیم به این کار گرفت. بعد از این که نرجس فوت شد، من هزینه‌های آن بچه را قبول کردم. نرجس یک فرزند معنوی در اراک داشت که من راهش را ادامه دادم. علاوه بر این، هر ماه که به آخر می‌رسید و حقوقش واریز می‎شد، مقداری پول به حساب مادرم واریز می‌کرد. بعدش هم خواهش می‌کرد و مثلا می‌گفت که با آن ۲ تا مرغ، روغن، حبوبات

 و ... بخرید، ببرید برای نیازمندان. یا این که دم عید می‎شد، می‌گفت حواس‌مان به نیازمندان هم باشد. آن موقع بسته‌های معیشتی مثل الان مُد نبود. دوران کرونا بود که پخش بسته غذایی بین نیازمندان بیشتر مورد توجه قرار گرفت اما نرجس از قبل، این جور کارها را می‌کرد. همچنین یک جایی که خیلی دوست داشت به افراد آن‌جا کمک کند، کمپ‌های ترک اعتیاد بود و برای آن‌ها هم مواد غذایی از برنج و گوشت می‌گرفت و می‌برد».

در شیفت آخرش با سُرم به بیماران خدمت می‌کرد

از مادر این پرستار درباره روحیه و اوضاع دخترش بعد از ابتلا به کرونا می‌پرسم که می‌گوید: «من بعد از بستری شدن دخترم در بیمارستان، فقط یک روز او را دیدم. ما روز شنبه نرجس را بردیم بیمارستان تا بستری شود چون تنگی نفس داشت. آن شب حالش خوب بود. کمی با هم حرف زدیم. قشنگ غذایش را هم خورد. حتی موهایش را اجازه نداد که من ببافم و گفت که خودم می‌توانم. خیلی دختر متین و نجیبی بود و همه کارهایش را خودش انجام می‌داد. تا آخرین لحظه هم به فکر خانواده‌اش بود. این جمله‌اش یادم نمی‌رود که آن شب، کارت بانکی‌اش را به دست من داد و گفت که مامان، رمز این را که می‌دانی؟ گفتم آره. گفت حواست باشد برای ترخیص من از بیمارستان، بابا هزینه نکند ها، این توش پول هست. یعنی تا این حد عزت‌نفس داشت و آرامش خانواده برایش مهم بود. فردایش گفتند که باید برود بخش مراقبت‌های ویژه. در آنجا به دستگاه وصلش کردند، روز بعد هم اینتوبه شد و روز سه‎شنبه هم شهید شد. این اتفاق خیلی به سرعت افتاد. در این سال‌ها، یک وقت‌هایی دلتنگی‌های مادرانه باعث می‌شود که از او گلایه کنم و به او بگویم که نرجس، اگر شیفت آخر را نمی‌رفتی و به حرف من گوش می‌دادی، شاید این اتفاق نمی‌افتاد. چون قبل از رفتن به شیفت آخر، حالش خوب نبود و بدنش سست بود، سرفه‌های خشک و تنگی نفس داشت. به من که چیزی نگفته بود ولی بعدها همکارانش می‌گفتند که روز آخر دو بار بی‌حال شده بود و بهش سرم زدند تا سرحال شده است. هرچه قدر هم به او می‌گفتند که برو خانه، می‌گفته که نه، بیمار زیاده و به من نیاز است. بنابراین شیفت آخرش را کامل در بیمارستان مانده بود».

محال بود یک شب برای غذادادن به حیوانات بی‌پناه به ساحل نرود

«خانه ما نزدیک دریاست. الان از همین پارکی که آمدم و دارم از آن‌جا با شما صحبت می‌کنم، دریا دیده می‌شود. بعدازظهرها که می‎شد، دقیقا همین موقعی که دارم با شما صحبت می‌کنم، محال بود که نرجس به ساحل برای غذا دادن به حیوانات بی‌پناه نیاید. حتی از گوشه غذای خودش می‎زد و کمتر می‌خورد و غذاهای اضافه ما را هم جمع می‌کرد و غروب‌ها به لب دریا برای حیوانات بی‌پناه می‌برد». مادر «نرجس» ادامه می‌دهد: «من و پدرش که روی او حساسیت زیادی داشتیم، می‌گفتیم که این کار را نکن، چون خطرناک است و ممکن است تو را گاز بگیرند. او می‌گفت مثلا به سگ یک‎بار غذا بدهید، حتی اگر از گرسنگی بمیرد، به شما آسیب نمی‌زند. کلا یک حس و نگاه قشنگی به زندگی و همه چیز داشت و لطافت و مهربانی که هیچ‌گاه از ذهن اطرافیانش پاک نمی‌شود. بارها می‎شد که می‌دیدم مثلا در شیشه آب‌معدنی یک ذره آب مانده، خیلی‌ها آن را همین‌طور می اندازند در سطل زباله، ولی او می‌رفت و یک درخت پیدا می‌کرد و آن آب را هرچند کم بود، خالی می‌کرد پای درخت و بعد بطری را می‌انداخت در سطل زباله. حواسش به این جور مسائل، خیلی بود».

نرجس را به آرزویش رساندیم

از خانم «خانعلی‌زاده» درباره آرزوهای دخترش می‌پرسم که می‌گوید: «من یک هزارم شخصیت او را نمی‌توانم در این چند دقیقه برای شما توصیف کنم. یکی از آرزوهای نرجس این بود که دختربچه‌ای را از شیرخوارگاه به سرپرستی قبول کند و او را بزرگ کند و اسم او را هم بگذارد، باران. او این راه را برای ما گذاشت اما خودش رفت. ما هم پیگیر آن آرزو شدیم و الان ۲ سالی می‌شود که به لطف خدا، آن را برآورده کردیم». از او می پرسم که آیا به جز نرجس، فرزند دیگری هم داشته که می‌خندد و می‌گوید: «من یک پسر ۲۰ ساله هم دارم که الان آتش‌نشان شده است. متاسفانه یا خوشبختانه، نمی‌دانم چرا بچه‌های من این‌قدر دنبال شغل‌هایی می‌روند که خطرات زیادی دارد».

یادگاری‌های نرجس را به یک موزه در قائم‌شهر دادم

او درباره ماجرای جالب اهدای وسایل این پرستار به یک موزه می‌گوید: «بعد از شهادت نرجس، من وسایل او را نگاه می‌کردم و حسرت می‌خوردم که این وسایل چه می‌شود و تکلیف آن‌ها چه خواهد شد. نمی‌دانم اما خیلی زود شرایط به گونه‌ای شد که شاید خودش برنامه‌اش را چیده بود چون به دو هفته نکشید که ما رفتیم یک روستایی در قائم‌شهر. من در آن‌جا دیدم که یک شهید گمنام دفن است و اطرافش هم غرفه‌های لباس‌های شهدا، حتی یک دکمه، یک لنگه پوتین و ... است. فضای خیلی معنوی داشت. به مسئول آن‎جا گفتم که می‌شود وسایل نرجس را هم این‎جا بگذاریم، گفتند با جان و دل می‌خواهیم. دیگر من هم از خداخواسته، یکسری وسایل او مثل روپوش و شلوار بیمارستانش و خیلی از وسایل دیگرش را به آن‌جا بردم. یک غرفه هم در موزه خوش‌نامان کادر درمان در تهران هست که مثلا انگشتر و یکسری وسایلش آن‌جاست.»

انتهای پیام