بازگشت به ایدرو؛ ماحصل تلاش چندساله دانشجویان تبریزی برای حل مشکلات ماشین‌سازی
تاریخ انتشار: ۱ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۳۲۸۳۳۱
ماشین‌سازی تبریز با ۳۰۰۰ کارگر در سال ۸۳ به سازمان خصوصی سازی واگذار شد، ولی با مدیریت نادرست، مشکلات بسیاری برای شرکت ایجاد شد.
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، گروه ماشین‌سازی تبریز در سال ۱۳۴۶ با هدف تولید و راه اندازی کارخانه در حوزه‌های مختلف صنایع، پرورش مدیران صنعتی و نیروی کار توانمند و تولید محصولات پایه و استراتژیک صنعتی راه اندازی شد.بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
متأسفانه در دهه‌های گذشته با وجود پتانسیل‌های فوق، ماشین سازی محدود در تولید ابزار شد و تأمین هزینه‌های جاری و بالا بودن هزینه‌های جنبی نگذاشت شرکت از زیان دهی خارج شود. لزوم رعایت قوانین حاکم بر شرکت‌های مشمول واگذاری طی یک دهه گذشته، عملأ شرکت را با بن بست جدی در بازسازی و بروزرسانی خطوط تولید جهت پاسخگویی به نیاز‌های صنعتی کشور مواجه کرد.
این شرکت از ابتدای تأسیس زیر نظر سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران فعالیتش را شروع و از سال ۱۳۸۳ در راستای اصل ۴۴ قانون اساسی در لیست شرکت‌های مشمول واگذاری قرار گرفت و طی ۱۴ سال در چندین مرحله متوالی مورد ارزیابی سازمان خصوصی سازی و به دنبال آن طی مراحل متعدد در دهه اخیر از طریق جراید جهت مزایده آگهی داده شد.
در سال ۸۳ مجموعه صنعتی ماشین سازی و ریخته گری دارای بیش از ۳۰۰۰ نفر کارگر و کارمند بود که به دلیل شروع خصوصی سازی دیگر حق گرفتن نیرو بعد از آن را نداشت. در نتیجه سال به سال تعداد این نیرو‌ها کاهش پیدا کرد تا در سال ۹۷ به کمترین مقدار خود رسید. قربانعلی فرخزاد پس از خریداری مجموعه، اقدام به استخدام ۳۰۰ نفر نیروی جدید کرد که در مجموع تعداد افراد مشغول در ماشین سازی و ریخته‌گری به حدود ۱۲۰۰ نفر رسید.
در سال‌های ۹۴ و ۹۵ قریب به ۱۰ تا ۱۵ اعتصاب کارگری رخ داد که این اعتصابات بخاطر جایگاه ماشین سازی در بین سایر کارخانه‌ها، موتور محرکی برای اعتصاب در سایر کارخانه‌ها می‌شد. نگاهی به خریداران ماشین سازی نشان می‌دهد که در شروط خصوصی سازی ماشین سازی شرطی با عنوان اهلیت و سنخیت وجود نداشت و این مسئله باعث شد که هر کسی از هر صنفی و بدون هیچگونه تخصصی ادعای خریداری کارخانه را داشته باشد. مثلا در سال ۹۶ فردی که شغل اصلیش کابینت کاری بود به عنوان خریدار بیاید یا شرکتی که وارد کننده مواد نیرو زا بود، در لیست خریداران این شرکت قرار گیرد! برای تعیین تکلیف این مجموعه هم بار‌ها نماینده‌های استان و هم وزرا و رئیس جمهور خطاب به رییس سازمان خصوصی سازی نامه زدند و توصیه‌های مختلفی برای بیرون رفت از وضعیت نابه سامانش داشتند.
بیشتر بخوانید:
بازگشت سهام کارخانه ماشین‌سازی تبریز به ایدرو با تلاش دانشجویان تبریزی چرا دانشجویان به ماجرای خصوصی‌سازی ماشین‌سازی تبریز ورود کردند؟ دانشجویان بسیجی با بازگردانی ماشین‌سازی به صندوق بازنشستگی فولاد مخالفند عودت ماشین‌سازی تبریز به صندوق بازنشستگی فولاد پایه قانونی ندارد مطالبه‌گری دانشجویان تا احقاق حق کارکنان ماشین‌سازی تبریز ادامه دارد
تمامی این اتفاقات گذشت تا اردیبهشت ماه سال ۹۷ که یک شبه ماشین سازی تبریز بدون اطلاع قبلی به شخصی به نام قربانعلی فرخ زاد با قیمت سال ۹۴ فروخته شد؛ فردی که نه تنها سواد تحصیلی نداشت (ششم ابتدایی!) بلکه سابقه نامعلومی نیز در حوزه صنعت داشت.
وضعیت به شدت نگران کننده بود. وضعیت مبهم این واگذاری تا حدی بود که نمایندگان مجلس پیگیر وضعیت کارخانه از این واگذاری اظهار نگرانی و بی اطلاعی کردند و درخواست شفاف سازی داشتند.
اواسط مرداد ماه بود که خبر دستگیری خریدار ماشین سازی تبریز به اتهام اختلال در بازار ارزی کشور رسانه‌ای شد؛ هرچند که شنیدن این خبر برای کسانی که حتی از دور هم با فرخزاد آشنایی داشتند دور از انتظار نبود.
اقدامات بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی سهند محمد صالح ترکمان، مسئول سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه سهند تبریز از دانشجویان پردغدغه این شرکت بود. او در این رابطه می‌گوید: بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی سهند اسفندماه سال ۹۶ پیرو حرکت عدالتخواهانه همزمان با یکی از اعتصابات کارگری کارخانه نسبت به اتفاقات ماشین سازی حساس و وارد قضیه شد. با توجه به آن که عملا هیچ اطلاعی از وضعیت کارخانه از گذشته تا کنون وجود نداشت، لذا فاز اول پروژه که دو بازه ی سه ماهه بود به طول انجامید.
ترکمان می‌افزاید: تحقیق و تفحص پیرامون اهمیت و موقعیت و آمار کارخانه انجام گرفت، در این مسیرِ پژوهشی با ارتباط گیری با اکثر مسئولین، مدیران و تعدادی از کارگران قدیمی و جدید کارخانه در پنجاه سال اخیر نکات مهمی مشخص و بسیاری از ابهامات رفع شد و وضعیت شفافی از روند فعالیت کارخانه بدست آمد و این یقین بعد از سه ماه (اردیبهشت ۹۷) برای ما بوجود آمد که قصدی وجود دارد که اجازه سامان گرفتن به ماشین سازی را نمیدهد.
وی تاکید می‌کند: در اردیبهشت ماه به صورت کتبی و تلفنی از پوری حسینی، رییس وقت سازمان خصوصی سازی دعوت شد با حضور در دانشگاه ابهامات پیرامون روند بیش از یک دهه واگذاری ماشین سازی را توضیح دهد که متاسفانه با لحنی غیر مسئولانه از پاسخگویی فرار کردند و دعوت را نپذیرفتند. چندی بعد از این دعوت، ماشین سازی به قربانعلی فرخزاد واگذار شد.
ترکمان می‌گوید: نقطه اوج این حرکات، حضور مطالبه گرانه در راهپیمایی ۲۲ بهمن بود که بسیج دانشجویی دانشگاه با برپایی غرفه و پوشیدن لباس‌های کارگران، ضمن تبیین اتفاقاتی که برای ماشین سازی تبریز افتاده، به بیان درد قشر مستضغف جامعه پرداخت که نتیجه آن حساس شدن مردم شرکت کننده در راهپیمایی به این موضوع بود. بسیاری از مسئولین استانی و قشر نخبگانی جامعه پس از این نسبت به ماشین سازی تبریز حساس‌تر شدند.
بعد از ۲۲ بهمن شاهد اقدام به فروش دوباره ماشین سازی توسط سازمان خصوصی سازی بودیم که در کمال ناباوری بازهم قیمت این مجموعه قیمت سال ۹۴ گذاشته شده بود که با انتشار بیانیه و فرستادن پیام، دانشجویان به تمامی نمایندگان استان، نسبت به این اتفاق ابراز نگرانی کردند و آن‌ها هشدار دادند که قطعا نخواهند گذاشت که ماشین سازی دوباره مثل قبل واگذار شود که با فشار افکار عمومی این مزایده لغو شد، ولی متاسفانه بار دیگر در اواسط اسفند ماه سازمان خصوصی سازی این بار قصد فروش با مذاکره را داشت که منجر به اعتصاب کارگران شد و این اقدام نیز در نطفه خفه شد. در اردیبهشت نامه‌ای دوباره به پوری حسینی ارسال شد و درخواست شد با حضور در دانشگاه در مناظره‌ای با یکی از نمایندگان تبریز از کارنامه خود دفاع کند که باز هم طبق روال گذشته هیچ پاسخی دریافت نشد.
اما علی رغم این سخنان مقام معظم رهبری و همچنین سخنان مقامات قضایی نسبت به ماشین سازی تبریز، همچنان شاهدیم این مجموعه توسط تیم قربانعلی فرخزاد مدیریت می‌شود و هنوز این تیم بر سر کار هستند؛ که این قضیه و زمزمه‌های واگذاری خارج از اصولی که دوباره داشت میپیچید، باعث شد طی نامه‌ای خطاب به دادستان کل کشور از ایشان درخواست برکناری تیم مدیریت فعلی و برگرداندن این مجموعه به بیت المال را کنیم و ضمن بیان این مطلب این هشدار را دادیم که هرگونه واگذاری خارج از قانون ماشین سازی با برخورد قاطع دانشجویان انقلابی مواجه خواهد شد.
بعد از این اتفاقات در اواسط تیر ماه ۹۸ خبری در رسانه‌ها پیچید. یکی از معاونین وزارت تعاون در مصاحبه‌ای با تاکید بر لغو قرارداد با قربانعلی فرخزاد گفت: ماشین سازی تبریز به صندوق بازنشستگی فولاد عودت داده شد.
با تلاش و پیگیری‌های بسیج دانشجویی دانشگاه سهند، در سیصد و پنجاه و هفتمین جلسه هیئت واگذاری در دی‌ماه که در محل سالن جهاد وزارت امور اقتصادی و دارایی تشکیل شد، در مورد بازگشت سهام گروه ماشین سازی تبریز به ایدرو و تعیین وضعیت واگذاری چند شرکت دولتی دیگر از جمله شرکت کشت و صنعت و دامپروری مغان تصمیم گیری شد.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: وزارت صنعت و معدن بسیج دانشجویی صندوق بازنشستگی فولاد ماشین سازی تبریز ماشین سازی خصوصی سازی بسیج دانشجویی دانشگاه ماشین سازی تبریز سازمان خصوصی سازی قربانعلی فرخزاد ماشین سازی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۳۲۸۳۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بررسی موانع پیش روی پژوهشگران برای انجام پژوهش
به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، به نقل از ایسنا، فریدون اسماعیل زاده دانشمند دو درصد برترجهان گفت: یکی از مشکلاتی که می‌تواند باعث کاهش انگیزه در اساتید برای انجام پژوهش شود، موانع اقتصادی است؛ از این رو، بودجه‌های تحقیقاتی به میزان کافی برای انجام یک پژوهش تزریق نمی‌شود. شرکت‌های خصوصی و دولتی برای انعقاد قرارداد بودجه مکفی در اختیار پژوهشگران قرار نمی‌دهند؛ بنابراین با توجه به تغییر نرخ ها، اساتید هنگام خرید محصول دچار مشکل می‌شوند. این مشکل باعث می‌شود تا پژوهشگران برای انعقاد قرارداد مسئله محور عصا به دست حرکت کنند. اگر مانع اقتصادی حل شود، تعداد قرارداد‌های مسئله محور به منظور حل مشکلات کشور نیز افزایش خواهد یافت.
اسماعیل زاده ادامه داد: برای نمونه یک استاد، قرارداد پژوهشی دوساله منعقد می‌کند، در این بازه زمانی تغییر نرخ‌ها وجود دارد، برای استاد به صرفه نیست که این قرارداد را انجام دهد؛ چون نرخی که در ابتدای قرارداد اعلام کرده است، با نرخی که در میانه قرارداد یا اتمام قرارداد با آن رو به رو می‌شود، بسیار متفاوت است. از این رو دیگر تمایلی برای کار پژوهشی ندارد.
* در مصائب کار پژوهشی
وی با اشاره به حمایت از نیروی انسانی کارآمد در انجام پژوهش افزود: اساتید هنگامی که قرارداد منعقد می‌کنند، نیروی انسانی برای انجام تحقیق این قرارداد را دانشجویان در نظر می‌گیرند. ولی یکی از مشکلات پیش روی آن ها، مهاجرت دانشجو نخبه است. دانشجویان مستعدی وجود دارند که برای ادامه تحصیل به کشور‌های دیگر مهاجرت می‌کرد. باید با اتخاذ سیاست‌های انگیزشی، تشویقی، ایجاد اشتغال پایدار و حمایت‌های مالی مانع از مهاجرت دانشجویان نخبه شد. هنگامی که نیروی انسانی کارآمد داشته باشیم، انجام پژوهش‌های مسئله محور نیز افزایش پیدا می‌کند.
باید با اتخاذ سیاست‌های انگیزشی، تشویقی، ایجاد اشتغال پایدار و حمایت‌های مالی مانع از مهاجرت دانشجویان نخبه شد. هنگامی که نیروی انسانی کارآمد داشته باشیم، انجام پژوهش‌های مسئله محور نیز افزایش پیدا میکندرئیس گروه مهندسی شیمی دانشگاه شیراز با بیان اینکه یکی دیگر از مشکلات تغییر سیاست‌ها بخش صنعت است، گفت: بنده بیشتر با صنعت نفت، پتروشیمی و پالایشگاه‌ها در ارتباط هستم، یکی از مشکلات این صنعت تغییر سیاست هاست. در یک زمان تحقیقات را بر عهده دانشگاهیان قرارمی دهند و در زمانی دیگر سیاست را تغییر و از شرکت‌های دانش بنیان کمک می‌گیرند. این سیاست‌ها باید سلیقه‌ای صورت نگیرد و با تغییر آدم ها، قابل تغییر نباشد تا پژوهش‌ها بهتر انجام شود.
وی افزود: یکی دیگر از مشکلات در انجام پژوهش ها، بحث هزینه‌های ایاب و اذهاب و اسکان پژوهشگران جوان است. برخی از بخش‌های صنعتی این هزینه‌ها را تقبل نمی‌کنند و این هزینه‌ها را یک استاد جوان با توجه به حقوقی که دریافت می‌کند، نمی‌تواند پرداخت کند، بنابراین انگیزه انجام پژوهش‌های مسئله محور در او کاهش می‌یابد.
همچنین، بروکراسی‌های دانشگاه‌ها نیز باید اصلاح شود و با حمایت از دانشگاه‌ها آن‌ها بتوانند، وسیله ایاب و اذهاب اساتید را برای انجام پژوهش تامین کنند.
اسماعیل زاده در بخش دیگر از سخنان خود، یکی از دلایل رکود مقالات در پایگاه‌های استنادی را کاهش سطح کیفی دانشجویان دانست و گفت: هنگامی که دانشجویان ارشد و دکتری را نسبت به سال‌های گذشته مقایسه می‌کنیم، متوجه کاهش سطح سواد آن‌ها می‌شویم که انگیزه‌ای برای نگاشتن مقاله ندارند. یکی دیگر از دلایل هم نبود حمایت‌های مالی از پژوهشگران است. اکثر دانشجویان مشغول به کار هستند. این افراد هم دانشجو و هم شاغل هستند، چون حقوق آن‌های تامین نیست، مجبورهستند به جای انجام پژوهش، کار کنند.
انتهای پیام/
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد