به نقل از «آنا»

آشنایی با القاب امام علی علیه السلام در ویکی آنا

تاریخ انتشار: ۱۷ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۱۷۵۹۹۵

نام های دیگر امیر مومنان «حیدر»و بنا به انچه در نقلی آمده در تورات «ایلیا» و کنیه آن حضرت «ابو تراب» است.

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، نخستین امام شیعیان افزون بر ناموری به علی، به فراخور موضوعات مختلف و جایگاه اجتماعی، به نامها و القابی مشهور  است. این سخن تا بدانجاست كه آن امام، در روایتی نام خویش نزد اقوام، كسان و پیروان ادیان مختلف به تفصیل آورده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بر این پایه نام ایشان نزد مادر گرامی اش: حیدر؛ نزد ابوطالب: ظهیر؛ نزد اعراب: علی؛ در میان هندیان: كبكر؛ نزد رومیان: بطریسا؛ در میان فارس: جبتر؛ نزد تركان: بثیر؛ نزد زنگیان: حیتر؛ نزد كَهَنه: بویی؛ نزد ارامنه: فریق؛ در حبشه: بثریك؛ در انجیل: ایلیا؛ در تورات: بریء؛ و در زبور: أری آمده است. 

 در ادامه برخی از رایج‌ترین و محبوب‌ترین القاب حضرت علی (ع) را انتخاب کرده ایم تا با معرفی و توضیح آن‌ها بیشتر با شخصیت امام علی (ع) آشنا شویم.

حیدر 
در برخی روایات یکی از نام‌های امام علی(ع) «حیدر» معرفی شده است. یکی از آن روایات، روایتی است که داستان جنگ خیبر را نقل می‌کند. بر اساس این روایت امام علی(ع) هنگام مواجهه با مرحب (پهلوان یهودیان خیبر) خود را به نام «حیدر» معرفی می‌کند. در زبان عربی حیدر به معنای «شیر»(نماد شجاعت و شکست ناپذیری) است. 

امیر - امیر المؤمنین
تخفیف یافتۀ این لقب به صورت امیر، به عنوان یكی از اسامی بسیار رایج در میان شیعیان به ویژه ایرانیان است كه از بسامد بالایی هم برخوردار است.
امیر المؤمنین یعنى فرمانرواى مؤمنان و از مشهورترین و زیباترین القاب حضرت علی (ع) است و استفاده این لقب برای هیچ کس غیر از خود امام علی (ع) جائز نیست. وجه تسمیه این نام شهرت مسلم آن حضرت در مقامات معنوی و عبادی است. در روایات بسیاری می‌بینیم که از ایشان به عنوان یک زاهد عابد و متقی یاد می‌شود، از این رو در میان تمام مومنان جایگاه برتری دارند و این لقب گویای این برتری است. 
سلیم بن قیس می‌گوید پیغمبر خدا (ص) چهل تن از عرب و چهل تن از غیر عرب را جمع کرد و آنان بر على (ع) به عنوان امیر المؤمنین سلام کردند و سپس به آنان گفت: شما را گواه مى‌گیرم که على برادر من و وزیر من و وارث من و خلیفه من در میان امتم و وصى من و ولى هر مؤمنى پس از من است، سخن او را بشنوید و او را فرمانبردارى کنید.

ابوتراب
در باره اطلاق ابو تراب به امام علی(ع) و این که این کنیه را پیامبر(ص) به او داده است اتفاق نظرهست ولی در باره چگونگی دادن آن کنیه به آن حضرت دو روایت متفاوت ذکرشده است. پاره‌ای منابع با ذکر حدیثی از عمار یاسر می‌گویند : در غزوه ذوالعشیره، پیامبر(ص) علی(ع) را که در نخلستان بنی مدلج به خواب رفته بود با پای خود تکان داد و فرمود: «ای ابوتراب برخیز» و در پی آن چگونگی شهادت او را پیش‌گویی فرمود. در روایتی دیگر آمده که روزی علی(ع) ‌از خانه بیرون آمد و در سایه مسجد خوابید، پس از آن پیامبر(ص) به نزد فاطمه(س) آمد و پرسید. پسر عمّت کجاست؟ فاطمه(س) پاسخ گفت: «در مسجد خوابیده است» پیامبر(ص) رفت و او را دید که ردا از پشتش افتاده و خاک آلوده شده است. پیامبر(ص) به پاک کردن خاک از پشت او پرداخت و در آن حال می‌فرمود: «ای ابوتراب برخیز»(دایرة المعارف تشیع، ج۱، ص ۳۰.) . ابوهریره نقل کرده است که: «روزی پیامبر آن حضرت را دیدند که بر روی خاک خوابیده است. پیامبر(ص) نشستند و گرد و غبار از پشت آن حضرت پاک نموده و فرمودند:برخیز، پدر و مادرم فدای تو باد ای ابا تراب!...»، )علل الشرایع، ج۱، ص ۱۵۵.)

اسد
در میان شیعیان از آن رو كه یادآور شخصیت شیرسان امام است، كاربرد فراوان دارد. اسدالله و فارسی شدۀ آن به صورت شیرخدا در اشعار فارسی هم دارای نمونۀ است

ولیّ
ماجرا‌های مربوط به ولایت امیرالمومنین بسیار هستند. اما این نام ولیّ بود که در نهایت تنها بر امام علی (ع) خوش نشست. علت انتخاب این لقب برای امیرالمونین ولایت جامع و کامل ایشان بر مخلوقات خداوند است و نشان دهنده این است که صاحب این نام در زمینه‌های بسیاری بر دیگران برتری دارد.

ارمیا
بنابر قول مشهور ارمیا اسمی عبری است و نام یکی از پیامبران بنی اسرائیل [حدود ۶۵۰-۵۷۰ پیش از میلاد] در معنی آن گفته شده به معنی برگزیده شده یا بزرگ داشته شده از سوی خداست ؛ همچنین نقل شده لقب حضرت خضر نبی و لقب حضرت علی (ع) است که ما ماخذ و سندی برای این حرف نیافتیم.

ایلیا
ایلیا نام علی بن ابیطالب است در تورات است.

فاروق
فاروق از القاب امام علی(ع) به معنای جدا کننده حق از باطل است. براساس منابع شیعه، پیامبر اسلام(ص)، امام علی(ع) را فاروق نامیده است. 

مرتضی
مرتضی نامی عربی برای مردان است که به معنای پسندیده،بخشاینده و گزیده است و از الباب حضرت علی (ع) می باشد.

مختار
مختار یعنی آن که در انجام دادن یا انجام ندادنِ کاری آزاد است، صاحب اختیار در مقابل مجبور؛ همچنین این اسم از القاب حضرت علی (ع) می باشد.

 

انتهای پیام/

منبع: آنا

کلیدواژه: امام علی ع پیامبر ص حضرت علی آن حضرت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۱۷۵۹۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گناه، جاده بی انتهای ظلمانی در رسیدن به مقصد

به گزارش قدس آنلاین، مرحوم آیت الله محمدعلی ناصری از اساتید اخلاق حوزه در یکی از دروس اخلاق خود به موضوع «گناه و آثار سوء آن در مسیر عبادت و محبت الهی» پرداختند که متن آن بدین شرح است:

امام سجاد علیه السلام در دعای بیست و چهارم صحیفه سجادیه می فرمایند:« وَ أَصْلِحْنِی بِکَرَمِکَ».مرا با کرمت اصلاح کن.

به دلیل عظمت و بلند مرتبه بودن علم ائمه علیهم السلام، فضائل و مناقب این بزرگواران برای ما قابل درک نیست و عقل ما نمی تواند آن را احاطه کند زیرا تمام موجودات، جمادات، نباتات، ملائکه، جن و انس و حتی پیامبران به توفیر وجود مبارک چهارده معصوم علیهم السلام خلق شده اند.

امام باقرعلیه السلام می فرمایند:« لَمّا خَلَقَ اللّه ُ العَقلَ قالَ لَهُ : أقبِلْ فَأقبَلَ ، ثُمَّ قالَ لَهُ : أدبِرْ فَأدبَرَ ، فقالَ : «و عِزَّتی و جَلالی ما خَلَقتُ خَلقا أحسَنَ مِنکَ، إیّاکَ آمُرُ و إیّاکَ أنهی، و إیّاکَ اُثیبُ و إیّاکَ اُعاقِبُ».چون خداوند عقل را آفرید به او فرمود: رو کن و او رو کرد، سپس فرمود: برگرد و او برگشت. آن گاه فرمود: به عزّت و جلالم سوگند که من آفریده ای نیکوتر از تو نیافریده ام . تو را فرمان می دهم و تو را نهی می کنم (مخاطب امر و نهی من تو هستی)، تو را پاداش می دهم و تو را به کیفر می رسانم.

این روایت به صورت متعدد و صحیح به دست ما رسیده است. موقعی که خدا عقل را آفرید به او فرمود که من به وسیله تو شخصی را عقاب میکنم یا پاداش میدهم. و خدا این عقل را صد قسم کرد. این عقل یک قسمش تقسیم بر تمام افراد شده است و بقیه برای چهارده معصوم علیهم السلام است. هر چه درمورد پیامبر اکرم(ص) و امام علی(ع) درمورد قدرت و معارف و علم و ... هست به طریق اولی برای دیگر چهارده معصوم نیز است، همه وارث پیامبر (ص) هستند.

امام سجاد علیه السلام در این دعا می فرمایند: خدایا مرا با کرم خودت اصلاح کن. این جمله دو تاست ۱.مرا تربیت کن ۲.با کرم خودت این کار را بکن.

انسان وقتی که به دنیا می آید پاک است و به مرور ذات خود را به گناه آلوده می کند. امام سجاد علیه السلام به ما یاد می دهند که در هنگام گناهکار بودن اینگونه دعا کنید. چون وجود ما پر از حجاب های ظلمانی است. امام سجاد علیه السلام یاد می دهند که اینگونه دعا کنید: خدایا مرا اصلاح کن چون من پر از گناه هستم

ممکن است این معنا را نیز بدهد که خدایا با کرم و لطف خودت صفات رذیله ای که در وجود من قرار دارد را از بین ببر.

گاهی انسان به خدا ظلم می کند در قرآن کریم آمده است که حضرت لقمان خطاب به پسرش می فرماید « إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ». به راستی شرک ستمی بزرگ است.

شرک ورزیدن ظلم به خداست شرک تنها پرستش بت نیست بلکه ریای در عمل نیز شرک است، خداوند در روز قیامت حسابرسی اعمال شخص ریاکار را به شخصی که به خاطر او ریا کرده می سپارد.

انسان محجوب به عیوب نفسانی مثل ریا، ظلم به خداوند متعال و ائمه معصومین علیهم السلام، غیبت، تهمت، دروغ، حسادت، تکبر و... است.

برای شیعه امیرالمومنین علیهم السلام شدن باید این عیوب را از خود دور کنیم و تنها با توسل به اهل بیت علیهم السلام و یاری و مدد خواستن از خداوند متعال میشود توفیق دور شدن این عیوب را پیدا کرد.

در قرآن کریم آمده است که:« مَا أَصَابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَمَا أَصَابَکَ مِنْ سَیِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِکَ». هر چه از انواع نیکویی به تو رسد از جانب خداست و هر بدی رسد از خودِ توست.

همچنین در روایات نیز این سخن بیان شده که آنچه خیر به شما برسد از جانب خداست، ازجمله آبرو، رزق، سلامتی،عزت، خدمت به خلق و جامعه و....

اگر شخصی واجبات را انجام دهد، محرمات را ترک کند، خداوند نیز به او توفیق عنایت می کند و خیرها را به سوی او میرساند. و اعمال او را قبول میکند، خدمت به اجتماع و خلق عنایت خداست.

بدن سالم و نعمت ها از جانب خداست ما کاره ای نیستیم بلکه این عنایت خداست. اعمال شر برای انسان است و عقوبتش را نیز خواهد دید.

شخصی غلامی داشت، روزی غلام مولایش را برای نماز شب بیدار کرد که بیدار شو تا از قافله سعادتمندان خدا جا نمانی مولی به غلام گفت: خدا کریم است و خوابید. چند ساعت بعد غلام شخص را برای نماز صبح بیدار کرد بازهم مولا گفت: خدا کریم است و دوباره خوابید. صبح که شد شخص به غلام خود کیسه ای گندم داد تا برود و در زمین کشاورزی بکارد، اما غلام گندم را با جو عوض کرد و جو کاشت چند وقت بعد شخص با غلام خود بر سر زمین رفت تا ببیند گندم ها در چه وضعیتی هستند اما دید که به جای گندم جو کاشته است. از علت را جویا شد. غلام گفت: با خوداندیشیدم که جو بکارم تا گندم بروید. شخص گفت: مگر میشود! این امر غیر ممکن است. غلام گفت: چگونه است که شخصی شب تا صبح(بدون انجام واجبات) بخوابد و روز قیامت عاقبت به خیر شود و انتظار کرم الهی را داشته باشد.؟