به نقل از «همشهری آنلاین»

ماجرای پیامی از سوی ترامپ که رهبری آن را نپذیرفتند

تاریخ انتشار: ۵ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۳۶۵۸۰۵

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، در روز ۲۲ خرداد شینزوآبه نخست وزیر ژاپن به تهران آمد. این سفر از سه جنبه اهمیت داشت اول اینکه بعد از حدود ۴۰ سال بالاترین مقام اجرایی ژاپن به ایران سفر می کرد. دوم اینکه این کشور یکی از خریداران عمده نفت ایران بود و در شرایط تحریم‌های نفتی آمریکا، برای ایران از دست ندادن این مشتری مهم بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سومین و شاید مهمترین عامل اهمیت این سفر این بود که رسانه ‌ها بیان کردند که شینزوآبه پیام ترامپ برای مذاکره با ایران را با خود به تهران می برد. ترامپ مدتی قبل از سفر آبه به تهران، در توکیو با وی دیدار کرده بود.

 این سه عامل سفر آبه را حساس کرده بود به گونه ای که جامعه با حساسیت، دقت زیاد و تعجب‌آوری اخبار سفر نخست وزیر ژاپن را دنبال می کرد و امیدوار بود که سفر نخست وزیر ژاپن دستاوردهای اقتصادی مهمی برای ایران داشته باشد البته برای کارشناسان سیاست خارجی تقریبا نتایج میانجیگری آبه مشخص بود. آبه ۲۲ خرداد با روحانی دیدار کرد و ۲۳ خرداد به دیدار رهبری رفت. تحلیل‌ها درباره رد درخواست مذاکره ترامپ از سوی ایران درست بود و رهبر ایران ترامپ را شایسته مبادله پیام ندانست.

در ابتدای دیدار شینزو آبه با آیت الله خامنه‌ای، وی خطاب به رهبر انقلاب اسلامی گفت که من قصد دارم پیام رئیس‌جمهورآمریکا را به جنابعالی برسانم که رهبرانقلاب اسلامی هم خطاب به نخست‌وزیر ژاپن بیان کرد: «ما در حسن‌نیت و جدی بودن شما تردیدی نداریم اما درخصوص آنچه از رئیس‌جمهور آمریکا نقل کردید، من شخص ترامپ را شایسته ‌مبادله ‌هیچ پیامی نمی‌دانم و هیچ پاسخی هم به او ندارم و نخواهم داد... جمهوری اسلامی ایران به مدت پنج، شش سال در موضوع هسته‌ای با آمریکا و اروپایی‌ها در قالب ۱+۵ مذاکره کرد و به یک نتیجه هم رسید، اما آمریکا زیر این توافق و قرارداد قطعی زد. بنابراین کدام فرد عاقلی است که دوباره با کشوری که زیر تمام توافق‌ها زده، مذاکره کند؟»(۱)

در این روز اتفاق مهم دیگری رخ داد. همزمان با دیدار آبه و رهبری، دو نفتکش در دریای عمان و در فاصله ۲۵ مایلی بندر جاسک دچار حادثه شدند. این دونفتکش در حال انتقال نفت به ژاپن بودند که انفجار و آتش‌سوزی در این نفتکش‌ها رخ داد. بلافاصله سیاست خارجی ایران نگرانی خود را از این حادثه اعلام کرد. ظریف حادثه برای نفتکش‌ها در دریای عمان را مشکوک دانست. آمریکا و انگلیس ایران را متهم کردند. روسیه گفت مدرکی علیه ایران در دست نیست. مواضع انگلیس هم با حمایت اتحادیه اروپاهمراه نشد.

ظریف در ۲۴ خرداد تیم B را متهم کرد که در حال خرابکاری در دیپلماسی است. وزیر خارجه ایران تیم B را شامل جان بولتون مشاور امنیت ملی آمریکا، بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل، بن سلمان ولیعهد عربستان و بن زاید ولیعهد ابوظبی می ‌دانست. پیش از این هم حادثه مشابهی برای چند نفتکش در بندر فجیره امارات رخ داده بود و تلاش شد که ایران مقصر حادثه جلوه داده شود. البته پیش از این و در تاریخ هشتم اردیبهشت سرلشکر محمد باقری رئیس ستاد کل نیروهای مسلح ایران گفته بود که «اگر نفت ما از تنگه هرمزعبورنکند، نفت دیگرکشورها نیز ازاین تنگه عبورنخواهدکرد.» (۲) به نظر می‌رسید چنین تهدیداتی که از سوی مقامات دولتی و نظامی ایران چند بار تکرار شده بود، بهانه‌ای برای مقصر جلوه دادن ایران برای ایجاد ناامنی در تنگه هرمز، خلیج فارس و دریای عمان بود که البته بخاطر در دست نبودن مدارک کافی، تلاش برای مقصر جلوه دادن ایران ناکام ماند.

ماجرای نفتکش‌ها ادامه دار بود. در همین مدت یک نفتکش دیگر ایران در مصر توقیف شده بود. دو کشتی حمل ذرت هم در برزیل به دلیل تحریم‌ سوخت علیه ایران متوقف مانده بود. کشتی Happiness۱  به دلیل نقص فنی در جده پهلو گرفته بود اما عربستان پس از رفع نقص این کشتی،اجازه حرکت به آن را نمی‌داد.

در روز ۱۳ تیر تفنگداران انگلیسی در جبل الطارق نفتکش GRACE ۱که حامل دو میلیون تن نفت ایران بود را توقیف کردند. آنها مدعی بودند که مقصد این نفتکش پالایشگاه بانیاس سوریه است و چون سوریه در تحریم اتحادیه اروپاست، GRACE ۱ توقیف شده است. ایران ادعای انگلیس‌را رد کرد. همزمان مذاکرات با دولت انگلیس برای رفع توقیف این کشتی آغاز شد اما نتیجه‌ای از این مذاکرات حاصل نشد. رهبر انقلاب در روز ۲۵ تیر این اقدام انگلیس را دزدی دریایی نامید و گفت که عناصر مؤمن درجمهوری اسلامی این کارها را بی‌جواب نمی‌گذارند و درفرصت و جای مناسب پاسخ خواهند داد.(۳)

سه روز بعد یعنی در ۲۸ تیر یک فروند نفتکش انگلیسی با نامstenaimperoهنگام عبور از تنگه هرمز توسط سپاه پاسداران توقیف شد.بعد از اقدام ایران برای توقیف استنا ایمپرو، Happiness۱ به ایران بازگشت. سپاه پاسداران همچنین چندین شناور دیگر که در خلیج فارس در حال قاچاق سوخت بودند را توقیف کرد. این اتفاقات هزینه بیمه نفتکش‌ها در خلیج فارس را به ده برابر رساند.

سرانجامGRACE ۱در ۲۴ مرداد با رای دیوان عالی جبل‌الطارق آزاد شد اما پرچم ایران جایگزین پرچم پاناما بر روی نفتکش شد و نامش هم به آدریان دریا تغییر کرد. هر چند آمریکا تمام تلاش خود را به کار بست تا این نفتکش ‌آزاد نشود و حتی دادگاهی درآمریکا پس از آزادی این کشتی از سوی دولت جبل‌الطارق حکم توقیف آن‌ راصادرکرد. دولت عراق اعلام کرد که نقش میانجی برای حل این مساله داشته است. ایران هم  پس از مدتی Stenaimpero  را آزاد کرد.

منابع:

۱-دیدار نخست‌وزیر ژاپن با رهبر انقلاب

۲-اگر نفت ما از تنگه هرمز عبور نکند نفت دیگر کشورها نیز عبور نخواهد کرد

۳-عناصر مومن کارهای انگلیس را بی‌جواب نمی‌گذارند/کاهش تعهدات برجامی قطعا ادامه خواهد داشت

کد خبر 495138 برچسب‌ها ایران و آمریکا

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: ایران و آمریکا نخست وزیر ژاپن نفتکش ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۳۶۵۸۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جزئیات جدید از مذاکرات ایران و آمریکا به روایت ظریف

آفتاب‌‌نیوز :

محمدجواد ظریف، وزیر پیشین وزارت امور خارجه برای بررسی شرایط سیاست خارجی ایران در سال ۱۴۰۲ به گفتگو پرداخته است.

بخش‌های مهم این گفتگو را در ادامه می‌خوانید:

دنیا دیگر دنیای دوقطبی نیست، حتی موضوع قطبی بودن در جهان با چالش جدی رو به رو است؛ لذا باید این واقعیات را درک کرد. مهمترین عامل در نظام قطبی عامل وفاداریست و ما هنوز بر اساس این تصور به نظرم توهمی از روابط جهانی داریم و عمل می‌کنیم. بعد خیلی زود دلسرد می‌شویم که چرا روس‌ها یا چینی‌ها با ما اینگونه رفتار کردند؟ در صورتی که اگر درست تشخیص دهیم که امروز مبانی رفتار در روابط جهانی چگونه است حتماً نه چنین توقعاتی را خواهیم داشت، نه اقداماتی می‌کنیم که ایجاد چنین توقعاتی برای ما بکند. نه خودمان را فدا برای کسی می‌کنیم و نه توقع داریم که آن‌ها برای ما این کار را بکنند.

باید روابط سازنده با همه کشور‌ها داشته باشیم. معتقدم که بدون روابط سازنده نه با شرق می‌توانیم رابطه خوبی داشته باشیم نه با غرب. یعنی بدون اینکه با غرب رابطه داشته باشیم نمی‌توانیم با شرق رابطه داشته باشیم و برعکس هم همینطور است.

تا زمانی که ما با روسیه و چین رابطه نداریم، حتما غرب هم با ما رابطه فراگیر و همه جانبه نخواهد داشت. تا زمانی که در‌ها به روی غرب از سوی ایران بسته باشد، حتما روسیه و چین هم احساس می‌کنند که کنشگر این حوزه هستند و منافعشان را بر ما تحمیل می‌کنند بدون اینکه منافع ما را در نظر داشته باشند.

اگر قرار است جهان جنگ اقتصادی داشته باشد این جنگ باید بین چین و آمریکا باشد.

فرصت مذاکره با آقای ترامپ را ما از دست ندادیم. با همه احترامی که برای دوست و همکار عزیزم آقای احمدی قائل هستم، اعتقاد دارم که نیمی از قضیه را دیده‌اند. چرا که آقای ترامپ یک بخشی از معادله است و کل معادله نیست.

آقای ترامپ حداکثر می‌تواند یک توافق دو صفحه‌ای مثل آن که با کره شمالی امضا کرد را امضا کند. آقای ترامپ نه توانش را داشت و نه ساختار آمریکا اجازه می‌دهد، همانطور که در کره شمالی اجازه ندادند که ایشان وارد یک توافق محتوایی جدید شود.

با توافق دو صفحه‌ای هم هیچ مشکلی از کسی حل نمی‌شود، فقط یک فرصت عکس انداختن فراهم می‌شود که ممکن است برای کره شمالی فرصت خوبی بود؛ چون همیشه رهبران کره شمالی دوست داشتند که با روسای جمهور آمریکا دیده شوند. چون این فرصت را پیدا نمی‌کردند بعد از اینکه روسای جمهور از کاخ سفید خارج می‌شدند معمولاً آن‌ها را دعوت می‌کردند و با آن‌ها عکس یادگاری می‌انداختند؛ لذا این پیروزی برای آن‌ها بود و یک پیروزی هم برای آقای ترامپ بود که خاصیت نارسیستی‌اش را آبیاری کند؛ لذا این قسمت از فرمایش آقای احمدی کاملاً درست است که ترامپ علاقه داشت که این کار را انجام دهد؛ اما قسمت بعدی‌اش که همانطور که در اجلاس ویتنام آمریکا و کره شمالی دیدیم این افراد دیگر هستند که تصمیم می‌گیریم.

آقای ترامپ از بنده چند بار دعوت به مذاکره کرد، ولی ما که اجازه برای مذاکره نداشتیم. اما آقای بولتون در کتاب «اتاقی که در آن اتفاق افتاد» کاملاً تشریح می‌کند که هربار ایشان تا مرز استعفا پیش رفت برای اینکه مانع از مذاکره شود. خیلی هم با آب و تاب توضیح می‌دهد که در هر دو مورد استعفا نامه‌اش را نوشت و وقتی مذاکره صورت نگرفت خیالش راحت شد. اما همین نشان می‌دهد، اگر بنده با آقای ترامپ مذاکره کرده بودم یا آقای دکتر روحانی مذاکره بودند، نهایتاً همین بولتون بودند که باید این مذاکرات را به نتیجه می‌رساندند.

بعضی‌ها ایراد می‌گیرند که آقای بولتون و پومپئو از ابتدای سال ۹۷ وارد کاخ سفید شدند، یعنی از آوریل سال ۲۰۱۸، لذا می‌گویند چرا از دوران آقای تیلرسون استفاده نکردید. من با آقای تیلرسون در جلسه ۵+۱ دیدار داشتم، به هیچ وجه آقای تیلرسون در ظرفیت مذاکره نبود و اعتماد لازم را از سوی آقای ترامپ برای این که مذاکره کند، نداشت. کاملاً مشخص بود و دیدیم که ظرف تقریبا یک سال از دولت آقای ترامپ خارج شد.

من معتقدم که ما اگر تشخیص دهیم که تهدیدی که برای جمهوری اسلامی وجود دارد تهدید امنیتی‌سازی است، در زمین این تهدید بازی نمی‌کنیم؛ لذا می‌توانیم سیاست فعال‌تری را داشته باشیم. البته این به معنا نیست که دست از مخالفت با آمریکا بکشیم، مخالفت با سلطه و مخالفت با استکبار می‌تواند برای کشور یک زمینه قدرتی فراهم کند، با توجه به اینکه الان قدرت دیگر صرفاً قدرت نظامی، سیاسی و اقتصادی نیست. البته قدرت‌های دیگری هم هستند مثل قدرت الهام بخشی.

آن‌هایی که میگویند برجام ایراد داشت خب چرا آمریکا به برجام استناد نکرد، اگر برجام یک طرفه بود آمریکا به یک جمله برجام استناد می‌کرد و از آن خارج می‌شد. آن وقتی که استناد کردند ۱۳ کشور در شورای امنیت علیه‌شان بودند، لذا دوستان ما مقداری به واقعیت‌ها توجه کنند بهتر است.

منبع: اقتصادآنلاین